Lesbók Morgunblaðsins - 17.11.1929, Qupperneq 8
368
L8SBÖK MOBGUWBLABSIÍfS
Mjólkurafurðasýning' var nýlega haldin í Lundúnum. Á þeirri
sýningu var t. d. he'ilt mjólkurbú, með öllu, sem þar til heyrir: kúm
og vjelum og — mjaltakonum. Má hjer á myndinni sjá nokkrar
af hinum laglegu stúlkum á leiðinni í fjósið til að mjalta.
ilinn hcilagi
„drauma-kaktus“.
„Frá þeim, sem ekkert á, mun
tekið verða það, sem hann ekki á“.
Þáð er eins og þetta hafi rætst
á Indíánunum í Wyoming. Indíán-
ar ,þessir eru afkomendur af stór-
um þjóðflokki, sem nefndist Amer-
inda. I fornöld voru Indíánar þess-
ir stórir og sterkir, liraustleika-
menri á allan hátt, metnaðargjarn-
ir og hugrakkir. En þegar Norður-
álfumenn komu til Ameríku
flæmdu 'þeir Indíána frá löndum
sínum, drájni þá eins og hráviði
og komn þeim á flæking. Nokkrir
þeirra séft ust að í Wyoming, alls-
lausir. Það vár aðeins eitt, sem
hvítu mennirnir höfðu ekki getað
tekið frá þeim, og það var hin ein-
kennilega peyote-jurt—kaktus, er
á uppruna sinn í Me'xiko. Indíánar
tyggja jurt þessa, og hún hefir
þau áhrif á þá, að þeir gleyma
öllum raunum sínum og þá dreym-
ir fagra vökudrauma, líkt og menn
sem neyta ópíums. I draumum sín-
um mintust þeir fornrar frægðar
og þess vegna hafa þeir geymt og
varðveitt sögu sína, með sama
áhuga og ýmsir þjóðflokkar varð-
veita trúarbrögð sín.
En það var örðugt að ná í kak-
‘'tusinn. Hann vex aðeins upp til há-
fjalla, þar sem varla e'r fært yfir
öðrum en fuglinum fljúgandi. Og
einmitt vegna þess hve örðugt
er að ná í kaktusinn, og hverja
eiginleika hann hefir, hafa Indí-
ánar talið hann heilaga jtírt og af
guðdómlegum upprupa. Það eru
því aðeins útvaldir menn, sem fá
leyfi til þess að sækja kaktusinn
upp til fjalla, og áður en þeir geri
það, fer fram helgiathöfn og eru
þeir vigðir hátíðlega til fararinnar.
En nú hafa hinir vísu löggjafar
í Wjfoming bannað Indíánum að
eta þessa jurt. Þeir segja, að hún
sje áfeng og"það sje því bannlaga-
brot að eta hana. Hvíti þjóðflokk-
urinn, sem rænt hafði Indiána
öllu, sem þeir áttu, fje' og frelsi,
getur nú ekki unnað þeim hinna
fogru drauma. 1 fjölda mörg ár
hafa Indiánar lifað kyrlátu og
friðsömu lífi og ekkert skift sjer
af því, hver lög voru sett í land-
inu. En nu risu- þeir upp og mót-
inæltu. Og ýmsir merkir menn
tólcu málstað þeirra, þar á meðal
einn merkur prestur. Þeir halda
því fram, að e'kki sje hægt að
benda á neitt dæmi þess, að notk-
un kaktussins hafi orðið til tjóns,
en að hún sefi hug og sje til hugg-
unar fyrir þessa þjóð, sem er að
deyja út. Ennfremur benda þeir á,
að notkun hennar standi í sam-
bandi við guðsdýrkun þeirra og
trúarbrögð.
Smælki.
— Hefirðu heyrt það, að Han-
sen er kominn til hinstu hvíldar?
— Nei, er hann nú orðinn em-
bættismaður!
Kenslukona: Heyrðu, drengur
minn, þú getur alls ekki reilmað
dæmin þín. Áttu ekki systur eða
bróður, se’m getur hjálpað þjer?
Drengur: Nei — en jeg held, að
jtg eignist bráðum annaðhvort.
Járnsmiðurinn: Þetta eru ljótu
tímarnir. Fyrst koma rækailans
bílarnir og taka frá manni at-
vinnuna, og svo kemur tannlæknir
og setst að hjer og tekur frá
manni alla aukavinnu.
— Hvað geýmið þjer hjerna í
meninu yðar, frú?
— Lokk af manninum mínum.
— Hann er þó vonandi ekki
dáinn ?
— Nei, en hann er orðinn nauð-
sköllóttur.
t»*feldarpr«at»miíja h,f.