Vísir - 09.04.1973, Blaðsíða 3

Visir. Mánudagur 9. april 1973.
3
t mikilli bleytutíð getur mikil
bílaumferð farið illa með vell-
ina, — sérstaklega ef bílastæðin
vantar.
hátiðina, 46% voru á móti. Það
er dreifbýlisfólkið, serti þarna
dregur niður meðaltalið, svo að
um munar. 1 dreifbýlinu voru
hvorki meira né minna en 72%
mótfallin þvi að halda þjóð-
hátiðina en 28% voru með.
Mörkin á milli dreifbýlis og
þéttbýlis eru hérna kannski ekki
alveg eðlileg. Þéttbýlið er i raun
aðeins talið höfuðborgarsvæðið.
Það var hinsvegar fróðlegt að
sjá það, að i mesta dreifbýlinu,
þ.e. sjálfum sveitunum var and-
staðan gegn þvi að halda þjóð-
hátiðina lang mest. Þar
reyndust aðeins 17% vera þvi
fylgjandi að halda þjóðhátið —
83% voru á móti. Úrtakið er að
visu orðið of litið til þess að unnt
sé að fullyrða um hlutfallið. Svo
virðist þó vera, að andstaðan
gegn þjóðhátið aukist þvi lengra
sem kemur út i sveitirnar.
Skýringar á þessari mis-
munandi afstöðu eftir búsetu á
landinu, liggur ekki fyrir. Hægt
væri að láta sér detta i hug, að
dreifbýlisfólk teldi sig siður
hafa tækifæri til þess að njóta
hátiðahaldanna á Þingvöllum,
en höfuðborgarbúar. Um and-
stöðuna almennt virðast m.a.
gilda þær skýringar, að fólkið
óttast, að þjóðhátiðin breytist i
skrilshátið, samanber hvita-
sunnuhátið ölvaðra unglinga á
Þingvöllum fyrir nokkrum
árum og 17. júni i Reykjavik i
fyrra. Þá kemur ekki siður inn i
myndina sú skoðun, að Islend-
ingar hafi annað og þarfara að
gera við peningana, en
skemmta sér, eftir áfallið i
Vestmannaeyjum. Slikt hugar-
far getur að sjálfsögðu verið
horfið eftir nokkra mánuði. Það
gæti þvi alveg eins orðið, að
þjóðin kæmist i meira hátiðar-
skap, eftir þvi sem nær dregur
þjóðhátiðarárinu.
•—VJ
ósómanum hér. Mál er til komiö
að kvenfólkið taki i taumana.
Hætta þarf öllum óþarfa kaupum
ekki einungis hvað matvælum
viðkemur. Allir geta verið án þess
að kaupa flest af þvi sem er til
sölu, svo sem i hálft ár. Mætti
telja upp svo margt, að það yrði
of langt mál. Arum saman var
juðað yfir kartöflum sem ekki
voru mannamatur, en keyptar
þrátt fyrir það.
Með fyrirfram þökk
Guðrún Agústa Júliusdóttir
HRINGIÐ í
síma86611
KL13-15
FENGU BREZKA 0X1 A
l/DAI/lilil — farið í heimsókn til sjómanna ó
■CfiCr fCl NEw iínubót fró Grindavík um helgina
,,Öxi hefur aldrei fyrr
komið á krókinn, í þær
þrjátíu vertiðir, sem ég hef
verið á línubáti, á vetrar
vertiðum. Stýrjmaðurinn,
sagði mér að fleygja henni
umsvifalaust í sjóinn, — en
ég tók það ekki í mál og
henni verður áreiðanlega
ekki varpað fyrir borð í
bráð. Okkur hefur nefni-
lega ekki brugðizt róður
síðan hún kom á línuna, á
160 faðma dýpi, suður af
Grindavík".
Þessi orð komu af vörum Árna
Gunnars Arnasonar, 2. vélstjóra
á m.b. Freyju, GK-364, þegar
fréttamaður Visis rakst þar um
borð á laugardagskvöldið og þeir
Freyjumenn voru að landa 14
tonnum af vænum þorski i
Grindavik.
Við gáfum okkur á tal við Arna
og fengum að grandskoða öxina,
nýja heillagripinn um borð.
„Hrúðurkarlar voru búnir að
taka sér bólfestu á öxinni, en vél-
stjórinn skóf þá af”, sagði Arni”,
og þegar betur var að gáð,
reyndist öxin vera ensk, og vel
mátti greina stafinn fjóra og
skrautlegt ess, sennilega merki
framleiðanda. Strákarnir voru
eitthvað að gantast með að þeir
hefðu sent mann til að reyna að
höggva á linuna hjá okkur, i
hefndarskyni fyrir trollvira-
klippingarnar”.
Nú reiðir Arni öxina hátt á loft
og segir. ,,Ef Bretarnir gerast
ágengir við okkur, þá höfum við
þó alltaf þessa til varnar og
getum vegið þá með þeirra eigin
vopnum”, — og heggur i borð-
stokkinn orðum sinum til
áherzlu.
Sennilega geta fáir isl. sjómenn
státað af þvi að hafa verið 30
vertiðir samfleytt á linubátum,
eins og Arni og án þess að verða
nokkurn tima misdægurt.
,,Ég kann ávallt bezt við mig á
linunni, en dragnót fyrirlit ég af
öllu hjarta, slik veiðarfæri eyði-
leggja fiskistofninn, þegar til
lengdar lætur og ætti að banna
notkun þeirra með öllu”.
A sinum þriggja áratuga
sjómannsferli, hefur Arni
upplifað stökkbreytingar i isl.
fiskiskipaflotanum og honum
Þetta er Arni Gunnar Sveinsson meö öxina „Arna-gigi”, sem dregin var úr undirdjúpum Grinda vikur-
sjávar
(Ljósmynd Visisemm.)
finnst mikill munur á að
búnaðinum, þegar hann
byrjaði á Arna Árnasyni, árið
1943, með Atla Þorbergssyni
(föður knattspyrnukappanna) og
nú til dags. Skrinukostur var
fæðan um borð, snæddur kaldur
og vistarverur frumstæðar.
„Sjóhræðslu þekki ég ekki.
Maður fer þegar kallið kemur.
Einu sinni hefur bátur, sem ég
var á sokkið eftir að hafa
strandað. Það gerðist á örfáum
minútum og brá mér ekki til-
takanlega við það. Aftur á móti
tók hjartað heldur betur kipp,
þegar við fengum lik á linuna, i
fullum sjóklæðum. Enginn ætlaði
að hafa kjark til að innbyrða hinn
látna, en þegar betur var að gáð,
var þetta spaug. Vegna þess að
þetta var siðasti róður á verlið-
inni, gerðu skipverjar á bátnum,
sem lagði linu sina rétt hjá okkur,
sér þetta til gamans, þegar okkar
lina kom óvart upp hjá þeim”.
Freyjan hefur róið eingöngu á
linu á yfirstandandi vertið og
aflað bezt þeirra skipa af Suður-
nesjum sem linuveiðar stunda
eða nálægt 400 tonnum, þar af 75
tonn s.l. viku. Skipsljórinn,
Halldór Þórðarson, sagði það
athyglisvert, að varla sæisl ioðna i
fiskinum, þrátt fyrir mikla loðnu-
gengd. „Maður er að velta þvi
fyrir sér hvaðan þessi fiskur
eiginlega kemur”. Halldór vonaði
að aflinn héldist út mánuðinn, en
kvartaði nokkuð undan ágangi
netabata, sem koma fljótt á
vettvang, ef þeir frétta um veiði
hjá linu og færabátum.
—em m
„Fast verð ó íbúðum eðlilegast"
— segir Breiðholt hf. bótaleið" nauðsynlegt
„Við erum út af fyrir sig, til-
búnir til þess að taka upp ein-
hverskonar „verðbótaleið” viö
uPPgjör á söluveröi þeirra
ibúða, sem við byggjum”, sagði
Ilafsteinn Baldvinsson hæsta-
réttarlögmaður, er við ræddum
við hann, en hann er lög-
fræðingur Breiðholts hf„ eins
stærsta byggingafyrirtækis
landsins.
En við sögðum frá þvi fyrir
helgi, að nokkur vafi væri á þvi
hvort visitöluákv. I sölusamn-
ingum um ibúðir væru heimil
samkvæmt lögum.
Hafsteinn sagði, að Breiðholt
hf„ hefði aldrei áður selt ibúðir
nema á föstu verði og þeir teldu
það eðlilegustu leiðina. 1 lok
siðasta árs, þegar komið var að
þvi að bjóða til sölu, þær fbúðir,
sem tilbúnar eiga að vera
haustið 1974, var ástandið
þannig, að nýlega hafði verið
fellt gengi krónunnar og orð-
rómur var á kreiki um, að jafn
vel þyrfti að gera það aftur
innan skamms. Vegna þessara
og ýmissa annarra ótryggra
þátta i efnahagsmálum var
mjög erfitt að bjóða ibúðir, sem
ekki hafði verið lokiö við, á föstu
verði, Spá um verðbreytingar á
byggingartimanum hafði verið
mjög ótrygg og töldu forráða-
menn Breiðholts hf., ekki fært
miðað við aðstæður að gefa upp
fast verð.
Ákveöið var þvi að bjóða
ibúðirnar til sölu á verði, sem
miðað var við verðlag i janúar
siðastliðnum, en siðan skyldi
verðið breytast miðað við helm-
ing breytingar á byggingarvisi-
tölu frá nóvember 1972 til marz
1974.
Hafsteinn sagði, að þar sem
þeim hefði verið kunnugt um
lögin frá 1966 um verðbindingu
fjárskuldbindinga, þá hafi þótt
rétt að spyrjast fyrir um það hjá
Seðalbanka Islands, hvort visi-
tölubinding sölusamninga væri
ekki örugglega heimil. Við þvi
bréfi hefði þeim ekki ennþá
borizt svar.
Þegar þeir hafi siðan haft
samband við Húsnæðismála-
stofnunrikisins, hafi þeir fengið
þau svör, að þeir hafi talið óhætt
að hefja sölu á ibúðunum með
ákvæðum um hækkanir sam-
kvæmt visitölu. Einnig vegna
þess, að þeim hafi verið kunnugt
um að stofnunin hefði samþykkt
slika samninga áður.
Það hafi þvi komið þeim á
óvart, þegar þeim barst bréf
Húsnæðismálastofnunarinnar
um, að hún samþykkti verð á
ibúðum þeirra en stofnunin taldi
sérstaklega rétt aö vekja at-
hygli á þvi, að hún teldi eigi
heimilt að verðtryggja slika
sölusamninga vegna ákvæða i
lögum um verðbindingu fjár-
skuldbindinga.
Hafsteinn benti á, að Breið-
holt hf., hefði nýlega skilað inn
tilboði i byggingu ibúða fyrir
Framkvæmdanefnd byggingar-
áætlunar. 1 þeim samningum
væri ákvæði um hækkanir i
samræmi við hækkanir á
launum og efni og ætti að gera
þetta upp samkvæmt ákveðnum
reglum, sem tiðkuðust i slikum
samningum.
Breiðholt hf., væri tilbúið til
að hafa sömu aðferöir við allar
sinar framkvæmdir, en ef verið
væri að byggja fyrir einstak-
linga,sem litla möguleika hefðu
til að fylgjast með fram-
kvæmdum, gæti hann ekki séð
annað en nauðsynlegt væri að
einhver opinber aðili hefði eftir-
lit með útreikningi hækkana og
semdi reglur um þær.
Til þess hefði Húsnæðjsmála-
stofnunin bezta möguleika, þvi
að hún ætti að fá stöðugar upp-
lýsingar um þróunina á bygg-
ingamarkaðinum.
Hafsteinn sagði okkur að
lokum, að hann teldi mjög vafa-
samt, að óheimilt væri sam-
kvæmt lögum aö hafa visitölu-
ákvæði i sölusamningum en ef
svo væri þá kæmi vissulega til
greina einhvers konar verð-
bótaleið enávalltyrði þó að vera
gott eftirlit og reglur af hendi
opiberra aðila til að forðast mis-
notkun og misskilning milli
aðila
—ÓG