Vísir - 03.10.1970, Blaðsíða 2

Listahátíð
í Hannover
‘ _ -i* * „ *. V | ,
EINS OG EFTIRLIK-
ING AF YUL BRYNNER
1. verðlaun
Politiken í Danmörku efndi til
samkeppni í fatateiknun (hönn-
un). Þátttakendur voru fjölmargir
og margar hugvitssamlegar teikn
ingar komu fram.
1. verðlaun hlaut þessi stúlka
á myndinni hér fyrir ofan. Sú
heitir Mette Agerbæk og er nem
andi við Listiðnaðarskólann i
Kaupmannahöfn, eins og reyndar
allir þátttakendumir i keppninni
... og Mette er auðvitað klædd
verölaunafötunum sínum.
□□□□□□
Þessi plastsandkassi var sett
ur upp á listahátíð sem í sumar
var haldin í Hannover, V-Þýzka-
landi. „Fólkið í Hannover er svo
lokað og virðist ka'lt á yfirborð-
inu. Þess vegna verður að gleðja
auga þess með góðri list“, á ein
hver listamaðurinn sem á sýn-
ingunni sýndi, að hafa sagt. —
Þessi sandkassi er eins og sjá
má, ekki neitt listaverk sem fólk
á aðeins ■ að horfa á. Fyrst og
fremst hefur hann hagnýtt gildi
fyrir bömin — og ef fullorðna
fólkið getur notið þess að horfa
á bömin sin kútveltast í og utan
á plastbelgnum — þá er komið
listaverk. Þannig er „kassinn"
hugsaður bæði fyrir börn og full
orðna.
Roc Brynner hagnast óneitan
lega á einu atriði: Hann er son
ur manns sem heitir Yul. En
hann segist vissulega vita, að ef
hann á einhvern tíma eftir að
standa fyrir sínu, þá er ekki nóg
að vera Brynner. Og varla var
Roc kominn úr skóla er hann á-
kvað aö fara á leiklistarskóla og
verða leikari eins fljótt og auöið
væri.
Og það virðist ganga vel. Hann
hefur fengiö aðaihlutverkið í leik
ritinu „Opium“. Aðalhlutverk-
ið, vegna þess aö þaö er aöeins
eitt hlutverk I leiknum. Og þaö
sem meira er, Roc skrifaði leik-
ritið sjálfur. Reyndar er það pínu
litið stolin hugmynd. Hann þýddi
það nefnilega og stílfærði upp úr
stílabók sem Jean Cocteau skrif
aði um skeið í athuganir sínar
ýmsar. Cocteau þessi er fransk
ur rithöfundur, málari og ljóð-
skáld og var vinur Yuls Brynner
og guöfaðir Rocs.
23 ára
„En ég þekki Cocteau fremur
af verkum hans en fyrir að vera
guðfaðir minn“, segir Roc. Roc
er langur, grannur, listrænn. 23
ára eftirlíking af föður sínum —
bara með heilmikið hár á höfðinu.
Forsýningar á „Opium“ byrj-
uðu á fimmtudaginn var (1. okt.)
en frumsýnt verður á mánudag-
inn kemur. Roc heldur því fram
að leikritið sitt sé ekki annað en
hugmynd fengin aö láni hjá
Cöcteau og það sé ekki leikrit
sem eins sé hægt að lesa, og
að horfa á leikið — „þetta er
heldur ekki eins-manns-sýning.“
„Þetta er leikrit með söguþræði
og persónu sem ég skapaði sjálf
ur úr stílabókinni", segir hann
með sinni djúpu rödd og sínu
snyrtilega málfari", og persónan
berst harðri, erfiðri baráttu
gegn demóninum sem sækir á
hann.“
Á biðilsbuxum
Roc sýndi „Opium“ fyrst í Ir-
landi. Það var £ október 1 fyrra.
Síöan fór hann með leikinn til
London og sýndi þar í janúar.
Þetta var hans fyrsta hlutverk,
því hann hafði þá aldrei áður
komið á leiksvið, en var í há-
skóla. Roc segist ekki raunveru
lega heita Roc, það sé aðeins
gælunafn, ,,ég heiti nefnilega Yul
Brynner yngri. Og veiztu hvað?
Ég ætla bráöum að kvænast
Marlene Branca sem á 2ja ára
son og stendur nú í skiinaði við
mann sinn. Roc gekk í bama-
og gagnfræðaskóla í Sviss. Var
svo ár við Yale-háskólann, flutti
sig síðan til Irlands og gekk á
Trinity College i Dublin í 4 ár
Útskrifaðist 1968 og fór til París
ar að skrifa. „Ég byrjaði nefni-
lega að skrifa þegar ég var 12
ára. Þá prentuðu þeir smásögu
eftir mig í skólablaðið.“
Roc Brynner. Leikari og leik-
skáld.
Dýrlingurinn
Roger Moore, dýrlingurinn er
þarna að sóla sig með sinni
fögm frú, þeirri ítölsku Lúísu og
syni þeirra þriggja ára gömlum
honum Jeffry.
Roger og fjölskylda segjast
hvílast vel á suðrænum bað
ströndum, og ólíklegt er enda
annað en að frúin kunni vel
við sig. Baðströndin sem þau eru
á á þessari mynd er einmitt
ítölsk.
Arabella
Churchill
að halda
ræðu til
framdrátt-
ar málstað
holds-
veikra.
Sonardóttir Churchills
berst iyrir holdsveika
I eyrum margra Breta hljómar
nafnið Churchill ævinlega sem
orustukvaðning. Og vissulega er
baráttuhljómur £ nafninu. Ara-
bella heitir stúlka ein sem ber
ættarnafnið Churchill. Sú er dótt
ir Randolphs heitins sonar
Churchills þess frægasta.
Hún virðist sanna það að þeir
Churchillar séu baráttumenn. Er
hún kom út úr skóla og fór að
leita sér að vinnu, hafði hún mest
an áhuga á aö fá starf á ein-
hverju dagblaðanna. Það gekk
ekki, og er henni bauðst loks
starf sem blaðafulltrúi Sambands
brezkra holdsveikisjúklinga, þáði
hún það þegar í stað. Og eftir 6
mánaöa starf sendu þeir hana til
Afríku að skoða holdsveikra-
spítala.
Og nú berst Arabella fyrir
ba:ttum aðbúnaði holdsveikra
eins og hjálpræöishermaöur fyr-
iir guð sinn. — — „Ég
verð að helga líf mitt þessari
baráttu“, segir hún, „annars er
ekkert gagn að henni.“
Og Arabella hefur náð miklum
árangri sem blaðafulltrúi. Henni
hefur tekizt að ná til eyma
flestra helztu blaða um veröld
víða, og það nægir að öllu jöfnu
til að vekja áhuga manna á mál
’efninu.
Nú hefur hún snúið sér af
krafti að því að safna fé fyrir
holdsveika sem dvelja á hinum
svokölluðu holdsveikramiðstöðv-
um í Afríku.
„Ég vildi að ég yrði sjálf holds
veik. Þá vissi ég hvemig Mðan
þeirra er og það væri allt £ lagi,
þvl ég veit að ég yrði læknuð“,
sagði Arabella um daginn við
fréttamann einn.