Vísir - 30.12.1974, Blaðsíða 3

Visir. Mánudagur 30. desember 1974.
3

sér að biðja um svona veður“
viðtali við Vísi
var svo gífurlegur mannfjöldi,
sem stilltist saman. Þaö heföi
ekki þurft nema einn mann til aö
skemma stórlega, en enginn lét á
sér kræla til þess.”
Vísir: „Hvað stendur hæst upp
úr, þegar þú litur aftur til þjóö-
hátiðarársins?”
Indriði: „Þegar ég hafði skilað
fjölskyldu minni heim að kvöldi
þjóðhátiðardags á Þingvöllum,
fór ég einn austur aftur og var á
Þingvöllum um nóttina. Ég fór
viöa um staðinn og sá, að hann
var allur i góðu lagi og ekkert
hafði komið fyrir, eins og hrak-
spárnar höfðu gert ráð fyrir. Mér
er meira að segja óhætt að full-
yrða, að staðurinn hefur aldrei
verið grænni en eftir hátiðina.
Það var svo sem ekkert náttúru-
fyrirbæri, þvi við bárum vel á
fyrir hátiðina til að búa jörðina
sem bezt undir átroðninginn.
Það var lika gifurleg heppni,
sem einhver kallaði strákalukku,
og það er gott orð, hve veðrið var
gott. Það hefði verið til skammar,
ef undirbúningi hefði verið ein-
hvers staðar ábótavant, en veðrið
gátum við ekki pantað. Þrátt
fyrir það held ég, að það hafi að-
eins rignt á tveimur hátiðum, og
það i þessu landi, sem fær tvær
lægðir á viku alla leið utan úr
Saragossahafi. Og veörið á Þing-
vallahátiðinni var ekki bara gott,
heldur eindæma gott. Maður hefði
ekki leyft sér að biðja um svona
veður, heldur verið ánægöur með
sæmilegt veður.
Þessa nótt gekk ég um Þing-
velli og sá að hvergi voru ör eða
sár, hvorki i verki né á velli —
þegar allt er búið, sér maður fyrst
hvernig farið hefur. Þá létti mér
ósegjanlega. Ég mun aldrei sjá
framan i annan eins vanda og að
undirbúa þessa hátið, og mér
mun aldrei létta eins mikið eins
og þegar henni var lokið og allt
hafði farið vel.”
Visir: „Hvernig standa svo
reiðurnar?”
Indriði: „Um mánaðamót
nóvember og desember var gert
lauslegt yfirlit yfir fjárhaginn.
Tekjur frá þvi að nefndin fór að
hafa tekjur siðla árs 1973 fram að
þeim mánaðamótum voru
87.469.173 krónur. Útborgaður
kostnaður á sama tima var um
136 milljónir.
Kostnaður við útgáfu Sögu Is-
lands 'Og heimildarkvikmynd- •
um isienzka þjóðhætti, 1 dagsins
önn, sem frumsýnd verður um
mánaðamótin janúar—febrúar
1975, er talinn með tekjum, þvi
hann á að skila sér aftur. Allar
birgðir svo sem birgðir vegna
Þingvallahátiðar og birgðir
minjagripa eru verðlagðar á
56.417.965 krónur. Tekjur og
birgðir samanlagt eru þvi
143.887.138 krónur, sem er vel yfir
kostnaði. Aö visu er ekki hægt að
leysa allar birgðirnar i peninga,
en sá hluti, sem ekki skilar sér
þar, er óverulegur. Inni i þessu
dæmi er allur kostnaður vegna
þjóðhátiðarhaldsins, að undan-
tekinni Þróunarsýningu atvinnu-
veganna, sem hafði sjálfstæðan
fjárhag. Og miðað við að fá aldrei
neina teljandi fjárveitingu — eitt-
hvað um tvær milljónir alls frá
1966 — erum við i nefndinni ekki
óánægðir með þessa útkomu.”
,/Hvergi blettur eöa
hrukka"
Við höfum ekki stofnað mikið
bákn utan um þjóðhátið. Megin-
stefnan var að fá þær rikis-
stofnanir, sem málið snerti, til aö
taka að sér verkefni, hverja á
sinu sviði — vegagerðina, húsa-
meistaraembættið, forsætisráöu-
neytið, utanrikisráðuneytið og
fleiri. Auðvitað varð að borga
sumum þessum stofnunum, en
þær sáu um sina þætti með mikilli
prýði. Alþingi kom inn I myndina
•*.
IndriðiG. Þorstelnsson, framkvæmdastjóri ÞjóOhátiðarnefndar 1974, stjórnar hér þjóOhátiOinni á Þing
vö,lum- Ljósm. Bj.Bj.
og annaðist þann hluta hátiða-
haldanna, sem fram fór á Lög-
bergi. Þingvallanefnd veitti alla
aðstoð, sem hún gat og lét i té að-
stöðu. Ég get lýst þvi yfir, að
hvergi er blettur eða hrukka á
öllu þessu samstarfi, og það er al-
veg dæmalaust með slikan mann-
fjölda. Á Þingvöllum voru yfir
2000 starfsmenn á sjálfan
hátiðardaginn. Það voru hendur
utan um alla gestina, án þess að
þeir vissu það, allan timann. Þaö
hefði enginn getaö dottið i gjá þótt
hann hefði feginn viljað, þvi hefði
verið bjargað fyrirfram.
Það hefur stundum verið talað
um, að svona hátiðir skilji ekkert
eftir. Ég er viss um, að þjóð-
hátiðaráriö skilur mikið eftir.
Alþingi samþykkti á Þingvöllum
gróöurverndaráætlun, sem á eftir
að hafa gagnger áhrif á gróðurfar
landsins. Það er ekki fjárhæðin,
sem skiptir máli, heldur stefnu-
mótunin. Hún beinist að þvi að
bjarga þeim gróðri, sem eftir er I
landinu og á eftir að gera stóra
hluti á næstu árum. Þjóðarbók-
hlaðan ris — ekki á þessu ári, en
hún ris! Við gefum út Sögu ís-
lands i fyrsta sinn. Og svo er einn
hlutur. Þegar þjóðin horfir til
baka til þessa árs og minnist
þess, hve þjóðhátiðin kom á nán-
um innbyrðis tengslum milli
striðandi hópa, kemur það þjóð-
inni til góða á margvislegan hátt.
Árið á eftir að hafa varanleg áhrif
i þjóðlifinu.
,/Duttlungar mega ekki
ráöa"
Ég vona að Islendingar beri
gæfu .til þess að halda landnáms-
hátið á hundrað ára fresti héðan i
frá með liku sniði og nú. Raunar
ætti að festa það i lög. Þjóðin hef-
ur ekki leyfi til að láta duttlunga
einstakra manna ráða þvi, hvo>t
svona hátiö verði haldin eða ekki.
Hún var haldin nú eftir erfiðieika-
kafla, og það getur ekki staðiö
verr á eftir 100 ár heldur en nú
eftir Vestmannaeyjagos. Það ætti
að vera hafið yfir öll tvimæli, að á
aldarfresti verði haldnar hátiðir á
borð við þá i sumar.”
— SH.
HEITIR
ÁFRAM
NORÐRI
— siglir undir
Panamafána
Norðri, sem hingað til hefur
verið Islenzkt skip, skipti um
eigendur I gær og siglir I fram-
tiðinni undir Panamafána.
Nafnið á skipinu verður þó
•áfram Norðri.
Nýju eigendurnir eru Italskir
og veita þeir skipinu viðtöku i
Vigo á Spáni
Fyrri eigandinn, Jón Frank-
lin, hefur verið á Spáni að
undanförnu að ganga frá söl-
unni. Jón hefur nú einnig selt
hitt skip sitt'Suðra, sem i sumar
hefur verið i leigu i Danmörku.
Suðri var seldur til Kýpur. Þar
eru það Kýpurbúi og Ðani, sem
reka munu skipið i sameiningu.
„Astæðan fyrir þessari sölu er
fyrst og fremst sú, að nú er gott
verð að fá fyrir skip erlendis.
Eins vildi ég fara að endurnýja
skipakostinn”, sagði Jón
Franklin um söluna.
Jón Franklin er þvi skipalaus
eins og stendur, en væntanlega
gengur hann frá kaupum á
tveim nýjum skipum fljótlega
eftir áramótin.
Ekki hefur enn verið ákveðið,
hvaðan nýju skipin verða keypt,
en Jón hefur afráðið, aö þau
nýju verði heldur stærri en þau
gömlu. Norðri var 1200 tonn,
smiðaður 1961, en Suöri var 650
tonn, smiðaður 1954.
— JB.
HÁLF ÁTTUNDA MILLJ. KOMIN
Vestmannaeyingar launa íbúum Neskaupstaðar greiðann frá i fyrra
Sjö og hálf milljón
höfðu safnazt i Snjó-
flóðaisöfnunina, er
bækur voru bornar
saman siðari hluta
dags i gær.
Þar af höfðu tæpar tvær mill-
jónir verið sendar til Neskaup-
staöar. A Neskaupstað hefur
nefnd heimamanna verið sett á
stofn, og sér hún um að útdeila
þvi fé, sem safnast.
Stærstu gefendurnir til þessa
hafa verið Þórhallur Þorláksson
fyrir hönd Marco, sem gaf eina
milljón, og Ásbjörn Ólafsson,
heildsali, sem gaf sömu
upphæð. Þá hefur Vestmanna-
eyjadeild Rauða krossins
safnað einni milljón til Nes-
kaupstaðar og Sigurður ólafs-
son lyfsali hefur gefið 100
þúsund krónur.
1 viðbót við framlag Rauða
krossins i Vestmannaeyjum
hefur bæjarsjóður Vestmanna-
eyja gefið eina milljón. Má þvi
segja, að Vestmannaeyingar
hafi skilað aftur þeirri hjálp,
sem þeir nutu frá Neskaupstaö-
arbúum i Heimaeyjargosinu.
Þá gaf Neskaupstaður nákvæm-
lega 1.237.724 krónur til Vest-
mannaeyja, sem visst framlag
frá hverjum ibúa. Nú koma
tvær milljónir frá Vestmanna-
eyjum, sem er svipuð upphæð,
þegar verðbólgan hefur verið
tekin með I reikninginn. — JB.
SÓLGINN í ALLT EFNI UM ÍSLENZK
-_ll m |j a || m | Bandarikjamaður, kvœntur islenzkri konu,
ErNAHAUSlVlAL VUI verða fyrsti doktor i viðskiptadeild hé
Arabar voru manna fyrstir tii
að tryggja sér brauöryðjanda-
verk Frasers um alþjóðleg
fjármál. Myndin var tekin I gær
á Hótel Holti. Ljósm. Bj.Bj.
„Ég hef árum saman lesiö allt,
sem ég hef getaö náö I, um efna
hagsmál á tslandi, „sagbi Banda-
rlkjamaöurinn Robert D. Fraser I
viðtali viö VIsi I gær. Fraser hefur
mikinn hug á aö veröa fyrstur
manna til aö fá doktorsgráöu viö
viöskiptadeild Háskóla tslands.
Hann er kvæntur íslenzkri
konu, Hrefnu Kristjánsdóttur.
Þau giftust árið 1962.
„Ég á hér einn stjúpson og tvær
stjúpdætur og hef komið hér á
hverju ári I tiu ár, þó ekki i fyrra.
Þá var ég of upptekinn viö að
semja bók mina um alþjóðleg
bankaviðskipti og fjármál.”
Þessi bók er rúmlega 550 blað-
siður og hún hefur verið seld til 90
landa. Hún er lausblaðabók, og á
að endurnýja árlega það i henni,
sem úreldist. Þetta er brauðryðj
andaverk, eina bókin sinnar
tegundar i heiminum, og þörf
fyrir hana var mikil eins og
hvatningarbréfin, sem strauma
til Frasers sýna, segir hann.
Hann hefur einnig samið fræði-
lega bók um „útflutning með
flugvélum”, sem er einstök I sinni
röð.
Fraser er 55 ára. Hann kennir i
skóla samtaka bandariskra
bankamanna I Washington. Hann
hefur meistaragráðu I viðskiptum
frá Texasháskóla og i hagfræði
frá háskóla i Washingtonborg.
„Guðmundur Magnússon
prófessor i viöskiptadeild og
fjöldi annarra Islendinga hafa
hvatt mit til að freista þess aö
verja hér doktorsritgerð,” sagöi
Fraser. Hann hefur lengi kynnt
sér gengismál tsiands frá upphafi
vega og þrætt söfn og aðra staöi i
Bandarikjunum, þar sem
eitthvaö væri að finna um þau
efni frá fyrri tímum. Einnig kæmi
til greina, að hann veröi ritgerð
um alþjóöleg efni.
„Ég vinn venjulega 14-16
klukkustundir á sólarhring sagði
Fraser, „og konan min styður
mig dyggilega. Við tókumst út-
gáfu bókar minnar á herðar á eig-
in spýtur, og hún ætlar að gefa
góðan arð.” Hann hefur verið hér
um jólin, brugðiö venju sinni — og
hvllzt. __i iii