Vísir - 28.07.1975, Blaðsíða 6

6
Vísir. Mánudagur 28. júli 1975.
VÍSIR
y
Útgefandi:
Framkvæmdastjóri:
Kitstjórar:
Fréttastjóri:
Ritstjórna rfulltrúi:
Auglýsingastjóri:
Auglýsingar:
Afgreiösla:
Ritstjórn:
Reykjaprent hf.
Sveinn R. Eyjólfsson
Jónas Kristjánsson
Þorsteinn Páisson
Jón Birgir Pétursson
Haukur Helgason
Skúli G. Jóhannesson
Hverfisgötu 44. Sitnar 11669 86611
Hverfisgötu 44. Simi 86611
Sföumúia 14. Simi 86611. 7 linur
Askriftargjald 700 kr. á mánuöi innanlands.
t lausasölu 40 kr.eintakiö. Blaöaprent hf.
Nýiðnaður er
nauðsynlegur
ítarlega útreikninga um mikilvægi þess að eíla
nýiðnað á íslandi er að finna i nýrri iðnþróunar-
áætlun, sem sérstök nefnd hefur unnið að á veg-
um stjórnvalda. Með nýiðnaði er einkum átt við
orkufrekan iðnað og aðra stóriðju.
Nefndin býst ekki við fjölgun starfskrafta i
sjávarútvegi og landbúnaði, en telur hins vegar,
að almennur iðnaður þurfi að taka við 1000 nýjum
starfsmönnum i útflutningsgreinum og að ný-
iðnaðurinn þurfi að taka við 2000 nýjum starfs-
mönnum, hvort tveggja á einum áratug.
Nefndin bendir á, að vinnsluvirði á hvern
starfsmann sé miklu hærra i nýiðnaði en i öðrum
atvinnugreinum i landinu. Uppbygging ný-
iðnaðar muni þvi stuðla mjög að þvi, að i framtið-
inni verði unnt að halda uppi hátekjuþjóðfélagi á
íslandi.
I skýrslunni eru settar fram tölur til stuðnings
þvi, að nýiðnaðurinn auki þjóðarframleiðsluna á
mann, hækki tekjustig þjóðfélagsins, stuðli að
fjölbreyttari atvinnuskipan i framleiðslu og þjón-
ustu og hafi hagstæð áhrif á atvinnumöguleika.
Bendir nefndin sérstaklega á mikilvægi járn-
blendiverksmiðja á þessum sviðum. Þá er einnig
minnt á, að nýiðnaðurinn framleiði til útflutnings
og stuðli þar með að gjaldeyrisöflun og bæti sam-
keppnisaðstöðu iðnaðarins.
Vakin er athygli á, að ekki sé hagstætt að
leggja innlent fjármagn i öll fyrirtæki i nýiðnaði.
í sumum tilvikum séu fjármunir þjóðarinnar bet-
ur komnir á öðrum sviðum, svo sem i orkuverum.
Nefndin telur t.d. ekki heppilegt, að Islendingar
leggi fé i álverksmiðjur, en hins vegar álitlegt að
leggja fé i saltvinnslu og magnesiumbræðslu. Um
þetta segir m.a. i skýrslunni:
,,í þeim tilvikum, að auðlindirnar, öll helztu að-
föng, svo og tækniþekking eru innlend, kemur
sérstaklega til álita, að meirihlutaaðild sé inn-
lend, enda virðist þá geta farið saman hátt
vinnsluvirði á mannafla og fjárfestingu. Verðlag
aðfanga og hagnaður fyrirtækis er þvi meira háð
innlendum aðstæðum og er eðlilegt, að innlendir
aðilar hafi af þeim allan arð og vanda.”
Að lokum segir nefndin i kaflanum um ný-
iðnað: „Það er álit Iðnþróunarnefndar, að ráð-
stöfun takmarkaðs hluta þekktra innlendra auð-
linda til nýiðnaðar á afmörkuðum tima sé eðlileg
stefna, er veitt geti ýmsa möguleika til frekari
þróunar og auðveldað atvinnulifinu og efnahags-
lifinu að laga sig að breyttum samkeppnis- og
viðskiptaskilyrðum. Má lita á slikt timabil upp-
byggingar orkufreks iðnaðar og annars ný-
iðnaðar sem nýtt en afmarkað stig atvinnuþróun-
ar hér á landi, er leitt geti til meiri efnahagslegs
stöðugleika innanlands, stuðlað að hóflegu jafn-
vægi i nýtingu auðlinda landsins ( þ.á.m. sjávar-
auðlinda) og lagt grundvöllinn að jafnari og
öruggari efnahagsþróun i framtiðinni á fjölþætt-
um grundvelli.”
Nefndin leggur til, að sérstök áherzla verði iögð
á rannsóknir á sjóefnavinnslu og gosefnavinnslu
að eigin frumkvæði íslendinga, en að erlendir
aðilar hafi frumkvæði i að koma upp álverum og
málmblendibræðslum.
—JK
Gæzluliöiö á ferö i Golanhæöum.
VIÐ FRIÐAR-
GÆZLU í SINAÍ
Á sólbökuðum sandin-
um i Sinaieyðimörkinni,
innan gæzlusvæðis Sam-
einuðu þjóðanna, sem
stiar i sundur heri
Egypta og ísraela, ligg-
ur afhöggvin hönd
egypzks hermanns. —
Tvö lengstu fingurbeinin
liggja i kross, eins og
vonarmerki.
Sama vonin einkennir lundar-
far hermannanna i gæzlusveitun-
um, sem á varðgöngum slnum
um sandinn.taka til handargagns
þessar og aörar minjar Yom
Kippurstriðsins og leggja fram til
sýnis blaðamönnum, sem
heimsækja þá.
Gæzlutimi þeirra átti að renna
út á fimmtudaginn. En Egyptar,
sem áður höfðu neitað að fram-
lengja verutima gæzluliðsins,
hafa oröið við áskorun öryggis-
ráðsins um áframhaldandi
þriggja mánaða gæzlu þessara
sveita. Margur óbreyttur dátinn i
öðrum herjum hefði verið þvi
fegnastur að mega hverfa heim.
En þessum er sumum hverjum
enn i minni, þegar Egyptar sendu
gæzlulið S.Þ. burt frá Súez 1967,
áður en striðið skall á, sem varð
ekki beinlinis til að auka hróöur
S.Þ. — Þeir urðu fegnir tiöindun-
um um, að þeir yrðu kyrrir
áfram. Brottför þeirra hefði get-
að táknað að skammt væri til
nýrra blóðsúthellinga á þessum
slóðum.
Það eru 4.176 hermenn þarna á
vegum Sameinuðu þjóðanna: Svi
ar, Finnar, Kanadamenn, Pól-
verjar, Ghanabúar og Senegal-
menn. Flestir þeirra eru á þessari
vopnahléslinu, sem mörkuð hefur
verið með varðstöðvum þeirra á
Siani-eyðimörkinni. 10 km breið
og 160 km löng teygir hún sig frá
Port Said við Miðjarðarhafið til
Port Suez við Rauðahafið.
Félagsskap hafa hermennirnir
engan annan en sjálfan sig, og svo
sólina. Þessa stööugt brennandi
sól, sem stundum hitar allt upp I
44 gráður á Celsius i forsælunni.
Fyrir augunum er ekkert nema
sandur og aftur sandur og ein og
ein eyðimerkurplanta, sem
stendur upp úr. Leiðigjarnt til
lengdar, ef ekki væri um ein mill-
jón jarðsprengja falin i sandin-
um eftir tsraela og Egypta til
þess að bægja leiðindunum burt.
Ein milljón jarösprengjur gera
240 jarðsprengur á hvern her-
mann gæsluliðsins, 625 á hvern
ferkilómetra gæzlusvæðis þeirra.
Hver hefur áhyggjur af þvi, aö
Umsjón: GP
landslagið sé tilbreytingalitið við
slikar aðstæður?
Ef ekki eru jarðsprengjurnar til
að fanga hugann, þá eru eilift
nálægar hersveitir Egypta og
Israela til að draga að sér athygli
gæzlumannanna. — Hvað skyldu
þeir nú vera að aðhafast þarna
fyrir handan? Er þetta ný fall-
byssa, sem þeir eru að koma þar
fyrir? Og er þetta ekki eldflauga-
stæði, sem þeir eru að hrúga upp
hinurn megin?
Meö þessu eiga þeir að fylgjast,
en það er algert leyndarmál,
hvers þeir verða varir. Þeirra
hlutverk er ekki að njósna um
annan aöilann til þess að láta hinn
vita.
Þeir skoða hlutverk sitt sem
eins konar lögreglustarf. Einn
daginn sjá þeir, að tsraelar aka
gömlum Shermanskriðdrekum
uppi á gæzlulinunni. Upp af skrið-
drekanum ris vökvalyftur armur
(eins og á slökkvibílum með
körfu). Þrjátiu metra teygir hann
sig upp I loftið með liðsforingja
efst á endanum. — Hvað er á
seyði? — Liðsforinginn nýtur
viðsýnis og beinir sjónaukanum
yfir 10 km breitt gæzlubeltið til
varnarlinu Egypta. Færanleg
njósnastöð! Það er það, sem það
er.
Þótt S.Þ.-dátarnir líti viður-
kenningaraugum á þetta uppá-
tæki Israelskra starfsbræðra
sinna, vita þeir, að þetta mun
ekki alveg vera I anda samning-
anna. Að þessu er fundið við ísra-
elsmennina, en þeir hunza slikar
aðfinnslur. Rétt eins og
Egyptarnir gera hinum megin,
þegar gæzluliðið vill framfylgja
ákvæðum vopnahléssamningsins.
Með þvi að reynt er að forðast
öll átök, verða gæzludátarnir að
horfa aðgerðarlausir á, að
tilmælum þeirra er ekki sinnt.
Skyndilega heyrist skothrina úr
vélbyssu Egyptamegin og strjálir
riffilskothvellir fylgja. Er nú
striðið skollið á, eða hvað?
Sænskir dátar eru sendir i skyndi
á hljóðið. Óviljaverk, segir
egypzki offiserinn. Skal ekki
koma fyrir aftur.
Báðum megin viö gæzluröndina
eru taugaóstyrkir hermenn með
fingurna á gikknum. Þeir hleypa
af við minnsta tilefni. Sú tilhugs-
un ein dugir til þess að menn geta
gleymt jafnvel jarðsprengjunum.
Nú er það svo, að enginn gæzlu-
dátanna gerir sér neinar grillur
um, að þessi 4 þúsund manna liðs-
afli þeirra geti afstýrt striði, eða
stöðvað herina sitt hvoru megin
við þá, ef slikt bæri upp á. Samt
eru þeir stoltir af hlutverki sinu
og draga ekki i efa þýðingu þess.
Hermaöur Sameinuöu þjóöanna sitjandi i stól, fylgist meö her-
mönnum Egypta, en aö baki honum eru tsraelsmenn.