Lesbók Morgunblaðsins - 19.09.1926, Blaðsíða 5

19, sept. ’26,
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
S
■BTV.Æ
í sarareid til Kollafjarðar.
Hestamannafjelagið ,,Fákui*“. — Myndin tekin hjá Hljómskálanum áður en lnpt var á stað í
g s Kollafjarðarförina.
Alt frá þeim tíma, er land
vort bygðist, hafa Islendingar
haft hinar mestu mætur á liest-
um. 1 fornöid voru hestar táldir
með þeim lielstu ge#.*semum, er
höfðingjum sæmdi að gefa og
þiggja. Þá var líka lögð alúð vi'ð
hestakynbætur, eins og víða kem-
ur fram í sögum.
Á niðurlægingartíma þjóðar-
innar mun þetta alveg hafa lagst
niður, en eigi að síður varð þó
hesturinn altaf „þarfasti þjóln-
inn“ og þrátt fy>rir illa og ómann'
úðlega meðferð öldum saman, hef'
ir íslenska hestakynið geymt flesta
kosti sína fram á þennan dag,
snerpu og vilja, margbreyttan gang
og ótrúlega þrautseigju. Þó hefir
það látið á sjá að einu leyti. Það
er orðið minna að vexti heldur en
hestar þei** voru, sem hingað voru
fluttir í öndverðu. Stafar ]iað ið
sjálfsögðu af illri meðferð og
hirðuleysi um kynbætur. Það mun
nær eingöngu hafa verið það kyn,
er Norðmenn nefna „Yestlands-
hesten“, er hingað var flutt, eu
það hestakyn e»r nú mikið stærra
í Noregi en hjer, og segja Norð-
menn þó, að það hafi haldist
hreint fram á þennan dag.
Það sem nú kallar að, hjá oss.
er að bæta hestakynið, og það
verður eigi gert á svipstundu. —
Vjer verðum að hafa þar tvent í
huga, að geíra hestana stærri og
viljameiri. — Þessa er hin fylsta
þörf, hvort sem um reiðhesta, á'
burðarhesta eða dráttarhesta er
að ræða. Það getur ekki gengið
til lengdar, að haga hesta«ræktinni
svo sem vjer höfum gert. fram
að þessu. Það verða varla mjög
mörg ár þangað til vjer rekum
oss á það, að markaður fyrirhesta,
eins og hann e»r nú, lokast að
miklu leyti. Vjer þurfum eigi, að
búast við ]>ví a.ð geta um allar
aldir selt 3—4 vetra úrættuð
flókatryppi í stórum stíl.
Sem betur fer, er vakcaður
áhugi fyrir þessu máli meðal ý mr«**a
manna, og hefir aðallega komist
skriður á það, síðan „Hestainanna-
fjelagið Fákur“ var stofnað hjer
í bæ. Er það mesta furða hvað því
fjelagi hefir orðið ágengt í þvi
efni á þessum fáu árum, sem ]>nð
hefir í:tn.**fað, eigi aðeins h.jer í
bæ, heldur og út um næstu hjer'
uð. Þetta er aðallega að þakka
kappreiðum þeim, $em fjelagið
hefir stofnað til árlega. Og sem
nýjan þátt í starfi þessa fjelags
má telja skemtiförina, sem það
gekst fj’rir, að farin væri upp i
Kollafjörð fjT.rra sunnudag. Voru
með x ])eirri för flestir bestu gæð'
ingar hjer í bæ og úr nærsveit-
um, nokkuð á annað hundrað að
tölu. Var það fríður hópur, *i is
og sjá má á fremstu myndinni en
eins og farnkveðið er, þá er mis*
jafn sauður í .mörgu f je. Og það er
einmitt vel til þess fallið að v j : in
öfund þeii*ra, sem lakari eiga klára
og áhuga þeirra fyrir því, að út-
vega sjer betri hesta. Og það nvm
eigi síst geta «rðið lyftistöng
hestakynbóta, að metnaður konv
ist inn hjá mönnum um það nð
eiga sem besta hesta. En slíkur
metnaður skapast best bar sem
margir reiðmenn cw*u sanxaa
komnir.
Það var glæsileg fylking sem
reið hjer upp úr bænum á sunnn-
dagsmorgun, en hófadyuuxrinn var
svo mikill að bergmálaði í htisa'
röðum bæjarins. Gæðingarnir tinl-
uðu og dönsnðu undir reiðmönn-
unum, en fengu þó eigi að fara
liraðara *en tilskilið var, því að
enginn mátti vera frama»r cð i aft'
ar í fylkingunni, en honum var
ætlaður staður. — Hjeldu menn
þannig hópinn inn að Elliðaám
og yfir ])ær, í glaða sólskini. Þar
var flokkurinn „filmaður“ er
hann fór yfi<r ána og einnig víð'
ar. Verður sú mynd sýnd hjer
síðar og ga*ti, ef vel hefir tekisr,
orðið ágæt auglýsing fyrir ís'
lenska hesta, ef hún væri sýnd
erlendis, t. d. í Danmörku og Eng'
landi. Því að þótt hjer vawx eigi
um kappreið að ræða, þá ætti að
sjást á myndinni hinn dásulnhgi
fótaburður íslenskra reiðhes*a,
lyftingin og fjörið.*
Kollafja»rðareyrar eru ágætur
samkomustaður. Þar er nxjög fag-
urt um að litast í góðu veðri,
grösugt mjög og ágætir hagar í
girðingu fyrir hesta. Umhverfis
* Síðan hefir verið tekin kvik-
ymynd af ýmsum gangi hesta og
verður henni skeytt við þessa.