Alþýðublaðið - 11.05.1971, Blaðsíða 4
sjáum þaiff oftast á Arnarhóln- úru enn. Ogr við eigum enn þá
um, liann er orðinn grsenn og dásemd að geta verið aleinir.
hlýlegur. Fólk gekk Ietilega um Við erum ekki nema 200 þúsund
stigana og nokkrir menn höfðu maitns í landi sem er rúmlega
tyllt sér niður á bekki, og gam-
all maður sat einn Sér. Hann
hafði í höndum sér bennivíns-
flösku og staupaði sig oft og
rækilega. f baksýn lágn Sund-
in slétt einsog rjómatrog, strik-
uð óreglulegum gáruskuggum af
einhverjum goluávæningi sem
lék á haffletinum. Og Iengst í
norðri steig snævi krýnd Skarðs
heiðin framúr móðumii.
f HUGUM ÍSLENDINGA er
hlýtt vor ábending um góð’a líð-
an og velgengni. Fyrrum var
alltaf spurt hvemig mundi vora.
Gtillin Itirta yfir bot'jinni og Ef VOrið var hart> gat or®ið fel,_
vorbiáminn var kominn á lr ,nanna bupenings. Ef vei
himininn voraffi var oftast hætt rækilega
fyrir harðan vetur. Nú erum við
Hiýtt vcr ábending um gÓSa ekki háð árstíðunum á sama hátt
hundrað þúsund ferkílómetrar,
og stór svæði hess eru þannig
að þau verða ekki svo auðveld-
lega eyðilögð.’
iíðan og veígengni.
□ MaSurinn þarf aS hafa
jarSsamband.
□ Að vera aleinn útí náttúrunni.
ÞAÐ VORAR vc! cg fagurlega
hér á iSuðurlandi. Um tíma hef-
ur vetrið rakt cg hlýtt, súld og
þcka., cinmitt þetta veður sem
við ipurfum ‘á vorin til að gróð-
urir. n taki rækilega við séí þeg
ar rólin fer að skína. Og svo
fór ólin að skína. í gærmorgun
lá g J]lin birta yfir borginni og
vorlláminn var kominn yfir
h',m ninn.
Þ IÐ VAR - LÍKA auðséð út-
cg áður. En björt og hlý sumar
tíð er þó eitt af þeim skilyrðum
sem okkur þykja bezt á landinu.
Það snertir það’ 'að vera til, ekki
aðeins að geta dregið fram iífið.
Margt gefur lífinu gildi þótt það
verði á engan hátt metið til f jár.
Sumarkyrrð, sumarfegurð, sum-
arbiíða er eitt af því.
HOLLENZKUR ritstjóri sem
ég kynntist fyrir mörgum árum
benti mér á það sem ég hafði
þá ekkj 'hngsað! 'útí, að í mörgum
löndum er einvera ekki hugsan-
leg. Hann hafði árið áður farið
í sumarfrí tll Norður-Svíþjóðar
og kynntist því þá í fyrsta sinn.
sagðí hann, að vera einn útí
um giuggann hérna á Alþýðu- óspilltri náttúru. Við íslending-
húsinu að komið var vor. Við ar eigum nóg af óspilltri nátt-
ÞAÐ ER gjeðilegt að þjóðin
kann vcl að; meta einveru og
óspillta náttúru. Fjöldi manna
sækir útí óbyggðirnar hvenær
sc,m færi gefst, þangað sem ekk-
ert heyrist nema þyturinn í gol-
uimi, nið’ur lækjanna og kvak
fugia, þetta sem bara gerir
þögnina dýpri og einveruna Stór
kostlegri. Eg held að það sé
bráðnauðsynlegt fyrir livern
mann að hafa jarðsamband.
Maðurinn er vaxinn upp úr
moidinni einsog aðrar verur, og
við og við þarf hann að baða
sig í kyrrð náttútJunnar, 'og
finna að hann getur losnað við
ailt þetta sem hann sjálfur hef-
ur búið til.
BLÍTT SUMAR gefur okkur
lækifæri til að fara útí náttúr-
una, og þau tækifæri eru ræki-
lega notuð. Fólk streymir úr
borginni hvenær sem gott veður
gerir um helgar og á fögrum
kvöldum sækja líka margir út í
náttúruna, útí kyrrðina og ein-
veruna.
SIGVALDI
Minningarorð:
Gróa Eggertsdótti r
frá Kothúsum í Garði
FIS
Sá sem gerir
öðrum órétt gerir
sjálfum sér órétt,
því misbeitirrg
dómgreindarinnar
er andlegt sjálfsmorð
MultatuK.
HLAUPA BURTU
(1)
brott, og því hafi þeir lagt hend-
ur á hann og í þessum stimp-
ingum hafi pilturinn handleggs-
brotnað,“ sagði Þorgeir.
„VlJ vitum þannig ekki, hvað
gerist þarna; hvort handleggs-
brotið hafi orsakazt vegna lög-
mætra aðferða vamarliðsmann-
anna við handtöku piltanna og
„varðveizlu“ þeirra, unz ís-
lenzká Jögregian kom á vettvang,
eða aí öðrum sökum“.
Að&purður um hugsanlegt fram
liaLd þessa máls, sagði Þorgeir
Þorstcinsson, að samkvaemt is-
lenzkúm lögum vaeri að sjálf-
sögðu ekki bannað að dreifa
dreifi ilöðum, þess baeri að gæta,
að ’teflavikurflugvöllur væri
sérsv; :ði og þyrfti fólk levfi til
að fa a um það og ætti að gera
greán fvrir ferðum sínum um það
í hlið’inum. Drengirnir hafi ekki
haft plíkt leyfi. Ennfremur væri
að þ' í að hyggja, að piltarnir
voru 'handteknir, þar sem þeir
voru komnir til að dreifa blöð-
um sjnum í levfisleysi í húsa-
kynnifm varnarliðsmanna.
Að lokum sagði Þorgeir Þor-
steinsjíon, fulltrúi lögreglustjór-
ans á1 Keflavíkurflugvelli, að sér
væri ij kki kunnugt um það. hvort
piltur nn ætlaði að hefja mál á
hendir varnarliðsmönnunum
vegn;; handlfggsbrotsins. —
borðstokknum. Vlppaði hann sér
því næst upp á borðstckkinn og
ætlaði að stökkva í land. Líklega
mun vínmagnið í blóði hans hafa
truflað ifjarlsegðiarskynið, því
hann hiitti ekki ó bryggíuna en
náðj þó handfastu uítan á bryggj-
unni og hékk því á miili skips og
bryggju.
Menn, sem voru staddir þama
nálægt, sáu hvað skeði og náðu
að bjarga kauða með snarræði
og mátti það kéki tæpara standa,
þvi rétt í þarm mund er hann var
dreginn upp, sfeaH togiarinn ut-
ap í bryggj-uua, þar seon hann
hafði hangið,
Bretinn neátaði harðlega að
fara aftur ran borð og setti lög-
reglan hann þvf fyrst um sinn í
fangageymslumar þar sem hann
hitti skipsfélaga og landa sinn
hafði hangið.
EFTA
(3)
BRETINN
(3)
setinr kom eins og bysaubrennd-
ur upp á þilfar og tók á rás að
þeirra að Bfnahagsbandalaginu
væri fyrir hendi, heldur yrðu
ríkin hvert fyrir sig að gera
samninga við bandalagið í þessu
efni.
Fulltrúi Breta á fundinum í
gær, S. Douglas skýrði frá því,
að hann teldi mjög mikilvægt,
að ákvörðun varðandi aðild Bret
lands að EBE yrði tekin í sum-
ar, annars væri hugsanlegt, að
langur dráttur yrði í því, að að-
ild yrði áfcveðin.
j Meðal efnis, sem rætt var á
fundi ráðgj afarnefndarirmar,
var mismunandi verðlag á sömu
vörum í hinum ýmsu aðildar-
löndum Fríverzlunarbandalags-
ins. Brugger skýrði frá því, að
á vegum EFTA hafi verið unn-
ið mikið verk í rannsóknum i
þessu efni, og á fundinum í gær
var lögð fram niðurstaða könn-
unar, sem gerð var á vegum ráð
gjafanefndarinnar um mismun-
andi verð á sömu vörum í EFTA
löndunum.
Þar leam m. a. i ljós, að Kod-
aik litfilmur kosta um 320 kr.
í Sviss, en um 620 kr. á íslandi.
Volvo-bifréið kostar um 400
þús. kr. á íslandi, en í Sviss um
270 þús. krónur og um 450 þús.
kr. í Finnlandi. OMO þvotta-
duft kostar, 28 kr., í Portúgal 56
kr., í Svissjog 44 kr. á íslandi.
Ýmsar óstæður eru taldar liggja
að baki þessu mismunandi verði,
tollar, skattar, flutningsgjöld,
samkeppni og í mörgum tilvik-
um „pólitík“ stóru fyrirtækj-
anna.
VEGABREF
(12)
affur til að Þrykkja með skjaldar-
mterki og nafni sendiráffsins á
vegaíbréfsmyndir. Hafði þjófur-
inn gefiff sér tíma ti'l að Prófa
stimprli.nn á bré'fi frá u-tanríkjs-
ráðuneytimi.
AX vegahréfunum, sem hurfu
voru 40—-50 ný, en 7—9 nýútgef-
in. Þá voru einnig horfín milli
10—20 vegabréf, sem löngu voru
gangin úr gildi.
Þjófsins er nú leitað um alla
Danmörku.
F. 6. apríl 1893.
D. 3. maí 1971.
ALDREI hafði mér komið til
hugar að ég ætti eftir að skrifa
minningarorð um föðursystur
mína, Gróu Eggertsdóttur frá
Kothúsum í Garði (Gerða-
hreppi), þótt aldursmunur okk-
ar væri allmikill. Hún var elzt
sex barna Guðríðar Árnadótt-
ur og Eggerts Gíslasonar frá
Kothúsum í Garði, en ég sonur
yngsta bróður h'ennar og þeirra
hjóna.
Ég flúði svo oft inn til henn-
ar, ef ég varð undir í átökum
okkar strákanna í Keflavík á
mínum uppvaxtarárum þar og
þegar hún birtist í dyrunum,
eftir að ég hafði sloppið inn
fyrir, þá rann allm' stákaskar-
inn á flótta. Pabbi var út á
sjó og mamma að vaska fisk
eða salta síld og því ekki ávallt
heima. En við bjuggum á
sömu torfunni og í kjallara húss
þeirra hjóna fæddist ég árið
1925.
Hjá Gróu frænku var örúggt
vígi og blóðnasir og jafnvel
glóðaraugu, urðu þar að hé-
góma, grátur breyttist í gleði-
bros. Gróa sá um þetta allt
Saman og plástraði smáiskeinur.
Að Gróa gæti dáið og horfið
af okkar tilverustigi, — varn-
arvirkið mitt væri horfið og
'aillt í rúst komst þá ekki
að í mínum huga. — Þarna
hlyti Gróa ávallt að Verða og
þar yrði áfram mitt framtíðar-
skjól.
Árin færðust yfir og aðistæð-
ur allar breyttust, serm síðar
kenndu manni lifsins sögu ísl-
lenzkrar alþýðu og um leið þjóð
arinnar allrar.
Fyrst flyzt Gróa og fjöLskylda
hennar til Reykjavikiur ásamt
eiginmanni sínum Einari Helga
syni og syni árið 1935 og nokkr
nra árum síðar 1940 drukkn-
aði yngsti bróðir hennar (Þor-
steinn, ásamt 6 skipverjum sín
um), faðir minn, — var horfinn
og Gróa að því mér fannst
óra'langt í burtu. í ;þá daga var
það ekkert smá fyrirtæki að
heimsækja Gróu frænku, frá
Keflavík til Keykjavíkur — en
fyrstu árin bjó hún hér i borg
að Barónsstíg 20, svo Sólvalla-
götu 19 og nú síðast að Víðimel
21, þar til hún vistaðist á sjúkra
húsum hér í borg.
Gróa foænka var að allra
dómi glæsileg kona ,Tsvo að
h'enni sópaði“ eins og þá var
sagt hvar sem hún kom, þann-
ig að það fór ekki fram hjá
neinum að mikilhæf kona var
á ferð. — Stillirkg hennar og
sjálfsagi, var með þeim hætti
gat fram hjá neinum far-
ið. Orðheldni hennar og mann-
dómsbragur allur fór heldur
ekki fram hjá neinpm er henni
kynntust og var „húm þó ekki
aHra“, hún gerði skýr mork
milli „vina“ og „kunningja“.
Okkar á meðal er fjöldi fóiks,
sem við teljum „að sé ekki eins
og fólk er flest'. — Þetta fölk
átti ávallt vísa vist og húsaskjól
hjá Gróu frænku.
Hún flíkaði ekki sínum mann
lega tilfinningum á ytra borði,
nema síður væri, — hún fram-
kvæmdi sínar góðgjörðir við
yngri og eldri, án þess að hafa
um það nokkur orð, — þar með
var málið afgreitt. — Hún kaus
ekkert opinbert þakklæti, þeg-
ar hún hafði gert það sem í
hennar valdi stóð, til aðstoðar
eða hjálpar, en þá reisti hún
gjaman sitt fallega höfuð og
sagði, — hvað er næst? — Kol-
svarta mikla hárið hennar og
fas allt, færðí öllum aukinn
Styrk og þrek, sem í návist
h'ennar voru á þassum stund-
um. Það var nánast eins 'og
ekkert kæmi henni á óvart.
Kristin trú hennar, heil og
sönn hefur áreiðaniega verið
hennar höfuðstyrkui', ásamt
þeirri guðsgjöf að vera falleg
að ytra útliti, því inm-ætið og
framkoman var þó enn feg-
urra.
Gróa var fædd að Koíhús-
um í Garði svo sem fyrr er sagt,
og ólst þar upp allt til þess er
hún giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum Einari Helgasyni,
24. maí 1917, en þar hófu þau
einnig sín fyrstu búskaparár.
Svo sem fyrr er sagt, var
Gróa elzt þeirna Kothúsasyst-
kina, er upp komust. Bróður
sinn Árna og systur, Guðnýju,
misstu þau ung, en upp komust
þau sex systkinin, en auk Gróu
voru það þau Guðrún, sem
enn býr á ættaróðalinu að Kot-
húsum í Garði, Gisli Árni, að
Krókvelli í Garði, faðir afla-
kónganna margnefndu, látinn
fyrir 6 árum eða 1965, Helga,
látin í maí 1967, Guðmunda,
Sem býr að Höfn í Garði, varð
ekkja fyrir 4 árum og yngsti
bróðirinn, Þorsteinn, er drukkn
aði ásamt sex skipverjum sín-
um haustið 1940, — ssm sonur
hane, er mér persónulega kunn-
ugt um, að það varð Gróu mik-
ið og þungt áfall, — en milli
þeirra systkina allra, var sér-
stakt Og heilbrigt samband, —
þótt ókunnugir sæu það litt á
Fraimih. á tols. 8
4 IMffjudagur 11. maí 1971