Vísir - 26.09.1975, Blaðsíða 16

16
Vísir. Föstudagur 26. september 1975
„Neyðumst til að fœkka
sœtum i strœtisvögnum"
Bekkir vefjast
fyrir, sagaðir
i tvennt
[hornklofi]
KAMELLJON
Á VEGINUM
Ekki alls fyrir löngu birtist
grein i sunnudagsblaði Þjóðvilj-
ans eftir höfund sem nefnir sig
Ólaf Hauk Símonarson. Greinin
fjallar um Grjótaþorpið og arki-
tektúr. Ólafur þessi varpar
fram spurningu i greininni og
segir orðrétt:
„Það liggur auðvitað fyrst
fyrir að spyrja, hvers konar
menn eru þessir arkitektar, sem
alltaf eru tilbúnir að láta etja
sér úti foraðið.”?
Spurning Ólafs er vissulega
timabær, þótt Jón Baldvin
Hannibalsson hafi að visu svar-
að henni i ræðu á ráðstefnu
sveitarstjórna um menningar-
mál sem haldin var i marz sl.
Jón svarar spurningunni um
hverjir láti etja sér úti foraðið
með þessum orðum:
„Þannig öslar hann gegnum
forarvilpuna heim að hóteldyr-
um. Þar blasir við skilti: Með-
ferð áfengis stranglega bönnuð.
Þegar inn er komið tekur við
stöðluð, karakterlaus veitinga-
stofa sem er hönnuð af ólafi
Hauki Simonarsyni, innanhúss-
arkitekt, sem enginn skyldi
haida að væri sami maðurinn og
heimsótti Grindavik forðum
daga og þótti litið til koma. Þar
inni hanga fordrukknir ungling-
ar með klúryrði á vör og piku-
skræki....”
Enginn skyldi þó halda að
Þjóðviljapenninn, Ólafur Hauk-
ur Simonarson, sé sami
maðurinn og lét etja sér út i for-
aðið á tsafirði: innanhússarki-
tekinn sem hannaði staðlaða,
karakterlausa veitingastofu.
— þau eru jöguð í
sundur eða spyrnt
fram
„Núna þegar skólarnir eru
byrjaðir hefst aðaltiminn við að
skemma sæti strætisvagnanna.
Það er lægð i þessu á sumrin.”
Þetta segir okkur Jón B.
Guðmundsson, verkstjóri á
viðgerðarverkstæði Strætis-
vagna Reykjavíkur, er við litum
þar inn i gær.
Við göngum inn i fyrsta vagn,
sem fyrir er, og þar er búið að
taka fjögur næstöftustu sætin
burtu. „Við neyðumst til að
fækka stólunum. Þeim er
Eitthvað vefjastbekkir i skýl-
um fyrir mannskapnum. 1 þá er
sagað og borað. „Einn sem við
komum að i Miklabrautinni i
einu skýlanna var hreinlega
sagaður i tvennt.”
Tveir skólastrákar hafa verið
i vinnu i sumar að lagfæra og
mála strætisvagnaskýlin.
Jón sagði að lokum að það
væru ekki krakkar innan við 10
ára aldur sem hvað svæsnastir
eru i þessu, heldur eldri krakkar
og unglingar. Þetta væri heldur
ekki allur fjöldinn heldur aðeins
fáir sem að þessu stæðu.
Vonandi gera þeir sér grein að
það eru þeir sjálfir sem bera
skaðann. — Þvi strætis-
vagnarnir eru jú almennings-
Glgn' ,EVI Það er alltaf hár stafli af sætum I viðgerð á verkstæðinu.
— Ljósm.: Jim.
Algleymi
spilling-
arinnar
Einn maður vinnur 2/3 hluta
úr degi allan ársing hring hjá
SVR við að bæta og laga en það
dugar ekki til.
Ný auglýsingaskilti komu á
biðstöðvar í fyrra sem eru úr
hörðu plastefni sem er ákaf-
lega erfitt að skemma. Viðhald
hefur minnkað til muna við það.
Vegna strætisvagnaskýlanna
var Jón gramur út i stjórnmála-
flokka sem limdu alls konar
plaköt á þau þegar þeir stæðu i
kosningarbaráttu. Það væri
ekkert grin að ná þeim af. Svo
er auðvitað þetta venjulega
krot og túss sem allt of mikið er
um.
Jón B. Guðmundsson er litt hrifinn af skemmdarfýsn sumra þeirra,
sem ferðast með strætó. 1 vagninum, sem hann stendur I, þurfti að fjar-
lægja fjögur sæti. Þau voru jöguð I sundur.
Frétzt hefur að felldir hafi
verið reikningar Alþýðuflokks-
félags Reykjavikur á aðalfundi
þess, sem haldinn var fyrir
skömmu. Sá sem bar upp reikn-
ingana var Emanúel Morthens
gjaldkeri félagsins um ara
raðir, og helzti fjáröflunar-
þjarkúr flokksins.
Sá sem mun hafa fellt
reikningana var Vilmundur
Gylfason. Astæðan sem Vil-
mundur bar fyrir sig mun vera
sú að reikningarnir voru ósund-
urliðaðir og gat gjaldkeri ekki
gert neina grein fyrir þeim.
Einu reikningarnir sem lágu
magnað efni. Það fer i gegnum
áklæðið og niður i svampinn.”
Þá er reynt að ná þvi af með
þynni, sem einna helzt dugar.
Einnighafa þeir fengið efni sent
frá Bandarikjunum, sem þeir
eru að gera tilraunir með við að
ná tússinu af með.
Spurningu um, hvort
umgengni um almenningsvagna
væri verri hér en erlendis
svaraði Jón á þá leið að hér
hefði verið danskur verk-
fræðingur á ferð I fyrra. Hefði
hann talið að ástandið væri
svipað þar en kannski heldur
minna um sætaskurð. Það var
nú rætt um það meira i grini þó,
en alvöru, i Noregi og Dan-
mörku, að réttast væri að setja
rafstraum i sætin, þannig að ef á
væri rist fengi sá sami stuð”,
sagði Jón eftir danska verk-
fræðingnum.
Þannig lita sætin út. Tússinu ekki hægt að ná af og reynt er að bæta
eftir föngum.
Rödd
hrópandans i
spillingarfeninu.
fyrir voru niðurstöðutölur, en
ekkert skýrt frá einstökum
gjaldaliðum, þannig að brask i
hvaða mynd sem er gæti hæg-
lega hafa átt sér stað.
Alþýðublaðið sem þykist
sjálfkjörin rödd hópandans i
spillingarfeninu ætti að skýra
lesendum sinum frá þessu.
Sorpritararnir ættu nú að
hreinsa til á eigin sorphaugum
— eða er einhver munur á drullu
og skit?
Pétur
hreinlega spyrnt fram eða þeir
jagaðir i sundur. Við höfum
reynt að styrkja stólana, sér-
staklega þá öftustu, sem mest
verða fyrir barðinu á
skemmdarvörgunum. Arið 1971
fengum við stóla frá Bilasmiðj-
unni með tvöfaldri beygju. Jú,
ég segi það ekki að þeir hafi ekki
reynzt betur. Nú erum við að fá
erlendis frá stóla með heilu baki
og heilli setu,” segir Jón.
Hann sýnir okkur bættar
stólsetur i vagninum, og segir
að notaðir séu hnifar og alls
konar oddhvassir hlutir til að
rista i sundur áklæðið.
Merkitússið slæmt
„Annars er merkitússið alveg