Vísir - 18.08.1970, Blaðsíða 9
! V1S IR . Þriðjudagur 18. ágúst 1970.
ie(t9«89ií90í»?ee8«»Jt'.
{•
(•
IO
í •
\m
i •
19
!:
*:
:
‘a
I
!•
í:
{•
'1 "i*
HASH-SKÝJUM
Hipparnir og Sigvaldi á Strikinu, klám fyrir
ferðamennina, úti pop-hljómleikar og islenzk-
ar stúlkur / sumarvinnu . . .
Q Hún heitir Kaupmannahöfn og var um alllang-
an aldur sameiginleg höfuðborg íslands og Dan-
merkur. Núna er hún ekki lengur höfuöborg ís-
lands, en er aftur á móti orðin uppspretta þeirrar
klámbylgju, sem nú hellist yfir hinn siðmenntaða
heim, auk þess sem hún dregur æ meira til sín af
hippagimpum víðs vegar að úr heiminum, því í
kóngsins Kaupmannahöfn fá þess konar úrhrök
frið til þess að neyta sinna fíknilyfja án teljandi
afskipta lögreglunnar.
:
Hippi í spariklæðnaði leiðir sér við hönd litla dóttur sína,
á útisamkomunni í Fælledparken.
Þegar gengið er eftir Strik
inu, þeirri vel þekktu verzlun
argötu, og litazt um á Ráö-
hústorginu, blasir alls staðar
viö sama sjónin, rolulegir
hippar í furðufatnaði og hvíld
arstellingum, sem maöur hef
ur á tilfinningunni að eigi aö
hvíla limi þeirra á komandi
árum, án nokkurra breytinga
nema þá þeirri hreyfingu
einni, sem fylgir því að troöa
sér í pípu, eða til annarra lífs
nauösynlegra aðgerða af
sama tagi.
Hvað furðufatnaöinum viðvík
ur er það samt ekki hippi, sem
ber höfuð og herðar yfir hóp-
inn, heldur risavaxinn bóksali,
sem býður vegfarendum sölu-
vaming sinn til sölu úr rauömál
uðum barnavagni. Er þama á
ferðinni íslendingur, sem um
áraraöir hefur verið búsettur í
Kaupmannahöfn og starfrækt
þar bókaforlag og ber fyrirtækið
nafn hans: Bókaforlag Sigvalda.
Eru bækur þær, er hann hefur,
að mestu skrifaðar af bömum,
er einnig hefur Sigvaldi á boð-
stólum þýðingar sínar á ljóðum
eftir ýmsa fræga skriffinna, en
af þeim er Grikkinn Theodorak-
is í einna mestu uppáhaldi hjá
honum.
Einna forvitnilegastar af ljóða
bókum þeim, sem Sigvaldi gef-
ur út, eru þó án efa ljóðabækur
þær, sem hann hefur sjálfur rit
aö á bæöi ensku og dönsku, þar
sem hann gerir góðlátlegt grin
að mannfólkinu og tilfinningum
þess.
Er undirritaöur blaðasnápur
Vísis fékk Sigvalda fyrst augum
litið ekki alls fyrir löngu, átti
hann í fyrstu erfitt með að
kyngja þeirri staðreynd að þessi
tötrum klæddi götusali byggi
með konu sinni og barni í 3ja
milljón króna villu, þar sem ekk
ert skorti til neins. En þegar
málið er íhugað nánar, kemst
maður fljótlega að þeirri niður-
stöðu, að það hlýtur einmitt að
vera hinum ræfilslega klæða-
burði Sigvalda að þakka, hve
éfnaður hann er.
þegar Sigvaldi hefur verið
yfirgefinn og göngunni hald
ið áfram niður eftir Strikinu vek
ur athygli allur sá urmull af
klámvamings margs konar, sera
stillt er feimnislaust út í
glugga verzlananna. Klámbæk-
ur, klámblöð, klámveggspjöid
og veggfóður, klámskrautmunir,
klámspil, klámhljómplötur og
klámdúkkur (fyrir blessuð böm
in) blasa við í öllum búöarglugg
um. Og þeir kaupmenn, sem
ekki selja klámvaming, nota
klámútstillingar engu að síður
til að auka viöskiptin. Það væru
kannski helzt kjöt- og nýlendu-
vöruverzlanir, sem láta klámið
eiga sig í útstillingum sínum. —
Maður skyldi ætla að kynferöis-
mál þurfj ekki að vera eins mik
ið feimnismál til umræðu á
dönskum fölskylduheimilum og
þeim íslenzku, og ungdómurinn
þar þurfi ekki að fara í neinar
grafgötur um það, hvaðan litlu
bömin eru komin ...
^nnað, sem gleður augað —
eða hneykslar — í Kaup-
mannahöfninni, eru hinar barm
miklu stúlkur, sem þar gefur að
líta, en þær nota fæstar orðið
brjóstahaldara, þegar heitt er í
veðri, og einni mætti hann ég
meira að segja peysulausri á
Ráðhústorginu og þótti þá full
mikið komið af svo góðu, — en
bar þó ekki fram nein mót-
mæli. Þó furöulegt megi telj-
astj VeittKég þyj^eippig ^tliy^H, Jslenzku stúlkurnar tvær, sem
að unga,f:_týtor} v^einjii^s^" "-í~ í'-'W.í.íí. • ,.«xi —
laus, en ’slffct telst nú lcanns'
Sigvaldi á Strikinu, íklæddur appelsínugula kyrtlinum sínum,
sem eiginkona hans (sem er dönsk listakona), hefur saumað
á hann.
ekki til eins mikilla tíðinda, þvi
flest þeirra ungmenna, sem um
götur borgarinnar fara, eru ber
fætt oig þau sem ekki eru það,
dauðlangar vafalaust til að veita
sér þá ánægju. Að minnsta kosti
dauðlangaði mig til að ganga
um götumar berfættur, þegar
hvað heitast var í veðri, meðan
ég dvaldist í borginni. — Ég gaf
bara allar slíkar bollaleggingar
upp á bátinn, er ég haföi farið
úr sokkum og skóm og komizt
að því, aö sumir hafa of krækl
óttar tær tiil að geta veitt sér þá
ánægju.
ns>Hi^g ákst'a'fyrií'ufáh eina
verzlunina á Strikinu, höfðu þó
nær sannfært mig um það, að
það væri alger misskilningur að
hafa áhyggjur af því hvað fólk
ið, sem maður mætti á götunni
kynni að hugsa, því maður
mætti sjaldnast sama fólkinu
nema einu sinni og auk þess
væru möguleikarnir á því, að
draga að sér athygli vegfarend-
anna, einn á móti þúsund, næst
um sama, hvað þú kannt að
taka þér fyrir hendur, — þvl
borgarbúar væru orðnir flestu
vanir og létu sér ekki bregða við
hvað sem er.
Þessar tvær íslenzku stúlkur
„Við söknum Glaumbæjar einna mest að heiman“, sögðu þær
vinkonurnar Odda og Eva, en þaer vinna í Kaupmannahöfn
i sumar, en fara svo í skóla hér heima i vetur.
kváðust annars heita Oddfríður
Steindórsdöttir og Eva Jörgen-
sen og vinna á hóteli þama í
borginni ásamt sjö öðrum ís-
lenzkum stúlkum.
Sögðu þær það hafa verið
ævintýraþrána eina, sem hvatt
hefði þær til að sækja um vinn-
una, er þær sáu auglýsingu frá
hótelinu i fslenzku dagblaði. —
Létu þær vinkonumar vel af
dvölinni í Höfn og starfinu á
hótelinu. Þeim hefði mjög fljót-
Iega tekizt aö koma sér upp
nægum orðaforða til að geta
bjargað sér viðunandi áfram. —
Kaupið, sem þær fengju, söigðu
þær ekki vera neitt sérstakt, en
það hrykki þó fyrir helztu nauö
synjum og skemmtunum. Svo
fengju þær húsnæði og fæöi ó-
dýrt á hótelinu, sem þær ynnu
á. Þó aö þær vinkonurnar væru
sammála um það, að skemmti-
staðimir hefðu flest til að bera
fram yfir skemmtistaðina heima
sögðust þær hafa verið farnar að
sakna stemmningarinnar frá
Hressó og Glaumbæ næstum
strax eftir fyrstu vikumar f
Kaupmannahöfn.
Með þeim vinkonunum, Oddu
og Evu, lauk ég deginum, með
þvf að slást f för með þeil-t á úti
hljómleika í Fæliedpark, einum
stærsta almenningsgarði borgar
innar, og þar nutum viö þess að
hlýða á hlióöframleiðslu tveggja
vinnsælla pop-hliómsveita
danskra, innan um tæplega 3000
hippa og barnaníur, sem höfðu
haft með sér bömin, sem þær
áttu að gæta. Svifu sánukúlum-
ar, sem börnin blésu frá sér úr
pfpum sínum fagurlega um loft
ið, sem mettað var hræðilegum
óþef af austurlenzku reyktóbaki
þeirra eldri
A meöan hljómsveitaskipti
fóru þarna fram, stóð amerísk-
ur gítareutlari og rithöfundur
fyrir nokkurs konar upnákomu,
til aö minna á, að bennan sama
dag (miðvikudamnn 5. ágúst)
voru liðin rétt 95 ár frá bví að
sprengjan fræga sprakk f Hiro-
sima. — ÞJM