Vísir - 10.10.1970, Blaðsíða 13

V1SIR . Laugardagur 10. október 1970.
13
Vinningar i getraunum
(29. leikvika — leikir 3. okt.)
Úrslitaröðin: lxl — lxx — llx — 111 'i
1 Oréttri: vinningsupphæð: kr. 1.600.00
nr. 1619 (Akureyri)
— 9842 (Njarðvík)
nr. 29340 (Reykjavík)
10 réttir: vinningsupphæð: 1.600.00
nr. 148 (Akranes)
— 299 (Akranes)
— 729 (Akranes)
— 2173 (Akureyri) nafnlaus
— 3401 (Hörgárdal)
— 3407 (sami)
— 3461 (Eyjafjöröur) nafnl.
— 3963 (Fáskrúðsfjörður)
— 4071 Garðahreppur)
— 4829 (Hafnarfjörður)
— 6198 (Hveragerði)
— 6867 (Garður)
— 6951 (Keflavík)
— 7100. (Keflavfk)
— 8342 (Keflavík)
— 8369 (Reykjavík) nafnlaus
— 10748 (Selfoss)
— 12594 Vestmannaeyjar)
— 12995 (Vestmannaeyjar)
— 13456 (Borgarfjörður)
— 14540 (Reykjavík) nafnlaus
— 15007 (Settjamames)
— 15667 (Revkjavfk)
nr. 16088 (Reykjavík)
— 16194 (Reykjavik)
— 16282 (Reykjavfk)
— 16537 (Reykjavík)
— 18700 nafnlaus
— 18860 (Reykjavík)
— 19654 (Garðahreppur)
— 19973 (Reykjavík)
— 20046 (Reykjavík)
— 21928 (Reykjavík)
— 24142 (Reykjavik)
— 24144 (Reykjavfk)
— 24723 (nafnlaus)
— 27880 (Reykjavík)
— 28137 (Revkjavík)
— 28666 (Reykjavík)
— 30105 (Reykjavík)
— 30794 (Reykjavfk)
— 32914 (Reykjavík)
— 33183 (Reykjavfk)
— 35081 (Reykjavík) nafnlaus
— 36258 (Reykjavík)
— 37296 (Akureyri)
— 50399 (nafnlaus)
Kærufrestur er til 26. okt. Vinningsupphæðir geta
lækkað ef kærur reynast á rökum reistar. Vinningar
fyrir 29. leikviku verða sendir út eftir 27. okt.
Handhafar nafnlausra seðla verða að framvísa stofni
eða senda stofninn og fullar upplýsingar um nafn og
heimilisfang til Getrauna fyrir greiðsludag vinninga.
GETRAUNIR — íþróttamiöstöðin — REYKJAVÍK
ÞJONUSTA
SMURSTÖélN
ER OPÍIM ALLA
DAGA KL. 8—i8
Laugardaga kl 8—12 f.h.
HEKIA HF.
Laugavegi 172 - Siirn 21240
NOTAÐIR BILAR
1968 Ford Cortina 1600 S
1967 Skoda 1000 MB
1967 Skoda 1202
1966 Skoda 1000 MB
1966 Skoda Combi
1965 Chevy II Nova
1965 Skoda 1000 MB
1965 Skoda Combi
1965 Skoda Octavia
1965 Skoda 1202
1963 Skoda Octavia
Simca Ariane árg. '63
NÝTT - NÝTT
PRIMAVERA
þúrrkhengin komin aftur. — Pantanir ósk-
. ast sóttar.
Auðbrekkú 44—46, Kópavogi
Sími 42600'.'?''
Björn G. Björnsson
heildverzl. s.f. — Freyjugötu 43, s. 21765.
Það var sökum þeirrar fyrirlitn-
ingar að honum hafði hvað eftir
annað orðið litið í áttina að skrá
argatinu þegar hann var að
gamna sér við Louise inni f brúna
herberginu, vitandi það að Gyð-
ingsræfillinn frá Vilna lá hinum
megin við hurðina og fylgdist með
leik þeirra.
Og nú, þegar vegir þeirra lágu
enn saman, varð honum ósjálfrátt
að hleypa brúnum. — Fynst og
fremst af óþolinmæði. Það var
allt Oig sumt. Naervera Elie va'kti
með honum óþolinmæði. Hann
hafði um alilt annað að hugsa.
Hann var önnum kafinn við að
reyna að endurreisa, á eigin spýt-
ur, með viljastyrk sínum, starfs-
ákíefð og sjálfstrausti, borg sem
var dauðadæmd án hans og í raun
inni hafði verið dauð í tvö ár.
Hann hafði aðstöðu til að reka
hann, ef honurn sýndist svo.------
Hann þurfti ekki annars við en að
taka upp t-alnemann og hringja til
Ohavez hótelstjóra og segja sem
svo:
„Þér segið afgreiðslumanninum
upp starfinu.“
Þá yrði Elie að taka sarnan
föggur siinar. Hann mundi verða
að yfirgefa borgina, því að hann I
fengi hivergi vinnu þar eftir það. |
Enginn mundi vi-lja þekkja hann.
Carlotta jpundi ekki' fara meö
honum, þvl að hún þarfnaðist
systra sinna og bama þeirra melr
en hans.
' Sírninn hringdi. Úr fbúð 66.
Það var rödd Jensens.
„Gerið svo vel að biðja hr.
Kahn að koma upp hingað ...“
Það var annar gestanna frá
New York. sem komiö höfðu þá
um morguninn.
„HaMó, er það hr. Kahn? Þetta
er í hótelafgreiðsilunni. Hr. Zo-
graffi biður yður aö koma upp
til sín.“
Allan daginn voru menn að
koma og fara. Margir komu til
að spyrja frétta. Komu og biðu
eftir því að rööin kæmi að þeim.
Þeirra á meðal var læknirinn, er
starfaði hjá fyrirtækinu, en hann
hafði frétt manna siðast hvað um
væri að vera, og hann staðnæmd
ist úti á gangstéttinni fyrir hand
an og horfði góða stund upp á
sjöttu hæö, þar sem hinir nýju
yfirboðarar hans voru setztir að.
Þeir Zograffi og Jensen kotnu
ekki niður til kvöldverðar, en létu
færa sér hann upp í íbúðina. —
Klukkan átta kom Zograffi niður
einn sdns liðs og gekk yfir gólfið
í anddyrinu án þess að líta þang-
aö sem afgreiðslumaðurinn sat.
Biíillinn hans beið ekki fyrir utan.
Það var tiltölulega svalt með
kvöldinu og Zograffi gekk út til
að njóta þess og fá sér frfskt
loft. Menn störðu á eftir honum,
en enginn dirfðist að ávarpa
hann.
Um leið og hann kom inn hálf-
tima síöar spratt Elie á fætur
og þótt hann væri ekki nema
hálfnaöur með kvöldverðinn og
munninn troðinn af mat, var as-
inn á honum svo mikiill að hann
rák mjöðmina í afgreiðsluboröið,
þegar haim snaraðist fram fyrir
E BB
60
það. Hann gekk fjögur skref í veg
fyrir Zograffi og skeytti því engu
þótt hann væri ekki búinn að
kyngja munnfyllinni.
Michel sá hann. Hjá þvf komst
hann ekki. En það fór eins og
áður Hann hraðaði sér inn í lyft
una og Gonzales lokaði dyrun-
um.
Nú gaf Elie sér ekki tíma til að
ljúka mat sínum, en tók pappírs
blað og hripaði á það á póls’ku,
hikaöi ekki einu sinni til að velja
orðin.
„Ég verð að eiga tal við þig
Elie.“
Jensen hafði komdö niður í
þessum svifum og var setztur við
barinn ásamt Craig og nokkrum
öðrum. Michel hlaut því að vera
einn uppi f íbúðinni. Vafalaust
sat hann þar við að lesa dagblöð
in, sem hann hafði keypt hjá
Hugo og komið með inn undir
hendinni. Fyrir um það bil stund
a-nfjórðungi hafði Chavez haldið
upp í fbúðina til ikonu sinnar, sem
hafði ekki komið ndður allan dag
inn enda kærði hótelstjórinn sig
ekki um að fundum hennar og
Zograffi bæri saman.
Gonzales til mikildar furðu fór
Blie inn í lyftuna og héilt á bréf
inu í hendinni.
„Sjöttu hæð!“
„Viltu ekki að ég komi -bréfinu
til skila?“
„Nei".
Þegar upp kom, spurði Gonzal
es:
„Á ég að bfða eftir þér?“
„Þaö telkur þvd ekki.“
Gangurinn uppi var illa lýstur.
TvöfaJldar dyr voru að fbúð 66
og póstrauf á miðri huröinni til
vinstri.
Þegar Elie stóð einn þarna
frammi á ganginum, brast hann
kjark. Hann hafði rétt út hönid
ina tiil að hringja dyrabjöllunni,
en hætti við það, lét arminn siiga
stóð andartak Ikyrr í sömu spor-
um og reyndi að gera sér í huigar
lund hvað Michel hefðist að fyr-
ir innan dymar.
í þetta sfcipti hvarflaði það ekki
að honum að beygja sig og gægj
ast inn um skráargatið og þó svo
hefði verið, mundi hann ekki hafa
haft kjark til þess. Hægit og hik
andi stafck hann umislaginu inn
gegnum póstraufina og heyrði
það detta á gólfábreiðuna fyrir
innian.
Það liöu noifckrar sekúndur,
kannsfci nofckrar mínútur. Það
heyrðist marra örlágt í hæginda
stöl fyrir innan. Andartaiki síðar
heyrði hann að umisilagið var rif
ið upp.
Svo fremi sem Michel haföi
heyrt þegar Ellie kom, hlaut hann
að vita að hann væri ekká farinn
aftur. Það var naumast faðrns-
lengd á milli þeirra þótt hurðimar
sfcildu þá að. Hann hafði ekki
setzt f hægindastólinn aftur, var
þvi sennilega að hugleiða bréfið.
Ætlaöi hann að neita honum
um þé góðsemi að opna dyrnar?
Elie stiamaði swo lágt, að ísann
gát naumast heyrt það sjáJ&u:;
„Michel?“
Hann beið, nokkra hríð, end-
urtók síðan eilitið hærra:
„Miohiel!"