Lesbók Morgunblaðsins - 22.10.1933, Blaðsíða 5
LESBÓK MORGTJNBLAÐSINS 325
Dollfuss sýnt banatilræði.
Dollfuss ríkiskanslari og frú. Kanslarinn er að tala í útvarpíð eftir
tilræðið.
Hinn 3. þ. mán. var Dollfuss
ríkiskanslari á ráðstefnu í þing-
höllinni og va.r þar ákveðið að
leggja niður alla pólitíska flokka
í landinu. Þegar hann var á heim-
leið þaðan, rjeðist að honum ungur
maður og skaut á hann mörgum
skotum- Var það tilviljun ein, að
Dollfuss skyldi sleppa lifandi. —
Tvær kúlurnar hæfðu hann. Onnur
kom í brjóstið, en lenti þar á
hnapp og breytti við það stefnu.
fíin kúlan fór í gegn um vöðva á
upphandlegg og var það ekki
liættulegt sár.
Tilræðismaðurinn heitir Rudolf
Dertil og er 22 ára að aldri. Hann
er national-sosialisti. Var hann áð-
ur í heraum en fyrir þremur mán-
uðum var hann rekinn þaðan fyrir
undir.róður meðal hermannanna.
Eftir tilræðið við kanslarann var
hann þegar tekinn fastur. Við yf-
irheyrslu lýsti hann yfir því, að
enginn hefði verið í vitorði með
sjer. En „hið ótrúlega ástand, sem
nú ríkti í Austurríki" hefði komið
sjer til þess að' neyna að drepa
Rudolf Dertil,
Dollfuss kanslara. Og þar sem eng-
inn virtist hafa liug til þess að
rísa gegn „harðstjórn Dollfuss“
hefði hann ákveðið að gera það
einn, og sýna svo þjóðinni hver
gæti bjargað henni út úr volæðinu
og þrengingunum. Mun hann þar
l.afa átt við tengdaföður sinn, dr-
Gunther, sem er einhver helsti
Nazi-maðurinn í Austurríki. Telur
Dertil að hann sje eini maðurinn,
sem geti bjargað Austurríki.
Þegar frjettin um tilræðið barst
út, komst alt í uppnám í Vínar-
borg. Um kvöldið söfnuðust þús-
undir manna saman og lirópuðu
hefnd yfir national-sosialista. Var
æsing svo mikil að kanslarinn varð
að ávarpa fólkið í útvarp og biðja
það að sýna stillingu. Varakanslar-
inn gerði og sitt til að lægja æs-
ingaöldurnar. Lögreglulið og her-
lið var þegar kallað saman, en
ekki þurfti að grípa til þess, því
að engar verulegar óspektir urðu.
Pjetur.
Pjetur átti aðeins eina ósk óupp-
fylta á jarðríki, og hún var líka
sú stærsta, sem hafði komið upp
í huga hans, síðan forlögin ljetu
hann fæðast inn í þennan lieim.
Sú ósk var að giftast. Hann hugs-
aði um þessa tilvonandi konu sína
á daginn, og dreymdi um liana á
nóttunni, og allar hans hugsanir
snerust um það eitt. Ef sú ósk
rættist þá átti hann enga ósk ó-
uppfylta á þessari jörðu, og þá
yirði hann sæili en englarnir í
Paradís.
En það vantaði mikið á að
þessi ósk lians vildi rætast, og satt
að segja forðuðust stúlkurnar
hann eins og fjandann sjálfan, eða
meir, því sjálfsagt væru ]>ær
skotnar í honum ef hann væri í
nógu fallegum fötum Það var
engu líkara en stúlkurnar væra
verkfæri í höndum örlaganoim-
anna, að láta engan verða alsælan
á þessari jörðu.
Pjetur fór á alla dansleika, sem
liann gat komið við, því að það
friðaði huga hans, að horfa á
stúlkurnar líða eins og engla eftir
dansgólfinu og allar línur í líkam-