Alþýðublaðið - 03.09.1976, Blaðsíða 11

SiSíS" Föstudagur 3. september 1976
11
Nýja badmintonhöllin tekin í notkun
Um 700 vallartfmar
í stað 120
Nú eru badmintonmenn
og konur í óöa önn að
dusta rykið af spað-
anum sínum. Sumir hafa
æft í allt sumar, en aðrir
taka sér alveg frí yfir
sumarmánuðina.
Nýlega var vetrardagskrá
TBR (tennis- og badminton-
félags Reykjavikur) kynnt.
Kom þar fram, að hið nýja og
glæsilega hús þeirra, við hliðina
á Glæsibæ, mun verða tekið i
notkun í byrjun oktober. Verður
mikil breyting á aðstöðu
badmintonmannna með tilkomu
þessa nýja húss. 1 fyrra hafði
TBR um 120 vallartima til ráð-
stöfunar, en núna verður hægt
að ná allt að 700 vallartfmum,
um 630 i TBR-húsinu og 72 i
Laugardalshöllinni.
Tímar fyrir hádegið.
Húsmæðrum, vaktavinnufólki
og öðrum skal sérstaklega bent
á það, að nú verður hægt að fá
tima fyrir hádegið og á hinum
ýmsum timum dagsins. Einnig
geta þetta verið góðir timar
fyrir skólafólk. 1 þvi sambandi
má geta þess, að unglingastarf
TBR mun verða stóraukið i vet-
áður
ur. Sigurður Haraldsson og Ottó
Guðjónsson eru nýkomnir heim
af þjálfaranámskeiði og munu
þeir sjá um þjálfunina hjá fé-
laginu i vetur.
Æfingar i Laugardalshöllinni
hefjast 20. september, en TBR-
húsið verður ekki opnað fyrr en i
fyrstu viku október. Alla næstu
viku, eða frá mánudegi til föstu-
dags,milli klukkan6og7 veröur
hægt að panta tima i nýju
Badmintonhöllinni.
Æfingar hafnar.
Sem kunnugt er, verður hald-
ið Norðurlandamót i badminton
hér á landi i haust. Er það i
fyrsta skipti, sem slikt mót er
haldið hér á landi. Eru beztu
badmintonmenn Norðurlanda
að sjálfsögöu væntanlegir, en
þeir eru með beztu badminton-
mönnum i heimi. Valið hefur
veriðmilli 15 og 20manna hópur
héðan til að æfa fyrir mótið.
Hófust æfingar i ágúst og hafa
verið þrjár þrekæfingar á viku.
Or þessum hópi verður svo valið
það lið, sem tekur þátt i
Norðurlandamótinu fyrir okkar
hönd. Það er þvi greinilega nóg
að gera hjá badmintonmönnum
um' þessar mundir.
reykjavíkurskAkmótið
8. umferðin á Reykjavikur-
skákmótinu var telfd i gær. úrslit
urðu sem hér segir:
Haukur Angantýsson og
Guðmundur Sigurjónsson gerðu
jafntefli.
Friðrik gerði jafntefli við
Timman.
Najdorf gerði jafntefli við
Björn Þorsteinsson.
Tukmakov og Antoshin gerðu
jafntefli.
tfevkiarik /f wmimmmmrMMmsmx
1 Helgi ólafsson □ \m, 'Á 7 'A V*
Gunnar Gunnarsson X o 0 o 0
3 Ingi R Jóhannsson i L x ~U o i L
y Margeir Pétursson X O Hi 0 0 i
f Milan Vukcevich 'A L L X Ö s & o
6 Heikki Westerinen L X IJz o
7 Raymond Keen I X \ 0 \á % fí
8 Salvatore Matera X 1 t i 'A o o
9 Vladimir Antoshin % \ lÁ i
/6 Björn Þorsteinsson 0 Oí pi - é o 0 ’A 0
f/ Jan Timman L JL 1 í XI L m /
/J —■ Guðmundur Sigurjónsson !á E t/t / 0 i 'A
f$ Friðrik ólafsson % S i /' hl 'lk X
/y Miguel Najdorf T i Á A '/; / 'll X
/s Vladimir Tukmakov T o i L Im í í X
(L Haukur Angantýsson 1 T SL K l: L. ( Q 2 JL
Margeir Pétursson tapaði fyrir
Vukcevich.
Skákir Helga Ólafssonar og
Matera, Gunnars Gunnarssonar
og Keene og Inga R. Jóhannsson-
ar og Westerinen fóru i bið.
Staða efstu manna er nú þessi:
Timman er efstur með 6 v. og bið-
skák, Friðrik með 6 v., Tukmakov
með 5 1/2 v., Najdorf með 5 v. og
Guðmundur með 4 v. og biðskák.
0LNB0GABARNIÐ
Um langan aldur
hefur efnahagsleg
afkoma islenzks þjóð-
félags verið grund-
völluð á einni atvinnu-
grein. Undanfarna ára-
tugi hafa fiskveiðar og
sjávarútvegur verið
meginuppistaðan i
atvinnulifi lands-
manna, áður var land-
búnaður allsráðandi.
Sú reynsla sem við
búum að frá fyrri
öldum, þegar eitt til tvö
hallæri gátu stefnt
þjóðarskútunni á land
upp, ætti að færa okkur
heim sanninn um að
áherzlu beri að leggja á
uppbyggingu fjöl-
breyttara atvinnulifs.
Olnbogabarnið
Tölfróðir sérfræðingar sem
vinna á ýegum rikisins hafa
látið þess getið i skýrslum um
þróun islenzks iðnaðar, sem
kom út i október á sl. ári, að i
framtiðinni muni verða að efla
aðrar atvinnugreinar en sjávar-
útveg og landbúnað að miklum
mun, þar sem þessir tveir fyrr-
nefndu atvinnuvegir séu svo til
fullmannaðir.
Iðnaður eða framleiösluiðn-
aður, er sú atvinnugrein, sem
þessir menn binda hvað mestar
vonir við. En þess er jafnframt
getið i skýrslunni að iðnaður
hafi nánast verið olnbogabarn i
samanburði við aðra atvinnu-
vegi. Framlag rikisins til fjár-
festingarlánastjóða i iðnaði,
hefur veriðáberandi lægra en til
samsvarandisjóða i landbúnaði
og sjávarútvegi. Arið 1974 var
framlag i iðnlánasjóö 50
milljónir A sama tima var
framlag til stofnlánadeildar
landbúnaðarins 121 milljón
króna og i Fiskveiðasjóö 210
milljónir króna. Ariö 1975 voru
sambærilegar tölur til iönaöar
50 milljónir, til landbúnaðar 312
milljónir og til sjávarútvegs 202
milljónir króna. Þrátt fyrir að
iðnaður hafi á sfðustu árum
skilað langmestri heildararð-
semi allra atvinnugreina h.efur
minnst áherzla verið lögð á
aukningu fjármuna innan hans.
Við inngönguna i EFTA
fylltust margir bjartsýni. Nú
hlaut að renna upp blómaskeið
islenzks iðnaðar og islenzks
efnahagslifs. Stjórnmála-
foringjar gáfu mörg og fögur
fyrirheit. Hrundið skyldi i' fram-
kvæmd áætlunum sem miöuðu
aðþvi að efla, styrkja og vernda
islenzkan iðnað. Efndirnar urðu
illa hugsaðar og ósamræmdar
aðgerðir.
Skattakerfi okkar hefði þurft
að samræma skattakerfi helztu
viðskiptalanda okkar, og árið
1971 tóku gildi ný skattalög. En
þau lög urðu aldrei nema
pappirsgagnið eitt, þvi ný stjórn
sem tók viö næsta ár nam þau úr
gildi. Slikur vingulsháttur hefur
mikil og slæm áhrif á stöðuga
atvinnugrein eins og iðnað.
Þá eru tollalögin alls ekki til
þess fallin að hlúa að innlendum
iðnaði. Sem dæmi um það má
nefna framleiðslu islenzkrar
handfæravindu. Vindurnar eru
hannaðar hér á landi og eru
seldar út um allan heim. Þær
eru verndaðar með einkaleyfum
i 9 löndum. Tollar á hráefni til
framleiðslunnar eru litil 25%. Á
sama tima eru fluttar inn
norskar handfæravindur, sem
keppa við þær islenzku. Tollur
af þeim er heil 3%. Þetta litla
dæmi er alls ekki einhlýtt.
Fyrirtæki sjá sér ekki
hag i aukinni hag-
ræðingu
1 viðtali sem Alþýðublaðið átti
við Leó M. Jónsson, rekstrar-og
hagtæknifræðing i vor sagði
hann aðspurður um hagkvæmni
i rekstri iðnfyrirtækja hér á
landij
„Það er eitt dæmið um það
fádæma skipulags- og tillitsleysi
sem rikir i málefnum fclenzks
iðnaðar, að ef þú, með aukinni
hagræðingu, eykur framleiöni i
fyrirtæki þinu, átt þú á hættu að
tapa svo og svo miklu.
Alagning framleiðenda á
iðnaðarvörur er ákveöin af
verðlagsnefnd hverju sinni og
skal hún leggjast á það sem
nefnt er „sannanlegur fram-
leiðslukostnaður”.
Ef þér með hagræðingu tekst
að auka framleiðnina um 40%
litur dæmið þannig út.
Fyrir hagræðingu:
Kostnaður við 1 stk. framleidda einingu Leyfilegálagning 25% 10.000 2.500
Söluverð til smásala 12.500
Eftir hagræöingu: lstk. framleiddeining Leyfileg álagning 25% 6.000 1.500
Söluverð til smásala 7.500
Þvi er beint tap iðnrekandans
af hagræðingunni 1000 kr. á
hvert framleitt stykki. Nú gæti
einhver sagt sem svo: ,,En
eykst ekki framleiðslan og þar
af leiðandi salan”? Við allar
eðlilegar aðstæður, jú. En.hér er
markaðssvæðið það litið, að
ekki er hægt að gera ráð fyrir
umtalsverðri söluaukningu og
möguleikar til útflutnings eru
litlir vegna slæmrar sam-
keppnisaðstöðu á erlendum
mörk uðum.”
Er nokkur furða þótt ekki
leggi allir trúnað á ræður orð-
margra stjórnmálamanna
þegar þeir segjast skilja til
hlitar vandamál atvinnulífcins.
Stóriðja og virkjanir
Verðmæt jarðefni eigum við
fá, nema ef vera kynni að sá
draumur margra rættist aö olia
fyndist undir hafsbotninum
norðaustur af landinu.
Ekki erum við þó alveg
snauðir Islendingar, af náttúru-
gæðum, þvi orkulindir eigum
við nægar, og ef til vill meiri en
okkur órar fyrir. -
Þegar nýting þessara orku-
linda er annars vegar er um
tvær leiðir aö velja. 1 fyrsta lagi
sú fljótfarnari og auðveldari, að
reyna að laða hingaö erlenda
auðhringi i þeim tilgangi að
koma hér á fót orkufrekri
stóriðju. Þessu fylgja margir
gallar. Stóriðja skapar fá
atvinnutækifæri, en það er ein
meginforsendan fyrir frekari
iðnaðaruppbyggingu að hann
taki við mannaflaaukningu
næstu ára.
Eitt stórfyrirtæki, sem hefur
tiltölulega þröngan markað
vegna einhæfrar framleiðslu
hlýtur að vera veikara fyrir
áföllum en mörg smærri sem
starfa á breioari grundvelli.
Ennfremur fylgja stóriðju ýmis
umhverfisvandamál, sem ef til
vill verða ekki séð fyrir, en geta
þegar fram i sækir haft alvar-
legar afleiðingar.
önnur leið er einnig fær, að
vinna markvisst að uppbygg-
ingu framleiðsluiðnaðar, með
það fyrir augum að skjóta
traustari fótum undir efnahags-
og athafnalif landsmanna. Ef sú
leiöyrði valin þyrfti að láta fara
fram markmiðarannsókn
til þess að við getum gert okkur
grein fyrir að hverju við
stefnum. Eftir að niðurstöður
slikrar rannsóknar liggja fyrir
ætti að láta færustu visinda-
menn okkar vega það og meta á
hvað leggja beri mesta áherzlu,
i stað þess að láta handahófc-
kenndar pólitiskar ákvarðanir
ráða ferðinni.
Auðvitað tekur þetta lengri
tima og er vafalaust erfiðara i
framkvæmd, en hvað viljum við
ekki á okkur leggja til þess að
skapa börnum okkar viðunandi
lifskjör og næga atvinnu i hollu
umhverfi.
Einar Sigurðsson