Lesbók Morgunblaðsins - 14.01.1934, Blaðsíða 5

Þannig hafa foreldrarnir látið
henni að erfðum fjölhæfar gáfur
ásamt miklu líkamlegu og andlegu
þreki, sem harðnað hefir í örmum
íslenskrar náttúru og stælst við
hverja raun.
Frá því fyrsta hefir listin verið
leiðarstjarna Gunnfríðar. Allar at-
hafnir hennar hafa stjórnast af
þrá til hins listræna, löngun til
að kynnast listaverkum og skapa
eitthvað nýtt og frumlegt. Hún
hefir enn ekki notið nokkurs
styrks frá íslandi. En síðastliðið
ár sendi hún til Danmerkur ljós-
myndir af verkum sínum, og varð
það til þess, að „Dansk-Islandsk
Forbundsfond“ veitti henni 500
króna styrk. Vinir hennar hafa
nær undantekningarlaust reynt að
letja hana þeirra stórræða, sem
hún færðist í fang. En með of-
dirfsku fullhugans og yfirburða-
mannsins heíir hún jafnan skelt
skollaeyrunum við slíkum fortöl-
um. Hún hefir unnið baki brotnu,
barist gegn þúsund örðugleikum,
þar sem ílestir aðrir hefðu lagt ár-
ar í bát, og jafnan gengið sigrandi
af hólmi. Hugur hennar stefndi
ekki eingöngu að myndhöggvara-
list, heldur og að málaralist og
húsagerðarlist. Sýnir það vel fjöl-
hæfni hennar, að hún skyldi hafa
svipaðan áhuga á öllum þessum
greinum. Ytri aðstæður rjeðu því,
að hún hefir gerst myndhöggvari
en ekki málari, sem mun þó hafa
verið henni öllu hugleiknara.
Flestum mundi hafa hrosið hug-
ur við að byrja á drengnum í
sporum Gunnfríðar sumarið 1931,
svo að segja án undirbúnings. Ef
til vill er það þyngsta en um leið
þýðingarmesta skref hins merki-
lega æfiferils hennar. Læt jeg ó-
sagt, hvort var meira þrekvirki,
það að byrja á þessu verki, eða
hitt að leysa það af hendi eins vel
og raun varð á. Gengur þetta
skröksögu næst og er óskiljanlegt
með öllu, ef menn þekkja ekki
fortíð höfundar. Alt frá barnæsku
hafði höndin fengist við hin smá-
gerðustu og vandasömustu verk
og öðlast þannig mikla leikni og
mýkt. Augað var orðið svo skarpt
og nákvæmt, að það greindi hlut-
föll og stærðir þannig, að ekki
ÍíESBÓK MORGUNBLADSINS
13
Bridge.
S: enginn.
H: ekkert.
T: G, 4, 2.
L: Á, 10,7.
S: enginn.
1 , L/, J.
L: K, G.
S: D, 2.
H: Á, 7.
T: 7.
L: 9.
Spaði er tromp. A slær út. A
og B eiga að fá 5 slagi.
S: enginn.
H:K, G.
T: 9, 6.
L:D, 8.
munaði hársbreidd. Á dvöl sinni
erlendis umgekst hún hámentað
fólk, listamenn og aðra, skoðaði
söfn og sýningar, þar sem hún
dvaldi langvistum. Þegar hún
hafði unnið sjer inn nokkurt fje,
varði hún því jafnskjótt í ferða-
lög suður um lönd og kyntist
þannig frægustu listamönnum og
listaverkum heimsins. Þannig
auðgaði hún anda sinn án afláts
og jók á og fágaði þá menningu,
sem svo góður grundvöllur hafði
verið lagður að í uppvextinum.
Ef nokkrir skyldu efast um, eft-
ir það sem að framan er greint,
að Gunnfríður sje stórhuga, þá
vildi jeg mega spyrja þá hina
sömu, hvort þeir telji heiglum
hent að leggja út á listabrautina
á yfirstandandi krepputímum. Nei,
slíkt gera engir nema ofurhugar,
að yfirgefa arðsama atvinnugrein,
eins og saumaskapurinn hefir ver-
ið Gunnfríði, til þess að slást í
hóp með sveltandi listamönnum.
En listaeðlið knýr hana inn á
þessa braut, þar er liún fyrst á
sinni rjettu hyllu.
Hún hefir nú þegar fengið því
áorkað, sem fá dæmi munu til og
vissulega engin hjer á landi. En
Gunnfríður óttast ekki einsdæmin.
Hún óttast heldur engar hættur
eða örðugleika, sem kunna að að
steðja eða yfir að vofa, en býður
öllu byrginn, eins og samir hinni
sönnu norrænu víkingslund. Hún
lætur eins og vind um eyru þjóta
letjandi fortölur vina sinna jafnt
og háð eða napuryrði þeirra, sem
telja fyrirætlanir hennar flan eitt
ög firrur.
Gunnfríður ráðgerir að sigla til
útlanda á næstunni, og í þetta sinn
hyggst hún að -gefa sig alla að
Iiöggmyndagerð. Jeg er ekki fær
um að leggja dóm á listgildi verka
hennar, verð þar að miklu leyti að
fara eftir umsögn annara. En jeg
þekki skaplyndi hennar, og mjer
er fullkunnugt um, að það sem
liún ætlar sjer, framkvæmir hún.
Hún setur sjer aldrei það tak-
mark, að hún nái því ekki að lok-
um,hversu torvelt sem öðrum virð-
ist það. Hún trúir á mátt sinn og
megin, og það sem meira er um
vert: hún þekkir mátt sinn og
megin. Þess vegna er engin hætta
á, að henni verði fótaskortur.
Reykjavík, 6. janúar 1934.
Björn L. Jónsson.
Flugnaveiðarar
í Hollywood.
Þar sem hiti er mikill, þar er
mikið um flugur. |Og þær hafa
orðið kvikmyndalistinni í Holly-
M'ood til afar mikils tjóns, því
þær sækja á andlitssmyrsl leikend-
anna, og oft hefir það komið fyrir
að menn hafa orðið að fleygja
mörgum ástarsenum, vegna þess
hvernig flugurnar hafa sótt á
„elskendurna“ meðan þeir voru
að leika. Nú hefir leikari nokkur,
sem lengi hefir vðrið atvinnu-
laus, og var orðinn úrkula vonar
um að fá atvinnu, fundið upp á
snjallræði til þess að losa leikend-
urna við flugurnar. Hann fann
upp á því að vera hálfnakinn á
leiksviðinu og smyrja sig allan
hátt og lágt með sykurkvoðu.
Stendur hann svo skamt frá ljós-
kösturunum á leiksviðinu, og allar
f'Iugurnar sækja á hann, því að
þær vilja miklu heldur sykur en
andlitssmyrsl. Og á meðan hann
stendur þarna eru leikendurnir
alveg óáreittir af flugunum. Þyk-
ir þetta happaráð, og nú hafa
margir atvinnulausir leikarar
fengið vinnu hjá kvikmyndafjelög
unum sem ,lifandi flugnaveiðarar1.