Vísir - 14.09.1971, Blaðsíða 6

Emii Als, læknir:
EFTIR HVERJU
DANSA LIMIRNIR?
Vegna fregnar á forsíðu laugar-
dags-Vísis þar sem vitnað er til um-
/næla Hjalta Þórarinssonar læknis
um nauðsvn þess, að hér á landi sé
•jkðpuð aðstaða til hiartaaðgerða.
Lr'.gar miff til að gera eftirfarandi
athugasemdir
Þaö veröur að teljast hæpin póli-
tík þegar læknar taka að berja
bumbur fvrir þrönpum afmörkuð-
im óskum um umbætur innan spVt-
aiakerfisins. Var’a nein tilviljun að
oftast er þá fjallað um þann bluta
íæknisfræðinnar. sem viðkomandi
er sérfræðingur í, eða bvi sem næst.
t’etta er dæmigert fvrir þær skrétnu
'ramfarir, sem orðiö hafa í spitala-
málum þjóöarinnar á umliönum ár-
um. Þær koma í rykkium á tak-
nörkuðum sviðum en hvergi örlar
á heildaryfirsýn eða almennri sam-
hliða þróun hinna ýmsu sérgreina
læknisfræðinnar Afleiðingin er m.
a. sú, að við sitium uppi með þrjá
spítalastubba í Reykiavík en í land-
inu er ekki til nein heiileg fyrsta
flokks lækningastofnun. Spftalamál
þjóðarinnar eru í óreiðu og óvissa
um framtíð þefrra. Sem dæmi um
ástandið má ncfna, að maöur, sem
er að verða blindur ber árangurs-
laust dyra á aðalspítala landsins.
Honum er hreinlega ekki ætluð þar
nein hjálp. Sama gildir um sjúkling,
sem er að missa heym, honum er
Skoda 110 L árg. ’70
Skoda 1000 MB ’67
Skoda 1000 MB ’66
Skoda 1000 MB ’65
Skoda Combi ’67
Skoda Combj ’66
Skoda Combi ’65
Skoda 1202 ’67
Skoda 1202 ’66
Skoda 1202 ’65
SKODA
Auðbrékku 44—46, Kópavogi
. Simi 42600
Hópferðir
Margar stærðii hópferðabíia
alltaf til ’.eigu.
BSÍ
UmferöarmiðstöðinnL
Simi 22300
vísað á aðrar spítalastofnanir, sem
einnig eru vanbúnar hver á sinn
hátt. — Ekki er mér kunnugt
•••■' neina aðstöðu til aðgerða á heila
,!ð háskólasnftala fslenrka röfisins
•'" fleira mætti tína til. Hinsvegar
£ T «"d«nfta1anum viðurkennt.
að fólk geti veikzt f hjarta, lungum
«ða nýrum og er það góöra gjalda
vert. En óneitanlega mun mörgum
hvkia kvnlegt, að á höfuöspítala
'"‘óðarinnar hafa menn fremur tak-
markaðan áhuga fvrir mannshöfð-
inu. sem sumir hverjir telia einna
vglegastan Hkamsnartanna og illt
án að vera. En nú má ekki bara
hengia bakarann. Smiðurinn skal
’fka festur imn. Blöðin. bæði hér-
lendis og erlendis, gera of mikið að
bví, að birta feitletraðar fréttir úr
1pr»-Vr»í>’i»fa?r«/fnnna f>P fHmf'nn-
ingur er sólginn í þess konar Iesefni.
Tv-.n«rrienn hafa auðvitað ekki getu
til að greina milli aöatatr.'ða og
hinna sem minna máli skinta. Ættu
-itstiórar að temja sér þá reglu. aö
hera öíl skrif um læknisfræðileg
efni undir sérstaka trúnaðarmenn
áður en þeim er fleygt fvrir lesend-
ur. Nú skal ekki dregið í efa, að
hja. i — og lungnavél sé hið nauð-
s’/nlegasta tæki og tímabært fyrir
Island að eignast þetta furðurppar-
at. Hitt er meira um vert, að spítala
mál vor eru á tætingi og sumir
bættir þeirra búa við hreina van-
bróun. Hér skortir hina styrku
hönd, sem leiði málefni þessi á
réttum brautum ofan við nersónu-
togstreitu og hreppapólitík.
Það er engin launung, aö innan
’-knastéttarinnar ríkir hin megn-
asta óánægja með „skipulag" snit-
alamála hér á landi. Ekki munu þó
allir læknar á einu máli um þaö,
hvemig úr skuli bæta. Mun senni-
lega koma til allharðra sviptinga á
næstunni en þegar þeim storrrii
slotar er nokkur von til bess. að
upp renni heiðrikja V spítalamálum
vorum og að hróun þeirra muni ein-
kennast af skipulagi, fyrirhyggju og
hagsýni.
Emil Als.
„Partíið“ fest-
íst 1 Ivitunni
Hópur ölvaös fólks festist I lyftu
i húsinu Austurbrún 6 í fyrrinótt.
Vakti það upp húsvörðinn með
söng og ólátum fvrir utan húsið
klukkan langt gengin þrjú. Reyndi
hann að aftra fólkinu inngöngu í
húsið og taldi það ekkert erindi
eiga þangað im».
Skeytti fólkiö því engu og fór
inn í lyftuna. Vildi þá ekki betur
til en svo að lyftan seig niður og
festist. þannig að ekki reyndist
unnt að opna hana innan frá. Upp-
hófst þá mikill hamagangur I fólk-
inu við það að reyna að komast
út. Braut það rúðuna í huröinni og
tókst einum í hópnum að skrtða út
um opið.
Var húsvöirðurinn í millitíðinni
húinn að ná í lögreglu og tók hún
hópinn í sína vörzlu en hér var
um að ræða sex manns allt meira
og minna ölvað. Skarst sá sem braut
rúðuna lítillega á hendi.
Sagöi húsvöröurinn, aö ólæti sem
bessi röskuðu oft svefnró íbúanna,
þótt sjaldan hefðu þau orðið jafn
slæm og þessa nótt.
Blaðburðarbörn
óskast
Blaðburðarbörn óskast nú þegar í eftirtalin
hverfi:
Lækir I — Lækir II — Njörvasund — Höfða-
hverfi I — Tjarnargata.
Vinsamlegast hafið samband við afgreiðsluna
Daíglt!ia|5ð Vísir
VISIR. Þriðjudagur 14. september 1971.
Huidu-
konan í
sjónvarpinu
E. R. skrifar:
„Mig langar að koma fram
beiðni til ráðamanna sjónvarps-
ins og tel rétt að fela Vfsi að
koma henni á framfæri. Þegar
við hlustum á fréttir koma oft
viðtöj við hina og þessa sam-
anber viðtal Eiðs við Hans G.
Andersen nú nýverið. Eiður,
Magnús og Ólafur eru svo sann-
lega allir óskabörn þjóðarinnar,
og ’engi mun Eiði munað hversu
vel hann barðist fyrir velferð
hrossanna hér forðum, enda
á hann hug og hjarta flestra
Islendinga siðan.
Allir eru raunar sammála um
að sjónvarpinu hafi tekizt val
starfsliðsins afbragðsvel, og
mun það einsdæmi um svo unga
stofnun.
En einstöku sinnum er spyrj-
andinn dama með ótrúlega töfr-
andi rödd, og f þau skipti fáum
við ekki að sjá hana eða vita
hver hún er.
Ég hef skýrt hana huldukon-
una hjá sjónvarpinu, en auðvitað
langar mig til að sjá dömuna
á skerminum og vita hvað hún
heitir Að vfsu hef ég einu sinni
verið svo hepoinn að sjá aftan
á hana frá hlið. en mér finnst
það engan veginn nægjanlegt.
Huldukonan með fal’egu rödd-
ina ætti að verma hlustir sjón-
varpsáhorfenda mun oftar. og
við verðum að fá að sjá hana.“
Sennilega mun bréfritari eiga
við einu fréttakonuna, sem starf
ar hjá fréttastofu sjónvarpsins.
Við getum upplýst hann mn það,
að huldukonan hans heitir Svala
Thoriacius. — Ekki vitum við,
hvar bréfritari hefur haft aug-
un, þvf að oft höfum við hin
séð henni breeða fvrir á skerm-
inum, en é«k hans er hér komið
á framfæri samt.
Tilvitnunin
var hermd
upp á
rangan mann
E B hringdi:
„Það er oft kúnstugt aö
heyra hvernine menn brengla
orðtækjum og tilvitnunum aftur
á bak og áfram, svo að ekki
stendur steinn yfir steini, en
óttalega þykir manni það nú
klúöurslegt, þegar það birtist
á prenti.
... „eins og þjófur úr heið-
skiru lofti, hef ég heyrt menn
segja I staðinn fyrir: „Eins og
þjófur á nóttu“ og „þruma úr
heiðskíru lofti” Eða þá þetta:
„Að kryfja inn að merg“ f stað-
inn fyrir að „kryfja inn að
beini“ og að ..brjóta til mergjar”.
Ekkj batnar það nú, þegar
menn eru að vitni í fleygar
setningar frægra manna. eins
og ég sá nýlega f einu blaðinu,
sem á forsfðu sinni fja’laði um
landhelgismálið og hafði að yfir.
skrift:
„Heyra má ek erkibiskups
boðskap, en ráðinn em ek að
hafa hann aö engu".
Síðan er f greininni vitnað f
hina frægu tölu Einars Þveræ-
ings þegar hann lagðist gegn
þýí, að Norðlendingar gæfu Ól-
afi digra Noregskonungl Grfms-
ey, og þessi ummæli eru hermd
upp á hann.
Þá er nú betra held ég, að
láta vera að sletta svona skyr-
inu. heldur en að gera sig að
algeru athlægi með svona fá-
fræði, þvf að hvert mannsbam
veit, að það var Jón Loftsson,
höfðingi, sem uppi var nokkrum
öldum á eftir Einari Þveræingi.
sem ]ét sér þetta um munn fara
f deilu, sem hann átti við Þor-
lák biskup og kirkjuna.
Maður getur ekki lengur haft
gaman af svona vitleysu og
hlegið að þessu með kunningj-
um sínum. þvf að þetta er of
hroðaleg afbökun. Ég hef ekki
brjóst f mér til þess að gera gys
að bessu Til þess aumka ég
greinarhöfund of mikið.**
Skotfæra-
verzlanir illa
varðar
Á. P. síman
„Það voru uggvænlegar frétt-
imar um helgina um byssumann
inn f Goðaborg Það sem ég
veittj sérstaklega athygþ var
ekki þessi þyssuþardagi við búð.’
ina heldur hitt: Hvemig f 6-
sköpunum gat maðurinn gengið
svona fyrirstöðulftið inn í búð-
ina? Jú. ég veit hvers vegna, þvíi
ég ók fram hjá búðinnj þennan
sunnudag og sta’draði við eins
og fleiri forvitnir. Þama inni|
er, guð má vita hvað, mikið af
sprengiefni, byssur í tuga ef
ekki hundraðatali, — en aðeins
glerrúður til að vama þvT að
menn fari þarna inn. Ég trúi
ekki öðru en að þeir í Goðaborg'.
far; að láta smfða grindur fyrir,
glugga og hurðir svo mikið
hafa innbrotsþjöfar komið við
sögu þessa ágæta fyrirtækis
gegnum árin. og ..brennt bam
forðast eldinn”, segir jú mál-
tækið’*.
HRINGIÐI
SlMA 1-16-60
KL13-15