Alþýðublaðið - 20.01.1922, Blaðsíða 1

Alþýðublaöið
Q-eflÖ át af Alþýðnflokknnin
1922
Fóstudagitm 20. janúar
16 töluhlað
XvitlM til hr. jíi. 0
í skrifuoi sínum í Motgunbl.
síð tstliðinn sunnudag varð Morten
Ottesen að ineðganga að hann
hefði gjaldeyri brask að atvinnu
og gæti hann þvi ekki talist óhiut-
drægur dótnari útn höralur á sliku
braski. Meginið af svargrein hans
þa tíl rnfn voru persónulegar árás
ir á mig, út af hinu svo ncfnda
„sykurmáli* 1917 einhverjum
.fiskkaupuak" og „kolainnkaupun
nm siðastliðinn vetur". Eklti er
auðvelt að sjá samfcand milli þess
ara mála og greinar minnar, sém
hann þykist svera, en þegar hon
um verður svarafátt í deilumálmu
hann liklega að sér lánút
oetur að vaða um önnur mál En
þar ber að sama brunni. Tak-
markalaus vanþekktng mannsins
á þeim hlutum, sem hann ritar
um, og litilsigldur hugsunarháttur
sýnir sig hvervetna, og skulu bér
.sýnd fá dæmi þess.
Hr. M. O. heldur t. d. að þeg-
sar hið svo nefnda sykurmál var á
döfinni hafi verið „sykurekla", en
þá voru fyrirliggjandi hálfs árs
íbirgðir í landinu. Hann hyggur
að sykurverðhækkunin hafi verið
ákveðin til þess að bæta fyrir
glappaskot mfa í Landsverzluninni,
en eg var þá kominn að Lands
verzluninni fyrir rúmum mánuði.
’Haguaður sá sem ætlast var til
að hafa fyrir rfkissjóð af sykur-
verðhækkuninni var til þess, að
bæta upp mistök landsstjórnarinn-
ar þá, dýr kaup á Kveldúlfsskip-
inu Borg og dýrar leigur á skip-
unum Frances Hyde og íslandi.
Hækkun sú sem deila gat verið
um, var 7 aura munur á kílói,
samkvæmt áliti þingnefndar, en
ekki 315 krónur á topn, eins og
■þessi hr M. O. setur fram. Þessi
7 aura munur til eða frá var ekki
stórt atriði, borið saman við álagn
ingu heildsala oft og tfðum, eins
og verðlagsnefndirnar gætu borið
vitni um. Alt þetta vita menn og
hafa vitað í 4^/2 ár, og er því
hlægilegt að sjá hr. M. O. „troðá
upp á leiksviöinu" með þessar
„nvju‘‘ útgáíur af því máii.
Álika mikils virði er tilvitnun
hr. M O. í „fiskkaup'n frægu sið
astliðið vor*. Eg hefi aidrei verzl-
að hvo ki með fisk né aðrar út-
fiutningsvörur, og er því ekki hægt
að beudia raig við sl>k kaup. Sfð-
astíiðið vor skrifaði einhver nafn
laus maður í „Vísi" um fiskkaup
sem eg hefði átt að gera, og rak
eg þá sögu þegar í stað ofan í
hann, svo að hann þagnaði. Ef
til vill hefir hr. M. O verið þessi
nafnleysingi.
Þá eru kolainnkaupin „siðasta
vetur", sem mun með venjulegri
nákvæmni hr M. O. eiga að vera
„sumarið 1920“. Vegna verkfalls-
hættu í Engiandi og erfiðleika um
kolakaup varð Landsverzlunin þá
að ráðast í kolakaup, sem halli
varð á, en viðurkend voru af öll-
um sem nauðsynleg bjargráð
Þeim halla, sem reyndar er ékki
„miljónatap", eins og hr. M. O
skrifar, er ekki „slengt á rfkið svo
að það sjáist ekki í bókum Lands
vnrzlunar*(i). né verður ríkið þess
vegna „að áþyngja framleiðalunni
með nýjum kola og salttolli*(I),
heldur er hailinn borinn af gróða
Landsveizlunar, og það tap sem
orðið var 31. desember 1920 stend
ur i reikningum Landsverzlunar
það ár, sem þingið hefir fjallað
um.
Þessi dæmi eru tekin hér, ekki
vegna þess, að eg ætii að fara í
ritdeilu um þau vlð persónuna M.
O., heldur til þess að sýua í fljótu
bragði, hvilíkt skynbragð hann
ber á almenn mái. Mí um
hann segjá, að þar „sitji fíflið í
foraðinu".
Hr. M. O. vili fara í „atvinnu
jöfnuð" við mig. Honum fiast það
óafsakaniegt að launa af opinberu
fé starfsmann við þjóðatfyrirtæki.
Hann er ekki launaður af opin-
beru fé, né heldur vinnur hann
við þjóðþrifafyrittæki. Hann er,
eítir sjálfs sín játningu, miiliiiður,
sem hefir gert sér að féþúiu fjár-
hagskreppuna og neyð iandsmanna
með því að gerast erindreki út-
iendinga og selja eriendan gjald-
eyri frekasta okurverði, en það
magnar aftur dýrtíðina í landinu.
Slik atvinna ætti ekki að líðast
hér nú á tímum, og lögin ættu
að fiana slíka menn í fjöru.
Æfiferill hr. M. O er ekki iang-
ur, enda mönnum að litlu kunnur.
Það sem hann getur stært sig &f
er, auk þessa eins árs verzlunar-
náms í Danmörku, sem mestum
belgingnum hefir hleypt i hann,
hi)t, að bann var' í fyrravetur um
alþingiskosningarnar ritstjóri að
skammlifasta og skömmóttasta
blaði hér á landii Aðallega veittist
hann þó að Jóni Þorlákssyni þá,
og á sá maður honum þess vegna
mest að þakka að hann komst á
þing. Eh nú um bæjarstjórnar-
kosningarnar hefir þessi sami hr.
M. O mest barist fyrir samein-
ingu Doddalistans við lista Jóns
Þoriákssonar gegn aiþýðunni, og
mun það verða bjarnargreiði fyrir
þroddalistann. Hvort hann hefir
náð jafnvæginu með því að skríða
inn á félagið Stefni, skal látið
ósagt. Vil eg kveðja hann með
vísu, sem maður hér i bænum
sýndi mér og hafði kveðið, er
hann sá hr. M O leita að jafn-
væginu úti á götu í gleðivfmu
eftir sunnudagsprédikun sfna í
Morgunbl Vfsan er þannig:
„JME. O.
Dönskum víxla hampar hnossum,
hiakkar yfir mötunni,
og á völtum voltakrossum
„vegur salt" á götunni."
Hiðinn Valdimarsson.
Pétnr Jónsson atvinnnmála-
ráðherra dó í morgun kl. 2 úr
heilablóðfalli. Hann hafði legið
nokkra undanfarna daga.