Alþýðublaðið - 19.01.1922, Síða 1

Alþýðublaðið
öeíiö i&t aí AlþýOnflokkstimi
1922
Fimtudaginn 19. janúar
15 tölublað
Sameinaðir.
Jafnaðarmannafélagið
heldur aðalfund i bárubúð uppi
fimtudaginn 19 þ. m. (t kvöld) kl. 8 e. h.
Dagskrá:
Lagðir fram reikningar félagsins fyrít síðasta ár.
Kosin stjórn, varastjórn og endurskoðendur.
Bæjarstjórnarkosningarnar.
Önnur mál.
1.
2.
3-
4-
Árlðandi að lem flestir félagar m»ti.
Stjórnin.
Morgucblaðið ðytur þá fregn,
að auðvalds* og byssukjafta iiðið
ætli &ð standa sameinað við í
höud farandi kosningar.
Þó æðsta boðorð auðvaldsins
sé samkepni, þá er það búið að
sjá cú, að eina vonin til þess, að
þeir komi manni að við kosning
arnar, sem hér eiga að vera 28.
janúar, er að þeir auðvaldsherr
atnir leggi nú þetta æðsta boðorð
sitt — samkepnina — á búrhyll
una.
Já, nú ætla þeir að standa
saman, eins og þeir gerðu hvíta
daginn. Þeir stóðu vel saman þá,
en hver varð árangurinn? Varð
hann sá sem þeir ætluðu?
Nei, hann vatð þveröfugur.
Hann varð til þesi að vekja al-
þýðuna, eigi aðeins hér i Reykja
vík, heldur um endilangt tsland,
eins og kosningarnar sem fram
hafa farið bera nógsamlega vitni
Og ekki mun betur takast fyrir
þeim nú. Sigur alþýðunnar er viss
28, janúar, en það er um að gera
að hafa atkvæðatöluna sem hæzta,
gera kosningarnar sem eftirminni
legust mótmæli gegn aðförunum
23. nóvember.
Auðvaldsmennirnir ætla sér að
standa saman við kosningarnar.
Reyuslan mua sýna að þeir liggja
en itanda ekki við kosningamar,
hvott sem þeir verða saman eða
saman ekki.
íað er ófyrirgefanlegt, að
kjörskráin skuli ekki iiggja frammi
á hentugri tíma og víðar í bænum,
en nú er. Vinnandi fólki er gert
ókleyft, að sjá hana eins og nú er.
Dagsbrúnarmenn, munið eftir
að aðatlundur Dagsbrúnar er í
kvöld l Birunni.
gréj aj jftutjjörðum.
18. des. 1921.
Mottó: Vei þeim, sem
útbýsir veiku barni.
Kæri vinur minnl
Bestu þakkir fyrir gamalt og
gott. Gg hefi því miður ekki tfma
til að skrífa neitt, sem bréf má
kallast, vegna jóla-anna, ea ætla
aðeins að skrifa þér örfáar línur
um rússceska drenginn eða það
mál, sem mestum tíðindum hefir
þótt sæta tiís þess er gerst hefir
á þessu ári.
Það væri þá ofsögum sagt af
austfirskri gestrisni, ef almenningur
hér gæti snælt bót annari eins
svfvitðingu og þjóðarskömm sem
það er að reka veikt barn af
lacdi burt, eins og um stórglæpa
mann væri að ræða
Á hveiju einstöku heimilt eru
venjulega örðugar ástæður tll að
einangra sjúklinga, en ah um það
myndi alstaðar mælast nauða illa
fyrir að úthýsa veikum mauni,
og hversu miklu svfvirðilegra er
það þá íyrir heila þjóð, að úthýsa
veiku barni, þar sem yfirfijótanleg
ráð voru fyrir hendi til að forðast
veikina meðan hún var að lækn-
ast. *
Fjöldi fólks, sem eg hefi talað
við, hér nærlendis, Iftur svo á, að
aiiir þeir, sem orð lögðu f belg
og hönd að verki til að útbýsa
veiku og umkomulausu barni, hafi
sett slfkan blett á þjóðina, sem
óhægra verður að afmá. Fyrst og
fremst mun vera mjög tvfsýnt að
nokkur lagaheimild sé fyrir hendi
að fremja þetta ólánsverk, og þó
svo væri, þá lýsir þessi úthýsing
svo mikilli vanhugsun og sam-
vizkuleysi að fádæmum sætir. Að
hugsa sér þá mynd, þar sem að
vopnað lögreglulið fær heilt skot-
félag og brunalið, segi og skrifa
brunaliðll til fylgis til að reka
úr landi sjúkt og umkomulaust
barn. Það er einhver sú firánleg-
asta svfvirðing, sem hægt er að
hugsa sér.
Og leitt þykir mér til þess að
vita, að Guðmundur Hannesson
prófessor, sem annars er að mörgu
leyti vel kyntur maður, skyldi nú
taka þessa óforsjálu óheillarögg á
sig, að ieggja til að drengutinn
yrði fiæmdur úr landi, og hefði
bæði eg og margir aðrir getað
unt honum þess, að nota land-
læknisvald sitt til mannúðlegri
verka.
Eg vil taka það fram f þessu
bréfi, að grein sú, sem er nýkomin
( „Austulandi* um þetta mál, er
á engan hátt álit fólks hér eystra,