Lesbók Morgunblaðsins - 19.07.1931, Blaðsíða 7

LESBÓK MORQ-UNBLAÐSINS
223
Heimsflugið.
Harold Gatty. Willy Post.
Það eru nú rúm 60 ár síðan
Jules Verne reit skáldsöguna
„Umhveifis jörðina á 80 dögurn".
Þótti það þá hin mesta fjarstæða,
að láta sjer detta í hug, að hægt
væri að komast umhverfis jörðina
á svo skömmum tíma. Jules Verne
var kallaður hugóramaður. Hann
. skrifaði ferðasogu inn að iðrum
jarðar, aðra ferðasögu til tungls-
ins, þá þriðju neðansjávar o. s.
frv. Þetta átti sjer ekki neinn
stað í veruleikanum þá, en hvern-
ig er komið? Kafbátar fara um
öll höf og nú er verið að búa út
leiðangur til þess að sigla undir
heimskautaísnum landa á milli.
Og það þykir ekkert ósennilegt,
að bráðum geti menn brugðið sjer
t.il tunglsins, eða skroppið vestur
um haf til Ameríku á svona 3—4
klukkustundum. Hvað er alt hug-
myndaflug Jules Verne hjá þessu?
Að vísu eru rákettu farartækin
ekki nothæf enn, en tveir amerísk-
ir flugmenn, þeir Post og Gatty,
hafa farið svo langt fram úr djörf-
ustu áætlun Jules Verne, að þeir
fóru um'hverfis hnöttinn á einum
tíunda hluta þess tíma, er Veme
hafði hugsað sjer. Þeir flugu frá
New York austur yfir haf og aust-
ur allt af þangað til þeir koihu
aftur til New York íir vestri, og
höfðu ekki verið nema ruma 8
sólarhringa á leiðinni.
Ferðasaga þeirra Post og Gatty
er í fám orðum þessi:
Þriðjudaginn 23. júní lögðu þeir
á stað frá NewYork og flugu fyrst
til Harbour Grace (1200 enskar
mílur), hjeldu svo áfram um nótt-
ina og komu á miðvikudag til
('liester í Englandi (2300 mílur).
Þaðan flugu þeir á miðvikudag-
inn til Hannover (525 míluri og
hjeldu enn áfram og tii Berlín
(150 mílur).
Fimtudag 25. júní flugu þeir frá
Berlín til Moskva (975 mílur).
Föstudag 26. júní flugu þeir
frá Moskva til Novosibirisk (2100
rcílur).
Laugardag 27. júní flugu þeir
fyrst frá Novosibirisk til Irkutsk
(1000 mílur) og þaðan tiI Blago-
vestchenk (HKK) mílur).
Sunnudag 28. júní flugu þeir
frá Blagovestchenk til Khabarovsk
(400 mílur).
A mánudag og þriðjudagsnótt
flugu þeir frá Kliabarovsk í Sí-
beríu til iSalomon í Alaska og
þaðan til Fairbanks (3000 mílur).
A þriðjudaginn 30. júní flugu
þeir frá Fairbanks til Edmonton
(1350 mílur).
Og á miðvikudaginn 1. júlí
fiugu þeir frá Edmonton til New
York (2000 mílur).
Alls höfðu þeir þá flogið 16000
enskar mílur á þessum tíma.
Uti í frumskógi.
Kunnur þýiskur visindamaður
dr. Schoedsack fór í hittifyrra til
Súmatra til þess að ná lifandi
myndum af dýralífinu í frumskóg-
unum þar. Kona hans var í fylgd
með honum og hún segir svo frá:
— 1 heilt ár bjuggum við í kofa
úti í frumskóginum. Sá kofi stóð
ekki á grunni, heldur á þriggja
metra háum stólpum. Það var gert
til þess að tígrisdýrin skyldi ekki
ráðast á okkur meðan við sváfum.
En við fengum þar aðra óboðna
gesti. Þegar við vorum ekki heima
flykktist ótölulegur grúi af öp-
um að kofanum. Þeir brutu og
ónýttu alt, sem hönd á festi, og
átu hvern matarbita sem til var.
Fyrst í stað sárnaði mjer svo, að
jeg grjet oft þegar aðkoman heima
var þannig. En þetta komst smám
saman í vana og jeg hætti að
kippa mjer upp við það þótt kof-
inn væri fullur af öpum þegar við
komum heim. Þessi kvikindi flýðu
þá með mesta írafári, ópum og
óhljóðum eftir trjátoppunum.
En það voru ekki aðeins þessi
litlu kvikindi sem gerðu okkur
lífið leitt í bústað okkar. Steypi-
regn hitabeltisins rauf þakið á
kofanum okkar (það var úr pálma-
blöðum) og vatnsflóð var uin alt
gólfið.
En matreiðslan var ekki erfið
nje margbrotin. Aðalfæðu okkar
tökum við af trjánum. Við fund-
um þar 29 tegundir af bjúgald-
inum og 30 tegundir af allskonar
ætilegum berjum. Auk þess voru
þarna 'óteljandi ávextir aðrir. Við
höfðum með okkur egg og niður-
soðin matvæli og þurftum því ekki
að kvarta um einhæft mataræði.
Við fórum altaf á fætur kl. 4
á morgnana. Lengur gátum við
ekki sofið, því að þá hófu allir
fuglar og villudýr skógarins upp
morgunsönginn með svo miklum
djöflagangi að ekki var viðlit að
sofa lengur. Við þurftum að fara
snemma á fætur, því að ma.rgt
þurfti að athuga. Við urðum að
verja okkur fyrir bitflugunum,
sem sýkja menn af malaria ])ar
sem hitinn er 50—60 stig. Fuglar
og dýr hjuggu og nöguðu stoð-
irnar undir kofa okkar, og við
þær urðum við að gera, svo að
kofinn hryndi ekki. Og svo var
að safna matv'ælum og matreiða.
Já, það var nóg að gera áður
en sjálft dagsverkið byrjaði — að
ná lifandi myndum af villudýr-
unum í skóginum.
Skrifaralærlingur: Og svo vona
jeg að forstjórinn borgi mjer kaup
eftir því sem sanngjarnt er.
— Miklu meira — þjer skuluð
fá 50 krönur á mánnði.