Alþýðublaðið - 31.01.1922, Side 1

Alþýðublaðið
G-efld dt af Aiþýflnflokkmim
1922
Þriðjudagino 31. janúar
25 tölublað
^neyksli i 7 kjörðeilð.
Nlagnús Magnússon
mefl berserksgang.
« —________—
Við koiningarnar á laugardag-
Inn komu fyrir mörg hneykslan
'«eg atvik í sambandi við auðvalds-
iiðið og brennivfnsaustur þess.
Eitt af þcssum hneykslanlegu at
vikum kom fyrir í 7. kjördeild
Varð það með þsim hætti, að
M gnús Magnússon útgerðarstjóri,
sem kallaður hefir verið stundum
Mangi lipri, kom inn i deildina
og var nokkuð drukkinn, eius og
4ður mun hafa konið fyrir. Með-
an verið var að gí að nafni hans,
kom hann auga á annan umboðs
mann B listans og réðiat á hann
með skömmum, í þeirri meiningu
•að þarna væri Hendrik Ottóssonl
Sést á þessu að Magnús hefir verið
þéttingsfuliur, því haun þekkir
Hendrik vel.
Miðurmn sem Magraús óð að
með skömmum, viðhafði þá að-
ferð sem oft reynist vel við fylli
rafta og vitfirringa: hann lét sem
hann sæi hann ekki og svaraði
honum ekki einu orði. Tveirkarl-
mean voru í kjörstjórn, en hvor
ugur hreyfði legg né lið til þess
að stöðva þetta hneykslaniega at
hæfi Þegar Magnús fékk ekki svar
rak hann loks hnefann í ennið á
tmnninum Þótti hinum umboðs-
nmanninum (Benedikt Gfslasyni) nóg
komið og stóð upp og heimtaði
að fyllisvínið væri látið út. Sner-
ist Msgnús þá að Benedikt, og
dratiaðist annar karlmaðurinn úr
kjörstjórninni þá til þess að ganga
á milii. Um sama mund kom ann
ar maður til sögunnar og réðist
með skömmum að Benedikt Það
var Jón Sigurðsson frí Blómstur-
völlum, sena mun hafa verið
drykkjuféiagi Magnúsur. Hafði
dyravörðurinn, sem var einn af
leiguþjónum Knud Zimsen, haft f
irammi þá ósvinnu að hleypa
þarna inn manni, sem alls ekki
hafði neina heimild til að fara
inn í þessa kjördeild. Hafði Jón
runnið á hljóðið, þegar hann
heyrði lætin í Magnúsi, eins og
hundur í göngum, sem heyrir gelt
á hlaði. Kom nú inn lögreglu-
þjónn eftir kröfu Benedikts, en í
stað þess að hann tæki manninn,
aðhafðist hann lftið, og Magnús
fékk að kjósa, þó fara hefði átt
með hann strax út, enda mundi
hafa verið farið með hann f stein
inn, ef óbreyttur sjómaður hefði
átt hlut ,að.
Atburður þessi sýndi afskap-
lega hlutdrægni frá hálfu kjör-
stjórnar, dyravarðar og lögreglu-
manns, og skiftir engu, hvort
orsök hlutdrægninnar er að finna
í auðvalds samábyrgðjnni, eða hey
brókarhætti og ræfilsskap, að þora
ekki að konia fram eins og menn,
af þvf náungar úr auðvaldsstétt
áttu hlut að máli. Sérstaklega eru
karlmems þeir, sem sátu í kjör
stjórn 7. kjördeildar, ámæiisverðir.
Annar þeirra er að sönnu meira
en miðaidra maður, og má vera
að einhver telji það afsökuu fyrir
kjarkleysi hans, en þar sem hann
er einn aí helstu rnönnum Good-
tempiara, bar honum að herða
upp hugann. Hinn maðurinn, sem
er ungar maður, hefir ekkeit að
bera fyrir sig nema heybrókina.
V orboðar.
--- (Frh.j
Vorboðar Jafuaðarstefnunnar,
þráðu umbætur, fyrir hinar undir-
okuðu stéttir. Þeir vissu, að þeirra
megin var aflið, ef vakið væri.
en hinsvegar sáu þeir, að vekja
hinar kúguðu og mentunarsnauðu
stéttir á heiibfigöan hátt, til bar-
áttu gegn járngreipum auðvaldsins
— var vandinn meiri. Þeas vegna
urðu fyrstu Vorboðar stefnunnar,
að fara hægt í sukirnar, þar sem
mentunarþroski alþýðunnar var á
svo lágu stigi. Það gat verið og
var oft hættulegt sjálfri stefnunni.
Það var ekki ætlun mfn með
þessum línum, að rekja sögu jafn-
aðarstefnunnar, það yrði oflangt
mái, enda góðar bækur tii um hana,
sem menn geta veitt sér. Hitt
var ætlun mín, að leiða mönnum
fyrir sjónir, að jafnaðarhugsjónin
(eins og forvfgismenn hennar fyr
og nú hafa kent og kenna hana)
er enginn hættugripur eini og and-
Iega blindir andstæðingar hennar
halda fram. Þetta vissu og vita
Vorboðar stefnunnar og sannar
lega má kalla hvern ötulan starfs
mann hugsjónarinnar Vorboða, þvi
með jafnaðarstefnunni hefst nýtt
vortfmabil í veraldarsögunni. —
Umbótastarf jafnaðarstefnunnar er
svo víðfeðma, að hún er sú fyrsta
stefna sem á iramtlðina.
Jafnaðarstefnan er nokkurskon■
ar siðabót
Það heyrist svo oftást, þegar
menn eru að þrátta og þrefa um
stefnur, að þá verða það alla jafna
mennirnir en ekki hugsjónin, sem
deilan stendur um, og forvfgis-
menn jafnaðarstefnunnar hafa ekki
farið varskiítir af þvf. Jafnaðar-
hugsjónina hafa andstæðingar ekki
treyst sér til með góðri samvizku
að hnekkja með neinu öðru móti
en því, að sverta forgöngumenn
hennar í augum almennings En
sú aðferð er miður drengileg og
undirrót hemaar er eigingirni í
aigleymingi, en þeir tímar munu
koma, að íorvígismönEum jafnað
arstefnunnar, sem fórnað hafa Iffi
sfnu fyrir jafn göfuga hugsjón —
verður betur þakkað en gert hefir
verið, og gert er nú.
Uui Jafnaðarstefnuna befir margt
og mikið verið talað og ritað og
sumt, ssm slður skyldi, en það
vill nú svo oft fijóta með. En
hugsjónin er og verður mér alt
af jafn kær fyrir því, þótt ein-
staklingurinn misþyrmi henni á
einhvern hátt. Skáldið kveður svo
um reikula menn: