Alþýðublaðið - 27.01.1972, Blaðsíða 4

□ Um sjúklega hneigS fólks í
brennivín og töflur.
□ Árás á neyzluþjóSfélagiS og
viSreisnarstjérnina.
□ Ál í morðtó! til aS lemja á
pakki í Vietnam og smávegis
fiuor útí andrúmsloftiS.
□ í samræmi viS lífiS.
KFTIRFAKANDI bréf hefur
mér borizt frá JónaSi Erlends-
syni: — Kæri Sigvaldi. Kann-
ski vilt þú ekki birta þetta til-
skrif mitt á dálkum þínum,
þar eð í þvi kemur fram nokk-
ur áfJMia já flokk þinn og'
blað, en ég treysti þó frjáls-
lyndi þínu. Fyrst vil ég þakka
þér og Aíþýðublaðinu kærlega
fyrir skeleggar greina'r um
mengun og alls kyns eitrun
sem ógnar tilveru alls lífs á
jörð. Nú spyrð þú hvað valdi
þessari sjúklcgu hneigð fólks
í hrennivín og töflur o. fl.
þess háttar. Þetta cr auðvitað
sú brennandi spurning sem
svara þarf eigi að bæta úr á-
standinu.
ALLT FRAM að síðustu
heimsstyrjöld átti hið m«nu-
ingarsnajuffa og ófyrirleitna
v i ðskipta auffval d litlum fra-m
gangi aff fagna víffa-t hvar á
Vesturlö idum og olli því f jand
samleg afstaða þess til al-
múgafóllcs. En eins og 'rottan
aðlagar sig aff þörfum eftir
brevttun. aðstæðum, þannig
söðlaði viðskiptavaldiff alveg
um gagnvart alþýðunni eftir
stríðiff. Þaff gerðist sem sagt
heMi aflgialfi vel') -ðlarþjóff-
féiagsins. Alls konar t'rygging-
ar og velferðarstofnanir uxu
upp eins og gróður á vordegi
cg hvarvetna á Vesturlöndum
voru efnahagsundrin og hag-
vöx+urinn hið mikla stolt þjóð
anna. Og viðskiptevaldið sá
almenninari ekki aðeins fyriv
frumstæðu«tu lífsiiauð-ynjum
Iit-mur iafnvel í enn ríkara
mæli reyni það að uppfylla
hirritr tiibúnu þarfir er það
skf.nnffl sjálft með taumlausum
áróðri og ósvífnum lygum.
STÓRWJAN Iagði undir sig
smájffnaffinn og hagræffingin
hélt. inn'reiff sína meff nuknum
afköstum. Bílar, þvottaefni og
tannkrem ultu út úr verk-
smiffjunum meff vaxandi hraða
og mcff síaukinni fjölbreytni
og vísindaleg ■'uglvsingatækni
sá fyrir því, gff fólk trúffi því,
að líðan sín yrði betri, ef það
notaði nýjustu gerð af klóSett-
pappir og vítamíntöflum. Og
trúin á lífsþægindin og pening:-
inn varð fullkomnari með degi
liverjum. En afkastaaukning í
lífsþægindaiðnaðinum og aukn-
ing hagvaxtarins varð á kostn-
að móður náttúru. Loft, jörð,
vötn og liöf urðu baneitruð svo
að nú er bæði hin lifandi og
dauða náttúra í bráð'ri hættu.
Fólk þyrptist hvarvetna frá
dreifbýli til borga og tók sér
bólfestu í eins kónar maui'i-
þúfum og vann í verksmiðjum
og skrifstofum effa í alls kon-
ar öffrum þjónustugreinum.
Biliff milli þess og náttúrunnar
óx stöðugt. Bæffi peningaráð og
frístundir fóru vaxandi.
OG HVAÐ ÁTTI að gera með
siíkt? Viðskiptavaldið hafði
svarið við þeirri spurningu. —
Veitingahúsin og næturklúbb-
arnir með allt sitt áfengi. Vín
og töfluframleiðendur. Þessir
aðilar voru sannarlega reiðu-
búnir til hjálpar. Komið til mín,
sögðu þeir og fólkið hlýdli
kallinu. Og nú er komið sem
komið er. En hvað með ís-
la«d? Viðreisnarstjórnin sáluga
var samlarlega með á nótunum
í liinni nýju lífsfílósófíu. Burt
með sveitamennskuna og púka-
skapinn úr íslenzku þjóðlífi
sagði hún. Stóriðja er það sem
koina skal. Á1 í morðtól til að
lemja á pakki Vietnam. Smá-
vegis fluor út í andrúmsloftið,
livaff gerir það? Við höfum þá
vikalipra efnafræðinga til að
reikna út tjóniff. Og hver var
aðal-kosningaáróffur Alþýðu-
blaffsins fyrir síðustu kosning-
ar? Svignandi búffarhillur. —
Fleiri bílar á mann en í flest-
um öffrum löndum stóð þar
svart á hvítu. En eitt var þó
eftir til þess að íullkomna við-
reisnina. Það var að smala þeim
fáu hræðum hu'rt úr sveitunum
sem þar voru enn. Þær voru
dragbítur á hagvextinum og
við svo búið mátti ekki standa.
SJÁLFUR fædtlist ég í sveit,
en hvarf þaðan á unga aldri.
Ég hef þó aldrei slitnað að fullu
úr sambandi mínu við sveita-
lífið. Nýlega tók ég mér gist-
ingu á sveitabæ. Þar voru
baulandi kýr í fjósi og jarm-
andi sauffkindur í fjárliúsi er
hiffu vina sinna — heimilisfólks
ins. Fólkið þurfti ekki að fara
út á Sögu eða Loftleiðir til
þess að láta tímann líffa við
fyllirí og slagsmál á eftir. —
Það fór út í fjós og fjá'/hús
í fylgd glaðklakkalegs hunds,
sem ekki þurfti að óttast dráps
menn lögreglunnar. Og í eld-
húsinu sat lítil yndisleg kisa,
sem brosti v.ið mér. Þetta var
vafalaust allt saman í andstöðu
viö hagvöxt og framleiðniaukn
ingu ca samt í samræmi við líf-
ið. — Lifðu heill. — Jónas
ErIendsson.“ — SIGVALDI.
1 Þegjandi
1 R Ir&fj vöttcrinn
itJF’J !^gur
..sí?t.
fslsnzkur málsháttur.
Fimmbura-
mamma
□ — Ég átti ©kki von á aff
■eiginasit tvá'bura, segir frú
Graioe Brown. — En svo sögðu
lœlfcniarnir mér að ég mundi
eignasit fimmibura. Ég varð
furðu llöstin og gjleymdi ölt-
um mínum áhyggjium. Nú >er
ég ánægð að eiga teílpurnár
litlu iþrjár og drerng'nn- en ég
syrgi drenginn minn sem dó.
Við hjónin hötium fairið í gegn
um Biblíuna að vetlja. nöiin á
tetipui’nar, iþær eiga að hieiita
Raikeil, FirUippía pg Úrsula, en
við 'höfum leikki vaJáð nafn á
dreng'inn ienn. það yerður í
höjuíið á eÍK'-iiverjum í fjöil-
skyld'Unni- Myndi!n er af
G.racie Brown og rnanni henn
ar og iþriggja á.ra dóttur sem
þau áttu fyrir. —
□ — 'Tíðarifar 'hefur verið sér
sitaikfega goltt ihér um slóðir í affll
an vetur, sstgði Sigurður Páfflsi-
son, skólastjór.i .barnasteó'lars á
Eiðum, í samtali við Aiþýffiu-
biaðið í igær, en hann er frétta-
ri'tará toLaðþmis Iþar leystra.
Sagði Sigurðuir, að mjög Jít-
inn snjó hetði sett niður í v'et-
iur, iein irieyndar ihaifi ikomið nokk
iur snjóa'kafK aim mánaðamót
nóveimiber og desiember og ann
ar ium jól. — En -aildreí hiefur
snjóað svo. að ©k:ki væri fært
(að ok'kar mati) hér um sló'Sir,
sagði Sigurðiur.
— Fná jólum og þangað til
fyrir fáeinum dögum var hér
leíhmuinia bUða og autit í.byggð.
Lagarfljót er ialausit að mestu
ihér iíinún tii, en hins vagar
ihangir ennþá ís í Jötouteá á DaJ.
Það þykir, að ibwí mér er sagt,
spá góðu pm veturinm.
Auk aöþýð'.'.rkó!an* á Eiðum
ler þar stairtfraékitur barnaskólá,
sem Siguirðiu.r er ^kólastjóri við,
’eims og fyrr segir. í alþýðuskói
an!’T n 'Ci'u u. þ. ib. 120 nemend-
'U”. I ibsi"paifflkólanúm eru flestir
rCnH' . ' ;.rni:' -í ihietmiavist, 20—
30 tailsinB, ®n Iþar ier urn svo-
fcafflir.'ða sikipitifcanmslu að ræðá
og eru niemendui’nir (háilfan
ménuð í skcila.num í senn ien
hinn ihiellmiinig mánaðarins
’heima ihj'á sér.
Aðsp'urðua- um, hvernig slíkt
fyrirlkomiuilaig gæfist, sagffii Sig-
urðiuii- Pálsson, sfcólastjóri, m. a.:
— Þa® er auffivitað .allsfcostar ó-
fuffln'ægjartdi. Þó að e'f til viill
hafi verið möguíiegt að fcenna
eldri nárr^skrána með þessiu
móti. að toörnín væru aðleins
ihálifan mánuð í sfcólanum í
genr'.i, er augljóst, að það er alls
'Ofcki ihægt að fcenna Þá nýju
náms'sfcriá, s;em nú ier affi komasit
í gagnið simám saman, m©ð þiess
um (hætti. Má í þessu sambandi
n®fra fcsennffliu í mengi og nýju
'eðBisfræðinni og avo dönsfcu leins
og hún er isiett fraim í þessu
nýja kennsi’Juislfcipuilagi.
í 'barnaisikála.ríuim á Eiðum
ei'iu nemfindurnh’, sem á barna-
sikóíaaldri ie<ru, úr tvieimur svie.i.t
um, Hjailitastaffis.lþiniglhá og Eiða,-
Iþinghá. 'Ennfi'cmiur ler ivið sfcól-
aniri starfræfctur 1. belktkuii' ung-
• lingastiig®, en í honum evu einti
ig nem'end.ur úr Jö&uidais-
hr.e.ppi, móðaphneppi oig Tungu-
hreppi.
í a.’jþýðu:sikciianuim' á Eiffium
tiekiui: Giifftan við 2. befcikur ung-
lí'ngasti'gísi, 13. ibelkfcur, rfmenn
de,Ti]d og landS'próf, 4. bekkur.
0211 sfcjp'tist 'í ‘verfcnáms- og
bóiknámisiiieill'd oig siðan 5. biEfck-
ur, aem ier fr.amihaJdsdisild.. —
4 Fimmtudagur 27. janúar 1972