Vísir - 15.05.1974, Blaðsíða 7

Vísir. Miðvikudagur 15. mai 1974.
cTMenningarmál
Quinn svíkur aldrei
TÓNABIÓ:
,,Across llOth
Street".
Það er sama, hvort Anthony
Quinn fer með hiutverk biskups
eða fyllirafts, striðshetju eða
glæpamanns, honum bregzt
aldrei bogalistin. í myndinni
sem Tónabió sýnir þessa dag-
ana, fer hann með hlutverk
rannsóknarlögreglumanns i
Ilarlem, sem er orðinn 55 ára og
beitir fantabrögðum við yfir-
heyrslur. Og enn á ný sannar
Quinn stórkostlega leikhæfi-
leika sina.
En það er ekki aðeins nærvera
Quinn, sem gerir myndina
„Across. llOth Street” eftir-
minnilega: leikur allra annarra
i myndinni, leikstjórn, tónlist,
myndataka og klipping er með
slikum ágætum, að fullkomnun
nálgast.
Myndin er þrungin spennu frá
upphafi til enda, sem hver ein-
asti áhorfandi i kvikmyndasaln-
um verður gagntekinn af. Fylg-
ist með samtaka ópum áhorf-
endanna, ánægjuklið, já, og
lófaklappi. öll atriði myndar-
innar, stór og smá, hitta þráð-
beint i mark.
„Across llOth Street” hefur til
að bera það, sem langlokuna
„The Godfather” skorti.
Nákvæmnin er algjör. bað er
aldrei dauður punktur i mynd-
inni.
Til að það fari nú enginn að
imynda sér, að framleiðendur
myndarinnar séu teprulegir, er
sérstök vandvirkni lögð i allar
slagsmála- og likamsmeiðinga-
senur. Blóð slettist hraustlega
út um allt, sérhvert hnefahögg
skiiar sér svo vel, að áhorfand-
inn' lyftist upp i sætinu — og
þrýstist svo niður aftur við það
næsta.
bað ætti að vera ástæðulaust
að fara hér út i að rekja
söguþráð myndarinnar. bess
skal getið, að myndin gefur
góða mynd af lifinu i Harlem, að
sögn sérfróðra. Við skyggnumst
inn i veröld þeirra fátæku, sem
þar lifa, og við fáum lika ljósa
mynd af „eigendum” negra-
hverfisins, glæpalýðnum, sem á
i sifelldum átökum innbyrðis
jafnt sem útávið.
Atriði úr myndinni „Across HOth Street”. Anthony Quinn i hlutverki lögregluforingjans, sem les hér
yfir svarta skúrkinum, sem stjórnar öllu illu I Harlem —■ og skammtar lögregluforingjanum væna
„jólagjöf” ár hvert.......
Lítt hroll-
vekjandi...
GAMLA BÍÓ:
„Svarta kóngulóin"
Rétt er að taka það fram, að
þessi mynd er ekki hrollvekja,
eins og auglýsingar blaðanna
benda ótvirætt til. Eða réttara
sagt: myndin er ekki hroll-
vekjandi.
Sjálfsagt hefur það vakað
fyrir framleiðendum myndar-
innar að framkalla hroll hjá
áhorfendum, en það mis-
tekst. Myndatöku og tón er
þar helzt um að kenna.
Söguþráðurinn er, að þvi er
manni virðist, sóttur i lélegan
reyfara. Litlar kröfur eru
gerðar til frumleika. Fátt
kemur á óvart, ja, nema
kannski það, hver morðinginn
er, en það er nú lika lág-
markskrafa áhorfandans.
Myndin greinir frá
morðum, þar sem fórnar-
lömbin — öll kvenmenn — eru
lömuð, en siðan skorin i tætlur
( án þess að áhorfandinn geti
greint það á likunum-!!)
Hinn þunglyndi lögreglu-
maður, er á að hafa hendur i
hári morðingjans, er alltaf
„einum of seinn”. Að lokum er
það orðið hálfkjánalegt,
hversu svifaseinn hann er.
betta eru allt sætustu
stelpur, sem sjáum i þessari
mynd. bað má lika segja, að
einstaka atriði myndarinnar
sé spennandi. bað er þvi svo
sem óhætt að fara og sjá
þessa mynd — ef maður er
hvorteðer búinn að sjá hinar
hasarmyndirnar i bió-
húsunum og það er ekkert sér-
stakt á dagskrá sjónvarps-
ins.
LANG-
DREGIN
OG YFIR-
BORÐS-
KENND
SAMTÖL
NÝJA BlÓ:
„B.S. I love you"
„B.S. I love you” er mis-
heppnuð kvikmynd um mis-
heppnaðan auglýsingafram-
leiðanda. Margendurteknir
kaflar og langdregnir er það, sem
fellir myndina. Engin leikaranna
sýnir tiltakanlega góðan leik, en
það er samt ekki útilokað, að þau
Peter Kastner og JoAnna
Cameron geti leikið — ef þau fá
verðugra viðfangsefni.
EFTIR ÞÓRARIN J.
MAGNÚSSON
Myndin segir frá Paul Bongard
(Peter), ungum og ósjálfstæðum
pilti, sem vinnur við gerð sjón-
varpsauglýsinga.
í upphafi myndarinnar
fylgjumst við með gerð sjón-
varpsauglýsingar, þar sem
maður einn á að stökkva fram af
griðarlega mikilli brú með kók-
flösku I annarri hendi og
hrópandi: „Ég mundi hoppa milu
fyrir kók”.
Gosdrykkjaframleiðendurnir
eru óánægðir með auglýsinguna,
og Paul hrökklast yfir til
annarrar auglýsingastofu. bar
verður honum betur ágengt — þó
mest i samskiptum sinum við
vinnuveitandann, sem er ból-
fimur kvenmaður....
Vesalings Paul á við þann
vanda að etja að vera i tygjum
við tvo kvenmenn til viðbótar;
Annarri þeirra er hann búinn að
vera með i sex ár, kennslukonu,
sem er mjög vönd að virðingu
sinni, og svo hins vegar kynóðri
stelpu, sem kallar sig Marilyn
Monroe. Sú sprettur upp á ólik-
legustu stöðum, nauðgar Paul og
hverfur svo án þess að skilja eftir
sig nokkur spor.
Paul er orðin ruglaður i riminu
og þvælist um eins og stjórnlaust
rekald. Leikstjórinn hefur
óstjórnlega gaman af þvi að elta
piltinn með myndavélina, þar
sem hann þrammar niðurlútur
um göturnar, eða byltir sér i
divaninum heimafyrir.
Kúlutyggjólist þeirra Jimmy
Dale og Mark Shekter megnar
ekki að gera þá sýningu skemmti-
lega. begar annað og þriðja
leiðindakastPaul hefst, er manni
skapi næst að labba út.
Upphaf myndarinnar og upphaf
flestra atriðanna er með ágætum.
bað er einhver ferskleiki yfir
byrjuninni sem lofar góðu. En
mestur glansinn fer af fram-
haldinu, vegna þess hve lang-
dregin atriðin eru. 011 samtöl
verða yfirborðskennd eftir fyrstu
fjórar eða fimm sekúndur. bað
eina, sem er með sæmilegu
tempói, er það, þegar hin kynóða
Marilyn ryðst fram á sjónar-
sviðið.
Að lokum: Endir myndarinnar
er sá allra slappasti, sem hér
hefur sézt á siðustu mánuðum.
Nóatúni sími 23800
Klapparstíg sími 19800
Akureyri sími 21630
sutnd optioníu
A-25
A-10