Alþýðublaðið - 26.01.1922, Síða 1
Alþýðublaðið
Geflð út aí AlþýdaflokkBam
1922
Fimtudaginn 26. janúar
2t tölubiað
Kosningarskrifstofa
Alþýðuflokksins
er opin daglega frá kl. 10 árdegis í Alþýðuhúsinu.
Jfft vilja þeir samvinnn.
Morgunblaðið s?gir í gær „ein
mitt nú þörfnumst vér friðar, sam-
úðar og samvinnu.”
Það er ekki í fyrsta skiftið að
M(>bl segir þetta. Það er búið að
sepja þetta nokkrum sinnum áður.
En hverjir eru það, sem Mgbl.
segir að þarínist friðar og samúð
ar? Er það að tala um verkalýð
inn? önei, það er auðvaldið. Það
er það sem þarfnast friðar. Það
er það sem viil vera í friði fyrir
kröfum hins stóra atvinulausa
fjölda um að fá vinnu. Það vill
vera í friði fyrir ásökunum alþýð
unnar fyrir hina glæpsamlegu fá
sinnu, að láta togarana vera
bundna við land f sumar
Og hver er það, sem Mgbl. á
við að þurfi á samúð að halda?
Eru það mæðurnar, sem ekki vita
hvar þær eiga að fá bitann upp
i börnin sín? Eru það feðutnir,
sem ekki vita lifandi ráð til þess
að útvega húsaleiguna, svo fjöl-
skyldan verði ekki rekin út á
gaddinn? Eru það verkamennirnir,
sem einskis óska heitar en að fá
að vihna, fá að þræla, af því þeir
eiga hungraða munna að fæða,
og fá þó enga vinnu, þó þeir fari
i náttmyrkri á morgaana, dag
eftir dag og viku eftir viku, til
þess að leyta að vinnu? Eða eru
þ»ð þeir, sem reknir hafa verið
úr vinnu hjá Kvöldúlfi, af því þeir
hafa aðra skoðun en eigendur
þess féiags? Nei, þeir sem Morg
unblaðið á við að þurfi samúð,
það eru atvinaurekendurnir, sem
með gengdariausu braski sínu era
að setja iandið á höfuðið. Það
eru mennirnir sem hafa eyðilagt
fjármál landsins. Það eru þeir, sem
saœúðin á að vera með.
Og samvinnan. Nú á að vera
samvinna. Og húu á að vera fólg-
in í því, að nú á aiþýðan að haida
að sér höadum. Það er ekki nóg
að alþýðau svelti, húa á að þegja
líka, svo atvinnurekendurnir geti
verið í friði. Það er sú samvina,
sem auðvaids máitólið, Morgun-
blaðið prédikar.
AlþfðÉlk Reykjavíkur!
RísiðjUvala!
Eg kom til höfuðstaðar landsins
fyrir tveim árum. Eg hafði verið
yzt úti á útkjálka þess og þess
vegna ekki geta fylgst með þeim
hörmungum, sem borgarlífið hefir
í för með sér, eða réttara sagt,
sem eg er orðinn var við að það
hefir. Því eg sé að hér ríkir kúg-
un og ranglæti nokkurra aura
sjúkra auðvaldsmanna, sem reyna
að svæla undir sig réttlæti og-
frið borgaibúa; það má bezt sjá
af hegðun þeirra nú upp á sfð-
kastið.
Það versta er þó, að þessir
auðvaldsseggir skuli ráða fram
þróun alls landsins, allrar aiþýð-
unnar.
Þið alþýðumenn og konur, það
er auðvaldið sem kvciur okkur;
það er það sem skamtar okkur
þau voðakjör sem við verðum að
búa við. Það er það sem úthlutar
okkur Ieku hænsnakofana og kjall
arana, sem eru oftast hálfir af
vatni, til þess að búa í. Þeir kugsa
að þeir séu nógu góðir fyiir okk
ar lika. Það er auðvaldið sem
rænir börn okkar og okkur heils
unni.
Eg skal færa söemur á mál mitt
með því að segja ykkur sögu af
einum stéttarbróður okkar. Eg
kom til hans og sá alt ástandíð
hjá honum.
Eg var á gangi i útjaðri bæj-
arins og gekk eftir mjórri götu.
Rétt þegar eg var kominn fram hjá
litlum kofa, er stóð vinstra megin
við götuna, sá eg alt f einu mann
koma á móti mér og þóttist þekkja
hann. Hann heihaði mér um Ieið
og hann fór fram hjá, og sneri
eg mér þá strax við, þvf eg ætlaði
að tala við hann, en hann var
kominn kippkorn frá mér og fór
eg því á eftir honum og sá að
hann beygði upp að kofanum og
gekk inn f bann. Eg hélt að þessi
kofi væri geymsluhús, er hann
hefði með að gera, og gekk því
rakleitt inn á eftir honum En
mér brá í brún, er eg kom inn i
kofann, þvf hann hafði að geyma
koau og þrjú börn. Konan og
börnin voru háttuð f rúm sem
stóð f polli á gólfinu, þvf kofinn
lak og áttu þau fult í fangi með
að halda sængurfötunum þurrum
f þessu eina rúmi, sem þarna var
inci, þvf strigapokar voru breiddir
yfir það. Og f þessu eina súmi
svaf öíl fjölskyldan, fimm manns,
þvf fleiri rúm hefðu ekki komist
tyrir í kofanum.
Svona eru víða húsakynnin hér
í borginni, og þarna verða þeir
fátækustu að gera sér að góðu
að vera Hvað viil nú auðvaldið
segja við þessu? Heldur það ekki
að það sé heihuspillandi að búa
í slíkum kofum? Jú, það veit það
en það læzt ekki sjá það. Þeir
bara borga vetkamönnunum sem
allra lægst kaup, því þess nieir
geta þeir sjálfir grætt og þvf meir
geta þeir kvalið alþýðuna, því það
er það sem þeir vilja gera.
Alþýðufóik Reykjavíkurl ifiið
nú úr dvalanum og fylkist undir
einn fána og standið allir sem