Vísir - 05.10.1971, Blaðsíða 8

V1SIR. Þriðjudagur 5. október 1971.
Útgefandi:
'ramkvæmdastjóri:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Ritstjórnarfulltrúi:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiðsla:
Ritstjórn :
Áskriftargjaid kr.
i lausasölu kr. 12.
Prentsmiðja Vísis
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
: Jón Birgir Pétursson
: Valdimar H. Jóhannesson
: Skúli G. Jöhannesson
: Bröttugötu 3b. Símar 15610, 11660
: Bröttugötu 3b. Sími 11660
Laugavegi 178. Sírpi 11660 (5 línur)
195 á mánuði innanlands
00 eintakið.
— Edda hf.
Tregur brottrekstrarvilji
fslendingar eru að miklum meirihluta hlynntir því,
að Kína taki sæti hjá Sameinuðu þjóðunum, og eru
jafnframt að enn stærri meirihluta andvígir því, að
Formósu sé vísað úr samtökunum. Þetta álit endur-
spegla tvær skoðanakannanir, sem Vísir hefur haft
um málið á þessu ári.
Helzta einkenni skoðanakannananna var þó vissu-
’ega, hve takmarkaðan áhuga fólk hafði á málinu. í
fyrra skiptið höfðu 44% hinna spurðu enga skoðun
á málinu og4 síðara skiptið rúmlega 40%. En af þeim,
sem skoðun höfðu, voru í vor um 70% fylgjandi inn-
göngu Kína í Sameinuðu þjóðirnar, og í könnuninni,
sem birtist í gær, voru 77% fylgjandi því, að Formósa
væri áfram í samtökunum. Aðeins 13‘/2% vildu ein-
göngu hafa Kína í Sameinuðu þjóðunum.
Það er því ljóst, að íslendingar vilja ekki vera nein-
ir brottrekstrarmenn gagnvart Formósu, þótt ríkis-
stjórnin hafi tekið upp þá stefnu eins og hin Norður-
löndin. Vísir hefur áður bent á, hve óeðlileg þessi
stefna er, þar sem hún stuðlar að þeirri venju, að
deilumál misstórra ríkja séu leyst á kostnað smá-
ríkjanna. Það verður heldur ekki séð, að 200 þúsund
manna þjóð hafi siðferðilegan rétt til að stuðla að
brottvikningu 15 milljón manna þjóðar.
Auðvitað er hér eins og á Norðurlöndunum reynt
að túlka málið á þann hátt fyrir fólki, að ekki sé um
brottrekstur að ræða. Fram hjá því verður þó eldci
litið, að tillaga Albaníu, sem Norðurlöndin og ísland
styðja, f jallar um, að Kína taki sæti það, sem Formósa
hefur til þessa haft hjá Sameinuðu þjóðunum.
Til afsökunar er bent á, að Formósa kalli sig Kína.
En er ekki allt í Iagi, að í samtökum Sameinuðu þjóð-
anna séu til fleiri en eitt ríki undir nafninu Kína? Þar
eru tvö ríki undir nafninu Kongó. Og það er í alvöru
talað um að hleypa inn í samtökin tveimur Kóreum,
Víetnömum og Þýzkalöndum. Því er þá ekki hægt að
hafa þar tvö ríki, sem kalla sig Kína, þegar enginn
ágreiningur er um, að bæði ríkin séu raunverulega til?
Margir íslendingar hafa í bamaskap talið það vera
tryggingu fyrir siðferðilegu réttmæti málstaðar, ef
Norðurlöndin styðja hann. En það er alls ekki um
neitt slíkt sjálfvirkt samband að ræða eins og Kína-
málið sýnir fram á. Afstaða Norðurlandanna til Kína-
málsins er leikur á skákborði heimsmálanna, en ekki
réttlætisafstaða. Hver vill ekki vingast við 700 millj-
ón manna ríki, þótt sparkað sé um leið í 15 milljón
manna ríki?
ísland hefur undanfarin ár komið heiðarlega og
skynsamlega fram í þessu máli á vettvangi Samein-
uðu þjóðanna og hefur stutt ítalska tillögu, sem miðar
að því að finna leið til að gera báðum ríkjunum, Kína
og Formósu, kleift að vera aðilar að samtökunum. En
því miður hefur hin nýja íslenzka ríkisstjóm látið
gabbast á sveif með Norðurlöndunum.
Félagsfræðineurinn segir að Nixon (1.80) hljóti að tapa kosningum fyrir Muskie (1.90) eða
Kennedy (1.85).
Það er illt að vera
minm en
1.70
Bandanskur félagsfræðingur afhjúpar b'ól
lágvöxnu mannanna — jbe/r verði undir i
pólitik, rómantik og viðskiptum
Richard Nixon verður
ekki forseti Bandaríkj-
anna lengi enn, ef marka
má félagsfræðinginn
Saul Feldman. Oirsökin
er sú, að Nixon er of
lítill.
Allir helztu kappar
demókrataflokksins eru
mun hærri vexti en Nix-
on, að undanskildum Hu
bert Humphrey. Feld-
man bendir á, að undan
tekningarlítið vinnur sá
frambjóðandi í forseta-
kosningum sem er hærri
vexti. Samkvæmt því
má Nixon gera ráð fyrir
að tapa kosningunum
fyrir þeim demókrata, er
verður valinn, ef hann
verður Muskie, Kennedy
eða McGovern.
Humphrey er lægri en
Nixon og tapaði tíka
Nixon er samt ekkert kríli.
Hann er um 1,80 metrar á hæð,
þumlungi hærri en Hubert
Humphrey. enda tapaði Hump-
hrey fyrir Nixon árið 1968. Ed-
mund Muskie er hins vegar um
1,90 m, Edward Kennedy er um
1,85 og McGovern er um 1,83.
Sau] Feldman er félagsfræð-
ingur í Cleveland, og hann ætl
a'r að byrja herferð gegn því mis
rétti, sem hann telur lágvöxnu
mennina verða að þola, Feldman
segir, að hver Bandaríkjamað-
ur sem er lægr; en 1,70 verði
að þola fordóma og hlutur hans
sé fyrir borð borinn. Þetta mis
rétti sé svipaðs eðlis og kyn-
þáttamisréttj eða mimunun eftir
kynferði.
Fordómarnir, sem þeir lág-
vöxnu sæta, eru svo algerir, seg
ir Feldman, aö enginn tekur eft
ir þeim, nema litli maðurinn
sjálfur. Þeir hær-ri ganga ósjálf
rátt á hlut þeirra smærri. For-
dómarni£ eru „í blóðinu" hjá
þeim. Feldman segir að for-
dómamir, kom; í ljós í því, að
menn spyrji ekki „Hver er hæð
þín?“, heldur „Hvað ertu hár?“
Þeir stærri fengu hærri
byrjunarlaun
Litli maðurinn geldur smæðar
sinnar í rómantíkinni. Hinn
dæmigerði elskhugi kvikmynda
og bókmennta .er ekki lágvax-
inn, og öllum virðist finnast,
að eiginmaðurinn eigi að vera
hærri en eiginkonan. Af þessu
leiðir, að hávaxni karlmaðurinn
getur valið hvaða konu, sem er,
en hinn lágvaxni verður að látá
sér nægja einhverja smávaxna
dömu.
Eins er með íþróttirnar og viö
skiptalífið. Fyrir skömmu var
iiiniimii
ffiBiHSKI
Umsjón: Haukur Helgason
gerð könnun á hæð þeirra, sem
útskifuöust frá Pittsburg-há-
skóla, og byrjunarlaunum. Það
kom á daginn, að þeir, sem eru
hærri en 1,90 fengu 12,4% hærri
byrjunarlaun í starfi en þeir,
sem eru lægri en 1,80.
1 annarrj könnun voru 140
ráðningastjórar beðnir að meta
tvo umsækjendur, sem voru
jafnhæfir, en annar var rúm-
lega 1,80 og hinn ekki nema
1,65 á hæð. Nærr) þrír af hverj
um fjórum völdu hærri mann-
inn og aðeins 1% valdi þann
smærri (Um fjórðungur gat ekki
myndað sér skoðun á þessum
umsækjendum).
„Litlir Napóleonar“
Þegar það gerist, að sá lág-
vaxni spjarar sig og kemst eitt
hvað áfram þrátt fyrir allt, sem
á móti honum er, þá saka menn
hann um að vera „lítinn Napó-
ieon“ og hafa í flimtingum.
1 þessu er ef til vill fólgin
skýringin á því merkilega fyrir-
bæri, að bandariskir kjósendur
velja yfirleitt þann hærri af
tveimur frambjóðendum I for-
setakosningum og reyndar H öðr
um kosningum einnig. Feldman ,
segir. að síðan um aldamót hafi
nærri undantekningarlaust hærrj
frambjóðandinn verið sendur í
Hvíta húsið, jafnvel þegar mim
urinn er lítill, eins og var með
Nixon og Humphrey.
Saul Feldman er staðráðinn í
að breyta þessum hugsunar-
hættj. Hann hefur gerzt mál-
svari litlu mannanna og hvetur
þá til uppreisnar. Þetta er ekki
ilia til fundið á tímum, sem ein
kennast svo mjög af uppreisn
alis konar minnihlutahópa, sem
þykir hlutur sinn of þ'till, svert-
ingjar, konur o. s. frv. Feld-
man segir, að eins og svertingj
ar hafa stigið á götuvirkin og
hafið haröa baráttu gegn for-
dómum og eins og konur berj-
ast gegn því, sem þeim hefur
þótt mismunun í þjóðlífinu, eins
skuli lágvöxnu mennimir heimta
rétt sinn. Eitt af þvf. sem þeir
gætu gert, er að neita að líta
upp til hávöxnu mannanna og
neyða þá til aö beygja sig, þegar
þeir tala við hina lágvöxnu. Láta
þá hávöxnu lúta niður og standa
bogna i Ktið fagurri stellingu.
„Kjósið lágvaxinn
forseta“
Þá geta þeir lágvöxnu notið
þess, segir Feldman, að horfa
á stóru mennina kengbogna í
þröngum bílsætum eða beygj-
and; sig undir trjágreinar og
margt fleira af þvi tagi gæti
orðið þeim lágvöxnu til skemmt
unar og létt byrði þeirra.
Bezt af öllu væri þó, ef lág-
vaxinn maöur yrðj kosinn for-
seti Bandarikjanna. Ef til vill
tekst félagsfræðingnum með elju
sinni aö vekja þá lágvöxnu til
dáða, svo að þeir sjái sóma sinn
í þv*i að ýta upp í valdastóla
ýmsum þeim, sem annars teld-
ust of smáir.
Reyndar hiúgsa Bandaríkja-
ríkjamenn ef til viþ eitthvað
öðruvísi en fslenzkir, þv)' að
hér hefur löngum verið sagt,
að „margur sé knár, þótt hann
sé smár.“