Lesbók Morgunblaðsins - 01.03.1931, Blaðsíða 3

lesbók morgunblaðsins
4sá=
59
Frá andnesjttm
og óbygðnm.
Ferðasögubrot og hugleiðingar.
Eftir Skugga.
Flestir eiga einhverja merkis-
daga, er sjerstaklega marka rás
viðburðanna á æfi þeirra. Svo er
einnig með mig. Þingmáríumessa
2. júlí, 1930, er einn af þessum
stóru dögum.
Hin mikla alþingishátíð var ný-
afstaðin og Reykjavíkurbær far-
inn að skríða saman, eftir mann-
hvörfin hátíðardagana.
Dauft var yfir Reykjavík þessa
Þingvalladaga. Jeg get svo vel
borið um það, því við fórum
hvorugt á Þingvöll, lijónakornin.
Þar höfðnm við livorugt komið,
en fórum þó hvergi, vegna lög-
legra forfalla: Okkur vantaði
myndir af kónginum.
Hátíðleg kyrð ríkti á götum
borgarinnar þessa daga. Af lif-
andi verum var fátt að sjá annað
en ketti og varalögregluþjóna, er
gáfu hvorir öðrum viðsjált augna-
tillit. j,
Nú er jeg á hraðri ferð á göt-
um borgarinnar, beinlínis í þeimí
erindagerðum að hitta laxveiða
inann og bjóða honum ánamaðka'
á krókinn. Þótt ljótt sje frásagn-
ar átti jeg dálítið fyrirliggjandi
af þessari laxa-mungát, það voru
fallegir uppalningar, feitir og stór-
ir og hafði þeim frekar fjölgað
sjálfa hátíðardagana.
Jeg er þá rjett kominn inn á
eina helstu götuna og fjölförnustu
og sje nú í huga mjer hvernig
laxinn vakir í bláu straumvatninu
og tifar uggunum, en á bakk-
anum stendur veiðimaðurinn með
stöngina, færið, öngulinn og orm-
inn. Og veiðimaðurinn viðhefur
alla sína kænsku, kunnáttu og
reynslu, til að fá laxinn, elskhuga
sjjin, þennan pndursamlega, fagra.
sprettharða fisk, til að gína við
orminum. Og veiðimaðurinn gín
yfir straumvatninu, laxinum og
orminum, uns hann hefir fengið
laxinn á sitt band, því hann elsk-
ar laxinn. —
Fallegar eru ungu stúlkumar,
sem streyma fram hjá mjer eftir
endilangri götunni. Þarna tifa þær
uggunum ótt og títt, glitrandi og
fjaðurmagnaðar eins og lax í
straumi. Þær eiga sama erindi
eftir götunni og laxinn upp í
árnar. Maður má egna fyrir þær
allar, í ,.teorí“, en helst ekki nema
eina í „praxis". Veiðistöngin og
ástin eru svo nauðalíkar
„Góðan daginn“ ! —■
Þetta er kunningi minn, norðán
úr landi, nýbakaður búfræðingur,
smiður og margt annað gott til
lista lagt: „Hvar hefir þú verið,
hvaðan kemurðu og hvert ertu
að fara“?
L „Var á Þingvöllum á þjóðhátíð-
inni, er á förum vestur á Straum-
nes á Ströndum, ráðinn smiður við
vita sem þar á að reisa.,,
„Hvað heitir verkstjórinn" ?
„Sveinn“ !
„Vantar verkamenn ‘
„Getur verið. Jeg er á leið til
að hitta hann. Gaktu með mjer“.
Verkstjórinn, ungur maður,
snyrtilegur, og knálegur, bauð
af sjer prúðmannlegan þokka. Jeg
hafði sjeð þenna mann áður —
en hvar? Jú — hann kannaðist
við mig. — Það var hjerna um
veturinn að fundum okkar bar
saman. Jeg var þá í þann veginn
að verða þjóðfrægur og menn
keptust um að ná af mjer tali.
En svo henti mig það glappa-
skot, að jeg ljet sannfæringu mína
hreinskilnislega í ljós og það op-
inberlega. — Og þá fekk jeg salt-
arann í hausinn.
Þetta stóð alt heima — rjett
eins og tilviijunin væri hjer að
vega á löggilta grammavog. —
Verkstjórinn segirt
„Já, get bætt við einum dug-
legum manni. Kaup 1,20 um tím-
ann, 12 tíma vinna á dag. Vista-
fjelag. Hver leggi sjer til matar-
áliöld. „Hermóður‘% vitagagna-
skipið, liggur ferðbúinn við hafn-
argarðinn rjett undan Vitagagna-
búrinu. Förum eftir tvo tíma“,
Þar með var jeg ráðinn sem
meðverkamaður að vitagerð í
þarfir fósturjarðaririnar, vestur ,á
Straumnes fyrir norðan Aðalvík.á
Ströndum, einhverju alóbyggileg-
asta og óvistlegasta andnesi lands-
ins.
Nú varð -að láta hendur standa
fram úr ermum. Jeg þurfti að ráð-
stafa mörgu og taka saman pjönk-
ur mínar, því leiðangurinn var
áætlaður alt að þrem mánuðum,
böðlaði saman farangri í 2—3
strigapoka, tók með mjer sjónauka
og ljósmyndavjel, liringdi á bíl
og ók niður að höfn, kvaddi konu
mína með tárum á hafnargarðin-
um og stökk út í „Hermóð“ þar
sem hann lá ferðbúinn og drekk-
hlaðinn við hafnargarðinn. Rjett
á eftir athugaði skipstjóri hvort.
alt væri „klárt“, mannskapur
kominn o. s. frv., losaði landfestar
og ljet út úr höfninni .
Klukkan er um 7 að kvöldi þeg-
ar við losum* landfestar. Á ytri
höfninni er strjálingur af skip-
um, þar á meðal útlend herskip
og farþegaskip, eftirlegukindur í
minningu þúsundára-bardagans. í
dag hefir verið drungað loft, smá-
þykknað eftir því sem á daginn
leið. Úti á flóanum er SV- stormur
ogundiralda og út með Eyjum sjest
hvíthnýta á dökkbláum báruföld-
unum. Stýrimaður kemur aftyr
eftir skipinu, festir upp hraðamæl-
irinn og gefur xit „logg“-línuna.
Nú erum við komnir út fyrir Eyj-
ar og stefna tekin á Öndverðarnes.
Jeg er að horfa á höfuðborgina';
er smáhverfur í þokuna og reyk-
inn. 1 dag er hún óvenjulega
þreytuleg og döpur. Ef til vill
er hún að hugleiða |>að, sem