Vísir - 04.11.1969, Blaðsíða 13

vf SI IL^álMwA^^vemher 1969-
n+mmm*
13
BRÉF FRÁ DANÍEL wM&iGöút
Neskaupstað 25. okt 1969
Hr. ritstjóri.
Mér hefur nýverið borizt í hend-
ur dagbl, Vísir frá 30. sept. sl. I
blaði þessu birtist forystugr. und-
ir fyrirsögninni: „Hópsefjun á Húsa
vík“.
Ég mun að sjálfsögðu eftirláta
Þingeyingum að meðhöndla þær
„sneiðar1- sem aó þeim eru sérstak-
lega réttar í .grein þessari.
Hins vegar tel ég, að í greininni
sé aö mér vegið persónulega á þann
hátt, að ég geti ekki látið kyrrt
liggja, enda staðreyndum augijós-
lega hagrætt á þann veg, að grein-
arhöfundur fái fram þær niðurstöð-
ur, er æskt var, sem sé að gera
tilraun til að bjarga vonlausum mál-
stað sjúkrahússtjórnarinnar og með
reiðarsveina hennar.
Með tillitj til þessa, sem nú er
fram tekið, vænti ég þess, að þér
framfylgið þeim drengskaparregl-
um blaðamanns, að birta bréf þetta
hið fyrsta á áberandi stað í blaði
yðar.
í ofannefndri grein, er því haldiö
fram, að mér hafi verið sagt upp
starfi vegna „samstarfserfiðleika"!
Þar sem niðurstaða greinarhöf-
undar er sú, aö hið eina rétta hafi
verið að segja mér upp starfi, virð-
ist augljóst, að hann telur mig ó-
samstarfshæfan. Hér er að sjálf-
sögðu um mjög alvarlega ásökun að
ræða, sem spillt getur verulega at-
vinnumöguleikum þess, er fyrir
verður. Mætti því ætla, að hver heið
arlegur blaðamaður teldi þörf ó-
yggjandi forsenda fyrir svo þung-
um dómi. En hvar eru forsendur
greinarhöfundar? Hvar eru hans ó-
yggjandi sannanir fyrir því, að það
hafi einmitt verið ég, sem átti sök
á því að samstarf lækna á Húsavík
varð ekki svo sem skyldi?
Þá segir í'greininni, að blaðadeil-
ur milli mín og sjúkrahússtjómar-
innar hafi ekki verið svo fróðlegar
o.s.frv.
Greinar mínar samanstóðu nær
eingöngu af orðréttum, skjalfestum
gögnum, þ.e. bréfum og bókunum
á fundum. Telji greinarhöfundur
slík gögn einskisverð til fróðleiks
um mál þetta, er slíkt að sjálfsögðu
algjör nýlunda f sambandi við heim-
ildaöflun, og vaknar þá sú spurn-
ing:
Hvert sótti greinarhöfundur þær
upplýsingar, er hann reisir á sín-
ar niðurstöður?
Að því, er ég bezt veit, birti Vísir
ekki síðari grein mína til sjúkrahús-
stjórnarinnar.
Var ástæðan ekki fremur sú, að
greinin væri óþægilega fróðleg með
tilliti til málstaðar sjúkrahússtjórn-
arinnar á Húsavík og aðstandenda
hennar, heldur en hitt, að hún hefði
engan fróðleik að geyma?
Þá ræðir höfundur um hið marg-
nefnda ,,píramídakerfi“, sem honum
þóknast að kalla „alræði yfir-
lækna“. Vel ætti höf. að vera kunn-
ugt að hér er um að ræða stjórn-
arform, er hér ríkir yfirl. hjá öllum
stofnunum í voru þjóðfélagi, hvort
sem þær eru í opinberri eða einka-
eign, og gildir raunar sama um
flest önnur menningarþjóðfélög.
Þess má því trúlega vænta, að
greinarhöfundur láti fljótlega frá
sér fara opinbera gagnrýni á al-
ræði skólastjóra, forstöðumanna
opinberra stofnana, skipstjóra, verk
stjóra, ritstjóra o.s.frv.
Greinarhöf. telur sérlega athygl-
isvert, að fundur í Læknafélaginu
skyldi ekkj fordæma uppsögnina.
'Þetta er vissulega rétt, og mundi
slíkt trauðla hafa getað gerzt hjá
öðru stéttarfélagi.
En er höf. kunnugt um, hve fund-
ur þessi túlkaði skoðanir mikils
hluta læknastéttarinnar?
Er honum kunnugt um það fyrir-
komulag og málsmeðferð, er við-
höfð var á fundi þessum?
Þá segir f greininni orðrétt: „Til
skamms tíma leit svo út sem ungu
læknarnir á Húsavík mundu gef-
ast upp í baráttunni...“ og síðar í
greininni segir: „Ef sjúkrahúslækn-
irinn á Húsavík hefði sigrað í deil-
unni, hefði hann um síðir orðið eini
læknirinn á svæðinu frá Akureyri
að Egilsstöðum."
Hér lýsir greinarhöf. því skorin-
ort yfir fyrir alþjóð, að ungu lækn-
arnir hafi háð baráttu fyrir því að
koma mér burt frá Húsavík. Má það
furðu sæta, ef þeir láta slíkum á-
buröi ómótmælt!
Ekkj fæ ég undan þvi kvartaö, að
lítið sé gert út minni persónu, þar
sem fullyrt er, að tilvera mín á
Húsavík hefði orsakað læknisleysi,
allt frá Akureyri til Egilsstaða. En
hvar eru rökin?
Sú fullyrðing höf., að Breiðumýr-
arlæknir hafi gegnt Þórshafnar- og
Vopnafjarðarhéruðum, hefur að
sjálfsögöu við engin rök að styðj-
ast og er að þv£ leyti í góðu sam-
ræmi viö flest annað í þessari ein-
stæðu forystugrein.
Þá ber það og raunsæi höf.
glöggt vitni, að svo virðist sem
hann telji að vegna aðgeröa sjúkra-
hússtjórnarinnar á Húsavfk, geti f-
búar í Þórshafnar- og Vopnafjarðar-
læknishéruðum nú sofið áhyggju-
laust vegna sinna læknamála.
Loks fullyrðir höf., að sjúkrahús-
stjómin á Húsavik hafi vissu
fyrir því, að hægt sé aö fá þangað
sjúkrahúslækni.
Heidur þykir mér ólfklegt, að
nokkur sómakær læknir ráði sig í
stöðu þessa a.m.k. á meöan enn er
ekkj úr því skorið, hvort brottvikn-
ing mín hafi verið lögmæt.
En hvaðan hefur höf. vitneskju
um þetta atriði?
Hann skyldi þó ekki hafa orðið
fyrir sefjun af hálfu sjúkrahús-
stjómar og húsbænda hennar?
Virðingarfyllst,
Daníel Daníelsson, Iæknir.
ATHUGASEMD
Það er misskilningur, að Vísir
hafi í leiðaranum vegiö að Daníel
lækni. Blaðið sagði. „Þar var lækni
sagt upp ekki vegna vanrækslu í
starfi, heldur vegna samstarfserf-
iðleika". Blaðið leggur engan dóm
á það, hverjum þessir erfiðleikar
séu að kenna, enda gildir sjálfsagt
í þessu deilumáli sem öðmm, að
sjaldan veldur einn, þá tveir deila.
Hins vegar vom samstarfserfiðleik-
amir staðreynd og blaðið var að
skýra það út, að þeir hefðu verið
upphaf málsins.
Þegar blaðiö sagði:....er deilan
angi af baráttu milli eldri og yngri
lækna. Hinir ungu vilja afnema svo
nefnt „píramídakerfi“ á sjúkrahús-
unum, þ.e.a.s. alræði yfirlæknanna"
er það aðeins að lýsa staðreyndum
en ekki að leggja sjálft neinn dóm
á, hvort ungir eða eldri læknar hafi
rétt fyrir sér.
Blaðið birti ekki síðustu
greinargerð Daníels, né heldur
síðustu greinargerðir sjúkrahús-
stjómarinnar, enda voru þessar
greinar upptuggur úr fyrri greinum
sömu aðila. Blaðið gafst fljótlega
upp á að birta greinaflóðið í Húsa-
víkurdeilunni, en sagð; aðeins frá
gangi mála í hlutlausum fréttum.
Þarf Daníel ekki að kvarta um, að
hans hlut hafi verið hallað f þeim
skrifum.
Ef Daníel getur lesið það út úr
leiðaranum, að Vísir telji íbúa Þórs-
hafnar og Vopnafjarðar geta sofið
áhyggjulaust vegna læknamála
sinna, er það hans böl.
í heild má segja, að leiðari Vísis
gefi Daníel ekkert tilefni til að telja
að sér vegið. Hin lagalega hlið máls
ins var flóknari en svo, aö blaöið
hafi treyst sér til að meta hana í
leiðaranum. Það mat, sem blaðiö
lagði á málið var einungis það, að
útkoma þess, þ.e.a.s. sigur sjónar-
miða yngri læknanna, sé hagkvæm
fyrir Húsvfkinga og aðra Þingey-
inga. — Ritstj-
Titlar virðingar
eða verka
í okkar daglega vafstri er oft
getið manna að einu eða öðru,
og eru þá gjarnan notaðir titl-
arnir framkvæmdastjóri eða
forstjóri. Sumir virðast nota
báða titlana jöfnum höndum,
en enn aðrir gera stóran grein-
armum á þessum titlum, því hjá
einu og sama fyrirtækinu eru i
cinstaka tilfelli bæði forstjóri
og framkvæmdastjóri. I gaman-
sömum umræðum heyrði ég eitt
sinn þá skilgreiningu á þessu,
að það væri forstjórinn sem
héldj til á golfvellinum á með-
an framkvæmdastjórinn stjórn-
aði hinum daglega rekstri, en í
því lægi reginmunurinn. Þetta
eru nú gamansamar ýkjur, en f
öllu góðu gamni er fólginn ein-
hver alvöruþráður.
Hitt er annað mál, að fram-
kvæmdastjóra-titillinn virðist
vera notaður í tíma og ótíma.
Jafnvel er maður sem hefur
sjálfstæðan rekstur, þó hann
hafi ekki stjóm á öðrum
vinnukrafti en sínum eigin
ekki lengur kallaður sínu
fagheiti, heldur framkvæmda-
stjóri. Það er því IJóst að sá
hópur manna, sem kallaðir eru
því ógnarvirðulega heiti,
framkvæmdastjórar, eiga
fæst sameiginlega nema titil-
inn. í rauninni er þetta í flest
uni tiiíellum vegna einhvers
konar hégómaskapar, ef menn
kalla sjálfa sig þessum titli, eða
vegna kurteisi, að aðrir vilja
klína þessum titli á annan
hvem náunga, sem þeir hafa
samskipti við.
Hégómaskapurinn stendur oft
dýpri rótum en maður ímyndar
sér. Það hefur oft verið draum-
ur ungra manna að hafa sjálf-
stæðan atvinnurekstur, og
mörgum hefur' heppnazt það á-
gætlega, að setja udd verkstæöi
á einu eða öðru sviði. Hitt hef-
ur einnig mörgum orðið hált á
að vera of fljótir að tileinka
sér hætti framkvæmdastjórans
eða forstjórans að því leyti, að
vera ekki vinnuklæddir á sinni
skrifstofu eða við framleiðsluna.
Við höfum úr daglega lífinu mý
mörg dæmi um fínt klædda
menn, sem ganga um kaffihús
miðborgarinnar, og í biðsölum
bankanna, eða öðrum stöðum
mikilla mannamóta. Þessir
menn hafa of oft aðeins eins til
þriggja manna vinnukraft að
baki.
Sá hópur manna er geysistór,
sem skartar með hinum virðu-
lega og teygjanlega titli fram-
kvæmdastjórans, en fram-
kvæmdirnar sem að baki eru,
eru fólgnar í að halda ýmsum
ágætum smáiðnaði eða öðrum
skyldum rekstri gangandi. Starf
ið liggur í innheimtustörfum
og öflun lána, en í allt of mörg
um tilfellum eru þessir hópar
manna ótrúlega fjarri sínum
eigin rekstri sem f rauninni er
þó ætlað að afla viðkomandi
mönnum sómasamleg lífsviður-
væris.
Þrándur í Götu.
JÖN LOFTSSON h/f hringbraut 121, sími 10600
FISH & CHIPS
DJÚPST. KJÚKLINGAR
SILDARRÉTTIR
KAFFI, KAKÓ, SMURT
BRAUÐ, YFIR 75 TEG.
HEIMABAKAÐAR KÖKUR
HÖFUM FAST VIKU-
FÆÐI - SENDUM
PANTIÐ 1 SIMA 34780
SMARAKAFFI
LAUGAVEGI 178