Vísir - 18.08.1975, Blaðsíða 2

Visir. Mánudagur 18. ágúst 1975
2
Elsa Wium, skrifstofustúlka: Nei,
ég er sátt viö að hafa Austur-
strætiö eitt út af fyrir sig eins og
þaö er. Ég er andvig þvi aö fleiri
götur verði gerðar svona.
• •
• •
HVERS VEGNA EKKIAFVOTNUNARSTOÐ?
hefur verið nauösynlegt aö
koma upp skemmtistööum og
ööru sliku þar sem hinir erlendu
hermenn geta leitað af-
þreyingar. Þvi miöur hafa
þarna orðiö alvarleg mistök þó
eflaust meö fullri vitund stjórn-
valda. Þaö er passaö stranglega
upp á, að erlendir hermenn séu
ekki aö „þvælast” á Islenzkum
skemmtistööum, samanber
lesendabréf i Morgunblaðinu
nýlega en þaö er alls ekki
passaö upp á, aö íslendingar
sæki ekki skemmtistaöi hersins.
Verðið ævintýra-
lega lágt
Þegar ég tala um
skemmtistaði, sem herinn hefur
komið upp, á ég við nokkra
klúbba, þar sem verð á öllum
veitingum er þaö sama og er-
lendis, þ.e. margfalt ódýrara en
á isl. veitingastað. Þá má
nefna kvikmyndahús þeirra og
loks iþróttahúsiö, sem þó er ekki
beint skemmtistaður. Loks má
geta þess að á vellinum er
einnig rekinn matsölustaður, er
Viking heitir, og þar er verð á
öllum mat að sjálfsögðu
ævintýralega lágt fyrir ís-
lendinga. Allir þessir staðir,
sem hér hafa verið taldir upp,
eru opnir íslendingum, ef þeir
hafa áhuga á. Rétt er þó að geta
þess, að til þess að komast inn I
klúbbana er nauðsynlegt fyrir
þá að útvega sér ábygðarmann,
sem er langoftast mjög auðvelt
— og er þvi ekki hindrun fyrir
þá, sem vilja skemmta sér á
ódýran hátt. Þarna skapast þau
kynni milli Islendinga og hinna
erlendu hermanna, sem oft
leiða af sér stórfellt smygl út af
vellinum á margs konar
varningi.
Fyrir getur komið, að mönn-
um sé ekki hleypt inn á völlinn
og er það eina hindrunin, sem
menn geta orðið að yfirstiga, ef
þeir vilja skemmta sér meðal
hermanna, en samt er það
óhemju sjaldgæft, að bilar séu
stoppaðir i hliðinu til að stöðva
fólk á leið inn á völlinn. Þá má
geta þess, að starfsmenn Is-
lenzkra Aðalverktaka og
annarra fyrirtækja á vellinum
hafa sérstakan passa, sem gerir
þeim kleift að komast inn á
völlinn hvenær sem er. Fjöldi
þeirra, sem hafa þannig passa,
skiptir eflaust þúsundum.
Einnig er þessi passi mjög góð
trygging gagnvart hermönnun-
Hermann Hálfdánarson spitala-
starfsmaður: Það kemur vel til
greina aö reyna þetta viðar i
borginni. Þá kæmu helzt til
greina göturnar i kringum
Austurstræti. '
Arelíus Nielsson skrifar.
„Hvers vegna er enginn staö-
ur, þar sem hægt er að loka mig
inni, meðan ég er að stöðvast?”
spuröi miðaldra maður mig um
daginn.
„Ég er búinn að drekka frá
mér atvinnuna, konuna, börnin,
eignir okkar og er nú eins og
hundur á gólfinu heima hjá
mömmu.
Einn af vinum minum, ágætur
maður — meira að segja prestur
— fór með mér einn morgun upp
á Flókadeild. Ég vildi þá helzt
drepa mig — eða aðra. Jú,
læknirinn var hugþekkur og vel-
viljaður, en — svoátti ég að biða
nokkra daga — eitthvað óákveð-
ið eftir meðferð — plássi — að-
stöðu.
Biða, hvers konar fásinna.
Eru þessir menn, sem ráða og
ráðleggja, svona mikil börn?
Hvernig á drykkjusjúklingur
að biða? Hvar á hann að biða?
Biða?!
Ég fékk mér sprittglas á leið-
inni heim og hef verið „fullur”
siðan. Og nú get ég ekki einu
sinni orðið „edrú” og fæ þá ekki
viðtal við lækninn."
Hlustið á þessa frásögn. Hún
er sönn — raunalegur raunveru-
leiki, örlög ógæfumanns — ekki
einstaklings, heldur margra —
þjóðarböl.
Hvers vegna ekki afvötnunar-
ólafur Vilhjálmsson: NeT, það er
alveg nóg að hafa eina götu
þannig. Auk þess er það viða
mjög erfitt i framkvæmd — eins
og til dæmis i Lækjargötu.
Óli umsjónarmaður skrifar:
„A Islandi er erlendur her.
Það hvort þessi her á eftir- að
dveljast hér I mörg ár eða fá i
viðbót, er ekki hægt að segja
um, en þó verður að viður-
kennast, að flest rök hniga
frekar I þá átt, að hann eigi eftir
að dveljast hér enn um langt
árabil. Ég ætla að taka það
fram strax, að ég læt mér I léttu
rúmi liggja, hvort hér á landi er
erlendur her eða ekki. Ég finn
hvorki hjá mér þá þjóðræknis-
kennd, sem sumir hernámsand-
stæðingar bera mjög gjarnan
fram sem sin sterkustu rök eða
þá að ég hafi þá rússahræðslu,
sem einkennir svo marga her-
námssinna.
Aðalastriðið er, að nú er hér
erlendur her og samkvæmt þvi
eiga stjórnvöld að haga sér.
Hersetan hefur I för með sér
margs konar hættur þó að ekki
séu þær hernaðarlegar.
Steinsnar frá mörg þúsund
manna byggð hefur herinn
hreiðraö um sig. Að sjálfsögðu
Hermennirnir mega ekki koma
á dansleiki, en við megum koma
á skemmtanir þeirra.
tslendingar hlusta óáreittir á Keflavíkurútvarpið enda myndi það
aðeins vekja urg að banna það nema að koma með islenzka stöð i
samkeppni við það.
um, þvi að þeir lita á hann sem
eins konar skriflegt leyfisbréf.
Það getur ekki farið fram hjá
þvi, að þeir Islendingar, sem
mest notfæra sér það
skemmtanalif, sem rekið er
fyrir hermennina á Miðnes-
heiðinni, séu þeir, sem næst
búa, þ.e. Keflvikingar og aðrir
Suðurnesjamenn. Þeir bera
þess llka augljós merki, hve
náin samskipti þeir hafa við
hermennina. Ég áleit, að áhrifin
væru nær engin, þar til að ég
hafði unnið meðal Keflvikinga
um tima. Aberandi er, að þeir
nota sifellt upphrópanir á
ensku,auk þess sem þeir eru
sifellt með alls konar slettur. Að
sjáifsögðu gildir þetta ekki um
alla Keflvikinga, en þó all
marga.
Ekkert vit i að loka
Keflavikurútvarpinu,
heldur
hefja samkeppni
Herinn hefur rekið útvarp,
sem hefur fallið ungu fólki mjög
vel i geð. Þetta útvarp næst
ágætlega á öllu Stór-Reykja-
vikursvæðinu, auk þess sem
það næst að sjálfsögðu á Suður-
nesjum. Nú væri ekkert vit aö
loka fyrir þetta útvarp, það
myndi aðeins auka þann óróa,
sem oft er hjá mörgu ungu fólki.
Það, sem rétt er að gera, er að
hefja samkeppni við her-
mannaútvarpiö, annað tveggja
að hefja útsendingar á
poppmúsik á sérstakri bylgju-
lengd frá islenzka Rikisút-
varpinu eða þá að veita ungu
fólki leyfi til að hefja rekstur
slikra stöðva með vissum skil-
yrðum.
Samt þörf rót-
tækra aðgerða
Það er augljóst mál, að hér
verður að gripa til róttækra að-
gerða, ef islenzk menning á ekki
að biða tjón. Hingað til hafa
aðgerðir stjórnvalda I þessum
málum verið algerlega mark-
lausar. Það átti að loka fyrir
hermannasjónvarpið, það sést
jafn vel og áður i Keflavik, það
átti að minnka samskipti Is-
lendinga og hinna erlendu her-
manna — en að framansögðu er
augljóst að samskipti al-
mennings við herinn eru alltaf
að aukast. Það er aðeins eitt^
hægt að gera, og það er að
einangra herinn algerlega,
þannig að hann hafi ekki hin
minstu samskipti við Is-
lendinga. Þetta kostar peninga
og þá er hægt að fá á auðveldan
hátt, ef herstöðin er þess virði,
sem margir vilja halda fram.
Að lokum vil ég minnast á
eitt, sem öllum er kunnugt um,
sem lagt hafa leið sina suður á
Keflavikurflugvöll, en þaö er,
hvilikt óhemju sóðabæli
völlurinn er orðinn. Þarna er
allt fullt af járndrasli og göml-
um bröggum, sem eru til há-
borinnar skammar. Þarna ber
herinn ekki einn alla sökina,
heldur einnig þeir, sem mjólka
hann, þ.e. Í.A.V. Svona sóða-
skapur væri ekki látinn
viðgangast I Reykjavik, og ætti
þvi ekki að leyfast á Miðnes-
heiðinni.”
stöð, þar sem „sjúklingur” get-
ur hætt, áttað sig, áður en hann
er orðinn viljalaus vesalingur.
Auðvitað færu margir beint
þaðan út i sama kviksyndið. En
einhverjum, kannski mörgum
yrði slik „afvötnun” — segjum
innilokun i viku — eins og
sjónarhóll, þar sem stefna yrði
ráðin og ráð yrðu veitt i tæka
tið.
En umfram allt eitt enn:
Slik stöð gæti komið i veg fyrir
voðaverk — glæpi, sem si-
drykkjumenn — jafnvel „fint
fólk” getur drýgt i langvarandi
drykkjuköstum, þegar allt er i
voða og engin vörn né vernd
Farsóttarhúsið hýsir ýmsa
utangarðsmenn, þó með þvi !
skilyrði, að þeir séu sæmilega j
allsgáðir, þegar þeir koma inn. i
nema lögreglan um örskamma
stund.”
■maww™——■
Kolfinna Magnúsdóttir, nemi: Já,
það finnst mér, vegna þess
hversu vel hefur tekizt til með
Austurstræti. Mér fyndist ekki
fráleitt að reyna þetta með
Lækjargötu.
Gestur Jónsson, gjaldkeri: Nei.
Ég er andvigur þvl. Þetta truflar
umferðina i miðbænum.
Alli Rúts, bilasali: Ég vil bara fá
fleiri götur. Austurstrætið er
ágætt i dag, en við verðum að
skilja eftir götur handa bilunum.
— Eigum við að gera
fleiri götur að göngugöt-
um?
AÐ SKEMMTA SER MEÐ
HERMÖNNUM Á ÍSLANDI
ER ALLS EKKI BANNAÐ"
röiEsra: HK
HAFA ORÐIÐ