Vísir - 06.10.1970, Blaðsíða 7

VÍSIR . Þriðjudagur 6. október 1970.
7
cTVIenningarináí

Gunnar Björnsson skrifar um skozku óperuna;
Ágæt veizla
Skozka óperan: The Turn of the Screw.
T-jótt ung sé að áram, hefur
skozka óperan náö langt í
list sinni. Hún hefur á að skipa
ágætum söngvurum og hljóð-
færaleikuram og samband leik-
sviðs og hljómsveitargryfju er
prýðilegt. Leikmyndir eru vland
aðar.
Sjaldnar en skyldi eigum við
kost á aö hiýöa fiutningi góðrar
óperu hér á landi. Það er því
mikiö gleöiefni að fá svo ágæta
heimsókn sem skozka óperan
er.
Á föstudagskvöldið var fluttu
gestir óperu Benjamins Britt-
ens ,,1'he Tum of the Screw“.
Hún er í tveimur þáttum við
texta eftir Myfanwy Piper og
var framflutt í Feneyjum, 14.
september 1954.
Verk þetta heldur áheyrand-
anum föngnum frá fyrsta tóni
til hins síöasta. Þó er sögu-
þræði svo varið, að menn botna
því minna í honum sem lengra
líður á verkið. Undirritaöur hét
sjsálfum sér þvi að gá f upp-
sláttarbók til að verða einhverju
nær um söguna. Dragist það úr
hömlu má hugga sig við, að svo
mæla sumir menn, að gott sé
Stefán Edelstein skrifar um tónlist:
*
• •
ur til fyrirmyndar
Ckyldí einhver hafa kvartað
. yfir því, að ekki sé nægi-
legt framboð á tónlist I höfuð-
borginni, þá hefur kvörtuninni
verið sinnt. Undanííama daga
hafa tónlistarunnendur ekki
haft undan, fjórar sýningar
skozku óperunnar, sinfóníutón-
leikar, tónleikar Tönlistarfélags
ins, kirkjutónleikar í Háteigs-
kirkju og Musica NoVa tónleik-
ar í Norræna húsinu, allt þetta
á fjórum dögum.
Hinar ágætu söngkonur
Johanna Peters (alt) og Patricia
Clark (sópran) sungu á vegum
Tónlistarfélagsins sl. feugardag
síðdegis, við undirleik ónefnds
píanó- og semballeikara, en
nafn hans var hvergi nefnt á
efnissfciánni.
Söngkonurnar höfðu áður
sýnt Reykvíkingum, hvers þær
eru megnugar, sem ungfrú
Wordswortíh og Florence Pike
í óperunni Albert Herríng eftir
Benjamin Britten í Þjóðleikhús
inu sl. fimmtudagskvöld.
Báöar eru þær margreyndlar
óperu-, Ijóða- og óratóríusöng-
konur, og var flutningur þeirra
á tvísöngsverkum eftir Monte-
verdi, Purcell, Handel, Schu-
mann, Mendelissohn og Brahms
óblandin ánægja. Túlkunar- og
tjáningarmáti var fullkomlega
ag’aður, en frábærlega músík-
alskt lifandi. Stílöryggið var ó-
bilandi, hvort sem um Monte-
verdi eða Schumann var að
ræöa.
Það var sérstaklega ánægju-
legt að fá tækifæri til áð hlusta
á jafnsjaldgæfa tónlist eins og
Monteverdi og Purcell. Var
hvort tveggja meistaralega vel
af hendi leyst, svo og Tanti
Strali eftir Hándel, sem var frá
bær raddbandia-akrobatik fyrir
utan það að vera músíkalskur
viðburður.
Hinn ágæti undinleikari leysti
hlutverk sitt vel af hendi, bæði
á sembalinn og flygilinn. Hefði
verið gaman að því aö fá að
vita hver hánn er og hvað hann
heitir.
Töniistarfélagið á margfalt
lof skilið fyrir að gefa tónlistar
unnendum tækifæri til að hlýða
á þessar frábæru söngkonur.
'T'ónlistarfélagið er gömul og
virðuleg stofnun, miðaö við
aldur menning'arstofnana hér á
landi. Félagið er það gamalt og
gróið, að ástæða er til að setja
spumingarmerki fyrir aftan ým
is framkvæmdaatriði í sitarf-
semi þe?s, ef viss stirðnunarein-
kenni eiga ekki að setja svip á
starfsemina.
Fyrir nokkru var tekin upp
sú nýjung aö hætta við tvenna
tónleika sömu efnisskrár og
sameina áskriftargesti á einum
tónleikum. Enda kom i ljós, að
þeir gerðu ekki meira en fylla
sætin í húsinu.
Sá leiðinlegi siður var löng-
um ríkjandi að halda tðnleik-
ana kl. 7 að kveldi. Nú eru þeir
hins vegar eftir hádegi á feug
ardögum, sem er iangt. frá því
að vera góður tími heldur. Fjöl-
margir tóniistarmenn, sem
stunda jafnframt kenn-slu, era
t.d. viðbundnir á þessiwn tima.
Hefði Tónlistarféiagið efcki
ráð á því að haldá tónleika sína
á kvöidin, jafnvel þótt það
myndi kosta eitthvað meiri
húsaleigu? Ég er viss um að
flestir myndu fagna því, og
ekki er ioku fyrir það skotið, að
aðsókn myndi aukast töluvert
við þessá breytingu.
Einnig væri ekki úr vegi að
Ieggja svolítið meiri alúð við
efnisskrána. Reyndar er það
virðingarverð nýjung, að í þetta
sinn voru upplýsingar um lista-
fóíkið á eifnissfcránni. En í stað
inn fyrir að auglýsa Bösendorf-
errflygfe, væri nær að láta ein-
hverjar rpplýsingar fylgja um
þau verk, sem fíutt er«. Tón-
leikagesth hefðt: Kklega haft
gagn aí bvi að fræðast eilítið
urn Monteverdi. Sinfóníuhljóm
sveit feíands framfylgir þessari
sjáífsögðu regln í tónleikaskrá
sinni. Því efcki TónHstferfélag-
ið? Prógram serð er ’ást sem
lærist. Maður verður bara að
byrja-
að láta listaverk tala útskýring
árlaust.
Mörgum er vorkunnarlaust
að skilja textann, því aö hann
er á ensku. En eins og oft vill
verða í söng, missir maður ein
lægt af orði og orði. Þar við
bætist, að syngi tveir, þrír eða
jafnvel fjórir söngvarar samtim-
is, þá kemur heldur betur til
teits og siggu að fylgjast meö,
ég tala nú ekki um þegar engrr
tveir syngja sömu orðin. Mér
finnst óperuhöfundar ættu að
taka nótis af þessu og dylja
ekki textann 'að óþörfu fyrir
fólkinu í salnum.
Tónlist Brittens er saman-
skrifuð af gríðarlegri list. Nú
hefur viljað loöa við sú skoötm,
að tónlistin sé þvi verri sem
hún er yngri. Sjálfur var ég al-
veg hissa á fegurö þessarar tðn
listar og fer bráðurn fað hallast
að því, að þaö sé enginn gaBi
á tónskáldum, að þau séu á
lífi.
Eins og fyrr er skrifað, geröu
flytjendur ágætlega vél. Ég get
ekki stillt mig um að minnast
sérstaklega á Gregory Dempsey
svo silkimjúkan tenór er sjaM-
gæft 'að heyra.
Ég þafcka skozkiu óperarmi
og Þjóðleikhúsinu fyrir þessa
ágætu veizlu og leyfí mér ao
láta í ljósi þá ósk, að heim-
sóknir á borð við þessa mæfcfcw
verða fleiri.
COOKY GRENNIR
Cooky-ú5un
i kökuformin
og á pönnuna.
Cooky kemur
í veg fyrir o5
kokon festiít i
forminu eSa
moturinn á
pönnunni.
Hreint iurfaefní
COOKY í hvert eldhós. Hreinni
eldhús. Auðveldar uppþvott. —
COOKY fyrir þð, sem forðast
fitu.
JÖN L0FTSS0N h/f hringbráut 121 símí iosoo
Sendisveinar
óskast hálfan dagiim (öEtir hádegi).
VISIR
wmmmmmmmmm^^rnmmmmmqmm
Awglýsingadeðd, f