Vísir - 02.10.1970, Qupperneq 13

V í S IR . Föstudagur 2. október 1970.
13
Áfengi
nppfpnil 37 prósent kvenna
1 í Frakklandi vinna
störf sem ekki
ekki eins skað- flokkast undir hús-
móðurstörf
lest í framtíðinni
— vísindamenn vinnn nð rnnn-
sóknum á hætfuminnn úfengi
það eru Mkur fyrir því að eftir
tíu ár geti manneskjan
drukkið áfengi án þess að fá
timburmenn eftir á auk þess,
sem það dregur út áfengisþörf-
inni og er ekki eins hættulegt
og það, sem neytt er nú.
Fyrir skömmu var áfengi og
rannsóknir í sambandi við það
til umræðu á alþjóðlegu þingi
vísindamanna í Stokkhólmi.
UmræðugrundvöHurinn bygg-
ist á rannsóknum sænska pró-
fessorsins og Nóbelsverðlauna
hafans Hugo Theorelis á ger-
hvötum, sem hafa tekið hann
meira en 20 ár.
Nú hefur heþpnazt að á-
kvarða útlit og samsetningu þess
geriivata í lifur mannsins, —
svokallaðs ADH-geriwata —
sem kemur af stað brennslu á-
fengisins i líkamanum. En það
er sagt, að það sé ekki áfengiö
sem s'likt sem sé skaðlegt held

ur brennsia þess í likamanum.
Meðan á rannsóknum á áfeng
issjúktiogum stóð fannst eitur-
latist efni, sem kemur í veg
fyrir áhrif AE>H-gerhvataos á á-
feogið. Breooslao stöðvast, á-
feogið er leogur í lfkamaoum
og um leið getur lifrin tekið við
öðrum störfum, sem eru mikii
væg tii að viðhaida Mfi í mann
eskjunni.
Árangurino verður sá, að með
þessari aðferð verður hægt að
koma í veg fyrir það, að áfengi
orsaki skorpna lifur og breyting
ar á efnaskiptum, sem lama
manneskjuna eða deyða hana.
„Það er sennilegt að efnið
4-metylpyrazol verði notað sem
lyf í framtíðinni“, segir Hugo
Theoreli og ennfremur sem svar
við spuminguoni um það hvort
hægt verði að setja 4-metyl-
pyrazol í áfengi á framieiðslu-
stiginu, ef það hafi ekk; hættu-
legar aukaverkanir og þar með
verði búið til óskaðlegt áfengi
segir prófessorinn: „Við ættum
að fá út sams konar áfengi og
nú er til, það mun bragðast eins
og vant er, áhrifin verða meira
langvarandi en um leið verður
hættuminna að drekka það.“
^jpíminn flýgur fyrir Petru, sem
reynir að skipta sér miTli
starfa utan heimiMs og heimilis-
starfanna. Petra er ekkert eins-
dæmi. Af 94 milljónum kvenna
í Evrópu vinna 29% þeirra
störf, sem ekki flokkast beint
undir húsmóðurstöirf.
Hæsta hhitfall vinnandi
kvenna er í Frakklandi eða 37%
þá kemur Sambandslýðveldið
Þýzkaland með 34%, Belgía er
nokkuð á eftir með sín 28%,
Luxemburg 24% og Holand
23%.
Þessar upplýsingar koma frá
INB-fréttastofunni í Bonn. 1
upplýsingunum er ekki sérstak
lega getið hvort Norðuriönd séu
talin með í hilutfallsskipting-
unni.
Tíminn flýgur fyrir Petru, sem skiptir sér milli húsmóðurstarfanna og vinnu utan heimilis.
Með því skiptir hún sér milli eldamennskunn ar og vélritunarinnar — orðabókarinnar og
matreiðslubókarinnar, sem er dæmigert fyrir það millibilsástand sem einkennir störf kvenna
nú á tímum.
Eða hvað var það. sem hann
var að hugsa? Fyririeit Michel
hann svo takmarkalaust, að hann
mundd ekki gefa honum tækdfasri
til nemna sikýringa?
Hann hafði ekkj komið upp um
Elie á sínum tíma, annars mundd
lögreglan hafa haft ráð með að
finna hann og taka höndum. Lög-
reglan gerir lista yfir ófundna
glæpamenn og geymir árum sam-
an, sendir afrit af þeim til allra
landa. Þegar Elie réð för sína tiil
Bandarikjanna, varð hann að fá
skilríki frá lögregluyfiirvöldunum
í Altóna, og engum í viðkomandi
skrifstofu hafði orðiö að depla
auga aiuk heldur meir, þegar
hann stóö frammi fyrir þeim og
sagði til nafns síns.
Michél hafði þvi ekki látið neitt
uppskátt. Gat það hafa komið af
því að hann skiildi hann og kenndi
i brjósti um hann?
En ef svo hefði verið, hvað kom
bá tl að hann tímdd ekki að sjá
að fáeinum mínútum til að tala
"iS hann? Vitanlega hafði hann
átt annrifkt allt kvöldið. En þegar
hann kom heim aftur úr sam-
kvæminu, hafði hann ekki haft
neitt fyrir stafni að því er séð
varit en samt sem áður hafði
ftann hraðað sér upp í fbúðina án
þess að mæla orð við Elie.
Hvers vegna hafði hann orðið
undrandi, þegar hann sá hann?
Vegna þess að Elie var oröinn ak-
feitur og hánið farið að þynoast?
Eða vegna þess að sjá harm sitja
á bás fyrir innan afgræÖsWbwð
í Mitilu hóteli?
Það var EMe að fcenna að nið-
urandlit Mdohels var stjarfit og
úr lagi gengið, að hann gat ein-
ungis gert sig skiijamlegan meö
hásu hvæsi, og að öllum brá sem
iitu hann augum. Var þess að
vænta að hann tótd sdg þáð engu
skipta?
„Líf mitt hefiur Mka gerbreytzt,"
hugsaðj Elie sér til varnar, „ocg
þaö þín vegna. ég reiddist þór,
ég reyndi að hata þig, ég ákwað
að refisa þér.“
Michel mátti refsa honum, ef
það gerði hann ánægðari. Það var
hans réttur. Hann mátiti ákveða
refsinguna að eigin geðþótta, Elie
mund; ekki hreyfa andmælum.
„Nema hvað þú mátt efeki
hrekja mig á brott héðan.“ Það
mátti hann ektoi gera honum öðru
sinni. Efcki fyrir nokkum rmm.
Hann varð að minnsta kostd að
láta honum eftir krók, þar sem
hann gætj hafzt við. Eða drepa
hann að öðrum kosti. Hann skelfd
ist dauðann. Sfeelfdist þá tfHiugs-
un að liggja hreyfingariaus á göt-
unni með galopin, brostin auigu,
og fólk á ferii í kring sem senni-
lega bæri hann eitthvað á brott
áður en hann tækd að rotna. Sú
tilhugsun var jafnvel skelfilegri
en kuldinn. Hvað um það. ef ekiki
■ II
54
yrðí feomizt htjá þvf, bara að það
tæfei filjótt af.
Það gat vark átt sér stað að
Michel værj svo grimmliondaður,
að hann léti harrn bíóa af ásetitu
ráði. Haim var maður sem átti
annníkt og bafði mildum ábyrgð-
anstörfium að gegna.
„Ég veit að þú hefur um margt
að hugsa þarfit að taka miildl-
vægar ákvarðandr og fjöldi fólks
bíður þess að ná talj af þér,"
hugsaðj EMe, „en það mundi efcki
taka ofckur nema nokkrar minút-
ur að gera upp okkar saikir.“
Þetta var svo einfialt. Það eina,
sem Elie fór firam á, var að hann
fengi tækifæri til að skýra málið.
Sjálfur hafð; hann fiundið
skýringu á hinu gamla brosi
Michels, frjélsilegri framkomu
hans og glaðværð, sem kom f veg
fyrir að nokkur gæti móðgazt við
hann. Það var allt leitour hans,
enda þótt hann gerði sér ekki
grein fyrir því sjálfiur. Hæn gat
krarnið fiólk undir hæl sinum,
eins og maður kremur sundur
skorkvdkindj á göngu, og hann
hafðj aldoei fundið til neinnar
iðrunar, vegna þess að hann vdssi
efcki sjálf-ur hive miskunrtariaus
hann var.
„Sfcilurðu, hvað ég á við?“ hugs
aði Elie. „Þú vart í rauninni sak-
laus, og hafiðir ekki neina hug-
mynd um það hvað það er að
þjðst, að þjðst af fcriöa, hangri
og stöðugum ótta, vera sér þess
meóvitandi að maður er ljótur og
illa til fiara og blygöast sín fyrir
það. Þú varðst að fá aUt, sem þú
vildir og þú vildir fá allt, einnig
það eina, sem ég fékk notið —
sitja í króknum mínum heima í
eldhúsinu hjá frú Lange, þar
sem ég geröi mér vonir um að fá
að hafa aðsetur mitt það sem eft
ir væri ævinnar. Þú rændir mig
u
Það var efcki rétta skýringin.
Hann gat ekki, einhverra hluta
vegna, handsamað aftur þá ljósu
og sáraeinföldu skýringu, sem
honum hafði verið svo nærtæk
á andvökunóttum í Hamborg. —
Var 'það ekki furðiriegt, að hann
skyldi hafa gleymt svo mikil-
vægu atriöi? Þá var allt svo rök-
rétt og ljóst og hann var ekki
I neinum vafa um að sér mundi
hafa teikizt að sannfæra Michel
þá, ef hann hefði getaö náð til
hans.
Sú skýring hafði einnig grunri
vadlazt á safcleysi, en ekki á
þennan hátt. Það var því mikil-
vægt fyrir hann að finna þá skýr
ingu aftur, og að hún væri heiðar
leg því að hann vildi ekki verða
til þess að blekfcja Michel, og
ekfci heldur gera neitt t# þess að
vekja meðaumkun hans.