Tíminn - 12.11.1966, Qupperneq 9

LAUGARDAGUR 12. nóvember 1966
TÍMINN
á Akranesi í fjóra vetur, yfir
skólamánuðina. En nú er kom
inn heimavistarskóli hér í sveit
inni og ég sendi drengina mína
þangað í vetur.
— Er fjölskylda þín sú eina
sem búið hefur hér að stað-
aldri þennan tíma?
— Já, aðrar fjölskyldur hafa
ekki búið hér svo lengi. En nú
búa 'hér fjölskyldur, sem eru
hér árið um kring, bæði starfs
fólk okkar, og svo aðrar fjöl-
skyldur, sem eru á ýmsan hátt
viðkomandi staðnum. Svo er til
dæmis um lögregluþjóninn,
sem býr á Miðsandi og er hér
allt árið. Hann er búinn að vera
hér í nokkur ár.
— Er ekíki alltaf töluverð
hreyfing á íbúatölunni?
— Margt af fólki er her yf-
ir sumarið á vegum hvalstöðv-
arinnar. Eg gæti trúað, að þsð
væri á annað hundrað manns.
— Og nú er verið að byggja
nýja olíustöð?
— Já, það er oliustöð fyrir
Nató. Síðast þegar ég frétti
unnu þar um hundrað og þrjá
tíu manns. Það voru reislir sér
stakir vinnuskálar fyrir það
fólk, og starfsfólkið þar hefur
sérstakt mötuneyti, alveg eins
og starfsfólk hvalveiðistöðvar-
innar.
— En hvað hefur þú mikið
af fólki á þínum snærum?
— tÞað er mjög breytdegt.
Frekar fátt fólk er hér j’fir
vetrarmánuðina, vegna þess að
þá er ekki um neina viðhalds-
vinmi að ræða, eða að minnsta
kosti eins litla og hægt er að
komast af með. f sumar vor-
um við að byggja nýja geyma
og þá var margt fólk hér í
kringum það, og svo köma
hingað sérstakir vinnuflokkar.
Hér er þessum stanfshópum
ætlað 'húsnæði og við getum
fætt fimmtíu með góðu móti
í sérstöku mötuneyti, sem við
höfum.
— En svo annast þú rekst-
ur á Esso-skálanum?
— Jú, og hann hefur verið
starfræktur hér síðan árið 3957.
Þá var hann smiðaður í sinni
fyrstu gerð, en hann hefu>- ver
ið stækkaður síðan.
— Og í honum hefur verið
veitingastofa frá upphafi?
— Hann var byggður sem
veitinga- og afgreiðsluhús. En
hann hefur tekið nokkrum
stakkaskiptum á undanförnum
árum, vegna þess að umsetn-
ingin og gestafjöldinn eykst
alltaf stöðugt og við höfum orð
ið að stækka hann nokkrum
sinnum.
— Það er þá vaxandi þörf
fyrir veitingahús á bessum
stað?
— Já, ört vaxandi þörf. Fólk
stanzar hér eftir akstur úr
Reykjavík og einnig þegar það
er á leið til Reykjavífcur, bæði
til þess að fá benzín og veit-
ingar.
— Og var ekkert hægt að fá
hér fyrr en 1957.
— Það var hérna smabraggi
áður, þar sem selt var öl og
sælgæti, en það var lítið og af
vanefnum gert. Sá rekstur
byggðist á sölu olíu og benzíns
En það reyndist brátt alltof
lítið.
— Þurfið þið að annast nokk
urn almennan rekstur hér?
— Nei. Þetta hér á ekkert
sameiginlegt með einskonar
bæjarfélagi. Allt sem gert er
hér verðum við að gera fyrn
okkar eigin reikning. Við verð
um að sjá okkur fyrir vatm,
og áður fyrr fyrir rafmagni
en nú höfum við rafmagn frá
Rafveitum ríkisins. Samt verð
um við að hafa varavélar.
Afgreiðslustúlkurnar fjórar í olíustöðvarskálanUm. Þær eru t. v.
Hanna Benediktsdóttir.
Erla Björnsdóttir, Halldóra Stefánsdóttir, Halldóra Böðvarsdóttir og
(Tímamynd Kári)
— Svo þetta er ekki bær?
— Nei, þetta er ekki bæj=r-
félag og ekki þorp. Þessi stað-
ur snýst allur utan um einn
kjarna.
— Sem þú villt meina að
sért ekki þú?
— Nei, nei. Ég hef ekken
með þetta að gera. Hér er
hreppsnefnd og hreppsfélag,
sem við tilheymm. Við erum
í Strandahreppi, eða ég held
hann heiti það en ekki Hval
fjarðarstrand arhreppu r.
— Þið eruð náttúrlega hæstu
gjaldendur í hreppnum?
— Ja, þú átt við Olíustöð-
ina. Jú, hún er það nú oft.
eða með þeim hæstu. Hvalur
h. f. hefur stundum verið hæst-
ur.
— Hefur ekki komið til tals
að byggja hér varanleg hús?
— Það hefur oft bori'ð á
góma. En það er ekki gott að
ráðast í það nema að undan-
genginni einhverri skipulagn-
ingu. Það hefur t.d. ekki verið
ákveðið endanlega hvar vegur
inn á að liggja hér í gegn.
Og ég held að beðið verði með
varanlegar byggingar hér,
þangað til einhver fastur
grunnur er fenginn. Náttúr
lega hefur stöðin sína lóð
leigða, en svo rennur þessi
leigutími út og þá gætu orðið
einhverjar breytingar.
— Hvernig er að búa í þess-
um bröggum hérna?
— Það er ekkert slæmt.
Þessu er haldið vel við. Húsin
eru varin ryði og þau eru mál-
uð og lagt er kapp á að hafa
skálana sem vistlegasta og
snyrtilegasta.
— Þetta eru gömul hús?
— Þau eru tuttugu og fimm
ára gömul, flest af þeim. Þau
voru reist hér 1941 og þau
hafa staðið sig merkilega vel.
En það byggist náttúrlega á
góðu viðhaldi. Við höfum orðið
að endurnýja í þeim timbur-
verk og ýmislegt annað . . .
— Nú er þetta alveg i þjóð-
braut. Er nokkur næturfriður
hér?
— Maður verður alltaf fyrir
dálitlu ónæði. Vegfavendur
þurfa ýmsa fyrirgreiðsiu.
Menn eru að fara út af vegin
um, þeir eru með bilaða bíla
og ýmislegt annað bjátar á. og
þá er guðað á gluggann.
— Þurfið þið stund'im að
leita til lögreglumannsins?
— Lögreglumaðurinn kom
hér upphaflega vegna ákvæða
um það, að íslenzk lögregla
— Jú, sjálfsagt er það. Nú
það gekk líka á ýmsu íyrstu
árin, sem ég var hérna. Það
var eins og þú veizt að íylgir
verbúðalífi. Þá þurfti stundum
að ráða hóp af mönnum í
hvelli, og svo varð reynslan
að skera úr um það, hvermg
menn þetta voru. Sumir voru
afbragð, aðrir ómögulegir, eins
og gengur.
— En þú hefur staðið þær
sviftingar af þér?
— Já, það má segja það.
Hér var fjöldi íslendinga þegar
stöðin var starfrækt á .vegum
Bandamanna. Nú err í’ðeins
einn maður eftir af þeim bóp
hér, fyrir utan mig. Það er
Guðmundur Ólafsson, sem er
fæddur og uppalinn hér á Mið-
sandi. Hann byrjaði að vinna
hér árið 1941, þegar farið var
að byggja geymana. Nú vinn-
ur hann ýmisleg störf fyrir
Olíufélagið.
— Hafið þið nokkun sam-
komustað hérna?
— Nei. Við höfðum hérna Jít
inn samkomusal fyrir nokkuð
mörgum árum, en það var hætt
að nota hann, eftir að félags
heimili var byggt hér skammt
frá. Stundum var dansað þarna
og spilað og sýndar kvikmvnd-
ir.
— G-etið þið lofað fólki að
gista?
— Við getum gefið húsaskjól
en við höfum ekfci rúmfatn-
að handa því, vegna þess að
starfsfólkið sjálft leggur sér til
rúmfatnað. Það hefur fengið
hér herbergin og rúmin, en það
verður sjálft að leggja sér til
rúmfatnaðinn.
— Er dálítið^ um að hér sé
leitað gistingar?
— Það kemur fyrir. Eir.kum
er það þó á veturna, ef vegur-
inn teppist vegna snjóa. eða
þá ef bílar bila.
— Hvað heldurðu að íbúarn
ir séu margir í þessari huldu-
borg okkar að jafnaði ,Magn-
ús?
— Ég gæti ímyndað mér að
íbúatalan sé ekki undir hundr
að manns að jafnaði yfir árið
Og þessi tala fer hækkandi.
Hér em alltaf hús.iæðis-
vandræði. Mikil viðbót hefur
orðið vegna byggingai nýju
oliustöðvarinnar. Svo eykst allt
af starfsemin hjá hvalveiðistöð
inni Okkar starfsemi eyks‘
einnig, bara í kringum veltinga
skálann, og þannig hefur alltaf
verið um stöðuga aukningu að
ræða.
— Hverju spáir þú um þenn
an stað, Magnús?
— Ég reikna með því að héi
rísi upp bær í náinni framtíð.
Og það er þegar farið að kalla
staðinn ákveðnu nafni, enda
getur verðandi þorp exki kall-
azt Esso-skálinn. Eg held að
það sé Vegagerðin sem farin
er að kalla staðinn Sandaþorp.
Héma voru tveir bæir, sem
hétu Litlisandur og Miðsandur.
Áður fyrr sögðu menn að „fara
inn á Sand“ eða ,út á Sanda,“
eftir þvi hvar þeir voru stadd
ir.
— Þú neitar því að verða
sveitarstjóri hér. Sam’ eru,
menn alltaf að koma tfl þín
og leita ráða og úriausnar?
— Ég neita því alveg að ég
stjórni hér. Og það að menn
snúa sér til mín stafar af því
að ég er búinn að vera hér
svo lengi, að menn reikna með
þvf að ég hafi eitthvert ákverð-
unarvald.
— Eru synir þínir ekki
fyrstu borgaramir, sem fæðast
hér?
— Tveir þeirra em fæddir
hér, en þeir eru eklci hinir
fyrstu. Fyrsti borgarinn sem
hér fæddist kom í heiminn ár-
ið 1946 í bragga héma upp
frá. Faðir hans var starfsmað-
ur hér við olíustöðina. Þetta
atvikaðist þannig, vegna pess
að þá var hér nóg húsrými,
að hann fékk að búa hér á-
samt konu sinni, en konan
eignaðist þennan s on meðan
þau dvöldu hér. Drengurinn
mun nú vera í menntaskóla.
— Hvað koma margir gestir
til þín á ári?
— Það er nú nokkuð erfitt
að henda reiður á því. En suma
daga mun óhætt að segja að
hér sé eitt umsvifamesta veit-
ingahús landsins. Hér stanza
oft stórir hópar og ég hugsa
að suma daga mætti telja þús-
undir gesta hér, eins og um
helgar yfir sumarið.
— Og giftast ekki stúlkum-
ar þínar ört, þegar þæ> eru
svona alveg í þjóðbraut?
— Ja, jú, þær ganga vel út.
Það era margir búnir a3 gift-
ast hér frá því fyrsta að ég
var hérna. Hér hafa verið marg
ar stúlkur. bæði í skálanum og
! mötuneytinu.
Og þetta giftist
skuli vera þar sem varnariið
hefur aðsetur. Hann er að sjálf
sögðu ríkislögreglumaður o.g
gegnir almennri Iöggæzlu um
leið. Og við höfum stundum
þurft að leita til hans. Það er
ágætt að hann skuli vera hérna.
— Og era þá fylliraftar á
sveimi?
— Það getur iðulega átt sér
stað. Alls konar fólfc fer um
veginn. Stundum kemur íyrir
að bílstjórar langferðabíla
þurfa að láta fólk út vegna
ölæðjs.
— iívað er. gert við þannig
fólk hér?
— Já, þá er leitað tii Jög
regluþjónsins, og hann flytur
viðkomandi aðila ýmist tiJ
Akraness eða Reykjavíkur.
Sem betur fer er þetta ekki
oft, en það kemur fyrir.
— En fylgir þetta elcki ein
mitt umsvifastöðum?
SigurSur Júlíusson benzin og oliu-
afgreiðslumaður afgreiðir elnn
vöruflutningabílinn.