Alþýðublaðið - 01.02.1922, Blaðsíða 4

4
A L Þ Y Ð U B Lr A ÐIÐ
^lþýöixblamö
»r ódýrnsta, fjölbreyttasta Of
beita dafblað landslns. Kaup-
ið það og lesið, þá getið
þið aldrei án þess rerið.
Vlðgerðir á príœujum, blikk
og emailleruðum áhöldnm eru bezt
af hendi leystar á Bergstsða
stræti 8 — Guðjón Þorbergsson.
Kappglíman nm Ármanns-
Skjoldinn fer fram í kvöld kl 8
i I'nó Tryggvi Gunnarsson er nú
skjaldarhafi
Morgnnblaðið er ekki gáfaðra
eftir ko ningarnar en þ ð var
fyrir þær, þó Ólafur Thors sé
hættur að skrifa í það í bráð
Það se?ir í gær að orsökin til
þess að Alþýðuflokkurinn fékk í
jan 1920 ekkí nema 800 atkv.,
en um 1200 atkvæði árið 1918
hafi verið sá. að ÓUfur Friðriks-
son var ( kjöri. En var Ó F
máske ekki í kjöri við kosning
arnar f jan 1918 þegar hann var
kosinn inn í bæjintjórn?
Kjörskrár
til Alþingiskosninga í Reykjavík
— kjördæmiskosninga og landskjörs —, er gilda frá 1. júlf 1922 til
30. júní 1923, liggja frammi almenningi til sýnis á skrifstofu bæjar
gjaldkera frá 1 —1$. febrúar. Kærur sendist borgarstj fyrir 21. febr.
Borgarstjórinn i Reykjavik. 31. janúar 1922.
*' /
K. Zimsen.
Skrá
yflf gjaldenduf til ellistyrktajrsjóda liggur frammi
almenningi til sýnis á skrifstofu b lejargialdkera frá 1 =7. febrúar.
Kærur sendist borgarstjóra fyrir 15 ígbrúnr.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 31. janúar 1922
K. Zimsen.
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur: Ólafar Friðriksson.
Prentsmiðjaa Gutenberg.
Edgar Rice Burroughs-. Tarzan.
Þegar Fuwalda lelð út úr höfninni, og hvarf fyrir
aunes öðrum megin við hana, lagði lafði Alice hand-
leggina um háls Claytons og grét sáran.
Hún hafði horft djarflega á uppreistina; með mikilli
hugprýði hafði hún horft á framtíðiná; nú, þegar þau
voru algerlega ein síns liðs, létu ofreyndar taugar
hennar undan, og andverkunin sýndi sig.
Hann reyndi ekki til að stöðva táraflóðið. Það var
bezt, að náttúran fengi í friði að nota slna aðferð til
þess að draga úr sársauka, sem lengi hafði verið inni-
byrgðar, og margar mlnútur liðu unz unga konan —
sem var varla þroskaðri en barn — náði aftur valdi
yfir sér.
„Ó, John,“ hrópaði hún loksins, „þvílik skelfing. Hvað
eigum við að gera? Hvað eigum við að gera?
„Við getum að eins eitt gert, Alice,“ mælti hann eins
rólegur og þau hefðu setið í setustofu sinni heima á
Englandi, „og það er, að vinna. Björgun okkar liggur
1 vinnunni. Við megum ekki gefa okkar tíma til að
hugsa, því þar í liggur örvílnunin fólgin.
Við verðum að vinna og bíða. Eg er vís um, að
björgun kemur, og það bráðlaga, þegar það á annað
borð verður ljóst, að Fuwalda er tínd, og jafnvel þó
Svarti Mikael haldi ekki orð sfn.“
„En, John, ef það væru að eins við“, mælti hún
kjökrandi,' „getum við afborið það, það veit eg; en —.“
„Já, ástin mín,“ svaraði hann rólegur „Eg hefi líka
hugsað um það; en við verðum að taka því, eins ög
við verðum að taka hverju öðru með langlundargeði
©g sætta okkur, eins og frekast er unt, við hvað sem
að höndum ber.
Fyrir hundruð þúsunda árum stóðu forfeður okkar
*ngliti til auglitis við sömu viðfangsefnin og mæta
okkur nú, sennilega í sömu frumskógunum. Og það
sannar sigur þeirra, að við skulum nú vera til.
' Getum við ekki gert það sama og þeir? Og það
betur, því erum við.ekki búin margra alda þekkingu,
og ráðum við ekki yfir vopnum til sóknar og varnar
og' vistum, sem þeir höfðu ekki hina minstu hugmynd
um? Það sem þeir gerðu, Alice, með verkfærum og
vopnum úr steini og beini ættum við að geta gert,
engu sfður.“
„Æ, John, eg vildi að eg væri karlmaður, með llfs-
skoðun karlmans, en eg er að eins kona, og sé fremur
með hjartanu en höfðinu, og alt sem eg kem auga á,
er of óttalegt, of fjarstætt til að koma orðum að þvf.
Eg vona að eins, að þú hafir á réttu að standa, John..
Eg skal gera það sem eg get, til þess að vera hugrökk
villikona, hæf til þess að vera félagi villimannsins.*
Fyrsta verk Glaytons var, að hugsa þeim fyrir nátt-
stað, þar sem villidýrin ekki næðu til þeirra.
Hann opnaði kassann með byssunum og skotfærunum,
svo þau væru bæði vopnuð, ef á þau yrði ráðist, með-
an þau væru að vinna. Þvl næst leituðu þau að stað,
sem þau gætu sofið á um nóttina.
'Hundrað metra frá ströndinni komu þau í dálítið,
rennslétt rjóður. Þar ákváðu þau, að reisa sér kofa til
frambúðar, eti í bráðina álitu þau bezt að sm$a cldllt-
inp pall svo hátt uppi í trjánum, að stærstu óargadýrin .
næðu ekki í hann.
Clayton valdi til þess fjögur tré, sem mynduðu á að
giska átta feta ferhyrning. Hann hjó langar og sterkar
gfgfnar af öðrum trjám, og myndaði þannig umgerðina,
um tíu fet frá jörðu, með þvf að binda fasta greinar-
endana við tréin, með kaðli, sem Svarti Mikael hafði
íekto af fórða Fuwalda. Því næst lagði hann smærri
gíeinár 1 kross yfir þessa grind, hverja við aðra. Flek-
inn var nú þakinn með stórum pálmablöðum, sem uxu
1