Alþýðublaðið - 27.10.1973, Qupperneq 3

Engin
verslunar-
mannahelgi?
Verður verslunar- öllu óþekktir annars
mannahelgin venjuleg staðar, og þrátt fyrir að
helgi framvegis og unnið þeir yrðu afnumdir, væru
á mánudeginum eftir islenskir frídagar samt
hana, og enn fremur á fleiri en frídagar flestra
sumardaginn fyrsta, því í annarra landa.
tillögum Vinnuveitenda- Vinnuvikan væri einnig
sambands íslands til orðin styttri hér en i ná-
breytinga á samningum grannalöndum: raunhæf
er krafa um fækkun vinnuvika væri nú 37
aukafrídaga. stundir og fimm mínútur.
Barði Friðriksson, skrif- Væri þetfa frídagaafnám
stofustjóri VSí, sagði í örlitið mótvægi við
viðtali við blaðið i gær, að frekari styttingu vinnu-
þessir frídagar væru með tímans.
Fjárveiting
til einskis
gagns
— Með tilkomu sjónvarps
hefur náttúrlega safnast fyrir
töluvert af efni i þessum dúr en
sannleikurinn er sá, að á vegum
Menntamálaráðuneytisins hef-
ur ekkdrt verið gert, enda upp-
hæðin allt of litil til að gera
nokkrar kvikmyndir úr.” Svo
fóru orð Birgi Thorlacius,
ráðuneytisstjóra i Menntamála-
ráðuneytinu, er Alþýðublaðið
spurðist fyrir um 100 þúsund
króna fjárveitingu
Stofnunin kostaði
tvöfalt á við það
sem ðbreytt kerfi
hefði kostað okkur
Strax á fyrsta ári Fram-
kvæmdastofnunar rikisins
kostaði rekstur hennar rikissjóð
tvöfalt meira fé, en ráðgert hafði
verið að verja til forvera þeirra
stofnunar, Efnahags-
stof nuna ri nnar. Samkvæmt
reikningum Framkvæmda-
stofnunarinnar fyrir árið 1972,
fyrsta starfsár hennar, var rikis-
sjóði gert að greiða 10,6 milljónir
króna sem rekstraríramlag, en i
fjárlögunum hafði verið ákveðið
að verja 5,3 milljónum króna úr
rikissjóði til reksturs Efnahags
stofnunarinnar, sem lögð var
niður þegar Framkvæmda-
stofnun rikisins hóf störf.
Rekstrarkostnaður Fram-
kvæmdastofnunar rikisins miðað
við rekstrarkostnað forvera
hennar, Efnahagsstofnunarinnar,
jókst þó meira, en þessar tölur
gefa til kynna. A meðan Efna-
hagsstofnunin starfaði, var
kostnaði við rekstur hennar skipt
að jöfnu milli rikissjóðs, Se
labanka Islands og Fram-
kvæmdasjóðs, en þann tima, sem
Framkvæmdastofnun rikisins
hefur starfaö, hafa fjórir aðilar
greitt reksturskostnaö hennar:
rikissjóður og Framkvæmdasjóö-
ur 30% hvor um sig, Seðlabankinn
25% og Byggðasjóður 15%.
Á sama tima og framlag rikis-
sjóðs vegna reksturs Fram-
kvæmdastofnunar rikisins tvö-
faldaðist á einu ári miðað við á-
ætlað framlag hans til Efnahags-
s t o f nu n a r i n n a r minnkaði
kostnaðarþátttökuhlutfall rikis-
sjóðs i rekstri stofnunarinnar
þannig að raunverulegur
rekstrarkostnaður hennar hefur
samkvæmt þvi orðið nokkru
meira en tvöfaldur á við það, sem
kostað hefði að reka Efnahags-
stofnunina.
og er ætlað ,,til að taka
heimildarkvikmy ndir um
merka Islendinga.”
— Þetta hefur verið veitt i ein
þrjú eða fjögur ár en þeir
peningar duga ekki til neins og
málið eiginlega alveg dautt, út-
skýrði Birgir. — Osvaldur
Knudsen hefur gert myndir eða
kafla úr myndum um Halldór
Laxness og dr. Pál Isólfsson, að
ég held, sagði Birgir enn frem-
ur, — og einhverntima stóð til að
ráðuneytið greiddi honum eitt-
hvað upp i kostnað við gerð
þeirra mynda, en hann þáði ekki
af einhverjum orsökum,
Birgir kvað augijóst mál, að
ef ætti að gera einhverjar raun-
veruiegar kvikmyndir um
menn, þá væri sá kostnaður ekki
i þúsundum eða hundruðum
þúsunda, heldur milljónum.
„Þannig er sjónvarpsþáttur-
inn „Maður er nefndur...” ekki
aðeins skemmtiþáttur. ..”
HORNIÐ
Það var stjornin
sem gaf línuna
Tryggingasvindl?
Bileigandi skrifar blaðinu: Alþýðublaðið skýrði frá þvi fyrir
skömmu, að tvö tryggingarfélög hafi haft talsvert fé af eig-
endum tveggja bifreiða.sem lentu i árekstri og tjóni. Ef ég man
rétt, var það staðfest af tryggingasérfræðingi, að bfleigendurnir
hafi verið hlunnfarnir á ólögmætan og saknæman hátt, varðandi
skiptingu tjóns, sem báðir áttu jafna sök á Attu þeir samkvæmt
tryggingarsamningi að fá greidd hvor sin 50% af tjóni, en fengu
ekki nema 25%. Tilhögun tryggingarfélaganna i þessu máli
virðist hafa verið byggð á þvi, að ekki var líklegt, að tjónþolar
hittust til að bera saman bækur sinar. Hið óvænta gerðist og allt
komst upp. Nú geri ég ráð fyrir, að þessir tveir menn hafi fengiö
leiöréttingu sinna mála, fjárhagslega. Ég spyr: Er máliö þar
með afgreitt og öllum gleymt og grafið? Eru tryggingafélög
stikkfri með peningagreiðslum, þegar upp kemst um svona at-
hæfi? Mér skilst, að rannsóknarlögreglan og bifreiðaeftirlitið
séu flesta daga önnum kafin I mælingum og skýrslutökum, sem
alloftast eru fyrst og fremst i þágu tryggingarfélanna. Sýnilegt
er af dæminu, sem Alþýðublaðið tók um daginn, að þessar
skýrslur dugðu tjónþolanum litið, enda þótt hann, eða þeir,
hefðu greitt tryggingarfélögunum vátryggingariðgjöld skilvis-
lega til þess að tryggja sig fyrir tjóni. Greiöa tryggingarfélögin
fyrir þessa þjónustu lögreglunnar? Eða eru þaö kannske þeir,
sem verða að gera sér að góðu, þaðsem þeim er skammtað, sem
lika borga brúsann fyrir alla skýrslugerðina og umstangið?
Hver kannar það, hvort hér eru brotin lög á fólki, og hvernig er
siðan haldið á svona máli?
ólafur Ottósson, banka-
maður, hringdi i blaðið og
var heldur óhress yfir
fyrirsögn á forsíðu blaðs-
ins í gær, sem segir:
„Bankamenn vilja frí
fyrir aö mæta í vinnu".
Greinin, sem á eftir fer, er
að öllu leyti rétt, en skylt
er að geta þess, að tillaga
sú, sem fjallaðer um, var
ekki tekin inn í kröfugerð
Landssambands banka-
manna, sem er grundvöll-
ur næstu kjarasamninga
RR sendir Horninu eftirfarandi
brcf vegna bréfs frá kaupmanni
um lokun Austurstætis. (Bref
kaupmannsins birtist á þriðju-
daginn):
„Það er greinilegt, að ekki
eru allir á eitt sáttir um „lokun”
Austurstrætis. Reiður kaup-
maður sendir Alþ.bl. skrif sin,
og kvartar ógurlega yfir þeirri
milli bankanna og starfs-
manna þeirra.
Annars er tillagan um
hálfsdags frí fyrir banka-
mann, sem hefur mætt ó-
aðfinnanlega í heilan
mánuð, engan veginn eins
frumleg og ætla mætti.
Sannleikurinn er sá, að
svipaða hugmynd er að
finna i stjórnarfrumvarpi
til laga um réttindi og
skyldur starfsmanna rik-
isins, sem lagt var fyrir
Alþingi á 91. löggjafar-
„ósvifnu” ákvörðun borgarráðs
að framlegngja lokun götunnar.
Reiði kaupmaðurinn er augljós-
lega mjög óánægður með það,
að kaupmenn við Austurstræti
fá ekki að ráða um framtið
Austurstrætis. Næstum glæps-
amlegt finnst honum það, að
borgarráð fari sinu fram, „þrátt
fyrir mikla óánægju kaup-
manna og strætisvagnastjóra”.
þingi, 1970—1971, 20. gr. 3.
mgr.
Um þessa grein segja
starfsmenn ríkisins í
greinargerð um frum-
varpið m.a.: Telja full-
trúar B.S.R.B. ástæðu-
laust og óréttmætt að
miða löggjöfina um veik-
indi við óreglumenn".
Þrátt fyrir það, að hlið-
stæð tillaga kom fram á
launamálaráðstefnu
bankamanna, fékk hún
ekki þær undirtektir, að
hún væri sett fram i
launakröfum þeirra, eins
og áður segir. Hefur því
farið um hana eins og
lagafrumvarpið, sem
vitnaö er til, en það var
ekki samþykkt á Alþingi.
Einnig heflur hann þvi fram að
tilraunin hafi mistekist.
Ég vil minna kaupmanninn á
það, að við búum við lýðræðis-
legt þjóðskipulag, þar sem
kjörnir fulltrúar fólksins ráða,
en ekki kaupmenn, og tilraunin
mistókst ekki. Aðalspurningin
er sú hvort fólki likar þetta eður
ei, og yfirleitt likar fólkinu þetta
svo sannarlega vel.
Skömm er að hinu eilifa hatri
á unglingum, sem alls staöar
eru blindfullir, skemmandi,
berjandi gamlar konur að dómi
sumra. Er ekki rökréttara að
halda að þessi „drykkjulýður”,
sem kaupmaðurinn talar um,
komi frá nálægum skemmti-
stöðum, að dansleik loknum, en
þar er fólk komið yfir tvitugt?
Það er best fyrir kaupmenn
að gera sér það ljóst, að Austur-
strætið mun haldast iokað”.
LAUNÞEGUM
TIL SKAÐA
„Opinber starfsmaður”
hringdi i Hornið og vakti athygli
á þeirri mótsögn, sem fælist i
þvi, að BSRB og Alþýðusam-
band Islands skuli ekki hafa
nána samvinnu um samninga
um kjarmál. Bendir hann á, að
bæði þessi heildarsamtök
launþega hljóti að eiga sam
stöðu um kjaramál gagnvart
vinnuveitendum, hvort sem þeir
eru riki, bæjar- og sveitarfélag
eða einkafyrirtæki. Telur hann,
að núverandi fyrirkomulag
skaði báða launþegahópana og
sé vatn á myllu vinnuveitenda.
Launþegar eigi ekki að láta
rugla sig i riminu með mörgum
vinnuveitendasamböndum.
„Þeir eigi að standa saman.”
Öskukarlar
r
a
háum hesti
Ibúðareigandi úr austurbæ
Kópavogs skrifar: „Mér varð á
að setja nokkur glerbrot i ösku-
poka um daginn. Oskukarlarnir
tóku pokann úr grindinni, settu
annan i staðinn en skildu svo
þann fulla eftir. Siðan rigndi inn
yfirlýsingum um að þetta væri
bannað nema að setja i sérstak-
an poka, bæði matarúrgang og
annað rusl. Nu er mér spurn,
hvað kemur öskukörlunum til
að setja sig á svona háan hest.
Það væri gaman að heyra regl-
urnar, sem þeir starfa eftir”.
KJÖRNIR FULLTRUAR
EIGA AÐ RÁÐA, EN EKKI
KAUPMENNIRNIR
1>
Laugardagur 27. október 1973