Lesbók Morgunblaðsins - 09.09.1934, Qupperneq 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
293
„Móðurkirkjan“ í Boston.
Þegar maður nálg'ast Boston,
Massachusetts, sjest gnæfa yfir
þök og turna borgarinnar, hinn
mikli hvolfturn á „The First
Cliurch of Christ Scientist“. Á
kirkju þessari hafa þeir svo mikl-
ar mætur, að þeir kalla liana „The.
Mother Church“. „Christian Scien-
ce“ hreyfingin var fyrst stofnsett
í Boston og stjórn hennar situr
þar. Kirkjur, sem tilheyra „Móð-
ur kirkjunni“, eru næstum um
allan hinn mentaða heim.
Hin upprunaleg'a „Móður
kirkja“, sem var vígð 1895 og
hafði sæti fyrir hjer um bil þús-
und manns, varð brátt of lítil
til að rúma alla þá, sem óskuðu
að vera við guðsþjónusturnar. Tíu
árum seinna, var því bætt við
hana, og á þessum viðbæti er
þessi fagri hvolfturn, sem er 224
fdt. frá jörðu, að þvermáli 82 fet.
1 áheyrendásalnum eru sæti fyrir
hjer um bil fimm þúsund manns^
Tvö ár var verið að byggja
þennan viðbæti og kostaði hann
tvær miljónir dollara. Þessi liluti
kirkjunnar var vígður í júní 1906,
,og skuldaði kirkjan þá ekki cent,
því að „Christian Scientistar“
vestan hafs og austan liöfðu með
gleði lagt fram, það sem hvin
kostaði.
Þeg'ar ársfundur Móðurkirkj-
unnar er lialdinn í júní, er kirkj-
an oft þröngt skipuð, því að marg-
ar þúsundir af meðlimum henn-
ar sækja fundinn. I þessum við-
bæti við Móðurkirkjuna eru
guðsþjónustur haldnar á sunnu-
dögum og fundir á miðvikudags-
kvöldum, þar sem gefin eru vott-
orð um lækningar með „Christian
Science“; einnig eru þar haldnir
„Christian Science" fyrirlestrar.
Engar jarðarfarir, eða giftingar
fara þar fram og heldur ekki
neinar veislur, eða skemtanir, t:
að safna fje fyrir kirkjuna.
Kirkjunni er aðallega haldið uppi
með frjálsum tillögum.
Viðbætirinn er bygður úr kalk-
steini frá Indíana og granit frá
New Hampshire. En í New
Hampshire er höfundur og stofn-
andi Christian Science, Mary
Baker Eddy, fædd. Veggirnir í
áheyrendasalnum eru úr kalk-
steini, en sætin úr mahog'nitrje frá
Domingo. Orgelið er mjög stórt
og eftirtektarvert, og sjást hinar
gyltu pípur þess á bak við hinn
veglega ræðustól, en á honum
standa tvö lesborð, fyrir þá, sem
stýra guðsþjónustunni. Mjög er
áberandi, hve þarna er bjart og
rúmgott. Bæði innra og ytra er
kirkjan eftirtektarverð og fögúr,
enda er hún ein af stærstu kirkj-
um heimsins.
(Anna Ó. þýddi).
----------------
Krosagátan
í „Times“.
Englendingar hafa ynd: af smá-
munum og allskonar képni. Það
er nú t. d. það hver snjallastur er
að ráða krossgáturnar í „Tjmes“.
Helstu menn landsins sendi blað-
inu greinir urn nve lengi þ?ir hafi
verið að levsa gáturnar og einn
kemur öðrum meiri.
Sir Josia’i Stamp, einn aí for-
stjórunum í línglandsbanka skrif-
aði nýlega, að hann liefði ráðíð
tilnefnda krossgátu „með — cða
þrátt fyrir — afskiftasemi fjöl-
skyldunnar, á 50 mínútum“.
Svo kom sir Louis Jackson,
generalmajor og kvaðst hafa leyst
gátuna á 49 mínútum og það
þótti honum vel af sjer vikið. Þá
kom eftirfarandi brjef:
— Sir, — Sir Josiali Stamps
verður að reyna aftur. Fimtíu
mínútur (með eða án lijálpar)
duga ekki. Jeg athugaði hve lengi
jeg var að leysa þessa krossgátu,
og það voru 41 mínúta og átti jeg
þó lengi að stríða við eitt orð.
En spyrjið prófastinn í Eton.
Mjer hafa sagt sannsöglir menn,
að hann ráði hverja krossg'átu á
meðan morguneggið hans er að
soðna — og hann vill ekki sjá
harðsoðið egg.
Yður einlægur
Austin Chamberlain.
Brjefritarinn áitti ekki metið í
því, að ráða þessa krossgátu.
Margir höfðu ráðið hana á styttri
tíma, t. d. Russel lávarður af
Killowen á 12 mín. og 59 sek.
a