Lesbók Morgunblaðsins - 09.09.1934, Page 4

292
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Elsíi hestur heimsins
Hann var íslenskur og dó í Eng
landi í sumar 47 ára gamall.
Fyrir nokkrum vikum dó elsti
maður heimsins.
Skömmu síðar fluttu ensk hlöð
þær fregnir, að „elsti hestur
heimsins“ hefði sálast. Var það
íslenskur hestur, sem mestan hluta
ævinnar hafði verið í Eng'landi.
Hann varð 47 vetra.
Um þenna elsta hest í lieimi
birtist löng grein í stórblaðinu
„Times“.
Þar segir frá því, að hann
hafi verið fluttur sem tryppi frá
íslandi og liafi átt að nota hann
í kolanáinu. En hann losnaði við
það, því að slátrari nokkur í
Yorkshire keypti hann, en seldi
hann síðan aftur upp í sveit, þeg-
ar hann var 7 vetra og þar var
hann hafður fyrir lystivagni í 21
ár. Eigandi hans var kona, ók
svo að segja á liverjum degi til
borgarinnar, en þangað voru 2
enskar mílur. Átti hann þarna
góða daga, var vel fóðraður og
g'ljákembdur á hverjum degi. Var
liann nafnkunnur þar í lijeraðinu
fyrir það, hvað hann var ólíkur
öðrum hestum, hrekkjóttur og
þrár. Konan kallaði iiann Guinea
Pig. Þegar hún dó var hesturinn
fluttur til Thames-dals og' látinn
ganga þar úti í 5 ár. Var nú ekki
hugsað um að kemba honum og
gerðist hann loðinn og lubbaleg-
ur eins og skógarbjörn. Átti hann
þarna hálf illa æfi, enda var
þetta á stríðstímanum.
Þaðan fluttist hann svo til Norð-
ur-Wales og lifði þar í 14 ár. Var
hann sendur þangað með járn-
brautarlest. Gamall vinnumaður
tók á móti honum á stöðinni og
átti að teyma hann 3 mílna veg.
Þegar að hesthúsinu kom vildi
hann ekki fara þar inn, og í stað
þess að beita lempni ætlaði vinuu-
maður að beita valdi, og því
gleymdi klárinn aldrei, og fyrir-
gaf aldrei, og gat aldrei litið
manninn rjettu auga upp frá því.
Þarna leið klárnum vel, því
að iandskostir voru svipaðir og
hann hafði alist upp við á íslandi.
Átti fyrst að beita honum fyrir
vagn, en vagninn var of stór og
jþungur fyrir hann, svo það varð
að hætta við það, og eftir það
gerði hann ekki annað en draga
heim hey ofan úr hlíðunum á
haustin. En seinustu 9 árin var
hann ekki snertur til neins og var
látinn sjálfráður.
Ekki vildi hann leggja lag
sitt við kindur í haga, en helt sig
að nautgripunum. Aðrir hestar
hræddust hann svo að í þeirra
fjelagsskap gat hann ekki verið.
Hann var svo vitur, einkum á elli-
árum, að hann gat glögglega látið
allar óskir sínar í ljós við þá, sem
þektu hann. Þegar lionum fanst
of heitt á daginn, fór hann inn
í hesthús og stóð þar, og svo út
í hag’a þegar kvölda tók. Best lá
á honum á vetrum, þegar snjór
van og hann gat velt sjer í hon-
um og þurfti að krafsa. Á hverju
vori gekk liann íir hárum og fell
það af honum í sneplum. Mátti
þá sjá smáfugla elta hann, hvar
sem hann fór, til þess að tína
hárin í hreiður sín. En í vor gekk
hann ekki úr liárum og þótti það
ills viti.
Fyrstu ellimörkin sáust á hon-
um í fyrravetur. Þá var honum
hleypt út í snjó, og var bá cins
og hann yrði alt í einu blindur.
Hann skjögraði og fell, rcis á
tfætur aftur og datt og' þannig
gekk þetta nokkrum sinnum. Sein-
ast lá hann eitthvað klukkustund
en stóð þá á fætur og var látinn
inn. Át liann þá með bestu lyst,
en virtist hafa elst um mörg ár.
Annað áfall þessu líkt fekk hann
inni í húsi nokkrum vikum seinna
og virtist þá bæði sjónlaus og
heyrnarlaus um hríð, en náði sjer
aftur nokkurn veginn. En eftir
það heyrði hann illa og sá illa,
varð grindhoraður og staulaðist
um eins og gamalmenni og svaf
lengstum. En ekki varð þess vart
að hann liði neinar þjánnig'ar.
Heitan dag í júlímánuði í sumar
var hann úti fram á kvöld. Þá
var hann hýstur og hurðin lögti
að stöfunum. Um nóttina hafði
liann brotist út og lá á hlaðinu
um morguninn, nær meðvitundar-
laus. Þó hafði hann rænu á því, að
kumra ofurlítið þegar fólk kom
að. Var nú auðsjeð að honum var
ekki viðreisnar von, og því var
hann skotinn. Var hann þá orðinn
svo visinn allur, að hann var á
stærð við veturgamalt tryppi.
Fljúgandi lögregla.
Lcgregluflugvjelin.
Um miðjan ágúslt! byrjaði lög-
reglan í London á því að athuga
umferðina á aðalgötunum úr lofti.
Er þetta fyrsta tilraun, sem gerð
er í þá átt, og til hennar hafði
lögreglan fengið sjer vængja-
lausa „autogiro“-flugvjel, sem
getur flogið svo hægt, að hún fer
ekki meira en 15 enskar mítur á
klukkustund, en getur komist upp
í 140 mílur. Ef þessi tilraun þykir
gefast vel, er æltllunin að láta lög-
regluna fá margar flugvjelar til
þess að hafa eftirlit með uinférð
á götunum og til þess að elta
glæpamenn. 1 hverri flug'vjel
verða loftskeytatæki og standa
þær altaf í beinu sambandi við
lögreglustöðvarnar.