Vísir - 26.07.1971, Síða 6

V í ð I R . Má .udr^ur 26. júlí 1971.
Mikill fögnuður var meðal hinna fjölmörgu áhorf enda, þegar Kefivíkingar skomðu annað mark sitl
Á í
ð iiæí^
ÍSIANL
■
Vf: 'v’íií^
'

Þorbergur Atlason, markvörður Fram, grípur knöttinn á marklínunni og missir hann frá sér. Margir vildu halda því fram
aö boltinn hefði farið yfir marklínuna, þegar Þorbergur greip knöttinn, en svo virðist ekki eftir myndinni að dæma.
SKURVm FRAM ÓUPP-
— Keflvíkingar sigruðu með yfirburðum 3-0
Auðséð var á hinni miklu
aðsókn, nálægt 3000
flianns, að eitthvað meira
var á seyði í 1. deildinni en
venjulega, er ÍBK og Fram
léku í Keflavík, í veðurblíð
unni í gærdag, enda hafði
leikurinn mjög mikla þýð-
ingu fyrir bæði liðin. Tæk-
ist Fram að sigra var staða
þeirra, við upphaf seinni
umferðar orðin mjög þægi-
leg — þrjú stig umfram
næsta keppinaut og líkum-
ar fyrir sigri í deildinni
orðnar allsterkar. Keflvík-
ingum var nú allmikið í
mun að ná af þeim báðum
stigunum og skapa sér um
leið möguleikann á hreinni
forustu, eftir jafnmarga
leiki, þ. e. a. s. er þeir hafa
lokið fyrri leik sínum við
KR, sem. frestað var um
daginn.
Framan af leiknum voru bæði
liðin greinilega þrúguð af tauga-
jpennu, enda var leikur þeirra
mjög þóíkenndur og fálmandi og
bar ekki svipmót þess, að tvö sterk
ustu liðin væru að etja kappi saman.
Það litla samspil sem þá sást var
hjá Fram. Þeim tókst einnig að
skapa sér fyrsta opna færið í
leiknum. Hinn marksækni Kristinn
Jörundsson fékk knöttinn úr auka
spymu og ekkert virtist auðveld-
ara fyrir hann en að skora, en
aldrei þessu vant brást honum
bogalistin og knötturinn fór víðs
fjarri markinu.
Það var trú margra áhorfenda,
að sá aöilinn færi með sigur af hólmi
sem fyrsta markið gerði í leikn-
um. Að margra áliti gerðist það
snemma í fyrri hálfleik. Aðdrag-
andinn var -sá að Guðni Kjartans-
son sendi háan knött úr auka-
spyrnu undan golunni, inn að
marki Fram. Blindaöur af hinu
sterka só'.skini misheppnaðist Þor-
bergi Atlasyni, markverði að góma
knöttinn og missti hann inn á —
eða inn fyrir marklínu. Sæmilegur
dómari leiksins, Magnús V. Péturs
son. sá sér ekki annað fært en
stööva leikinn og ráðgast við linu
vörðinn, sem taldi að knötturinn
hefði ekki fariö allur inn fyrir línu,
og það réö.
Rétt eftir miðjan hálfleikinn
skoruöu Keflvíkingar svo raunveru
legt mark. Magnús Torfason fram
kvæmdi í miklu hasti homspyrnu.
Sendi hann knöttinn ekki fyrir
markið, eins og venja er, heldur
um miðja vegu þangað, til Steinars
Jóhannssonar, sem renndi honum
fram I vítateiginn. til Ólafs Júl-
íussonar, er kom á þeysispretti og
vissi sýnilega til hvers var ætlazt
af honum. Skaut hann þrumuskoti
af um 15 metra færi, sem hafn-
aði í netinu, gersamlega óverjandi
fyrir Þorberg, 1:0.
Þaö skarð sem Keflvíkingar rufu
meö þessu marki í Frammúrinn,
sem undantekningarlítið hefur á
þessu leiktímabili, ekki þótt árenni
legur, átti eftir að verða að hálf'
geröri flóðgátt, þegar á leið. Strax
í seinni hálfleik átti Gísli Torfa-
son hörkuskot frá vítateigslínu, I
bláhorn marksins, sem Þorbergur
varði af hreinni snilld, í hom. Eft
ir að Ástráður Gunnarsson, bak
vörður, hafði náð á marklínu
ÍBK, hættulegum skallabolta frá
Erlendi Magnússyni sem lenti í
þverslá og stefndi þaðan í markiö,
hófu Keflvíkingar sóknarlotu og
þjörmuöu mjög fast aö marki Fram
lara, sem þrívegis með stuttu milli
! bili urðu að senda knöttinn út af
í nauðvöm. í öll skiptin varpaði
Gis'.i Torfason langt inn í teigiim
og allt er þegar þrennt er. Magnús
bróðir hans náði knettinum úr
þriöja kastinu, lék á einn varnar
mann og skaut lágu en hnitmið-
uöu skoti í einu smuguna, aö manni
fannst, sem var 1 þvögunni sem
myndazt haföi viö markiö og í net
ið, 2:0.
Næstu 10 mínútumar drógu
Framarar svo til allt sitt lið til
varnar ágengni heimamanna, en
það stoðaði lítt. Á 24,- mín. er horn
spyma á Fram. Guöni Kjartansson
kemur aö venju fram að vítateigs
línu og stekkur hátt í loft og skall
ar knöttinn á markið, en vamarmað
ur bjargar á línu. Það er hins
vegar skammgóður vermir. Hinn
kviki Ólafur Júlíusson kemur á
réttu augnabliki og krækir í knött
inn og sendir í netið, með lausu
skoti af stuttu færi, 3:0.
Framarar tóku smákipp við mark
ið og Kristinn Jörundsson átti
’allsæmilegt færi á að minnka
bilið, en Þorsteinn Ólafsson varði
gott skot hans. Einnig voru Kefl
víkingar heppnir að fá ekki á sig
mark undir lokin, þegar knötturinn
dansaðj á marklinunni eftir horn
spyrnu, en Áitráður bjargaði þarna
í annað sinn á mikilvægu augna
bliki. Flestir bjuggust við að
Jón Ólafur myndi bæta fjóröa mark
inu við þegar hann slapp einn inn
fyrir vörn Fram, en Þorbergur
gat truílað hann með góðu úthlaupi,
svo knötturinn rann út fyrir enda
mörk.
ÍBK-liöið virðist ennþá vera f
framför. Þaö virðist heilsteyptara
en áöur. Aftasta vömin er mjög
traust. Endurkoma Einars Gunnars
sonar virðist efla hana, þótt hann
sé ekki fyllilega búinn að ná sér
eftir meiðslin í Valsleiknum, en
Guðni Kjartansson, sem átti af-
bragðsleik, virtist geta b*tt
við sig sem á vantar hjá Efiari.
Bakverðimir reyndust báðir tnjðg
traustir, sérstaklega Vilhjálmur
Ketilsson, sem óragur blandaði sér
í sóknina. þegar við átti. Bræðum
ir Magnús og Gísli Torfasynir em
sannkaliaðir lykilmenn liðsins. Tök
þeirra á miðjunni gera það að verk
um, að framlínan má alltaf vænta
góðra sendinga á hættulegasta stað
fyrir mótherjana. Jón Ólafur kom
í liðið eftir nokkurt hlé vegna
meiðsla, f stað Friðriks Ragnars-
sonar, sem er handleggsbrotinn, eft
ir leíkinn við Glasgowliðið. Virtist
Jón alveg kominn í sitt fyrra form
og átti góðan leik. Ólafur Július
son er áreiðanlega sleipasti állinn
í l.-deildinni núna. Þrátt fyrir tvö
falda gæzlu virtist hann ávallt
geta smogið á milli mótherjanna,
þegar verst gegndi fyrir þá.
Hið tuttugu leikja „sigurverk"
Fram var sýnilega óupptrekkt í
þessum leik. Eftir fyrsta markið
virtist algert vonleysi grfpa um sig
í liðinu. Það náði aldrei að sýna
neitt af kostum sfnum. Þeir töp-
uðu næstum hverju einasta návígí,
útherjarnir fengu varla eina ein-
ustu sendingu, þær fáu spymur
sem framlínan fékk, voru háar
spyrnur inn á miðjuna. Tengiliðim
ir sáust naumast allan leikinn. Að-
eins tveir úr öftustu vörninni, þeir
Baldur Scheving og Sigurbergur
Sigsteinsson virtust þeir einu sem
léku eins og þeir áttu að sér. Hing
að til hefur Framliðið þótt mjög
jafnt. Þegar allt hefur gengið þeim
f haginn, hafa allir átt mjög góð-
an leik. Þegar illa gengur virðist
allur þorri liðsins vera jafnslak-
ur. Helzt kemur manni f hug, að
í ’liöiö vanti einhvem afgerandi
mann. sem getúr tekið af skarið og
hrist af þeim slenið, þegar á móti
blæs. En hvort sem það er rétt eða
rangt athugað, þá verður liðið að
gera betur en f þessum leik, ef
íslandsmeistaratitilinn á að hafnaí
þeirra herbúðum í ár. — emm
, í leiknum, og sigurlíkur þeirra urðu miklar. — Ljósmyndir BB.