Alþýðublaðið - 18.01.1922, Blaðsíða 2

s
ALÞYÐUBLAÐÍÐ
Aðalfundur
verður haldinn í verkamannafél. Dagsbrún á morgun
kl. 6 síðd. í Bárubúð. — Félagsstjórnin.
liggur þvl nú flatur fyrir hunda
Og rnanna fótum. Eg mun í ann
ari grein víkja að þeim persóau-
legu ummælum um mig, sem hr.
M. O. hefír þóknast að koma
tneð i sunnudagsprédikun sinni.
Héðinn Valditnarsson.
Eftir að grein þessi var rituð
hefir Morgunbi. fyst því yfir, að
s/æ milj. kr. togarar hr. M. O
séu nú ekki nema 400 þús. kr.
virði. Ef verðfall þetta heldur þannig
áfrarn, verður hr M. O. innan
íárra daga kominn með togara
verð sitt iangt uudir verð það,
sem eg tiinefndi, 200 þús. kr.t og
þarf þá ekki lengur að deila um
það atriði. H V.
Matrésskemtun „Dagsbr.“
Fimtudaginn 12. þ. mán. hélt
verkmannaféiagið Dagsbrún jóla-
trésskemtun i G.-T. húsinu fyrir
börn félagsmanna.
í skemtinefndina voru á sfðasta
fundi félagsins kosnir þrír menn:
Mggnús V. Jóhannesson, Guðm.
ó. Guðmundsaon og Eriendur
Erlendsaon, Og tóku þeir sér til
aðstoðar nokkra félagsmenn.
Undirbúningur skemtunarinnar
fór vel úr hendi nefndarinnar, sem
stóð uppi með tvær hendur tónS'
ar, þegar byrjað var, en hún leit-
aði aðstoðar góðra manna, sem
brugðust vel við um hjálp. —
Skemtunina sóttu um 400 börn,
og stóð hún yfir /rá kl. 6—n*/a
e. m.
Skemtiskráin var afar fjölbreytt:
Stærðar jólatré á miðju gólfi með
mörgum tugum ljósa og liatfeng-
lega skreytt á alla lund.
Inngangsræðu héit Jakob Jóh.
Smári, og þar á eftir rak hvert
erindið annað: Hailgr. Jónsson
kennari ias upp, Guðm. Thor-
steinsson söng gamanvísur, Petra
Pétursdóttir ias sögu, Friðfinnur
Guðjónsson sagði gamansögu,
Nieljohníus ólafison söng einsöng
og síðast léku nokkur ungmenni
gamanleik, sem vakti mikia gleði
og hiátur hjá hinum þakklátu
áheyrendum.
Tvisvar var kveikt á jólatrénu
miili skemtiatriða og tvisvar fengu
börnin góðgerðir, í fyrra sinnið
poka með brjóstsykri, kökum,
súkkuiaði og einu epli, en síðar
sítrónðösku tii svölunar og hress
ingar.
Foreldrar fyigdu börnunum á
skemtistaðinn og sóttu þau aftur
á tilsettum tíma, en þar ti! vaiið
fólk hafði umsjón með þsirss á
meðan á skemtuninni stóð, og
skal það sagt börnunum til hróss,
að þau voru sériega prúö og
kutteis við umsjónarfólkið og hvað
við annað.
Þetta mun vera i fyrssta sinn,
sem Drgsbrún hefir gengist fyrir
jólatrésskemtun handa börnum fé
lagsmanna, en verður vonandi ekki
í síðasta sinn, og verður þá fé
lagið væntanlega svo efnum búið,
að það geti fengið skemtinefnd
inni eitthvert starfsfé í hendur til
skemtunarinnar. Og ekki væri á-
góða af miðsvetiarskemtun féiags
manna, sem vonandi ekki ferst
fyrir, iiia varið ti! þess að gleðja
börnin, sem á þeirri hátíð sitja
heima.
Svo þakka eg nefndinni starfið
og gef henni hér með traustyfir
íýsingu til framhaldsstarfsemi á
þessu sviði.
Félagstnaður.
Ðanakonnngar.
Eftir Harald Jensen, danskan J
hægri-j afnaðarmann.
" (NI.J
Kristján IV.: Digur rnaður og
feitur, andiega lítill og ósjálfstæð-
ur, bráðlyndur,. uppstökkur og
ruddalegur. Hæfileikar og viiji
mjög í andstöðu. Ófær tii að sjá
hvað heyrði til starfi hans og tak
márki. Af&r v/finn eins og faðir
hans; drykkjurútur, i stuttu máli.
Þó var bann /rjósatnur fjölskyldu
faðir: 6 börn með drotuingunni,
2 með Kristínu Madsdóttur, 3 með
Karen Ándersdóttur, 12 msð Krist-
ínu Munk og 2 með Vibeke Kruse.
Með aldrinum sjúkur og þunglyud
ur. — Lfklega óhepnasti stjórnári
í stjórnmálum sem verið hefir í
Danmörku Tók þátt i 30 ára
striðinu og sýodi hermenskuhæfi-
ieika sina sem undirforingi.
Friðrik III.: Lélegur konungur,
einrænn, úrræðálaus og óþoimmóð
ur. Rekinn áfram af valdafíkinnl
drotningu notaði hann tækifærið
eftír sjö ára stríðið og kom á ein-
veldi. Þrátt fyrir góðaa vilja vant
aði. hann öii skilyrði tii þess, að
sýna dugsað í stöðu þessari. Dýrt
hirðhald. Reyndi árangurslaust að
bæta efnin með þvi að gera gull.
— Lét af hendi Skán, Halland og;
Bleking, Bornhólm, Þrándheim og
Baahuslen.
Kristj&n V.: Blátt áfram og
gæfiyndur. Mentunarlaus og gáfna-
tregur. Veikur af bflífi. Gat ekki
hulið andiega Utilmensku sina með
óhófiegu hirðiífi Hafði bjánaiegar
hugmyndir um mikilvægi sjálfs
sín og um einveldið sem „uskatte
iigt Ktenodie*. Elskaði tryllings-
legar veiðiferðir og æðislega reið.
— Hann var lika mikill hermaður.
Fnðrik IV: Illa upp alinn og
gáínasljór. Eiskaði skraut eins og
baru, en var nautuasjúkur ruddi.
Koííí skipulagi á friðlulifnað og
sannaði kostaieysi einveldisins..
Endurbætur hans voru í því fólgn
ar að finna sér nýja friðlu. Sið-
ustu árin veikur og gerðist trúað-
ur. Hugsaði mikið um syndugt
iíf sitt, en iðrunin dugði ekkert,
landið sökk dýpra og dýpra.
Kristján VI,: Frórnur oftrúar-
maður, að því er virtist heiðarleg-
ur konungur. Fann upp skyldu-
göngur í kitkju. Vildi gjarna gott
gera, ef hann með því gat notið
vaid* sinna, hugsaði hátt um
sjáifan sig. öíundaði ráðgja/a sína,
tortrygði alla. Gat eytt fé lands
ins, þó ekkert stríð væri. Kona
hans var afar kröfuhörð Eyddi 9
miljónum / Ktistjánsborgarhöli. —
Dó, án þess að ná takmarki sínu:
að ná hylli þjóðarinaar.
Friðrik V.: Lítt geðsiegur,