Alþýðublaðið - 30.01.1922, Side 1

1922
Mánudaginn 30 janúar
24 töluhlað
Sigur alþýðunnar.
Alþýðuflokkuríun eykur á tveim árum bæjarstjórnaratkvæði
sín um meira en helming, eða úr 807 atkvæðum 31. jan.
1920 upp í 1757 atkvæði á laugardaginn. Auðvaldsatkvæðin
iiriðfækka frá i fyrra, eins og réttmætt er. — Með sama
áframhaldi hefír flokkurinn yfirgnæfandi meiri hluta at-
kvæða við næstu bæjarstjórnarkosningarl
Kosningarnár á iaugardaginn
voru sóltar af miklu kappi. Hóf
ust þaer kl. io árdegis, eða tveicn
tímum fyr en vaat er, en vora
þó eigi um garð gengnar fyr en
hi. hálf tólf um nóttina. Talning
atkvæða byrjaði ki. að ganga
eitt, og var Iokið ki. hálf sex að
morgni sunnudags
Að frátöidum auðum aeðlum
og ógifdum, sem voru eitthvsð
innan við 30, voru greidd 4857
atkvæði, og féliu þau þannig:
A listian 3100 atkv.
B listinn 1757 atkv.
.':Kom A listinn því aðcins að þrem
mönnum, ( stað fjögra, er auð
vaidsblöðin höfðu talið sér vfsa,
en B iistinn (Aiþýðuflokkurinn)
kom að þeim tveim efstu á sín-
um lists, þeim Héðni Valdimars
syni og Hailbirni Halldórssyni,
eða einmiít þeim mönnunum, sem
auðvaidsblöðin höfðu hamast mest
á móti. Má nærri geta, hvílík
gremja og reiði hefir gripið brodd-
borgarana og auðvaldesinnan?,,
þegar þeir vöknuðu á sunnudags
morguninn og heyrðu að þeir
Héðinn og Hallbjörn, sem þeir
hatji eins og pestin.s, voru orðnir
bæjarfulitrúar.
Við bæjarstjórn&rkosningar þær,
er fóru fram næst á uadan þess
utn síðustu, en það var 31. jaw.
1920, fékk Alþýðuflokkurinn ekld
nema 807 atkvæði Þar sem fbkk-
urinn fékk nú 1757 aíkvæði, þá
memur aukning atkvæða meira en
helming (um það bil 120%), og
má sjá á þvf, að með sama á-
framhaidí hefír Alþýðuflokkurinn
við næstu bæjarstjórnarkosningar,
sem fara fram eftir tvör ár, lang.
samlega meiri hluta atkvœða hér
í höfudborg Islands. En allir vits,
að það hefír aidrei verið áður
fiokkur hér á landi, sem var fast-
ara skipulag á, en er hjá okknr
í Alþýðuflokknum. ÁHir vita því,
að það fólk, sem íyigir flokknum,
það fylgir honum, en leið slfks
flokks líggur æfíð fram á við, og
upp á við Það eru nú sex ár
síð&n Aiþýðuflokkurinn var stofa
aður, og þa,S niuEU' ekki Ifða
önnur sex, þangsð til sýnt verður
um það, hver eigi að ráða ís
l&ndi f fr&mtíðinni: alþýðan eða
auðvaldið.
Annan mælikvarða fyrir fram
gangi Alþýðuflokksins má fá með
því að bera saman þessar bæjar-
stjórnarkosningar og aiþingiskosa-
ingarnar í fyrra. Lögia um kosn-
ingarrétt tif bæjarstjórnar eru svo
herfilega ranglát og vitiaus, að
það eru langtum færri sem at-
kvæðisrétt hafa til bæjarstjórnar-
kosningar en til þings, Það er því
eðliiegt að atkvæðataian nú sé
lægri en f fyrra, þar sena vitaalegt
er að flokkurinn á snörg hundíuð
atkvæði út á sjó, sem ekki feagu
að kjósa nú, og að œörg hundruð
msnns sem hafa atkvæðisrétt tií
alþingis hafa ekki atkvæðisrétt til
bæjarstjórnar, af því sá réttur er
bundinn þvf að gjalda f bæjarsjóð.
Simt er atkvæðatalan nú að eins
38 atkvæðum lœgri hjí Alþýðu-
flokknum en við þingkosningarnar,
en hjá auðvaldsliðinu hefir at-
kvœðunum fækkað um 732 atkv.,
eins og sjá má á þvf að Alþýðu-
flokksiistinn f fyrra fékk 1795 at-
kvæði, en auðvaldslistarnir sam
tais 3832 atkv. (A-listinn = Jón
Þorl. 1463 atkv , C listlnn = Vfs-
islistinn 1404 atkv. og Doddaiist-
iun 96$ atkv.) í raun og veru
hefði auðvaldið átt að fá hlutfalis
lega fleiri atkvæði í ár, þar sem
það var nú sameinað, og auðvaidi
máltólin Mgbl. og Vfsir samtaka
í að raegja mennina á Alþýðuiist-
anum, eada hafði áuðvaidið fast-
lega búist við að koma fjórum að
af sfnum Hsta. Var alls eigi óeðli-
iegt að það gerði sér þær vonir,
þvf ef auðvaldinu hefði ekki hrak-
að frá f (yrra, átti það að fá
meira en háift sjötta hundrað at-
kvæða fram yfir það er raun varð
á, rniðað við atkvæðatöiuaa sem
Alþýðuflokkurinn fékk. En tii þess
að koma að fjórum hefði það
þurft að fá 415 atkvæði umfram
það sem það fékk, eða 3515 at-
kvæði, í stað 3100.
Það sem þó er mest ura vert
um þenna sigur AÍþýðuflokksins
er það, að hann hefir kotnið að
tveim mönnura, sem reynzlan rnuu
sýna að verði auðvaldinu afar
harðir f horn að taka, og því al-
þýðunni ágætir fulitrúar.
En hvað um þessa þrjá nýju
fulitrúa auðvaidsinst' Ætli að það
sé nú svo vel ánægt með þá?
Það er spá mín, að auðvaldinu
reynist lítið meira gagn að þeim
en að hvítu tuskunum sem tveir
þeirra báru á handleggnum dag-
inn sem þeir eru frægastir fyrirl
En munið, Alþýðuflökksmenn,
að við megum ekki sofa, þó við
höfum sigrað!
Ólafur Friðriksson.
\