Alþýðublaðið - 27.01.1922, Blaðsíða 5

(Aaukablsð 27. janúar 1922)
ALÞÝÐUBLAÐIÐ.
5
Um ðagian og veglnn.
Ureinskilni. Maður einn úr
auðvaldsflokknum sagði að hann
væri búinn að vera við kosn-
ingar í 21 ár, svo hann vissi
að alt sem alþýðunni væri lofað
fyrir kosningar væri æfinlega
svikið!
Fjöldi at greinnm, sem rit-
stjóranum hafa borist geta ekki
komist í blaðið sökum rúmleys-
is. Sumar þeirra má eins nota
eftir kosningarnar, og þær koma
þá.
íarlð gangandil Það má ekki
heyrast að heilbrigt alþýðufólk
láti aka sér á bíl á kjörstaðinn
— nema þá í bílum andstæð-
inganna. Öðru máli er að gegna
með þá sem lasburða eru.
Alþýðnmenn! komið að kjósa
fyrir kl. 12 á hádegi á morgun,
þið sem það getið. Kosning'byrj-
ar kl. 10 f. h. Kjörstjórnirnar
eru hérmeð ámintar um að vera
búnar kl. 10 að telja atkvæða-
seðla og þessháttar, svo kosn-
ingin geti byrjað stundvíslega.
Einkennilegar sóttvarnir. —
Farþegum af Gullfossi var hleypt
í land en tollþjónarnir fengu
ekki að fara um borð í skipið.
F*ó fengu menn að fara um borð
til þess að vinna í því og skips-
menn fá að fara í land! Ætla
að það hefði verið farið svona
að ef Jóni Magnússyni hefði
ekki legið á að komast í land?
Tvö axarsköft hafa tapast.
Skilvís finnandi er beðinn að
koma þeim til heildsalanna
Björns Ólafssonar eða Jónatans
F*orsteinssonar fyrir laugardag.
UnllstóUinn. F’egar Jakob
Möller var kosinn á þing báru
aðdáendur hans hann á gull-
stól lieim til sin. Eirm tnaður
sagði er hann heyrði þetta: »Já,
þeir bera Jakob á gullstól inn í
þingið; en ætli hann verði bor-
inn á gullstól er hann ter það-
an aftur«. Sá sem sagði þetta
var Pétur Magnússon, sem nú
er efstur á listanum sem Jakob
hampar mest. Honum datt ekki
í hug að þeir Jakob ættu eftir
að verða samherjar. Pó sýna
þessi orð að honurn er ekki
alls varnað.
„Lögfræðingar og heildsalar
eru plága þessa bæjar“, sagði
maður í gær „þó heiðarlegar
undantekningar séu til“. Var
hann að skensa A-listann?
Fyrirspurn. Hvort er að ekki
séu aðrir borgarar í Rvík, en
þeir, sem fylgja hinum svo-
nefnda »Borgaralista«, eða verið
sé að villa heimildir með nafn-
inu?
Ef nú aðrir ekki geta talist
borgarar, en þeir, sem að lista
þessum standa og honum eru
fylgjandi, þurfa hinir þá ekki
að skila skrá til niðurjöfnunar-
nefndar yfir tekjur sínar — ef
nokkrar eru?
F*að skildi þó aldrei vera, að
listnafnið hafi oddbrotnað í fæð-
ingunni?
Forvitinn.
»Pnrbið af ykknr órósaegg-
ina segir Vísir í gær til alþýðu-
manna. Alþýðan skilur þetta
vafalaust nokkuð á annan veg
en Vísii* ætlast til, sem sé að
hún eigi að varast listann sem
er með tveim hvítliðum.
Pað er ekki satt sera sagt
Edgar Rice Burronghs: Tarzan.
kona ensks lávarðar, ef hann mín vegna léti hjd líða
að gera skyldu sína. Eg sé hættuna sem af því getur
leit, en eg þori að horfast í augu við hana með þér —
mæta henni djarhega, en eg mundi mæta vanheiðri þeim,
sem leiddi af því að hafa ekki reyut að afstýra
sorgleik, sem skyldan bauð þér að afstýra, ef unt væri.
„Það er þd bezt að fara að vilja þínum, Alice," svar-
aði hann brosandi. „Það getur verið, að við komumst
í vandræði. Þó mér falli illa f geð ýmislegt á þessu
skipi, getur verið að karlarnir séu ekki sem verstir,
því skeð getur að sjóarinn hafi að eins látið í ljósi sfn-
ar hugsanir, en ekki neitt, sem sé að skella yfir.
LJppreist á sjó getur hafa verið algeng fyrir hundrað
drum, en á því herrans ári 1888, er það hið ólíklegast,
sem skeð getur.
1 En þarna fer skipstjórinn til klefa síns. Ef eg á ann-
að borð vara hann við, þá er bézt illu af lokið, því, ef
satt skal segja, þá langar mig ekki sérlega til að tala
við dónann."
Að svó mæltu labbaði hann kæruleysislega sðmu leið
og skipstjórinn hafði farið, og drap brátt á dyr hjá
honum.
„Kom inn,“ urraði skipstjórinn gremjulega. Og þegar
Clayton hafði lokað dyrunum á eftir sér. „Hvað nú?"
„Eg kem til að segja yður ávæning af samtali, sem
eg heyrði í dag, vegna þess, að það er betra að þér
vitið um það, þó ekki sé kannske mark á því takandi.
í stuttu máli hásetarnir hafa í hyggju uppreist og mann-
dráp.“
„Það er lýgi!" öskraði skipstjórinn. „Og ef þér hafið
aftur skift yður af aganum hér á skiþinu, eða blandað
yður í mál, sem yður kom ekkert við, verðið þér sjálf-
ir að taka afleiðingunum og fara til fjandans. Mér er
sama hvort þér eruð eskur lávarður eða ekki. Eg er
hér skipstjóri, og héðan í frá er bezt fyrir yður að
vera ekki að reka nefið ofan í mlnar gerðir.“
Þegar skipstjórinn var hér kominn í ræðu sinni, var
hann búinn að æsa sig svo upp, að andlitið var eldrautt
og síðustu orðin æpti hann fullum hálsi um leið og
hann sló hægri hnefanum í boi^ið, en steytti þann
vinstri framan í Clayton.
Lávarðurinn af Greystoke. vék sér ekki undan um
hársbreidd, en horfði rólega á þennan bandóða mann.
, „Billings, skipstóri," mælti hann loks, og dró seiminn,
„et þér vilduð fyrirgefa mér hreinskilni mína, þá leyfi
eg mér að segja, að þér eruð asni.“
Að svo mæltu snéri hann sér á hæl og fór út úr
klefanum, jafn rólegur og hann var vanur, en það var
miklu líklegra til að vekja reiði manns eins óg Billings,
en fúkyrðastraum af vörum hans.
í stað þess að vel hefði mátt láta skipstjóranu yðrast
orða sinna, hafði Clayton æst hann svo mjög upp, að
hann var enn skapverri en áður; og engin minstu llk-
indi voru til þess, að þeir gætu íramar unnið að sam-
eiginlegri heill sinni og varist árásum í félagi.
„jæja, Alice," mælti Clayton, þegar hann kom aftur
til konu sinnar. „Eg hefði eins vel getað sparað mér
þetta'ómak. Hann var hinn vanþakklátasti. Réðist bein-
línis á mig eins og óður hundur.
Hann og dallurinn hans mega fyrir mér fara veg
allrar veraldar, og eg mun að eins hugsa um okkar
hag, þangað til við erum sloppin héðan. Og eg hygg
að fyrsta sporið í þá átt sé, að við göngum til klefa
okkar og eg aðgæti skammbyssur mínar. Eg sé nú eft-
ir því, að við bjuggum um stærri byssurnar og skot-
færin með öðru dóti okkar, og létum setja þær niður í
farmrými."