Alþýðublaðið - 25.01.1922, Blaðsíða 2

2
Samræmið.
í Vísi stendur 21. þ. m., að
efstir á lista Alþýðuflokksins séu
„einhverjir mestu öfgsmennirnir
sem til eru f þeim hóp“. Þegar
eg las þetta datt mér í hug að
fletta upp í Vísi 1920 og sjá hvað
hann hefði sagt þá fyrir bæjar
stjómarkosningarnar. Þar stendur
i 24. tbl. sem dagsett er 30. jan.
1920 eftirfarandi klausa um Al-
þýðulistann:
„Hefði Iisti þessi sémtilega íeng
ið meira fylgi, ef nöfniu hefðu
verið í öfugri röð. Verkamenn
hafa mikinn flokk hér f bænum
og geta því að sjálfsögðu haft
mikil áhrif á stjórn bæjarmálanna.*
En hver var það nú, sem var
neðstur á listanum 1920 og sem
Víair vildi þá flytja upp í efsta
sætið? Það var Hallbjörn Hall-
dórsson, sami maðurinn sem Vísir
teiur nú „esnhvern mesta öfga
manninn í þeim hóp\ Hvernig
Hzt ykkur á samræmið hjá Visi
tetrinu. Eg feeld að maður verði
að álykta að það muni hafa verið
„öfgamaður og ærzlabelgut* eða
reyndur .angurgapi", sem hefir
látið þessar andstæður út úr sér
í einhverju flausturs fáti, að eins
til þess að segja þó eitthvað.
Morgunblaðið var að fcæða okk
ur á því um daglnn, að frú Jón
ína Jónatansdóttir væri ekki höfð
í kjöri núna vegna þess að húa
væri ekki boisivlki. En hvað sagði
þetta sama bkð am frúna þegaf
hún var hér í kjöri?
Þá sagði Mbl. íulium fetum að
hún væri bolsivíki (sjá Mbi. 31.
jan. 1920). Það þ&rf auðviíað eng
an að furða á því þó að Mbl.
komist í mótsögn við sjálft sig.
Þ&ð eru svo daglegir viðburðir,
að það endist enginn til þess að
eíta ólar við þnð í hvert skifti.
Það hefir nú einu sinni komist
inn í höfuð Morgunblaðsritstjór
anna, að fólk mundi vera svo
hrætt við orðið „bolsivik”, að það
nægði til þess að fella eiahvern
mann frá kosningu að segja að
hann væri „boisivíki*, en blaðið
er búið að tönglast svo iengi á
þessu „spakmæli* sínu, að allir
eru hættir áð taka nokkurt mark
á því, Borgari;
ALÞYÐUBLAÐÍÐ
- ■■■. * „
Dagsbrúnarfundur
verður haldinnn fimtud. 26. þ. m. i G. T, húsinu kl. 7V2 e h. Fundarefnir:
1. Félagsmál.
2. Bæjarstjórnarkosningarnar.
Ailir Aiþfl.menn velkomnir eftir ki. 8 */» meðan rúm ieyfir. Stjórnín.
€fnahagsre!kningar.
Þeir, sem lesa reikninga máls
metandi stofnana, munu veita þvf
eftirtekt að ef um verðbrét er þar
að ræða, að þá eru þau bókuð á
hverju ári með því verði, sem
atth má að hægt væri að fá fyrir
þau, ef til sölu kæmi, þ. e. með
öðrum orðum, þau eru bókuð til
eignar með sannvirði.
Hvcrnig þessarar sjálfsögðu
skyidu er gætt, má lesa í nýút
komnum Stjórnartíðindum Islsnds,
'i reikningi um tekjur og gjöld
„Minníngarsjóðs Kristjdns læknis
Jóassíonar" árið sem leið.
Þar er eign í hiutabréfum ís
landsbanka í Reykjavík bókuð
með nafnverði. Hvaðan keaaur
stjórn sjóðsins þessi vizka? Það er
vitaður hiutur, að hiutabréf þessa
banka eru nú undir mati og deilir
nú mjög á verðmæti btéfanna, en
enguœ biööum er þó um þaö að
fletta, að nálægt nafnverði komast
þau ekki, — ekki einu sinni hjá
matsnefndinni sæiu, scm minni*
hluti Alþingis og æðsta stjórn ís
iands íékk skipaöa sér í vií, og
öðrum hluthöfum.
Enda þótt stjórn íslands hafi
reynt ...ö hressa upp á h»g bank-
ans með því að stinga að honum
bróðurparti brezka láusins, veð
Iaust og kvittunarlaust, að því er
stjórnarblaðið segir, þá má þetta
þó ekkert upp á móti braskara
tapi auðvaldsins, sem leikið hefir
fjárglæfraspil árum saman með fé
bankans og aiþýðunnar.
Umgetinn reikningur er óendur-
skoðaður, og búast má við að
athugasemdir þessar verðí ekki
teknar til greina, ef núverandi
(ó)stjórn ísiands eða aðrir hlut
hafar ísiandsbanka eiga að út
nefna endurskoðendur, enda þótt
tvímælis orki að sumra dómi
hvort bréfin séu meira virði en
pappírinn, sem í þeim er.
LaxdalÍHgur.
Mórinn.
Eins og menn muna, þá lét
bæjarstjórnin taka upp mó sum-
arið 1920. Þetta sumar var mjög
óþurkasamt, þó náðist mikill mór
sæmilega þur inn í hús, en mjög
mikið af honum varð þó eftir £
mýrinni. Það lá úti aílan veturinn.
Sumarið 1921 var þurka sumar,.
þá var enginn mór tekinn upp,
að eins þurkað það sem úti varð
veturinn fyrir. Mórinn var aug-
Iýstur og mönnum gefinn kostur
á að kaupa hann fyrir 60 krónur
tonnið, fólki þótti þetta nokkuð
dýrt, enda lækkuðu kolin í verði
og sú varð útkoman, að ekki
borgaði sig fyrir fólk að kaupa
hann, en ekki sá borgarstjóri neitt
sem benti tii þess, að rétt væri,
að færa verðið niður. Og sá varð
endirinn, að mórinn liggur í mýr-
inni enn þann dag, í dag, og má
teíja þar á annað hundrað mó-
hrauka upp úr vatninu.
Lfklega verður það þurkað sum-
arið 1922, það er að segja það
af mónutn, sem ekki verður þá
flotið á haf út En hvort verðið
verður iækkað, það er ekki gott
að segja. En ef eg væri auðvalds-
sinnaður borg&rstjóri í Reykjavík,
þá skyldi eg aú þegar færa niður
verðið, svona létt fyrir kosning-
arnar. Og þeim fátæklingum, sem
nú eru að kveljast úr feungri,
kulda og vosbúð í íbúðunum, sem
ttamherjar mfnir leigja út, skyldi
eg gefa kost á, að fá ögn af md>
úr móbyrgjunum, og þótt aiiir
gætu ekki borgað við móttöku,
skyldi eg ekki fást ura, heldur
myndi eg lána það um óákveð-
inn tíma, og muna svo eftir að
má af kjörskránni einhverntfma,
þegar vel stæði á.
Torráður.