Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1926, Blaðsíða 7
4. ap/U 1926.
LESBÓK MORQUNBLAÐSINS.
7
V. (Upphaf.)
Mæra vina í Miðjarðarhafi
vafin græmim sólskinsöngum!
sá jeg í auga þínu löngum
drauma spliinxins geisla í glæru rafi.
De profundis clamavi.
Má jeg þakka yður, mia cara,
Miðjarðarhafið , í kórallapara? — —
Jeg hefi ekki tóm til að hlusta á þig svara.
Jeg kveð angan þinna ungu vara.
Elskan mín, jeg verð að fara.
"VTSSS:
VI. (Yfirlit yfir ný kvæði og gömul).
Þjer vitið, að sumt er milli sveins og konu
betra en að eignast bláeyga sonu.
Því þegar hermd er kveðin yfir heimsbygð alla
þá hlýtur grasið á jörðinni að falla.
Eigum við að unnast? Nei, valla!
Vorið líður. í vestri bólstrar ský.
Er ekki vert að gefa gaum að því?
í vetur heyrist aldrei sungið dirrindí.
— Voilá, ce que c’est que la vie!
VII. (Framhald).
Höfum við elskast?
Eða hvað hefir gerst?
Skildirðu mig?
— Skilja, það er verst!
Unga mær, þú ert annað en jeg.
Sál þín er mjer alls kostar annarleg.
Líkami þinn var aldrei líkami minn.
Ut verð jeg borinn. Þú fer aftur inn.
Þú ert sem genginn grætur góðvin sinn.
Hann er farinn, farinn, farinn,
þú finnur hann aldrei meir!
pú ert eins og öspin
— jeg er sunnanþeyr,
döggvuð hnípir króna þín
í kvöld þegar hann deyr. —
VIII. (Niðurlag næst.)
Hver kældi heitt og heitti kalt
þá haugeldurinn brann?
Guð er sá sem einn er alt
og enginn blekkir hann.
Við skulum kveðjast vina mín
— vextu nú hrapst!
að ári verður það alt of seint.
Óðar er haust.
- Framh. á 8. síðu.
Silkolin
Munið eftir að biðja
kaupmann yðar um hina
alþektu „Silkolin“ ofn-
sveru. Engin ofnsverta
jafnast á við hana að gæð-
um!
Anör. J. Bertelsen.
Sími 834. Austurstræti 17
Kolanámumálið breska.
Brátt líður að því, að frestur
sá sje útrunninn, er Baldwins-
stjórnin fjekk í fyrra til þess að
ráða fram úr vandræðum þeim,
sem staðið hafa nú um hríð, með
rekstur kolanámanna breslm.
Nefnd hefir setið á rökstólum
til þess að athuga rekstur nám-
anna og koma fram með tillögur
um það, hvernig honum skyldi
f haga framvegis.
Verkamannaflokkurinn breski
liefir látið það í veðri valra, að
hann vænti ekki mikils góðs af
tillögum þessum; hafa verka-
menn sem kunnugt er hallast á þá
sveif, að rjettast væri að láta rík-
,ið reka námugröftinn.
' llit nefndarinnar er nú kunn-
ugt orðið, og er það mjög á þann
veg að útlit er fyrir að um til-
. lögurnar geti orðið gott sam-
komulag. Nefndin er mótfalliu
ríkisrekstri námanna. Alítur, að
■yandræði þau, sem viljað hafa að
námurekstrinum komi til af því
aðallega, að rekstursfyrirkomulag
eí á ýmsan hátt úrelt. Bæta þarf
starfshætti, og gera yfirstjórn ein-
faldari, sameina reksturinn. Og
■verkamönnum til hagræðis á að
veita þeim hlutdeild í ágóða. —
Yfirleitt er sú stefna víða uppi
nxx, að verkafólk fái hlutdeild í
ágóða af fyrirtækjum þeim, sera
það vinnur við. Einkum er sú
kaupgjaldsaðferð mjög útbreidd í
Ameríku.