Helgarpósturinn - 22.02.1996, Blaðsíða 18
FIMMTUDAGUR 22. FEBRÚAR1996
18
■■■■■
[.rjjtið
® Hákon Amar Hákonarson
nefnist ungur og efnilegur piltur
sem hefur sett sig í samband viö
blaöið og lýst yfir einlægri lótningu
sinni á einum glæstasta merkis-
bera íslenskrar blaðamennsku:
Huldari okkar Breiðfjörð. Mætt-
um viö fá meira að heyra af sllku
oflofi, Hákon Arnar? Hann er
reyndar svo ánægður með Huldar
(„Ég hló mig alveg geðveikan á
köflum - góður penni"), að hann
sýnist tilvalinn, útvalinn og einval-
inn til að stofna aödáendaklúbb
þann sem pistlahöfundinn okkar
hefur löngum dreymt um. Tilefni
skrifa Hákons Arnars er reyndar
ein ákveöin grein Huldars eöa
Hvaða helvítis ferðalag er á þér,
böddí? og bendir sjálfur á áhuga-
veröa smíð sem er að finna á
heimasíðu hans http://rvik.is-
mennt.is/~aviation og nefnist A
Humiliating Experience. Þarna
mun vera sannsögulegt drama á
ferð — ehemm...
® Bandaríska Internettímaritið
Wired á aðeins einn veröugan
keppinaut aö mati undirritaðs, en
þaö er hið breska .net. Bandaríkja-
mennirnir þykja af nethausum um-
talsvert svalari og töffaralegri, en
á móti kemur að tímarit þeirra er
oft og tíðum illskiljanlegt öörum en
rækilega innvígðum. í síðasta tölu-
blaöi Wired má meðal annars
finna handhægan topp-tíu-lista yfir
best heppnuðu netvæddu dagblöð
veraldar að mati lesenda tímarits-
ins, en sem kunnugt er líður varla
dagur svo ekki mæti tylft eða svo
til leiks á Netinu, þessum nýjasta
vígvelli samskiptabyltingarinnar
(ofurhraðbraut upplýsinganna). Að
hætti Bandaríkjamanna kemst þó
aðeins eitt dagblað utan risaveld-
isins á listann og einungis í 4.
sæti. Umrætt netblað er staðsett í
London og er almennt talið það
fremsta í heimi. Lítum á listann:
1. „Nando: McClatchy
Newspapers lnc“
http://www2.nando.net/
nt/nando.cgi
2. „San Jose Mercury News"
http://www.sjmercury.com/
3. „Washington Post/Digital
Ink" Enn er þetta sérþjónusta
sem aðeins fæst með
innhringingu
4. „The Telegraph" (London)
http://www.telegraph.co.uk/
5. „The Wall Street Journal/
Money & Investing Update"
http://update.wsj.com/
6. „Boston Globe"
http://www.globe.com/
7. „Detroit News"
http://detnews.com/
TDNHOME/tdnhome.html
8. „Atlanta Journal-
Constitution"
http://www.ajc.com/
9. „Star Tribune"
(Minneapolis/St. Paul)
http://www.startribune.com/
10. „American Reporter"
http://www.newshare.com/
Reporter/today.html
Röflið í kennurum
Mikið skelfing er ég orðinn
þreyttur á þessu enda-
lausa röfli í kennurum. Það líð-
ur vart sá dagur að forsvars-
menn kennarafélaganna komi
ekki fram í fjölmiðlum til að
kvarta og kveina milli þess
sem þeir hafa uppi stór orð
um aðgerðir sem þeir ætla að
beita sér fyrir ef ekki verður
farið að óskum þeirra í einu og
öllu. Flutningur grunnskólans
frá ríki til sveitarfélaga varð
tilefni til mikils málatilbúnað-
ar af hálfu kennara, sem þótt-
ust þess fullvissir að nú ætti
að snuða þá svo um munaði.
Síðan þegar í ljós kemur að
kennarar muni halda öllum
sínum réttindum rjúka þeir
upp á nef sér vegna fyrirhug-
aðrar breytingar á áratuga-
gömlum lögum um réttindi og
skyldur opinberra starfs-
manna. Þeir virðast standa í
þeirri trú að það sem búi þar
að baki sé ekkert annað en til-
raun ríkisvaldsins til að kné-
setja kennarastéttina í landinu
og koma henni endanlega á
kaldan klaka.
Sannleikurinn er sá að fáar
stéttir hafa náð betri árangri í
kjarabaráttu sinni undanfarin
ár en einmitt kennarar. Það er
af hinu góða, því laun kennara
voru löngum skammarlega lág
og ekki vanþörf á að gera þar
bragarbót. Þessar kjarabætur
náðust ekki baráttulaust, held-
ur hafa kennarar ítrekað gri]>
ið til verkfallsvopnsins til að
knýja fram launahækkanir,
sem hafa óneitaniega bitnað
illa á nemendum. En það er
komið nóg af svo góðu. Kenn-
arastéttin getur ekki endaiaust
haldið áfram að bæta í kröfu-
gerð sína, svo að segja á hverj-
um degi, og hafa uppi hótanir
og stóryrði ef einhver dirfist
að andmæla málflutningi
þeirra. Þetta gengur einfald-
lega ekki lengur. Almenningur
hefur engan áhuga á að bæta
við enn einni forréttindastétt-
inni þar sem eru kennarar.
Þótt opinberir starfsmenn séu
kannski upp til hópa ekki of
vei launaðir búa þeir að
mörgu leyti við meira öryggi
og meiri fríðindi en almennir
launþegar. Nægir þar að nefna
verðtryggðan lífeyrissjóð, sem
er búinn að gefa út greiðslulof-
orð upp á tugi milljarða króna
sem komandi kynslóð á að
greiða. Á móti kemur að launin
eru ekkert til að hrópa húrra
fvrir hjá þorra opinberra
starfsmanna eins og áður seg-
ir. Baráttan fyrir bættum lífs-
kjörum er hins vegar ekki
bundin við opinbera starfs-
menn eina og allra síst bara
kennara. Það er mál sem laun-
mtmdur
íðvinsson
þegaforystan öll þarf stöðugt
að vinna að. En að ein stétt
eins og kennarar geti stöðugt
haldið áfram að heimta meira
án tillits til þess hvað aðrir fá
er út í hött.
Það væri nokkur tilbreyting
ef kennarar gætu einhvern
tímann litið upp úr kröfugerð
um bætt kjör sér til handa og
tækju upp baráttu fyrir því að
auka og bæta námsefnið. Sí-
fellt fleiri unglingar virðast
koma vanbúnir til náms við
framhaldsskóla og þar er
raunar einnig pottur brotinn
miðað við hvað nemendur
virðast koma æ verr undirbún-
ir í Háskóla. Afköst kennara og
nemenda hérlendis eru minni
en í ýmsum öðrum löndum ef
marka má reynslusögur for-
eldra sem hafa búið erjendis
og sent börn sín í skóla þar.
Þjóðin tæki undir með kennur-
um sem legðu sig frekar fram
um að bæta hag og kunnáttu
nemenda í stað þessarar eilífu
kröfugerðar á hendur hinu op>-
inbera um launahækkanir til
kennarastéttarinnar með ein-
um eða öðrum hætti. Það kost-
ar gífurlega fjármuni að koma
á einsetningu skóla, en góður
skriður er að komast á það
mál. Víða þarf að bæta tækja-
búnað skóla nú á tölvuöld og
margt er varðar námsefni þarf
að vera í stöðugri endurskoð-
—
.
■
p «1 1 | 4
L S "ivS;
: i iíii-i hL
un. Svo virðist sem æ fleiri
nemendur útskrifist úr skóla
sem talandi páfagaukar og þar
er ekki við kennara eina að
sakast. En það verður að ætl-
ast til þess að kennarar geri
ekki bara sífelit auknar kröfur
til annarra en ræði lítt þær
kröfur sem foreldrar og þjóð-
félagið í heild gerir til skól-
anna og kennararstéttarinnar í
landinu.
Lffillúsið
• Kaffihús Listhússins
Friðsælt og listrænt
Pyrir nokkrum ár-
um var Listhús-
ið í Laugardal opn-
að og var kærkomin
viðbót í íslensku
menningarlífi. Þar
er hægt að virða
fyrir sér listaverk af
ýmsum toga og úr
öllum áttum. Menn-
ingarstraumum æg-
ir þar saman. Skoða
má málverkasýning-
ar, höggmyndir og
handverk ýmiss
konar. Einnig eru
þar starfræktar
nokkrar verslanir
sem bjóða ýmsa
listræna muni. Úr
mörgu er að velja
og allir ættu að geta
fundið eitthvað við
hæfi smekks og
buddu. í miðju List-
húsinu er síðan að
finna lítið og
skemmtilega útfært kaffihús
þar sem gestum er boðið upp á
kaffi og meðlæti. Og af nógu er
að taka. Ágætisúrval er af kaffi-
tegundum. Súpa dagsins er yf-
irleitt nokkuð góð og mikið úr-
val er af kökum og smur-
brauði. Verð veiganna er svip-
að og á öðrum kaffihúsum í
Reykjavík, þó heldur lægra ef
eitthvað er. Andrúmsloftið er
frekar heimilislegt, rólegt og
þægilegt. Þó getur hitnað í kol-
unum þegar stórir hópar koma
í heimsókn — aðallega sauma-
klúbbar og skólar, ásamt biss-
nessmönnum úr hverfinu — til
að virða fyrir sér listina og
skola henni niður með kaffi og
tilheyrandi. Þá getur orðið
þröng á þingi og mikið skvald-
ur. Staðurinn er annars yfir-
leitt tilvalinn til að flýja eril
dagsins, slappa af, lesa blöðin
og nærast bæði andlega og lík-
amlega. (Hópum skal bent á
þægilegan sal inn af kaffihús-
inu sem hægt er að fá til um-
ráða.) Umhverfið er annars
friðsælt, enda Listhúsið stað-
sett í miðjum Laugardalnum,
einu helsta útivistarsvæði
Reykjavíkur. Um helgar getur
verið gaman fyrir barnafjöl-
skyldur að gera sér dagamun
eftir að hafa notið lystisemda
dalsins; njóta listar Listhúss-
ins og gæða sér á kaffi eða kak-
ói að því loknu. - ebe
Þaö skal tekið fram í upphafi, til að forðast allan misskilning og
leiðindi, aö tvífarar dagsins eiga nákvæmlega ekkert sameiginlegt
nema þá kannski fifldirfskuna. Jóhannes Jónsson prentari stofnaði
verslanakeöjuna Bónus fyrir allnokkrum árum og með sígandi lukku,
einstæðu viöskiptaviti og hagkvæmum rekstri byggöi hann upp mikiö
veldi sem hann seldi síðan nokkrum dyggum kapítalistum og græddi
vel á. Einlægustu aðdáendur Jóhannesar segja engan, nema þá
kannski sjálfan Páhna Jónsson í Hagkaup, hafa gert eins mikiö fyrir
íslenska neytendur. Jóhannes hefur löngum þótt snjall að nýta sér
fréttasvelta tslenska fjölmiöla meö ýmsum skondnum uppákomum.
Þannig hefur hann til dæmis nokkrum sinnum reynt aö flytja inn
„bannaða" matvöru fyrir nokkra hundraðþúsundkalla, fengið afsvar
frá ráöamönnum með innflutninginn, en uppskorið massífa velvild
neytenda og fengið í leiðinni auglýsingu sem samsvarar milljónum of-
an á milljónir króna. Sniðugur strákur, Jói. Saddam Hussein aftur á
móti er öllu verr þokkaöur meðal almennings og heitt hataður af fjöl-
miölamönnum, enda margsannaður pldamoröingi og harðstjóri í
heimalandi sínu. Þessi forseti íraks hefur rfkt um langt skeið og herj-
að meö ofbeldi og hryliingi á alla nágranna sína milli þess sem hann
hefur dundað sér við aö byggja skrauthallir undir sig og sitt slekti og
látiö reisa griöarstórar styttur af sér og komið andliti sínu fyrir í öllum
skúmaskotum landsins. Skemmst er að minnast Persaflóastríösins
þarsem þurfti Bandamannaherafla til að hrekja kóna aftur frá Kúveit,
sem hann hafði hertekið af merkilegri ósvífni. Enn gráta bandariskir
hemaðarsérfræöingar á borð við Norman Schwarzkopf þau hörmu-
legu mistök aö hafa ekki farið með Bandamenn alla leiö til Bagdad
og stútaö brjálæöingnum í lokasókninni...