Tíminn - 13.11.1966, Page 6

18
TIMLNN
SUNNUDAGUR 13. nóvember 1966
Mönnum er enn í fersku vörubílar, eru á leið upp að
minni hið hörmulega slys,_ er slysstaðnum, þeir eru hlaðnir
átti sér stað í námabænum 'Ab möl sem nota, á til að stöðva
erfan í Wales, 21. okt. sL, er rennslið. Við slysstaðinn eru
240 metra gjallhaugur hrundi margir að störfum en verkið
niður á skólahús og varð 200 sækist þeim seint, þeir em
skólabömum að bana. Sænsk- rauðeygðir af gráti og þreytu,
ur blaðamaður, Gunnar Isak- andlitin eru svört af kola-
son, fór á staðinn mjög ryki, andlitsdrættirnir stirðn-
skömmu eftir að slysið varð, aðir. Konur og gamalmenni
sá þar öll vegsummerki og hef standa þama í smáhópum, sorg
ur ritað um það eftirfarandi og angist skín út úr andlitum
grein, er birtist í sænska tíma- þeirra, í þessu óskaplega regni
ritinu SE nú fyrir skömrau. er hætt við því að rennslið úr
Ég er staddur í Aberfan 36 gjallhaugnum hefjist á ný af
tímum eftir að hið voveiflega fullum krafti.
slys varð. Það er kolniða- Við skólahúsið eru margar
myrkur, dynjandi rigning, og skurðgröfur og jarðýtur að
óhugnanlegt um að litast. störfum. Öllum óviðkomandi er
Björgunaraðgerðir standa yfir, bannað að koma þar að, og
standa lögreglumenn vörð um eldingu hafi lostið niður. því
staðinn, og hjúkrunarkonur að bamshönd teygir sig upp
eru á þönum með hressingu úr gjalUnu. Enginn segir orð,
handa þeim, sem að björgunar en þeir sem næstir scmda
störfum vinna. Ég þrengi mér kasta verkfærunum frá sér og
áfram, alveg upp að bakhlið leita eftir barninu með berum
skólahússins, en veggurinp er höndum, hægt og varlsg*.
svo til hruninn. Þarna hefur Sjúkrabörurnar eru til taks,
gjallrennslið streymt inn litlum, svörtum afskræmlum
þarna eru bömin grafin lif- líkama er vafið inn í .gráti
andi. Og þama eru hundruð teppi, hann lagður á börarnar
björgunarliða að störfum. Þeir og borinn út. Og starfið held-
bogra í leðjunni og leita við ur áfram, ennþá eru 60 líkam-
dauft skin af luktum og vasa ir grafnir í gjaliinu.
Ijósum að bömunum lífs eða Nú er hrópuð viðvönm til
liðnum. Þetta em allt bæjax þeirra þúsunda, sem staddar
búar, og margir eru eflaust að eru á slysstaðnum: — Haldi
leita að sínum eigin börnum áfram að rigna svona mikið,
í leðjunni. Úti fyrir heyrist í er hætta á því, að stöðva verði
sírenum. Skyndilega er sem allar aðgerðir hér i bili, 40
varðmenn standa við mesta
hættusvæðið, ef þið heyrið þá
gefa merki, verðið þið að
forða ykkur, að það getur far
ið svo, að þið eigið fótum ykk-
ar fjör að launa. Maður fyllist
óskaplegrar vanmáttarkenndar
þar sem maður stendur þarna.
og sér þessa ofurhuga, sem
leggja líf sitt í hættu við að
bjarga því litla, sem bjargað
verður, mér finnst mér vera
algjörlega ofaukið hér á þess-
um stað, ég get ekkert aðstoð-
að, ekkert gert. Ég forða mér
á braut, eins og halaklipptur
hundur, ég er óhreinn og regn
ið drýpur úr fötum mínum.
Ég rangla um götur bæjaríns •
í náttmyrkrinu. Hvarvetna er