Helgarpósturinn - 06.10.1994, Blaðsíða 9
FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 1994
MORGUNPÓSTURINN FRÉTTIR
9
Sakar lögregluþjón um að leggja sig í einelti Yfirlögregluþjónn vísar því á bug
Hefiir lengi
hafthom
í síðu mér
segir Hallgrímur Elísson sem sektaður var fyrir
að virða ekki stöðvunarskyldu sem hann full-
yrðirað sé alrangt
Þann 5. desember á síðasta ári var
Hallgrímur Elísson á leið heim til sín
akandi. Þegar hann steig út úr bílnum
fyrir utan heimili sitt stöðvuðu hann
tveir lögregluþjónar sem höíðu fylgt
honum eftir á ómerktum bíl. Gáfu þeir
Hallgrími að sök að hafa ekki virt
stöðvunarskyldu á horni Begstaða-
strætis og Skólavörðustígs. Hann full-
yrðir hins vegar að hafa stöðvað heila
bíllengd frá stöðvunarskyldumerkinu.
Annar lögregluþjónanna er Ámi Ing-
ólfsson, sem Hallgrímur fullyrðir að sé
í nöp við sig en þeir eru ffændur og
sveitungar.
SegirÁrna njóta þess að
sýna vald sitt
Lögregluþjónarnir hurfii á braut eftir
að hafa tilkynnt Hallgrími um brot
hans. „Ég áttaði mig á því að það þýddi
ekkert fyrir mig að rífa kjaft því ég var
einn en þeir tveir til vitnis,“ sagði Hall-
grímur í samtali við MORGUNPÓSTINN.
En þá strax segist hann hafa gert sér ferð
á lögreglustöðina við Hverfisgötu og
lagt ffam kvörtun vegna ffamkomu
Árna og félaga hans. Þar með taldi hann
að málið væri úr sögunni.
Skömmu síðar fékk Hallgrímur hins
vegar sendan gíróseðil til innheimtu
sektarinnar sem hljóðaði upp á 7.500
krónur. Þá fór hann aftur á lögreglu-
stöðina til að gefa skýrslu og lagði þar
með fram formlega kvörtun. I lok
hennar vænir Hallgrímur Árna um ein-
elti: „Annar lögreglumannanna er
ffændi minn, Ámi Ölafsson, en hann
hefúr lengi haft horn í síðu mér og tel ég
að þetta mál sé sprottið af persónulegri
óvild hans í minn garð en þetta er ekki í
fyrsta sinn sem Árni kærir mig.“
Hallgrímur segir að lögreglumaður
sem hann ræddi við á lögreglustöðinni
hafi hvatt hann til að gefa skýrsluna
vegna þessa atburðar og nú hélt hann
að málinu væri endanlega lokið.
En í febrúar fékk hann kvaðningu
þar sem þess er óskað að hann mæti í
sektarinnheimtu á lögreglustöðina. „Ég
fór enn einu sinni á lögreglustöðina og
spurði stúlku í afgreiðslunni hverju
þetta sætti. Hún sagði að um mistök
væri að ræða hjá embættinu. Ég sinnti
því ekki kvaðningunni. í byrjun ágúst
var svo haft samband við mig og mér
gert að mæta fyrir héraðsdóm 1. sept-
ember. Þá hafði ég samband við lög-
ffæðing sem ráðlagði mér að greiða
sektina þar sm ég gæti ekki sýnt ffam á
að ég hefði virt stöðvunarskylduna og ef
dæmt yrði í málinu færi það inn á saka-
skrá. Það varð þvi úr að ég féllst á dóms-
sátt.“
Hvers vegtia sérðu ástæðu til að vekja
athygli jjölmiðla á þessu máli?
„Það er oft skrifað illa um lögregluna
en þetta eru bara örfáir menn innan
hennar sem hegða sér svona.“
Viltu þá sjá Árna Ólafssoti sviptan
einkennisbúningnutn?
„Ég vil að minnsta kosti að hann fari
að vinna störf sín eins og maður. Ég get
ekki borið virðingu fyrir lögreglunni
þegar svona tuddar starfa innan henn-
ar.“
Hallgrímur segist hafa þá eina skýr-
ingu á meintu einelti að Ámi sé „vald-
gráðugur hrokagikkur", sem hafi lengi
verið illa við hann. „Ég er gamall alki en
er óvirkur í dag. Árni hafði oft afskipti
af mér og virðist njóta þess að sýna vald
sitt fólki, sem hann telur ekki merki-
legt.“
Haft var samband við annan mann
sem tók undir orð HaUgríms en vildi
ekki koma fram undir nafhi opinber-
lega. Þegar sá maður var spurður hvort
hann teldi að Ámi hefði misbeitt valdi
sínu gagnvart honum var
svarið: „Já, ég get tekið
undir það. í krafti búnings-
ins hefúr hann farið yfir
mörkin.“
Yfirlögreglu-.
þjónn segirAma
til fyrirmyndar
Þessar alvarlegu ásakanir
voru bornar undir Árna en
hann neitaði alfarið að tjá
sig um þær. „Ég er bund-
inn þagnareið og hef ekki
heintild til að tjá mig opin-
berlega um störf mín hjá
lögreglunni, hvorki fyrr né
nú.“
Guðmundur Guðjóns-
son, yfirlögregluþjónn,
vísaði ásökunum Hall-
gríms algerlega á bug þegar
samband var haff við hann.
„Ég kynnti mér gögnin
rækilega og störf þessara
lögreglumanna á þessum
tíma. Eftir það tel ég þessar
ásakanir fráleitar því í um-
rætt sinn vom þeir í því
verkefrii að fylgjast með
ökumönnum á óein-
kenndum bíl lögreglunnar
og það voru fleiri sektaðir,
meðal annars fyrir sams
konar brot á svipuðum
slóðum og svipuðum tíma.
Eftir að ökumanninum
hafði verið sent sektarboð
vegna umrædds brots
mætti hann á lögreglustöð-
ina og þar kom hann að
þeim athugasemdum sín-
um að málið væri sprottið
af persónulegri óvild. Tek-
in var skýrsla af Árna vegna
kvörtunarinnar en það var
engin ástæða til að aðhafast
nokkuð frekar í málinu.“
Guðmundur segir Árna
hafa verið farsælan í starfi.
„Ég hef tvisvar kallað Árna
til mín og í bæði skiptin til
að veita honum viður-
kenningar fyrir vel unnin
störf. Eg hef ekki kynnst
því að hann leggi menn í
einelti."
Fyrir nokkrum árum var
Árni leystur ffá störfúm
tímabundið eftir að hann
var ákærður fyrir að hafa
handleggsbrotið mann við
handtöku. Hann var sýkn-
aður af því fyrir dómi en
fékk sekt fyrir að hafa beitt
svokölluðu lögreglutaki af
óvarkárni. 1 dómsniður-
stöðunni segir:
„Þrátt fyrir að „lögreglu-
tak“ þetta sé kennt öllum
verðandi lögreglumönn-
um, verður að leggja þeim
þá skyldu á herðar að beita
því með þeim hætti að
menn slasist ekki alvarlega.
Verður að telja, eins og á
stóð, að ákærði (lögreglu-
maðurinn) hafi ekki sýnt
nægilega varkárni er hann
hélt um handlegg fangans
umrætt sinn, þótt í ljós sé
leitt að fanginn hafi veitt
mikla mótspyrnu, er reynt
var að færa hann úr yfir-
höfú, svo sem skylda er.“
Þrátt fyrir sektina tók
Ámi aftur til starfa og heftir
ekki fengið áminningu fyr-
ir brot í starfi. -SG
Hallgrímur Elíasson var sektaður fyrir að virða ekki
stöðvunarskyldu á þessum gatnamótum Bergstaða-
strætis og Skólavörðustígs. Hann segir kæruna hafa
byggst á persónulegri óvild lögregluþjónsins í sinn garð.
Guðmundur Guðjónsson yfirlög-
regluþjónn „Ég hef tvisvar kallað
Árna til mín og í bæði skiptin til að
veita honum viðurkenningar fyrir vel
unnin störf. Ég hef ekki kynnst því
að hann leggi menn í einelti."
«■■> «3 *“* ■‘taW-Ur v«
t- 5. v“ ■“» J
' ’’ ”■ ** -U „v —
tnu. Þarna e
Skýrslan sem Hallgrímur gaf
þegar hann lagði fram kvörtun
Þar segir meðal annars: „Annar
lögreglumannanna er frændi
minn, Árni Ólafsson, en hann hef-
ur lengi haft horn í síðu mér og tel
ég að þetta mál sé sprottið af
persónulegri óvild hans í minn
garð en þetta er ekki í fyrsta sinn
sem Árni kærir mig.“
VOLVO 440/460
kaupin!
Argerð 1995
Mjög kraftmiklar vélar
Vökvastýri/veltistýri
Mynd: Volvo 440, álfelgur og vindskeið ekki innifalið í verði sem er frá:
1.448.000kr.
Staðgreitt kominn á götuna
Betra verð en nokkru sinni!
Enn og aftur kemur Volvo á óvart með því að
kynna nýja útfærslu af Volvo 440/460 árgerð 1995
á lægra verði en árgerð 1994. Þetta er ótrúlegt en
satt en við hvetjum þig til að koma og sannfærast.
Reynsluakstur tekur af allan vafa. Þetta eru bestu
kaupin af árgerð 1995.
Öryggið áfram í fyrirrúmi
Volvo er leiðandi bflaframleiðandi á sviði öryggis.
Uppfinningar á borð við 3-punkta bílbeltið,
styrktarbita í hurðum, öryggisbúr um farþega,
bílbeltastrekkjara og innbyggðan barnastól í
aftursæti segja sína sögu.
Sænsk gæðahönnun!
Volvo 440/460 er hannaður af sérfræðingum Volvo
í Gautaborg og gefur stóru bræðrum sínum lítið
eftir hvað varðar öryggi, endingu,
aksturseiginleika, vélarafl og þægindi.
Volvo 440/460 er fáanlegur með 1.8 1 eða 2.01 vél,
báðar með beinni innspýtingu. Hann er sérlega vel
búinn aukabúnaði og má þar helst nefna
vökvastýri, samlæstar hurðir, veltistýri, upphituð
framsæti, bílbeltastrekkjara, sjálfvirka
hæðarstillingu bflbelta, stillanlega hæð framsæta,
dagljósabúnað, fellanlegt aftursætisbak, litað gler,
læst bensínlok, 14" felgur og 185/65R14 hjólbarða,
pluss áklæði á sætum og margt fleira.
Volvo 440/460 er framhjóladrifinn og sparneytinn
fjölskyldubfll.
Góðir dómar!
Bflagagnrýnendur eru á einu máli um Volvo
440/460 og m.a. gaf Bílablað DV bflnum
sérstaklega góða umsögn og þá einkum hvað
varðar vélarafl og hversu hljóðlátur hann er.
VOLVO
BIFREIÐ SEM ÞÚ GETUR TREYST
ra
BRIMB0RG
FAXAFENI8 • SIMI 91-68S870