Alþýðublaðið - 28.01.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
A u g 1 ý s i n g
fyriv sjó^avendur.
samkvæmt tiikynningu bæjarfógetins í Hafnarfirði hefir merkibaujan
á Valhúsgrunni rekið inn milli skerjanna og eru því skipstjórar aðvar-
aðir um að fara ekki eftir henni. Hún muh eins fljótt og ástæður leyfa
verða tekin burt og ekki lögð út aftur. — VítamálawtjÓFÍnn.
Árshátíð verkakv.fél. Framsókn
sunnudaginn 29. jan. 1922 í Iðnó. Opnað kl 8 Byrjað kl. 8l/a.
IítngöiaguDuiðar seldir i Iðnó á laugardaginn frá I—7 eftir hádegi.
Koita tvær krónur. óskað að félsgskonur fjölmenni. Ágætt prógram.
Nýkomið:
Lille Sommerfugl — Skergárds-
flickan — Tivoli-Revuen — Plötur
Album — Nálar og varahlutar.
fjðijzrikis R-viknr
H.f. Verzlun „Hiíf“
Hve fi^gótu 56 A
Tanhlámi 15 — 18 aura. Stivelsi,
ágæt tegund, p^ á 0 65 Stanga-
sápa, óvenju ódýr Sólsbinssáp-
an alþekta Sápndnft, sónhr-ins
andi, á 0,30 pakninn. Pvotta-
bretti, n jög sterk. Tanblemmnr
o. m. fl tii þrifnaðar og þægtnda
Grsmmotónn til sölu,
með 50 úrvalsplötum. Uppl. á
Bergstaðastræti 8 (uppi).
Oft var bjálp í nauðum næst
nokkru fyr .en varðl
og ekkert betra i búið fæst
en baunirnar í .Garði".
Alþbl. sr bi®ð alirar alþyðti.
MuaiðT að altaf er bezt
og ódýrast gert við gúmmfstfgvéi
og aanan gúmmfskófatnað. einnig
fæst ódýrt gúmmfiím á Gúmmí-
vinnustofu Rvíkur, Laugaveg 76
Divanar, — fjaðramadressur,
strigamadressur o. fl. Smiðað nýtt
og endurbætt gamalt á Freyjug. 8
Vínnan vönduð, — Veröið iægst.
VlðgeiAÍP á ptímusum, blikk
og emailleruðum áhöldnm eru bezt
af hendi leystar á Bergstaða
stræti 8 — Guðjón Þorbergsson.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólajur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Edgar Rtce Burroughs'. Tarzan.
ópi miklu réðust óðir hásetarnir á þá fjóra sem eftir
voru. Skipshöfnin hafði að eins sex skotvopn, svo
flestir þeirra voru vopnaðir með krókstjökum, öxum og
bareflum.
Skipstjórinn var búinn með skotin úr byssu sinni og
var að hlaða hana aftur, þegar áhlaupið var gert.
Byssa annars stýriraanns var óhlaðin, svo að eins tvö
vopn voru til að taka á móti uppreistarmönnunum,
þegar þeir þustu fram, móti yfirmönnunum, sem nú
hörfuðu undan bandóðum undirmönnum sínum.
Blót og formælingar gengu stanslaust á báða bóga,
og blönduðust saman við skothvellina og stunur særðra
manna; svo þilfarið á Fuwalda var engu Ilkara en
vitlausraspitala.
Aður en yfirmennirnir höfðu hörfað nokkuð að ráði
voru hásetarnir komnir fast að þeim. Exi, sem risavax-
inn svertingi sveiflaði, klauf tkipstjórann í herðar nið-
ur, og 'augnabliki síðar voru hinir fallnir, dauðir eða
særðir ótal sárum.
Stuttur og herfilegur hafði bardaginn á Fuwalda
verið, og meðan á honum stóð, hafði John Clayton
hallað sér fram á borðstokkinn og tottað pípuna sina
kæruleysislega, eins og hann hefði verið að horfa á
ómerkilegan knattleik.
Þegar síðasti yfirmaðurinn féll, datt honum í hug, að
réttast mundi fyrir sig, að fara til konu sinnar, til þess að
vera henni hjálplegur, ef einhver ribbaldinn kæmi niður.
Þó Clayton værí kaldur og rólegur á yfirborðinu, var
hann imivortis bæði kvíðinn og æstur, því hann óttað-
st um konu sína í höndum þessara hálfviltu manna,
sem örlögin höfðu nú selt þau svo skyndilega í heud-
urnar á.
Þegar hann ætlaði niður stigann, undraðist hann
stórum, er hann sá Alice standa í stigagatinu, því nær
við hlið sér.
„Hve lengi hefir þú staðið hér, Alice?"
„Frá byrjun," svaraði hún. „Þetta er skelfilegt, John.
Skelfilegtl Við hverju getum við búist af þessum
mönnum?"
„Morgunverði, vona eg,“ svaraði hann, brosandi til
þess að reyna að draga úr ótta hennar.
„Eg ætla að minsta kosti að spyrja þá,“ bætti
hann við. „Komdu með mér, Alice. Við me'gum ekki
láta á okkur sjást, að við búumst við öðru en hinu
bezta af þeim.“
Mennirnir voru nú búnir að umkringja yfirmennina,
og köstuðu bæði dauðum og særðum, miskunarlaust
útbyrðis. Sömu örlög biðu þeirra eigin manna, bæði
dauðra og særðra.
Alt í einu tók einn hásetinn eftir hjónunum, sem
nálguðiist þá, og réðist móti þeim með reidda exi, um
leið og hann kallaði: „Hér eru tvö enn þá, handa
fiskunum!“
En Svarti Mikael var fljótari til, svo maðurinn hné
niður með kúlu í bakinu, áður en hann komst á hálfa
léið.
Með öskri miklu dió Svarti Mikael að sér athygli
hinna, og um leið og hann benti á hjónin, kallaði
hann:
„Þetta eru vinir mlnir, látið þau 1 friði. Skiljið þið
það?
Nú er eg skipstjóri hér, og það sem eg segi stend-
ur.“ sagði hann og snéri sér að Clayton. „Verið að
eins út af fyrir ykkur, og enginn mun gera ykkur
mein,“ og hann leit ógnandi til félaga sinna.
Þau hjónin fóru svo nákvæmlega eftir ráðleggingu
Svarta Mikaels, að þau sáu lítið til skipsmanna og
vissú enn þá^minna um fyrirætlanir þeirra.