Alþýðublaðið - 27.01.1922, Page 3
keypt vörur og selt þær fyrir
þeim tnun meira verð, en þær
kostuðu hann, sem ríkidæmi hans
nemur.
Saœa má segja utn Jónatan
Þorsteinsson, hann hefir auðgað
sig á verzlunarbraski, tneðan hann
var iðnaðarmaður, mun hanœ ekki
hafa verið ríkur, en eftir að hann
fór að fiyíja .bilana* hingað mun
ávöxtur dugnaðarins hafa farið að
koma i tjós, á þann hátt, að það
hækkaði í buddunni haus og
„Amerísku" íélaganna, sem hann
var umboðsmaður fyrir, en iækk
aði auðvitað að satna skspi, i
buddu almennings hér, frá ein-
hverjum urðu peningarnir að koma,
þvi braskið er ekki uppspretta
neirrna auðæfa fyrir aimenning.
Um fjórða mannian má segja
það sama og um þann fyrsta.
Hann mun ekki hafa haft tæki-
færi til að „vinna sig upp úr
fátækt. “
Fímta manninn skal eg láta
iiggja milii hluta.
Það er anaars dálitið merkiiegt,
að auðvaldsblöðin, virðast trúa
því sjáif, að það geti allir orðið
ríkir, að eins ef þeir, séu duglegir
að braska, og á þennan braskara
teælikvaíða virðast þau svo mæia
manngildið. Ea hvernig iíst yklcur
a það, að aiiir yrðu braskarar,
hveijir ættu þá að franiieiða.
Borgari.
r
I belst til svartan ramma
hafa þeir sett Björn Óiafsson, til
þess að. hann geti orðið tálbeita
meðal íþróítamanna við þessar
kosnifflgar. Því vitanlegt er, að þó
íþróttamenn eigi eitt sæti í bæjar-
stjóminni — jafnvel þó það væd
betur skiþáð ea Bjöm þessi mun
gera — þá gagnar það ekkart. ef
allir aðrir bæjáífulltrúarnir eru
fþróttum andvígir.
Langtum heppilegta mundi því
fyrir gengi íþróttamálanna, að sem
flestir alþingismenn og bæjarfull-
trúar væru þeim hlyntir, og jafn
aðarmenn um allan heim hafa
sýnt að þeir eru það, og eins
mun vera með þau fulitrúaefni er
alþýðan nú hefir í kjöri.
Jafnaðarmenn hafa nppeldismál
þjóðanna mjög ofarlega á steínu-
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
skrá sinni, og nú er svo komið,
að þegar um slík mál er rætt, þá
verða iþróttirnar íyrstar fytir, og
það skilja' jafnaðarmenn, fullkom-
lega. Þess vegna mundi þeim mál
um engan veginn betur borgið,
en ef jafnaðarmeno fcngju að ráða.
íþróttameun, kjóaum þvi B list-
ann, því þó Björn sé okkar mað
ur, þá standa að honum og með
honnm svo svartir sauðir, að eng
ar likur eru til að hann geti
nokkurn tíma látið íjó * sitt skísa.
Fimleikamaður.
Hungrið
og stjórnmálastefnurnar.
Það er gaman að bera saman
efni og orðalag tveggja greina, er
birtust í Vísi í gær. Röksemdir
og skoðanir rekast þar litilsháttar
á, eiiis og oftast vill verða i þeim
ritum, sem andmæla jafnaðarstefn
unni. —
Fyrst er ritstjórnargrein, uadir
fyrirsögninni: „Fátæktin og bols
vikingamir". Er þar sagt, að jafn-
aðarmönnum, sem bæta viija hag
fátæku stéttsnna (mér er sama
hvort hfcðið á við rússneska jafn
aðarmenn eða aðra), — hafi tekist
þannig, „að þeir hafi gert alla fá-
tæka, og þá fátæku enn fátækari
en áður*. — í næ.ta dálki blaðs
ins er önaur grein með fyrirsögn-
inni: „Hungrið i Rússlandi." 5ú
grein er að sönnu þýdd úr mjög
nterku ensku tímariti, og iýsir
hún hnngursneyðinni er nú geng
ur í Rússiandi og tildiögunum að
henni: „Fyrst kom stríðið, og
synii’ þeirra (rússnesku bændanna)
voru teknir frá piógi og ajkri til
þess að berjast við Þjóðverja.
Þeir hiýddu af þvf þeir voru rúss-
neskir bændur, jafnvel þött þeir
yrðu stundura að gera árás á
þýzkt stórskotalið, rifflaiansir og
skotfæralausir, og þeim væri slátr-
að í hópum, eins og sauðum", o.
s. frv. — Hver var það, sem lét
slátra rússnesku bændasonunum
„eins og sauðum" ? — Var það
■ eigi hin fyrri stjórn Rússlands,
keisarastjórnin, auðmanna og em-
bættismannastjórain ?
En eftir að strfðið og mann
drápin voru búin að standa lengi,
þá fóru rússneskir bændur að átta
3
sig á stjórnarfari keisarans og
hans manna, og þá sögðu þeir
(sbr. greiaina): „Af hverju eiguro
við að bsrjast við roenn (Þjóð-
verja) sem við höturost alls ekki
við! — Hvers vegua astturn við
að berjast endaiaust eftir skipurt
manna, sem auðgast i ófriðnum,
sem gera ekkert fyrir okkur, sem
rœna jafnvel af okkur skónum?*
Getur nokkrum blandast hugur
um það, að þessi orð, sem höfð
eru eítir rússueskum bæntíum,
bendi til þess, að neyðin, sem nú
ríkir í Rússlaadi, stafi fyrst og
fremst frá gerðum keisarastjórn-
arinnar, er sigaði þjóðinni úf í
strfðið. — Nei. — öil sú neyð
og hörroungar sem nú ríkja meira
og rniana * ura heias allaa, eru
ávextir af gamia þjóðskipuizginu
— keisara og konungastjórnunuro,
sem alið hafa sléttamuuinn, hern-
aðarandknn, bSóðsútheliingaraar^
hungutsneyðina, og svo uð segja
lagt hornsteininu að flestum roann-
legum og þjóðféiagsiéguro hörro-
ungum. —
25. — 1. — 1922
P. P.
Un ðaginn og vegiust.
Normali Guilfoss kom í gær,
eins og sagt hefir verið frá i blað-
inu áður. Meðal farþega var eian
maður með blóðhita 37,5, ogjón
Magnússon — kallaður forsætis-
ráðherra — hafði, að sögn, fessgið
köldukast, þegsr hatrn heyrði um
Alþýðuflokkslistams, ea blóðhiti
hans var sagður uudir „normai".
„Lir«dSæk£tir“ fór út í skipið og
er sagt. að hann hafi, eftir nokkr-
ár boilaleggingar, komist að þeirri
niðurstöðu, að nægilegt væri, ef
allir á skipsfjöl hefðu til saroans
„normal" hital Allir voru því
dæmdir heilbrigðir og Gulífoss
iagðist að. — Misjöfn eru nú kjörin
mannanna I Z.
Maðarinn með mikln tekj-
nrnar. „Vísir* gefur í skyn fyrir
tvdmur dögum, að Héðinn Valdi-
marsson hcfði 22 þás. kr. áratekjur.
Héðinn hefir nú samt ekki það,
heldur sörnu laun og aðrir skrif-
stofustjórar í landsins þjónustu og
ætti ritstj. Víais að geta reiknað