Vísir - 31.08.1970, Blaðsíða 9

VISIR . Mánudagur 31. águst l»/o
ÞAÐ
SKJÓLAÐ
— segir Alfreð Jónsson, oddviti 'i Grímsey
— Steypt ker verða sett niður i stað
garðsins, sem týndist
— Það eru alltaf einhverjir örðugleikar að glíma
við hérna hjá okkur. Lífið væri víst lítils virði öðru
vísi, sagði Alfreð Jónsson, oddviti í Grímsey, þeg-
ar Vísir ræddi við hann í fyrradag til þess að for-
vitnast um hafnarmál og fleira.
— Ástandið í hafnarmálum hérna skapar mikla
örðugleika á vetrarútgerð, því er ekki að neita. Lík-
lega verða menn að draga báta sína á þurrt land
núna með haustinu, þegar veður fara að versna.
Gott ef hægt verður að halda úti helmingnum af
flotanum. Hinir verða geymdir í nausti.
Við eigum hins vegar von á
að hér verði steypt ker í haust,
sagðj Alfreð, og sett niður á
næsta ári. Þeir hafa lofaö okk-
ur því höfðingjarnij- hjá Hafn-
armálaskrifstofurini. Geri þeir
það ekki förum við að hvessa
okkur heldur betur. Og þeim
þykir við víst hafa tekið stórt
upp í okkur áður þegar þvi
hefur verið að skipta.
Af garðinurn fræga, sem riðl-
aðist sundur á einni óveðurs-
nöttu í fyrra, sést nú ekki urm-
uil eftir. Hann er löngu horfinn.
það stóð lengi smá rönd af hon-
um upp úr sjónum, en nú hefur
honum öllum skolað burt.
Okkur þykir að sjáU'sogðu
súrt í broti, hvernig þetta fór.
Við héldum að við værum að
búa þarna í haginn fyrir okkur
fyrir langa framtn'ð. Við erum
búnir að leggja a'Ma okkar pen-
•
t Grímseylngar verða að draga heltninginn af bátaflota sínuin í
l naust, þegar veður versna með vetrinum, líkt og þessa lösnu
* fleytu, sem liggur þar á malarkambinum við höfnina.
TAÐ VERÐI
UMÍVETUR
:.'-¦¦.:•¦.'¦¦¦ :¦¦¦¦:¦::¦:
... Það verður ævinlega ládeyða, þegar ísinn nálgast, en
helzt vildum við vera lausir við hann.
inga f þetta og al'lt okkar iáns-
fé. Ég er hræddur um að erfitt
verði að verja bátana í höfninni
í vetur. Það er þá einna helzt
að skjól verði að ísnum. Hér
verður- ævinlega íygna, þegar
hann náigatt. algjör ládeyða,
en helzt viidum við vera lausir
við hann.
Þetta er þeim mun sárgræti-
legra fyrir þaö að við vorum
búnir að vara þá háu herra við
því aö gera garðinn svona. En
á okkur var auðvitað ekkert
mark tekið. Og það er kannski
ekki von til þess að spreng-
lærðir verkfræðingar taki mark
á omenntuöum eyjaskeggjum
sem einu sinni voru fermdir
upp á faðirvorið og kunnu það
kannski ekki alltof veH.
Annað er það, sem okkur er
til armæðu hérna — og það eru
samgöngurnar. Einkum er mjög
erfitt með aödrætti úr kaupstað.
Við höfum öll okkar viðskipti
við Akureyri. KEA er hér með
liti'bú, en það gengur oft erfið-
lega að fá hingað vörurnar.
Flugiferðir eru einu sinni í viku.
Einhverra hluta vegna hefur
ekki náðst samkomulag um
vöruiflutninga f loft; og þess
vegna verður að flytja þetta afflt
á sjó.
Flóabáturinn Drangur hefur
komið hingað stöku sinnum, en
hann hefur engar reglubundnar
ferðir. Við eiguni helzt von á
að Skipaútgerðin Maupi undir
bagga með okkur og látj skip-
in sín koma hérna við. En það
veröa ekki feröir fram og til
baka eins og við þyrftum að fá,
heldur aðeins viðkoma. Og skip-
in munu ekki taka á sig þennan
krók, nema hafa hdngað ein-
hvern lágmarksflutning eins og
gefur að skilja en efcki viljuim
við lasta þá biessaða, þótt otft
sé erfitt að snúa þeim.
— Flytur eittbvað af fólki
upp á land í vetur?
— Það er alltaf eitthvað sem
fer upp á land. Aðallega eru það
samt skólabörnin. Við getum
ekki fullnægt fræðsluskyldunni
hérna. Við höfum hérna kennslu
fyrir börn fram að fenmingar-
aldri, en enga unglingadeild.
Það er auðvitað vonlaust að
haida uppi skófla fyrir svona fáa
krakka. Það fermast hér ekki
nema svona eitt og upp I f jögur
börn á ári. Og það eru aMtaf
eilffir erfiðleikar að koma þeim
fyrir. Þeir höfðu reyndar fögur
orð um það hjá Fræðslumála-
skrifstofunni að vera okkur inn-
an handar við það, en annað
höfum við ekki haft af þeim
að segja. Það er ekki minna urn-
stang hér heldur en í Mývatns-
sveitinni. Við eigum hins vegar
bara ekki eins vel heiman-
gengt í kröfugöngur og tii ann-
arra stðrræða. — Jfí
vfsiR m>
— Ætlið þér til berja-
tínslu?
Jóna Valdimarsd., húsm.: —
Já, ég geri fastlega ráð fyrir
því. Það eru nefnilega ágætis
berjalönd 1 námunda við sveita-
býli það, sem ég bý á og þangað
er ég vön að fara til berjatínslu
á haustinu, ef ég sé mér mögu-
lega fært.
Marel Jónsson, prentari: — Ef
það veröa ber að þessu sinni,
geri ég ráð fyrir að reyna að
fara að minnsta kosti eina ferö,
eins og venjulega.
Sverrlr Briem: — Já, ég hef
hug á að fara til berja. Og ef ég
fer „ferðast ég eins og gand-
inn" eins og segir í vfsunni ..."
Maria Halldórsd., húsm.: —
Mér finnst ég alltaf verða að
fara til berjatínslu & hiverju
hausti og hugsa að ég láti það
einnig eftir mér að þessu sinni
— ef það verður þá einhver
ber að finna.
Halla Bogadóttlr, skólanemi:
— Já, það hugsa ég. Við heima
erum ailtaf vön að fara eina
eða tvær ferðir.