Vísir - 28.12.1972, Page 3

Visir. Fimmtudagur 28. desember 1972.
3
Furöulegustu hluti má koma
auga á i kössum þeim og dóti,
sem safnað hefur verið í brenn-
urnar. „Það vantar bara kropp-
inn á hana”, sagði einn strákur-
inn á þessa brotnu ginu.
brennunni. Á kassa trónar hálf-
ur búkur af kvenmanns-ginu.
„Það vantar bara kroppinn”,
kölluðu strákarnir, en ekkert
vissu þeir, hvaðan ginan hafði
borizt.
Það varð uppi fótur og fit
meðal þeirra, þegar það kom i
ljós, að i pappakössum, sem
þarna lágu, var allt fullt af spil-
um. Strákarnir ráku upp sigur-
óp, og siðan var hlaupið um og
skriðið og hver reyndi sem bezt
hann gat að fá sem flesta spila-
kassana. „Það mætti nú alveg
selja eitthvað af spilunum”,
sögðu þeir, en kölluðu siðan hátt
og hvellt á eftir okkur: „Munið
að segja, að þetta er stærsta
brennan i bænum, og að hún
heitir Ægisiðubrennan.”
Blaðið hafði samband við
Bjarka Eliasson yfirlögreglu-
þjón og innti hann eftir þvi,
hversu margar brennur yrðu i
bænum i allt. Hann gat ekki
svarað þvi, en bjóst þó ekki við,
að þær yrðu færri en i fyrra. Þá
voru þær alls 40, en Bjarki sagði
þó, að liklega yrði ekki veitt
leyfi inni við Laugarnestanga
eða Kleppsveg sökum umhverf-
isins.
Bæjarbrennur verða á horni
Kringlumýrarbrautar og Miklu-
brautar, og það var meiningin
að koma annarri upp i
Breiðholti. Þó hefur ekki verið
tekin ákvörðun um það ennþá,
hvort af þvi verður eða hvar hún
muni þá standa.
— EA
að það striðir ekki gegn reglunum
að skipta um akrein þar i hring-
torgi, sem brotin lina skilur á
milli. Slikt er þó talið óæskilegt.”
Útvarpsþáttur
Páls og Örnólfs
GG simaði til þáttarins strax aö
þætti Páls og Örnólfs loknum:
,,Ég hef sjaldan eða aldrei
heyrt annað eins i útvarpinu. Það
virðist ekki farið yfir það efni,
sem flytja á hverju sinni. Við
hverju má eiginlega búast i fram-
tiðinni? Þessi þáttur var frá upp-
hafi ógeðfelldur og gamanið væg-
ast sagt rýrt. A jólunum hlustar
gjarnan öll fjölskyldan, og þannig
var það hjá mér. Okkur fannst
þetta léleg jólakveðja frá rikisút-
varpinu og undarlega samansett-
ir menn, sem standa 'að flutningi
á svo ógeðfelldu efni”.
IIH sagði i simann m.a. um
útvarpsþátt Páls Heiðars og
Örnólfs Árnasonar:
,,Er ekki full ástæða til að út-
varpsráð geri sinar athugasemd-
ir við „skemmtiefni” eins og það,
sem hellt var yfir þjóðina i út-
varpinu i þættinum fyrir klukkan
8 á annan jóladag. Allt var efni
þetta svo afkáralegt og ósmekk-
legt, að yfir allan þjófabálk tekur.
Hátiðin, sem enn er flestum til
gleði og ánægju, var saurguð,
guðlast, ógeð, klám og sori flaut
um allan þáttinn. Oft hefur út-
varpsráð kippt i spottann af
minna tilefni en þessu”.
Smyglaði tíu þúsund kín
verjum til landsins
Tveir 14 ára gamlir piltar úr
Ilafnarfiröi voru teknir hér i
Reykjavik af lögreglunni, eftir að
þeir höfðu fleygt nokkrum kin-
verjum inn i verzlanir i bænum og
gert fólki hverft við. Við nánari
ath,ugun kom i ljós, að þeir höfðu
100 kínverja undir höndum, en
kínveriar eru ekki seldir hérlend-
is og harðbannaðir, enda hættu-
legir.
Piltarnir neituðu að segja hvar
þeir hefðu fengið kinverjana, við
yfirheyrslu i Hafnarfirði, en það
kom i loks i ljós, að kunningi
þeirra, fullorðinn maður, hafði
gefið þeim þessi 100 stykki. Þegar
leit var gerð á heimili þess
manns, fundust hvorki meira né
minna en 10.000 stykki.
Maðurinn neitaði þvi að hafa
ætlað sér að selja þetta magn
hérlendis, en sagðist hafa hugsað
sér að gefa þetta vinum og
kunningjum. Hafði maðurinn
smyglað eldfærunum með sér
hingað til lands frá Gautaborg.
Ætlaði að gefa
kunningjum og vinum
Voru kinverjarnir i kössum,
og 5000 stykki i hvorum. Maður-
inn er starfandi á skipi sem siglir
þessa leiðina, en kinverjarnir
voru allir gerðir upptækir. Ekki
hefur orðið vart við meira magn
af þessum óheillagripum, en lög-
reglan i Hafnarfirði telur þó lik-
legt að meira sé um kinverja.
— EA.
Hefði bara mátt standa lengur
Flugeldasýning Hjálparsveitar
skáta var harla vinsæl meðal
fólks i gærkvöldi. Að þvi er Óskar
olason lögrcglumaður tjáði
okkur, var griðar mikill
áhorfendafjöldi, og þó að hann
vildi enga tölu gizka á um það
hversu margir horföu á, sagði
liann þó að fólk heföi skipt
þúsundum.
Engin slys eöa óhöpp urðu og
allt fór vel fram. Fólk dreif að úr
öllum áttum, gangandi og á bif-
reiðum, en helztu vandræðin urðu
mcð bifreiöarnar. Þegar einni
bifreið hafði verið ekið á einhvern
stað vildi oft svo til að önnur bif-
reið kom og stillti sér upp beint
fyrir framan þá sem fyrir var. Þá
var að sjálfsögðu úti von um
mikiö útsýni.
En úr þeim erfiðleikum leystist
þó von bráðar, en heyra mátti á
ýmsum, að þarna hefði mátt hafa
lengri skemmtun. En flugelda-
sýningin stóð yfir i tæpan klukku-
tima.
gengið vel, meöal annars vegna
þess, að kórinn hefur sungið
þetta verk áður. Að visu er nýtt
fólk i kórnum, sem hefur ekki
sungiö verkið áður, en þvi hefur
gengið vel að tileinka sér það.
Tónleikarnir verða annað
kviild klukkan niu og á laugar-
daginn klukkan tvö. Þegar er
uppselt á fyrri tónleikana.
tvcnna tónleika á næstunni. Það
verður Jólaóratórfan eftir Bach,
sem flutt vcrður.
Kórinn hefur verið að æfa
fyrir flutning verksins siðan i
haust, og hafa verið þrjár
æfingar i viku. Ein æfing fyrir
karlaraddir, cin fyrir kvenna-
raddir og ein samæfing. Undir-
búningsstarfið fyrir þessa
Dýrmœtur
pípuhattur tekinn
úr búðarglugga
Ekki væri amalegt að bera
pipuhatt á höfði, svipaðan þeim
og herrarnir i kvikmyndinni og
leikritinu My fair lady báru á
höfði. Þannig hefur liklegast
einhver hugsað i allri jólaösinni,
fáum dögum fyrir jólin, þvi að
dýrmætur pipuhattur af þeirri
gerðinni hvarf úr glugga
verzlunarinnar Vogue á Skóla-
vörðustig.
„Stúlkan sem var að afgreiða
alveg við gluggann leit aðeins
frá, og þegar hún leit við aftur
var hatturinn horfinn”, sagði
verzlunarstjórinn i viðtali við
Visi i morgun. „Það var ógur-
lega margt fólk i verzluninni, og
þvi ómögulegt að segja um
hvernig hatturinn var tekinn.
Eitt vitum við þó. Hatturinn er
það stór að ekki er hægt að
stinga honum i vasann eða
brjóta hann saman, þar sem
hann er gerður úr hörðu efni”.
Hattur þessi er jafn stór og
hver annar pipuhattur, grár að
lit úr eins konar loðnu filtefni.
Verzlunin hafði fengið hann að
láni fyrir jólaskreytinguna, og
þar sem gina i glugganum á að
tákna My fair lady var hattur-
inn tilvalinn við, þar sem hann
er eins og bezt gerðist á þeim
tima.
Hatturinn var nálægt útidyra-
hurð, þannig að ekki var mikl-
um erfiðleikum bundið að halla
sér yfir grind sem er við glugg-
ann og gripa i hann.
Slikur hattur er ófáanlegur
hérlendis, en óliklegt er að ein-
hver sprangi með hann um göt-
urnar, þar sem hann er nokkuð
óvenjulegur og myndi þekkjast
strax. Kemur hatturinn þvi að
litlum notum, nema þá helzt
fyrir luktum dyrum. — EA. 1