Alþýðublaðið - 24.01.1922, Blaðsíða 2

3
ALÞYÐUBLAÐIÐ
hvenær hann faeri til vinnunnar;
sagðist hann fara klukkan að
ganga 6, en að eg þyrfti samt
ekki i.ð koma fyr en klukkan 8
Elzta barnið ætti að vera komið
í skólann klukkan 9, og við það
fór maðurinn sfnegður af mfnum
fundi. Um morguninn hitaði eg
mér kaffi, og fór síðan af stað.
Það var komin asa hláka og hált
á götunum, samt gekk mér slysa-
laust heim að kjallaradyrunum.
En þegar eg steig yfir þröskuld
inn saup eg ónotalega hveljur,
því eg stóð alt í einu í jökulvatni
alt að hnjám. Mér brá snöggvast,
en áttaði mig brátt og komst í
skilning um að hér var ekkert
óvanalegt á seyði, en að eins það
sem altítt er hjá.fátæklingum, þeg-
ar hláku gerir. Nú óð eg inn
gangian og lauk upp herbergis-
hurðinni og sjá: Þrjú elztu börnin
höfðu eins og siður er legið i
flatsæng á gólfmu. Þau voru nú
öll búin að hypja sig, tvö voru
komin upp í rúmið hjá móður
sinni og þriggja daga gömlum
bróður, en hið elzta var i skyrtu,
treyju og nærbuxum og hnipraði
sig upp á stól á miðju góifi, og
hafði fæturna upp á kofiforti. Stór
dýna og ýmislegur fatnaður flaut
um herbergið, vatnið var tólf
toramur yfir gólfið. Börnin höfðu
ekkert í aö klæðast, þvi allir skór,
sokkar og flest annað var á floti,
og ekki gat eg skift um klúta á
reifaða barninu, því alt þess hátt-
ar var í koffortinu, sem var fult
af vatni. Nú vissi eg ekki að
hverju eg átti að snúa mér, samt
byrjaði eg á því að kveikja á
prímusnum og setja upp ketil með
vatni Þegsr því var lokið sveið
mig mjög í fæturna af kulda og
hljóp því heitn til mfn og bafði
sokkaskifti og fór í gútnuaístígvél
sem eg átti frá því að eg var í
sfldinai í fyrrasumar. Þegar eg var
búin að hita vatnið vísaði konan
mér á brauð og sykur í skáp I
herberginu, en sökum þess að það
var á neðstu hyllunni, þá var það
alt orðíð ónýtt; samt lét eg börn-
in og konuna drekka soðna vatn
ið. Aitaf hækkaði vatnið í hús
inu; það var rétt svona á tak-
mörkum að ekki tæki yfir stíg-
vélin. Eg sá að ekki tjáði annað
en að koma eldri börnunum þrem
eitthvað í burtu. Eg fór því til
húsbæúdaona Mppi og sagði þeim
hvernig komið var, og var víst
nokkuð orðhvöss. Þau sögðust
aldrei hafa „assúrerað* kjallarann
fyiir vatnságangi, en eítir aokkurt
nöldur sögðu þau mér samt að
koma með „krakkana", og iét eg
ekki segja mér það tvisvar Nú
var stytt upp rigningunni og
vatnið steig ekki lengur, og tók
eg því fötu og fór að ausa og
jós þangað til að vatnið var ekki
nema 5 tommur, þá fór eg að
hugsa um að kveikja upp eld, en
þá var sá galli, að ekki var til
nokkur ögn af eldsneyti.
Eg varð því að fá það lánað,
en ekki Ieist mér i, að fara aftur
upp á loft ð; þau hjón þóttust víst
vera búin að gera meira en skyldu
sína, og fór eg þvi í næsta hús
og fekk þar fulla fotu af kolum.
Kveikti sfðan eldinn, vatt úr föt
unum, sem voru á gólfinu og
hengdi þau við ofninn, svo þau
gætu þornað, Svo hélt eg áfram
austrinum og loks fór eg að vinda
og var langt komin með það,
þegar heimilisfaðirinn kom heim
með nýjan fisk, hálft rúgbrsuð og
eitt pund af margaríne. Þá var
nú töluvert íarið að lagast, farið
að hlýna og surnt af fötunum
orðið þurt, og þá íór faðirian upp
og sótti börnin. Þau sögðu, að sér
hefði Iiðið ósköp vel utn daginn.
Hjónin kefðu veiið góð við sig,
gefið sér voða góðan mat, steikt-
an fisk og graut með rúsíauai í
og kaffi með mjólk í og nógan
sykur.
Leiðist ykkur ekki, að vera kom-
in hingað aftur, vilduð þið ekki
heldur vera alt af uppi á Iofti?
Nei, sögðu þau öll saman.
Jæja, viljið þið heidur vera héma
hjá okkur, þó þið séuð stundum
svöng?
Já, sagði 4 ára telpa og það
giitruðu táraperlur í augunum á
henni. Torráður.
Skammarlejjt athsji.
Hvítliðar á ferðinni?
Miðvikudaginn 18. þ, m. kom
eg ofan Laugsveg með kunningja
mínum B. Þegar við komum nið-
ur í Bankastræti, rétt á móts við
Stjórnan-áðið, híttum við þar dreng
grátandi og var stúlka að reyaa
til að hugga hann Við fórum að
spyrja þau hvað að gengi og
sagði drengurinn &ð hann hefði
verið að selja Aiþýðublaðið og
hefði harm boðið það tveim pilt-
um, sem hefðu gengið hjá sér,
en i staðinn fyrir að kaupa blaðíð
hefðu þeir barið sig og hlaupið
svo í burtu Við fórum svo að
spyrja stúlkuna hvort þetta væri
satt, og sagði hún það vera, að
hún hefði séð það, ea því miður
ekki þekt piltank.
Er þetta ekki skammarlegt fyr-
ir þá sem þetta gera, sð hegða
sér svoca gegn sakiausum dreng,
sem er að vinna aér inn nokkra
aura með þvf að selja blaðið. Ef
þið erað auðvaidssinnar, eða að
einhverju ieyti illa við okkur al-
þýðuna, getið þið þá ekki hefnt
ykkar á henni með öðru móti en
þvf, ?.ð berja saklausan alþýðu-
dreng, sem ekkert hefir gert
ykkur? Ef eg gæti vitað hverjir
þið eruð, sem frömduð svona
skammarlegt athæfi, skyldi eg óð-
ata gefa nöfn ykkar upp og um
leið biðja alla,. sem nokkra mann
dið hafa, að skoða ykkur sem
mjög lítilfjörlegar manntolur.
Alþýðumaður.
Ath. Alþbl. skoror á þá sem
kynnu að vita hver það var eða
hverjir, sem unnu þetta níðings-
verk, sem getið er um í greininni,
að gefa upp nöfnin, svo þeir geti
hlotið maklega „frægð* fyrir.
Framganga Ma hersios,
Orustan með óp og köll
alt um Suðurstræti,
hræðsiuvein og hlátrasköll,
heiftarorg og læti,
Margur barðist býsna vel,
blóðið rann í lækjum,
heldur sparði ei hciftarþel
heimskunnar með skækjum.
Hvíta liðið hamast fór,
hart þó lúið væri,
skorpna föt við skippabjór,
skálmar meiða Iæri.
Svitinn bogar Sæmund’ af,
Siggi Gíila styjhur,
)