Alþýðublaðið - 24.01.1922, Side 1

Alþýðublaðið
OeflO flt af AlþýÖaflokknnra
1922
Þriðjudaginn 24. janúar
19. tölublað
ióssneiki irengurma*
Kosningarskrifstofa
Honum verður batnað
eftir hálfan mánuð!
Alþýðuflokksins
er opin daglega frá kl. 10 árdegis í Alþýðuhúsinu.
Með „Botníu* bárust fréttir af
TÚ3sneska drengnum, Friedmann,
ióstursyni Ólafs Friðrikssonar.
Eins og sagt hefir verið frá hér
i bhðinu, var hann fluttur á spí-
tala þegar hann kom til Dan-
merkur, Eyrarsundsspitala í Khöfn,
sem þó ekki er farsóttaspitali, eins
og Guðm. Hannesson reyndi að
telja fólki trú um hér um daginn,
heldur aðallega fyrir berklasjúka,
enda er trakóma berkiasjúkdómur
Á augum.
í bréfi tii ritstjóra þessa blaðs,
írá Chr. Christensen, ritstjóra dag-
blaðsins Arbejder-bladet, dags. 12.
jan., er sagt að Friedmann muni
1tftir 3 vikur vera batnað svo, að
tngin sýkingarhætta stafi af hon•
um. Segist Christensen ritstjóri
hafa fundið danska dómsmálaráð-
herrann upp á það, að drengnum
yrði ekki visað úr landi þar, þeg-
ar hann væri orðinn heilbrigður,
en hann hafi svarað, að hann
gæti ekki gefið neitt fuilnaðar-
svar, fyr en hann væri búinn áð
sjá yfirlýsingu frá islenzku stjórn
inni um það, hvort hún bannaði
honum landvist hér, þrátt fyrir
það að hann væri heilbrigður.
Segist Christensen hafa fundið
sendiherrann islenzka upp á þetta,
og hann lofað að spyrjast fyrir
hjá ísleazku stjórnmni. Verður
gaman að : j á hvort landsstjórnin
hér treystist til þess að halda
áfram að ofsækja þenna föður-
lausa rússneska dreng.
Jafnaðarmannafélagsfnndnr
verður A miðvikudagskvöld uppi
í Bárunni ki. 8 Menn og konur
fúr verklýðsfélögunum velkomin á
fundinn.
Kosningln.
Eg kom fyrir stuttu siðan til
aldraðra hjóna. Taiið barst að
næstu bæjarstjórnarkosningum; eg
sagði eitthvað á þá leið, hversu
stórkostlegur hann yrði sá sigur
er Alþýðuflohkurinn ætti visan;
svo maðurinn segir, dapur (bragði,
að ekki séu það nú allir, sem guð
hafi úthlutað svo góðum Iifskjör-
um, að menn hafi leyfi til að kjóaa,
hvað þá ef að meira væri.
En hvflíkur voða misskilningur
er i þessu, það sætir undrun.
Það eru ekki æðri verur, heldur
réttneíndir „peninga púkar*, sem
kúga hina vinnandi menn, og eru
snikjudýr þessa bæjar.
Það er eitt, sem auðvaldið er
aðgætið með, það er, ef einhver
neyðiit til að fá fé frá bænum
sér til stýrktar, vegna slysa eða
atviqnuleysis eða ómegðar, þá er
íjandinn ánægður, og iiðið Iætur
ekki standa á sér með að strika
út af kjörskrá nafn hvers þess,
er svo óheppina verður, að þurfa
styrk. Eu það virðist stundum
vilja verða dálitið önnur útkoman,
þegar það vill til, að einhver af
heildsalaliðinu veltur im hrygg
eða fer á hausinn, sem það er
kallað. Meðbræðrum þelrra, aura
skrilnum, finst ekki liggja svo mjög
á, að þeir vilja gjarnan lofa sin
um, að vinna gegu hinum vinn-
andi mönnum, sem þeir enn þá
hafa tækifæri ti), að ræna vinnu
sinai.
Alþýðumenn og koaur, bæði
þið, sem koiningarrétt hafið og
þið hin, sem eruð rænd kosning-
arréttinum, sameinist gegn auð
valdsþýinu, og vinnið öll ötullega
fyrir þessar kosningar, og gætið
þess vandlega, að enginn af alþýðu-
mönnum, sem þégar ekki eru
svíftir réttindum, liðist að ganga
ekki til kosninga, gegn kúgurum
hins vinnandi lýðs.
Sameinumst gegn „óvættum*
verkalýðsins, sýnum á kjördegi,
að við viljum ekki hafa hvitliða-
foringja i bæjarstjórn, eins og þá
Björn eða Jónatan Þorsteinsson,
sem eftir kenningum foringja síns,
tukthúsvarðarins, viija koma axar
skaftasveitum á föst laun.
Allir eittl Inn í bæjarstjórnina
með Alþýðufulitrúana. Burt með
auðvald- og axarskafta foringjana.
R.
Saga ir ðagtega lijinn.
Guðrún Guðmundsdóttir sagði
mér þetta dæmi, mörg svipuð
sagðist hún þekkja:
„Eg sat inni f herberginu minu
mcð prjónana mfna. Ktukkan var
um átta, þá var barið að dyrum.
Gesturinn var úr næsta húsi, :Og
þekti eg hann í sjón. Hann sagði
að erindi sitt væri að vita hvort
eg ekki gæti gert sér þann greiða
að vera hjá börnum sfnum og
konu, sem hann sagði að lægi á
sæng Sjálfur sagðist hann nú vera
búinn að vera stvmnulaus um
nokkurt skeið, en nú væri komið
vöruskip, sem hann hefði von um
að fá vinnu við. En sökum áður
taldra ástæðna gæti hann ekki
farið nema þvf að eins að hann
gæti fengið einhvern til þess að
vera heima, Eg lofaðí strax að
verða við' þessari ósk og spurði