Vísir - 27.10.1971, Blaðsíða 9

V í S I R . Miðvikudagur 27. október 1971
iSEn
TREYSTA EKKIHARSKERUM!
HÁRSKERAR kvarta nú sáran yfir kæruleysi karlmanna
með hárhirðingu. Stöðugt fleiri karlmenn leita á náðir hár-
greiðslustofa með hársnyrtinguna eða einfaldlega til unnust-
unnar eða eiginkonunnar. — Vísi þótti orðið forvitnilegt að
fara út á götu með spurninguna „Hver klippir hár þitt og
snyrtir?“ Fara svörin sem fengust hér á eftir:
„Nú, og svo eru þeir ófáir,
sem biðja um tjásuklippinguna.
Sú klipping er langvinsælust
þessa stundina, hjá körlum sem
konum,‘‘ sagði Ragnar ennfrem-
ur.
Að því er honum skildist virt
ist það vera aðalmálið hjá hár-
skerum, að láta viöskiptavini
sína fá sem mest fyrir pening
ana. Þ. e. a. s. klippa þá sem
mest. Um annaö væri ekki að
ræða. Því væri það, sem þeir
er viija vera loönir um höfuö-
ið leituðu á hárgreiðslustofum
ar. „Þeir taka ekki „séns“ á
því, að hárskerarnir klippi þá
eins og um er beðið,“ sagði
Ragnar.
„Ég veit að hárgreiðslustofum
er í rauninni bannaö að taka
karlmenn f skólana," sagði hann
að lokum. „En af hverju ætt
um við ekki að fá að klippa og
snyrta hár karla á meöan hár-
skerar klippa kvenfólk óspart?"
Skólapiltar tveir voru fyrstu
hárprúðu piltarnir, sem urðu á
veg; okkar í miðbænum. Sá
fyrri kvaðst heita Sverrir Magn
ússon og vera úr Garðahreppi.
Þar fer hann til hárskera, sem
hann þekkir og treystir fylli-
lega til að klippa sig óaðfinnan-
íega.
„Slíkir hárskerar eru sjald-
gæfir,“ viðurkenndi Sverrir og
gat þess, að flestir skólafélaga
hans ’i MR ættu í mestu vandræð
um með að fá sig klippta
„skemmtilega“ hjá hárskerum.
„Strákarnir hafa líka margir
brugðið á það ráð að fara á
hárgreiðslustofur ellegar pá að
fá systur sínar eða kærusturtil
að snyrta hárið,“ bætti Sverrir
viö.
í einni prentsmiðju hittum við
fyrir tvo s’iðhærða prentara.
Annar þeirra kvaðst heita Rino
Camanni og vera frá Wint-
erthur í Swiss. Hann varð
þrumu lostinn yfir þeirri spurn
ingu hvort hann hefði nokkurn
tfma fariö á hárgreiðslustofu.
„Ég hef alltaf farið til hárskera,“
sagði hann og bætti því við, að
þann háttinn hygðist hann hafa
á áfram.
Starfsfélagj hans hafði aöra
sögu að segja. „Ég fer sko ekki
til hárskera," sagði hann með
áherzluþunga. „Ég hef — síð
an mér fór að verða annt um
hár mitt — fengið mína hár-
snyrtingu á hárgreiðslustofum,"
bætti hann við. Veigar Bóasson
heitir piltur.
Ómar Garðarsson heitir Hinn
skólapilturinn, sem við töluðum
við. Hann var að hlaupa í strætó
þegar hann svaraði okkur.
„Ég fer á tveggja mánaða fresti
til hárskera,“ sagðj hann og
bættj því við, að hann hefði
ekki þurft að leita lengi ’.il að
finna hárskera, sem treystandi
væri til að snyrta hárið að
gagni.
Við sáum lítiö sem ekkert
framan f Jörund Jóhannsson á
meðan hann svaraði spurningu
okkar, hár hans var það óstýri-
látt í hvassviðrinu. „Systir mín
særir hár mitt svona einu sinni
til tvisvar i mánuði,“ var svar
Jörundar. Og svo þvær hann hár
ið tvisvar eða þrisvar í viku.
„En það kemur nú til af því, að
ég vinn við byggingarvinnu, sem
er svo fjári óhreinlegt ítarf,“
útskýrði hann.
Engar áhyggjur kvaðst Jör-
undur hafa af því, að vinnuslys
kynni að henda vegna hársídd-
ar hans. „Hún þessi kemur í veg
fyrir það,“ sagði hann og veif-
aði húfu sinni í kveðjuskyni.
Gylfi Nordal er sjómaður og
segist þvo hár sitt tvisvar í
viku þegar hann sé 'i landi.
„Ég læt svo bara þann sem
hendj er næst snyrta á mér hár
ið, þegar þess gerist þörf,“
sagði hann. „Mér er sama hver
það verk vinnur, bara að það
sé ekkj hárskeri. Það er orðið
langt síðan ég hleypti svoleiðis
manni f mitt hár. — Nei, mér
hefur ekkj verið meinað að
stunda sjóinn með þetta sYða'
hár, enda geng ég alltaf svo vel
frá þvf, þegar ég er við störf,“
sagði Gylfi að lokum.
„Ég hef nú bara ekki látið
klippa hár mitt eða snyrta á einn
eða annan hátt síðan í vor,“
sagði Björn Hermannsson Haga
skólanemi Hann lét hárskera'
klippa sig síðast og hann ætl
ar að fara til hárskera næst —
hvenær sem það kynnj að
verða. „Ég treysti rökurum al-
veg nógu vel — svoleiðis,“
sagöi hann.
Síðhærði pilturinn sem við náð
um talj af á Hallærisplaninu
sagöist einfaldlega klippa og
snyrta hár sitt sjálfur. Við trúð
um honum, þegar hann hafði
bætt því við að hann væri hár-
greiðslumeistari og ræki hár-
greiöslustofu 'i Reykjavík
Ragnar Guðmundsson reynd-
iet pilturinn heita og við sleppt-
wa honum ekki fyrr en hann
hafði svarað nokkrum spurning
um til viðbótar. Hann sagði, að
karlmenn væru tíðir gestir á
stofu sinni. Þeir væru allt frá
fermingaraldri til tuttugu cg
fimm, sex ára aldurs og marg
ir þeirra hefð.u með sér myndir
af pop-stjörnum sem þeir vildu
fá sig klippta f líkingu við.

Ól; G’islason, sfmvirki lætur
ekki klippa sig, að eigin sögn.
„Ég særi bara sjálfur neðan af
því einstaka sinnum,“ sagði
hann.
Hann kvað það vera' misjafnt,
hversu oft hann þvægi hár sitt.
Sagði það oft vilja dragast þang
að til hann væri farið að
klæja í hausinn.
TOIRSm:
TEXTI: ÞJ.M.
LJÓSMYNDIR: B.G.
Iðnskólaneminn Guöni Friö-
riksson sagðist vera nýbúinn að
láta klippa sig á hárgreiðslu-
stofu. Hann sagðist ekk; hafa
farið til hárskera f næstum tvö
ár, heldur farið einungis til
hárgreiðslukvenna. „Ég treysti
ekki hárskerum sagði hann. Hár
skerar eru svo gjarnir á að
taka of mikiö af hárinu. Þeir
eru því ekkj fyrir mitt jár,“
sagði Guöni.