Vísir - 26.08.1974, Blaðsíða 2

2
rismsm--
Notarðu bilbeltin?
Heiftar Guftmundsson, leigubil-
stjóri:— Nei, það geri ég yfirleitt
ekki. Maður hefur bara ekki van-
iö sig á það. Þvi fer þó fjarri að ég
hafi nokkuð á móti þeim, þetta er
bara hugsunarleysi. Ég veit ekk”
hvort ég reyni að venja mig á það.
Oddur Gústafsson, hljóftupptöku-
maður: — Ég geri það alltaf, þeg-
ar ég man eftir þvi, en það er
mjög sjaldan. En ég er þó alveg
fyígjandi notkun bilbelta.
Erna Gfsladóttir, húsmóftir: —
Mér finnst ákaflega óþægilegt að
sitja spennt i öryggisbelti. Ég fæ
þá tilfinningu, að ég geti ekki
hreyft mig, einskonar inni-
lokunarkennd. Mér finnst meiri
ástæða til að binda krakkana
fasta i sina stóla i aftursætinu en
sjálfa mig.
Þórftur Eliasson, bflstjóri: — Nei,
það geri ég ekki, ég er leigubil-
stjóri. Ég veit nú ekki af hverju
ég geri það ekki, þetta er gamall
vani og svo er maður á þessu
snatti I bænum. En ég nota beltin
stundum, þegar ég fer út úr bæn-
um.
Valdimar EUasson garftyrkju-
maftur: — Ég á nú 10 ára gamlan
bil og hann er án allra öryggis-
belta. Ætli hann sé ekki oröinn
of gamall til að maður fari að
hengja öryggisbelti i hann. En ef
ég fæ mér nýjan bilbýzt ég við að
ég muni nota öryggisbeltin. Hjá
öðrum sit ég oftast aftur i og þar
eru sjaldnast nokkur öryggis-
belti.
Guðbjörn Jónsdóttir, húsmóftir:
— Þaft er nú litið um það, Ég veit
nú eiginlega ekki af hverju.maður
er bara sennilega ekki búinn að
venja sig á þetta. Það kemur þó
fyrir, ef maður fer út á land, að
maður noti beltin.
Vfsir. Mánudagur 26. ágúst 1974.

Skoðanakönnun Vísis: Teljið þér tímabœrt að setja upp litasjónvarp ó Islandi?
„Látum
vérða á
ekki Fœreyjar
undan!"
,,Spörum okkur þann
óþarfa", sagði
meirihlutinn
„Ég held að fólk hafi
nóg með þessar átta
þúsundir, sem það borg-
ar fyrir svart-hvitt sjón-
varp þótt ekki bætist hin
ósköpin á,” svaraði
kona ein, spurningu
Visismanna um, hvort
timabært væri orðið að
setja upp litsjónvarp.
,,Að visu orðið tima-
bært, en hins vegar svo
dýrt, að þeim fjármun-
um væri betur varið til
einhvers þarfara,”
sagði önnur kona.
Þá sagði karl einn:
„Það mætti nú reyna
eitthvað fyrst að bæta
þetta, sem við höfum,
áður en ráðizt verður i
litasjónvarp.”
Eins og meðfylgjandi tafla hér
sýnir glögglega, þá svaraði áber-
andi meirihluti þeirra tvö
hundruð og tuttugu manna og
kvenna, sem blaðamenn Visis
hringdu I, spurningunni neitandi.
Þeir töldu það ekki timabært.
Það varö annars bert af undir-
tektunum, að þorrinn lét þetta
mál mjög til sin taka. Nánast allir
höfðu á þvi ákveðna skoðun, og
svöruðu ýmist játandi eða neit-
andi. Aðeins niu af hundraði voru
óákveðnir. Og ekki aðeins það.
Heldur færði einnig fólk ýmis rök
fyrir þvi og þær ástæður helztar,
sem það taldi mæla gegn þvi að
ráöast I að setja upp litasjónvarp.
Þar kenndi margra grasa að
sjálfsögðu. Og ekki voru kannski
öll nein beinlinis vegna þess, að
svarafólkið teldi ekki orðið
TIMABÆRT að setja upp lita-
sjónvarp. Það taldi kannski ekki
timann núna heppilegan til þess,
og það i flestum tilvikum af efna-
hagslegum ástæðum. — Nokkur
dæmi:
„Vegna dýrtiðar er ég andvig
litasjónvarpi.” — „Nei, þetta,
gamla má nú eitthvað skána
fyrst.” — „Ég vil nú fyrst geta
séð það tvilita almennilega,”
svaraði maður einn á Flateyri.
„Það má nota peningana til
skynsamlegri hluta. Tja, eins og
t.d. til að koma útvarpi og „lit-
lausa” sjónvarpinu i almennilegt
ástand. Það erukolómögulegar út-
sendingar, sem ná til okkar hér I
ekki einu sinni almennilega I ut-
varpinu hér fyrir norðan, þá sé ég
ekki ástæðu til að hlaupa af stað
með litsjónvarp. Að minnsta kosti
ekki fyrr en tæknimennirnir
okkar hafa sýnt sig ráða við það,
sem einfaldara á að heita.” —
„Nei, nær væri heldur að sjá til
þess að fá að hafa Kanasjón-
varpið i friði. Það er þó okkur að
kostnaðarlausu.” — „Ég vildi
aumingjaskapur að hafa ekki
verið kominn með litasjónvarp
fyrir 20árum.” — „Nú er það ekki
þróunin?” — „Já, alveg sjálfsagt.
Það verður lika bráðum hætt að
framleiða tæki fyrir svart-hvitt.”
Og svo loks ein mjög veigamikil
ástæða:
„Nú! Er litasjónvarp ekki það
sem koma skal? Rétt er að undir-
búa það fyrr en siðar. Þeir mega
ekki veröa á undan okkur með lit-
inn I Færeyjum.”
Það var annars áberandi i þess-
ari skoðanakönnun, þegar niður-
stöður voru bornar saman, að
konur voru flestar mjög ákveðnar
á móti litasjónvarpi. Þær horfðu
flestar i kostnaðinn. í þéttbýli
voru t.d. rúmlega 30 konur á móti
litasjónvarpi meðan rúmar 23
voru með þvi. En riflega 30 karlar
I 'þéttbýli voru með litasjónvarpi
og 23 á móti. — í dreifbýlinu voru
hins vegar hlutföllin jöfn á milli
kynja og svipaður meirihluti á
móti litasjónvarpinu. — Og þetta
er ein af fáum skoðanakönnun-
um, sem Visir hefur gert, þar sem
ekki eru fleiri konur óákveðnar i
afstöðu sinni, heldur en karlar. —
Svo miklu lét fólk þetta mál sig
skipta.
Vel á minnzt — fyrst vikið er að
þeim, sem óákveðnir voru I þvi,
hvort þeir teldu litasjónvarp
timabært. Tveir gerðu grein fyrir
hlutleysi sinu I málinu: Annar
sagði: „Mér finnst nú það
svart-hvita hafa nógu spillandi
áhrif á unglinga út af fyrir sig,
þótt ekki þurfi hitt til lika. En af
þvi ég hef nú þetta álit á sjón-
varpinu, þá tek ég ekki afstöðu til
þessa máls.”
En hinn sagði: „Ég er nú að
visu blindur og læt mér á sama
standa um það — i hversu mörg-
um litum útsendingar sjón-
varpsins eru. Ég var bara að
hugsa um hitt, hvort þaö yrði ekki
óksöp dýrt að fleygja öllum
gömlu sjónvarpstæk junum,
þegar liturinn kemur.”
Það var sem sé ekki beinlinis
vegna þess, að þeir væru alveg
skoðanalausir I málinu, að þeir
tóku þennan pól I hæðina.
Það er þvi ekki ofsagt, sem i
upphafi var getið, að þorrinn hafi
látið þetta til sin taka.
-GP.
Niðurstöður skoðanakönnunarinnar urðu þess-
ar:
Já sögðu..............................40%
Neisögðu..............................51%
Óákveðnir..............................9%
Ef aðeins eru taldir þeir, sem afstöðu tóku,
litur taflan svona út:
Já .
Nei
.....44%
.....56%
Borgarnesi,” sagði einn sem sé I
Borgarnesi.
A Suðureyri sagði einn maður:
„Þeir mega nú bæta fyrst út-
varpsskilyrðin.” — Og fleiri
mundueftir útvarpinu.... afsakið,
hljóðvarpinu... þegar þetta bar á
góma. Eða eins og einn sagði:
„Fyrst má koma stereoútvarp.”
„Timabært eða ekki tima-
bært.... er það ekki fyrst og
fremst kostnaðurinn, sem
verður að hugsa um,” sagði ein-
hver.
„Það væri svo sem nógu
skemmtilegt, en er það ekki of
dýrt,” sagði einhver konan.
Þannig létu margir kostnaðinn
sér vaxa i augum. Kostnað fyrir
nokkuð, sem menn kölluðu
„lúxus,” „óþarfa”, o.s.frv.
Svo komu hinar og þessar
ástæður....: „Nei, ekki eins og er.
Helzt ættum við að gera þetta
smátt og smátt.” — Ég treysti
mér ekki til að greiöa hærra af-
notagjald.” — „Þegar það heyrist
frekar halda Kanasjónvarpinu og
fresta litsjónvarpi.”
Einn vildi biða og velja heppi-
legra augnablik: „Rétt að taka
upp litasjónvarp, þegar þarf að
endurnýja hvort eð er tækja-
kostinn.” — annar var með
svipað i huga: „Biðum þar til
sjónvarpið hefur stajfað þann
tima, sem búast má við að sjón-
varpsnotendur þurfi að endur-
nýja tækin heima hjá sér.”
Svo taka hinir sem töldu það
fyllilega timabært að taka upp lita
sjónvarp, eða eins og maðurinn
sagði: „...og auk þess heldur,
sem það var aldrei neitt vit I þvi
að byrja með svart-hvítt. Það var
aldrei neitt annað en óðagot stefnt
til höfuðs Kanasjónvarpinu, sem
ákveðnir aðilar töldu sig geta
lokað, þegar Islenzka rikið hefði
sjálft byrjað einkarekstur á sjón-
varpi.” — „Litasjónvarp átti að
koma strax. Það er svo dýrt að
skipta.”
tt ftTKx Vi nf itot> ho^ a r