Alþýðublaðið - 08.11.1972, Blaðsíða 6

RAFIDNADARSAMBANDKI
2. þing Rafiðnaðarsambands
Islands var haldið um siðast-
liðna helgi og var Magnús
Geirsson endurkjörinn for-
maður þess, en Olafur Þor-
steinsson varaformaður.
Þingið samþykkti m.a. álykt-
anir um kjara-, atvinnu-,
mennta- og skattamál.
1 ályktun þingsins um kjara-
mál er m.a. lögð áherzla á, að
launakjör islenzkra rafiðnaðar-
manna verði eigi lakari en ger-
ist á öðrum Norðurlöndum og
rauntekjur verði sambærilegar.
Ennfremur er lögö áherzla á, að
aðbúnaður og hollustuhættir á
vinnustöðum verði stórbættir
frá þvi sem nú er.
I ályktun þingsins um skatta-
mál er m.a. bent á eftirfarandi
úrræði i þeim máium: Skatt-
visitalan verði ákveðin með til-
liti til raunverulegs framfærslu-
kostnaðar.
Álagningarhlutfall útsvars á
láglaunatekjur verði lækkað, en
hækkað á tekjur, sem nema
margföldum lágmarkslaunum.
Þá leggja rafiönaðarmenn til,
að húsaleiga verði gerð frá-
dráttabær tii skatts og sama
látið gilda um húsaleigu i eigin
húsnæði, ef það er af hóflegri
stærð.
Ennfremur leggur þingið til,
að fasteignagjöld af hóflegu
ibúðarhúsnæði til eigin nota falli
niður, en af eign umfram það
stórhækki og að stighækkun
eignaskatts aukist til mikilla
muna.
Miðstjórn Rafiðnaðarsam-
bands tslands er þannig skipuð:
Formaður er Magnús Geirsson,
varaformaöur Ólafur Þor-
steinsson, ritari Gunnar Bach-
mann, gjaldkeri Jóhannes B.
Jónsson, og meðstjórnendur
eru: Birgir Dýrfjörð, Albert
Karl Sanders og Björn Július-
son.
t sambandsstjórn eiga sæti:
Fyrir Vesturland Bjarni Árna-
son, fyrir Vestfirði Guðjón
Bjarnason, fyrir Norðurland
vestra Ingimar Hólm Ellerts-
son, fyrir Norðurland eystra
Halldór Pétursson og fyrir
Austurland Tómas Zoega.
MÁLM- OG SKIPASMIÐIR
5. þing Málm- og skipasmiða-
sambands tslands var haldið i
Reykjavik dagana 4.-5. nóvem-
ber siöastliðinn. Þingið sátu 70
fulltrúar frá 20 félögum, en alls
eru i sambandinu 22 félög.
t ályktun þingsins um at-
vinnu- og kjaramál segir m.a.,
að leysa beri þann efnahags-
vanda, sem nú blasir viö, meö
hliðsjón af þvi aö áfram verði
tryggð full atvinna m .a. með þvi
að stórauka islenzkan iðnað og
að kjör verkafólks við undir-
stöðuatvinnuvegi þjóðarinnar
haldisti samræmi við þá stefnu,
sem mörkuð var með kjara-
samningunum 4. desember s.l.
t ályktun um skattamál
leggur þing Málm- og skipa-
smiðasambands tslands áherzlu
á, að tekið verði upp stað-
greiðslukerfi skatta og það látið
koma til framkvæmda sem
fyrst.
A þinginu var Snorri Jónsson
endurkjörinn formaður sam-
bandsins og Guöjón Jónsson
varaformaður.
Málm- og skipasmiðasam-
band tslands hefur nú hafiö út-
gáfu blaös, er hlotið hefur
nafniö Málmur og fyrsta tölu-
blað þess nýútkomið.
Nýtt símanúmer
Ileilsuverndarstöðvar Hafnarfiarðar.
Framvegis verður simi Heilsuverndar-
stöðvar Hafnarfjarðar
53444
Heilsuverndarstöð Hafnarfjarðar.
Akranes —
Aðalbókari
Starf aðalbókara á bæjarskrifstofunni á
Akranesi er laust til umsóknar.
Starfið veitist frá 1. janúar 1973.
Umsóknir er greini frá aldri, menntun og
starfsreynslu sendist undirrituðum fyrir
1. desember n.k. Nánari upplýsingar
veitir bæjarritari.
Bæjarstjórinn.
Aðalfundur
Styrktarfélags lamaðra og fatlaðra,
verður haldinn að Háaleitisbraut 13
sunnudaginn 12. nóv. kl. 14.
Dagskrá: venjuleg aðalfundarstörf,
lagabreyting.
Stjórnin.
FORLÁTTU GÆZKA
ÉG TAPAÐI ÞÉR í
r
i
SPIUFlKH EB SftLBÆH
BILUH SEM 1 ÝMISU6T
SKYIT VIP OFHEYZLU Á
ÍFEHCI OG FIKHILYFIUM
Spilaæöi herjar nú á heiminn
sem aldrei fyrr. Það eru ekki að-
eins þessi gömiu, góðu fjárhættu-
spil, sem menn heyja annað hvort
i dimmum kjallaraherbergjum
og óleyfilegum búlum, eða i
glæstum salarkynnum hinna lög-
legu spilavita. Langsamlega
mest er um hin „saklausu” fjár-
hættuspil allrar fjölskyldunnar,
svo sem happdrætti, bingó o.fl.
þ.h. Þetta er auðvitað ekkert ann-
að en fjárhættuspilamennska, þvi
lögmálin eru þarna nákvæmlega
þau sömu og i spilasölunum i
Monto Carlo og Las Vegas, enda
þótt menn að sjálfsögðu hætti
ekki eins miklu i „fjölskyldufjár-
hættuspilunum”.
Könnun hefur verið gerð á þess-
um málum i Bretlandi, sem leiðir
margt einkennilegt i ljós.
Til dæmis það, að Bretar eyða
meiru i fjárhættuspil hvers kon-
ar, en i bjórdrykkju og bilakaup.
Þar eru fleiri bingó-salir og
veðmangarabúðir en bankar.
Féð, sem Bretar verja árlega i
fjánhættuspil, nemur álika mikilli
upphæð og landið ver til her- og
varnarmála.
Og hverjir eru það, sem veðja?
Allir Aðalsmenn og öskukarlar,
hefðarkonur og gleðimeyjar, rikir
menn og fátækir. Meðal frægra
manna, sem eru ofurseldir fjár-
hættuspilafikninni (og með fjár-
hættuspili er þar átt við hvers
konar veðmang. bvi eðlið er eitt
þótt aðferðirnar séu margar) er
söngvarinn Frank Sinatra. Hann
tapar u.þ.b. einni milljón punda i
fjárhættuspilum á ári.
En hvað eiga veðmál
múltimilla, eins og Sinatra, skylt
við það, þegar fátækur fjöl-
skyldufaðir kaupir sér röð
happdrættismiða eða fer á bingó
með frúnni? Heilmikið, segja sál-
fræðingarnir. Hér er um sama
verknaðinn að ræða. Annar aðil-
inn hefur aðeins meira fé á milli
handa en hinn, — en báðir hegða
sér eins.
Sr. Emanuel Moran, ráðgef-
andi sálfræðingur við North
Middlesex sjúkrahúsið i Lundún-
um segir, að sérhver, sem taki
þátt i veðmáli af einhverri teg-
und, eigi á hættu að ánetjast veð-
málaáráttu. Verði svo, þá er um
vandamál að ræða, sem er svipað
og t.d. alkohólismi eða eiturlyfja-
neyzla. Viökomandi er haldinn
sjúklegri veðmálaáráttu og getur
ekki hætt.
Englendingur nokkur, Walter
Wagner, hefur skrifað bók um
sögu fjárhættuspilanna, sem heit-
ir i islenzkri þýðingu „Að veöja
eða ekki veðja”. Er hann senni-
lega einna fróðastur manna um
fjárhættuspilaástriðu liðinna
kynslóða.
Hann er sannfærður um, að
jafnvel hellisbúarnir, forfeður
nútimamannsins, hafi spilað fjár-
hættuspil með hjálp beinhnúta.
Og strax á steinöld urðu til hinir
fyrstu óheppnu spilamenn. Spilað
var um mat og þegar þeir ó-
heppnu töpuðu, þá urðu þeir mat-
arlausir að ganga. En spilafiflin
læknuðust ekki þá frekar en nú af
ástriðu sinni.
Hinir gömlu Egyptar litu fjár-
hættuspil hornaugum. En það
blómstraði eigi að siður. Forn-
leifafundir hafa sýnt það. Þeir
hafa m.a. leitt i ljós, að margir af
faraóunum voru ákafir — og ó-
heiðarlegir — spilamenn. Þeir
léku með fölskum teningum, sem
fundist hafa meðal annara minja
i gröfum þeirra.
AD TAPA HÖNDINNI
Spekingurinn Konfúsius segir
frá þvi — löngu fyrir Kristsburð
— að mandarinar og herforingjar
i Kina hafi lagt riki sin aö veði i
tafli, — og minni háttar menn hafi
lagt handleggi sina að veði I fjár-
hættuspilum.
Spilað var um hægri höndina og
mátti sá, sem vann, höggva af
hægri hönd þess, sem tapaði.
Hvað vinningshafinn gerði við
vinninginn er ekki vitað.
Sá maður, sem i sögunni hefur
orðið fyrir mestu tapi i spilum, er
ugglaust indverskur prins, sem
var svo óheppinn árið 2500 fyrir
Krists burð að gerast þátttakandi
i fjárhættuspili, þar sem andstæð-
ingur hans var útsmoginn svindl-
ari. t fyrstu atrennu tapaði prins-
inn stórfé. Þá lagði hann konuna
sina undir, og tapaði. Þvinæst
tapaði hann 200 þúsund þrælum
og loks tapaði hann riki sinu og
stóð uppi slyppur og snauður.
Þegar hann svo komst að raun
um, að svik höfðu verið i tafli, gat
hann ekkert gert, þvi i öllu kóngs-
rikinu voru engin samtök spila-
manna til, sem aumingja prins-
inn gæti kært málið fyrir og er
hann þar með úr sögunni.
Nú á dögum er höfuðborg fjár-
hættuspilanna ekki lengur Monte
Carlo, heldur Las Vogas i Banda-
rikjunum. Blaðafulltrúi borgar-
stjórnarinnar, Don Payne, er
mjög hreinskilinn i umsögnum
sinum um þann atvinnuveg, sem
heldur borginni hans gangandi.
Mannlegt eðli
Hann sagði einu sinni við
Walter Wagner, höfund bókarinn-
ar um sögu fjárhættuspilanna:
„Ég held, aö ekki sé hægt að
vinna i fjárhættuspili. Með ofur-
litillistærðfræðikunnáttu ætti fólk
að geta reiknað það út, að það
borgi sig ekki að spila i spilavit-
um, möguleikarnir til vinnings
séu svo litlir, en möguleikarnir til
taps svo miklir.
En spilaástriðan liggur i mann-
legu eðli. Þar er um sömu afstöðu
að ræða og fær fólk til þess að
segja um umferðarslys: Jú, ég
veit, að hættan er fyrir hendi, en
þetta á ekki eftir að koma fyrir
mig”.
„Náungi kemur að spilaborði
og sér 50 aðra ganga frá með gal-
tóma vasa. Hann hugsar með sér:
Þetta á ekki eftir að koma fyrir
mig. Ég hef roð við þeim. Ég ætla
að halda öðru visi á spilunum en
þessir vesalingar, sem töpuðu.
Við viljum 'gjarna senda leigu-
bila eftir mönnum, sem hugsa
svona”.
Og það er enginn kynþáttur i
heiminum, sem ekki leggur stund
á fjárhættuspil af einhverri teg-
und. Polgnesiumenn hætta pen-
ingum sinum i veðmál um hver
kasti lengst spjóti. A eynni Guam
er veðjað um úrslitin i hanaati. t
Nepal og Swasilandi eru spilaviti
fyrir almenning.
1 Bretlandi eru 2000 bingó
klúbbar og 1200 spilabúllur. En
það eru veðmangarabúðirnar,
sem mest er af. Þær munu nú
vera um 16 þúsund talsins og þar,
segja sérfræðingarnir, eru fyrstu
sporin stigin út á braut glötunar-
innar. Þannig er talið, að um það
bil helmingur af hinum 1300 þús.
ástriðufjárhættuspilurum á Bret-
landseyjum hafi viðskipti við veð-
mangarabúðirnar.
Hættan liggur i leyni
Oll veðmál eru fyrst og fremst
til þess að gerð að skapa spennu.
Þótt vinningsvonin sé litil sem
engin, þá slær fólk til, — bara
vegna spennunnar. Og jafnvel
gáfaðasta fólk neitar að viður-
kenna fyrir sjálfu sér hve vinn-
ingsvonin er i rauninni veik. Hef-
ur t.d. nokkur, sem spilar I happ-
drætti, reynt að gera sér i hugar-
lund þann fjallháa miðabunka,
sem dregið er úr? Þaö, sem segir
ef til vill enn meiri sögu, — vill
nokkur, sem spilar i happdrætti,
reyna að gera sér þennan bunka i
hugarlund?
Sennilega ekki. Fjárhættuspil-
ið er nefnilega sálrænt atriði. Um
þá ástriðu gilda þannig sálræn
lögmál.
Veðmál eru venjumyndandi.
Maðurinn, sem veðjar aöeins ein-
stöku sinnum er svipað settur og
sá, sem af og til neytir svefnlyfja.
Verði sá maður skyndilega fyrir
einhverri hugrænni truflun, þá er
hætt við að hann seilist of djúpt
ofan i svefnlyfjaglasið og gerist
upp frá þvi háöur lyfinu. Eins er
með spilamanninn. Aðeins einn of
stór skammtur af spila-
mennskunni getur oröið of mikið
og maðurinn upp frá þeim degi
gerzt forfallinn, eins og eitur-
lyfjaneytandi.
Veðmangið, fjárhættuspila-
mennskan, er heimskuleg vegna
þess að vinningsvonin er litil sem
engin. Spilamaðurinn hlýtur að
tapa. öðru visi myndi spilið ekki
þrifast.
Fjárhættuspilamennskan er
einnig hættuleg fyrir andlega
heilbrigði fólks. Það vitum við
lika. Að öllu þessu athuguðu eru
menn þá ekki bara sammála um
að hætta þessari heimsku?
NÝÚTKOMNAR BÆKUR FRÁ ALMENNA
Alþýðublaðinu hafa borizt eftir-
taldar bækur frá Almenna bóka-
félaginu:
Fjórar nýjar Ijóðabækur frá AB.
Almenna bókafélagið hóf árið
1968 að gefa út sérstakan flokk
ljóðabóka i samstæðum og
smekklegum búningi, en jafn-
framt tiltölulega ungra skálda.
Var tilgangur félagsins einkum
sá að koma á framfæri ljóðum
ungra skálda, en einnig að hafa
eldri höfundar og kunnari komið
þar við sögu. Hefur þetta gefið
góða raun og hafa nú alls komið
17 bækur i þessum flokki. Eru þá
taldar með þær fjórar nýju ljóöa-
bækur. sem félagið sendir frá sér
pessa dagana.
Getur lifið dáið? nefnist
ljóðabók eftir Birgi Bjarnason,
ungan Reykviking (fJ945), sem er
kennari að menntun. Er þetta
fyrsta bók hans, og skiptist hún að
jöfnu milli frumkveðinna og
þýddra ljóða. Þetta er höfundur.
sem I mikilli einlægni leitar lifi
sinu tilgangs og einbeitir sér, oft
með athyglisverðum árangri, að
huglægum viðfangsefnum. Aust-
ræn heimspeki og skáldlist hefur
sýnilega orðið honum frjósöm til
áhrifa og þangað sækir hann
gjarnan efnivið i þýðingar sinar.
Þuriður Guömundsdóttir gaf út
i þessum bókaflokki fyrstu ljóða-
bók sina árið 1969. Nefndist hún
Aðeins eitt blóm, og er sennilega
langt siðan að fyrsta bók ungs
höfundar hefur hreppt jafn-al-
mennt og eindregið lof. Nú sendir
hún frá sér aðra ljóðabók sina og
ber hún heitið Hlátur þinn skýjaö-
ur. Enn sem fyrr eru mörg ljóð
þessarar gáfuðu skáldkonu hrein
og tær eins og speglarnir i lygnu
vatni, oft mjög persónuleg og á-
vallt borin uppi af næmri skáld-
legri skynjun, sem jafnframt er
tamin að rökvisri hnitmiðun.
Þriðji höfundurinn, Ingólfur
Kristjánsson, nefnir bók sina
Dægur og ár, en áður hafa komið
frá hans hendi ekki færri en 12
bækur, ljóð, smásögur, ævi-
sagnarit o.fl. Hann leitar sjaldan
um langan veg að torráðnum
yrkisefnum, en þvi fundvisari á
margan þann sk'áldskap, sem
liggur svo að segja við hvers
manns veg i daglegu lifi, og túlk-
ar hann af nærfærnum þokka og
góðlátlegri kimni, sem gerir lest-
ur þessara skrumlausu ljóða
einkar geðfelldan.
Enn er ógetið þeirrar ljóðabók-
ar, sem ætla má með vissu, aö
veki lesendum allmikla forvitni,
en það eru Trúarleg ljóö ungra
skálda, sem Jóhann Hjálmars-
son og Erlendur Jónsson hafa
tekið saman. Eiga alls 11 skáld
kvæði i þessu safnriti
og eru elztu höfundarnir fæddir
1930. I formála vikur Erlendur
Jónsson að þvi, að ungt fólk hafi
nú meiri áhuga á trúarefnum en
áður og þvi megi segja, að timinn
hafi i raun kallað eftir samantekt
bókarinnar. Jafnframt tekur
hann fram, að fæst þessara ljóða
séu „trúarljóð i verulegum skiln-
ingi, heldur aðeins trúarleg, ekki
rétttrúnaður, heldur spurning,
leit”, og þó yfirleitt með jákvæðu
inntaki.
Allar eru þessar 4 ljóðabækur
prentaðar i Odda og bundnar i
Sveinabókbandinu. Auglýsinga-
stofa Kristinar Þorkelsdóttur
gerði káputeikningar.
Uppreisnin i grasinu
fyrsta bók ungs höfundar.
A þessu ári viröist aðeins ætla
að koma út ein skáldsaga eftir
ungan islenzkan höfund, sem ekki
hefur áður sent frá sér bók. Er
það bókin Uppreisnin i grasinu
eftir Arna Larsson.sem Almenna
bókafélagið gefur út um þessar
mundir. Er þetta nútimaleg
skáldsaga og um marga hluti ó-
venjuleg. Efnisþráður sögunnar
er ekki augljós við fyrstu sýn, þvi
að sagan er byggð upp af mörgum
sjálfstæðum köflum og minnir
gerð hennar i mörgum tilvikum á
kvikmyndir. Að sögn höfundar er
sögunni ætlað að vera „heim-
Framhaid á bls. 4
BÆKUR TIL
BLAÐSINS
frá
«t/J
umsjónarmaður Ólafur Þ. Harðarson
Stefna ungra jafnaðar-
manna i utanrikismálum
er skýr. Þeir vilja að Is-
lendingar reki sjálfstæða
utanrikisstefnu, sam-
boðna fullvalda þjóð. Þeir
vilja hvorki, að Islending-
ar séu taglhnýtingar
Bandarikjanna, né ann-
arra stórvelda, en berjist
á alþjóðavettvangi fyrir
frelsi og jafnrétti, — gegn
kúgun og misrétti. Þar af
leiðandi vilja þeir reka
ameriska herinn úr land-
inu, og þeir vilja, að Is-
lendingar segi sig strax úr
Atlantshafsbandalaginu,
— NATÓ.
Þvi miður verður þetta
sama ekki sagt um Al-
þýðuflokkinn. Afstaða
hans til utanrikismála er
enn óraunhæf og á engan
hátt samboðin jafnaðar-
mannaflokki. Það er ekki
nóg að samþykkja innan
tómar ályktanir um frelsi
og lýðræði, en skipa sér
svo I sveit auðvaldsrikja
og nýlendukúgara hvenær
sem færi gefst. Alþýðu-
flokkurinn veröur að
breyta stefnu sinni i þess-
um málum vilji hann kall-
astjafnaðarmannaflokkur.
STEFNA SUJ
Utanrikismálin hafa jafnan verið mjög til um-
ræðu á þingum SUJ og ungir jafnaðarmenn hafa á
undanförnum árum borið tillögur sinar um þessi
mál fram á þingum Alþýðuflokksins. Þar hafa þær
oftast verið felldar, þó án mþlefnalegra rökræðna.
Þeir Alþýðuflokksmenn sem styðja aðild að NATÓ
og vilja hafa hér ameriskan her hafa ekki tekið þátt
i umræðum að neinu marki. Það er kannski skiljan-
legt — þvi erfitt er að verja slæman málstað, en
fremur verður það að teljast ábyrgðarlaust. A siö-
asta þingi Alþýðuflokksins báru ungir jafnaðar-
menn fram eftirfarandi samþykkt 26. þings SUJ og
hlaut tillagan þriðjung greiddra atkvæða.
„Þingiö ályktar, að þegar i staö veröi aö segja
upp varnarsamningnum við Bandarfkjamenn og
krefjast brottfiutnings alls bandarfsks herliös frá
islandi. Þingið átelur harölega aðgerðarleysi rikis-
stjórnarinnar i þessu máli.
Jafnframt skuli íslendingar segja sig úr
Atlantshafsbandalaginu og skipa sér i fiokk hlut-
lausra rikja, en vinna á vettvangi Sameinuöu þjóö-
anna og norrænnar samvinnu og í tengslum viö
öryggismálaráðstefnu Evrópu að afvopnun og
afnámi hernaðarbandalaga”.
STEFNA ALÞÝÐUFLOKKSINS
„Tæknibreytingar siðustu ára hafa valdiö þvi, aö
hcrnaðarleg þýöing tslands felst nú aö langmestu
leyli i eftirliti meö siglingum og á hafinu milli
Grænlands , tslands og Færeyja, en um þessi sund
fara kjarnorkukafbátar risaveldanna. öryggi
tslands hefur veriö og mun verða bezt tryggt meö
aðild aö varnarsamtökum, en vopnað varnariiö
hefur veriö hér aöallega til eftirlits og aövörunar.
Þessar breytingar valda þvi, að rannska þarf,
hvort tsland gcti verið óvopnuö eftirlitsstöð í sam-
bandi viö þaö öryggisbandalag, sem landið hverju
sinni er aöili að, cn síöar meir á vegum Sameinuöu
þjóöa nna.
Kannsaka vcrður hvort tslendingar geti meö fjár-
hagslegri þátttöku bandalagsins komið upp sveit
fullkominna cn óvopnaðra eftirlitsflugvéla, svo og
nauðsynlegum björgunarflugvélum, og tekið viö
þessum þýöingarmesta hluta af verkefni varnar-
liðsins og stjórn varnarsvæðanna.
Slfk lausn væri skynsamleg miölun milli þeirra
sjónarmiöa, aö varnarliöiö geti horfið úr landinu án
þess aö eitthvað komi i þess stað, og hins, að
varnarliðið hljóti að dveljast f landinu um ófyrir-
sjáaniega framtið.”
NATO BERST Á MðTI LVÐRÆÐINU
NATO á samkvæmt
stofnsáttmála sinum að
vernda frelsi og lýðræöi!
Við skulum nú lita aðeins á
hvernig bandalagið vinnur
að þessum stefnumálum
sinum.
Innan NATÓ eru m.a.
Portúgal og Grikkland. I
báðum þessum rikjum eru
hreinar fasistastjórnir við
völd. NATO sér þessum
rikisstjórnum fyrir vopn-
um.
Almennt er talið, að
leyniþjónusta Bandarikj-
anna, CIA, hafi staðið á
bak við valdarán herfor-
ingjanna i Grikklandi 1967.
Við þetta valdarán voru
notuð NATÓ-vopn og
NATÓ-áætlun. Og ekki
verður betur séð, en for-
ysturiki NATÓ, Bandarik-
in, hafi sérstakt dálæti á
grisku fasistastjórninni.
Þjóðir Angóla og
Mózambique berjast gegn
nýlendukúgun Portúgala.
Enn hefur sú barátta ekki
borið nægan árangur.
Herstyrkur Portúgala hef-
ur verið innfæddum ofur-
efli. Það er kannski ekki
skrýtið þegar þess er
gætt, að Portúgalar eru
i hernaðarbandalagi,
NATÓ, og þaö sér þeim
fyrir vopnum. Portúgalski
herinn er lika hluti af hef-
afla NATÓ. þessum dá-
samlega herafla, sem allt-
af er tilbúinn til aö berjast
fyrir frelsið og lýðræðið.
Það er kannski þess
vegna, sem hann er notað-
ur til að halda i siðustu ný-
lendur Evrópumanna i
Evrópu. Allavega er sjálf-
sagt að gera þvi skóna, aö
portúgölsku fasistarnir
gluggi i NATÖ-sáttmál-
kvölds og morgna.
Bandarikin eru for-
ysturiki NATÓ og forystu-
menn þeirra gaspra
manna hæst á málþingum
um nauðsyn frelsis og lýð-
ræðis. Samt sem áöur hafa
Bandarikjamenn árum
saman staðið að ómannúð-
legasta gjöreyðingar-
striði, sem háð hefur verið
fyrr og siðar. Þeir hafa
stutt og styðja enn fasista-
stjórnir um viða veröld.
Bandariska auðvaldið hef-
ur áratugum saman haldið
Suður-Ameriku i heljar-
greipum og bandarisk
stjórnvöld hafa einskis
svifist til að koma i veg
lyrir að innlendir aðilar
þar tækju framleiðsluna i
sinar hendur og þjóðirnar
fengju að ráða sér sjálfar.
Hagsmunir bandariskra
auðhringa hafa markað
stefnuna, lýðræðisblaðrið
hefur aðeins verið notað til
spari, notað til að blekkja
fólk til fylgis við auðvald-
ið.
Að lokum þetta: Dæm-
ið hefur veriö sett upp. Út-
koman er augljós. Þess
vegna ættu allir lýðræðis-
sinnaðir jafnaöarmenn,
hvar i flokki sem þeir
standa, að geta tekiö undir
kröfu SUJ: Herinn burt!
Island úr NATÓ!
ÞETTA FÉKKST ÞÓ SAMÞYKKT:

Þess ber að geta, sem
vel er gert og þvi vilja
ungir jafnaðarmenn vekja
sérstaka athygli á eftir-
farandi samþykkt 34.
þings Alþýðuflokksins, en
þar er fordæmdur stuðn-
ingur NATÓ við einræði og
fasisma viöa um heim.
„Alþýöuflokkurinn lýsir
andúö sinni á öllum ein-
ræöisstjórnum, svo sem
Grikklands, Spánar,
Portúgals og kommún-
istarikjannaj svo og allri
nýlendukúgun og öllum
beinum eöa óbeinum
stuðningi viö liana, kyn-
þáttastefnu Suö-
ur-Afríku, Rhodesiu og
Uganda, ofriki auöhringa
og auðstétta i Suður-Am-
eriku og vföar.
Bendir flokkurinn sér-
staklega á þátt NATÖ i
þessu sambandi og lýsir
furöu sinni á þvi, aö
bandalag, sem samkvæmt
stofnsáttmála sinum á aö
tryggja frelsi og lýöræöi,
styöji stjórnir, er fótum
troöa þessi mannréttindi”.
0
0